Tokio Hotel

YaNoU · Wysłany: Środa 07-02-2007, 12:23 Temat postu:

Właśnie sobie tak czytam, te wasze wypowiedzi i stwierdzam, że już sama nie wiem jak jest. Chodzenie do Kościoła, w każda niedzielę, jest podstawą wiary chrześcijańskiej. Więc zadaję pytanie : Nie możesz się nazwac chrześcijaninem, kiedy nie jesteś w Kościele każdego tygodnia?
Ja mam od zawsze wszczepiane , powtarzane i wałkowane, żeby w każda niedzielę na mszy być. Kiedy jestem u spowiedzi i wyznaję grzech, że nie byłam w kościele, ksiądz zawsze czuje się tym zgorszony. Podczas rozgrzeszenia, a raczej zanim mi je da, daje mi zawsze solidne pouczenie, dotyczące mojego chodzenia do Kościoła. Inna grzechy zwyczajnie olewa. Założę się, że gdybym powieziała, że zabiłam rodziców, on i tak przejął się by bardziej tym, że nie byłam w Kościele. Nie, może przesadziłam, ale tak mniej więcej sprawa wygląda. Na religii, zawsze katechetka powtarza nam, że nie jesteś katolikiem, godnym Boga, jeżeli nie odwiedzasz go każdego tygodnia w dzień święty. Kiedy byłam w podstawówce może w drugiej klasie, wmawiano mi, że pan Bóg czeka cały tydzień by spotkać sie ze mną w Kościele w niedzielę. W takim razie, dlaczego mówią, że Bóg jest wszędzie, w każdej rzeczy, w każdym człowieku? Tego nie wiem. Bo ja osobiście uważam, że żeby wierzyć, trzeba rozliczać się ze sobą duchowo, a nie iśc do Kościoła na przymus a mimo to i tak stac tam jak kołek, nie słuchając bo głowa zaprzątnięta problemami ,innymi myślami i marzeniami. Więc po co chodzić do Kościoła, na przymus by wypełnić ten "dla niektórych przykry obowiązek" skoro i tak nic się z tej mszy nie wyniesie, a jedynie straci cenny czas, stojąc jak wmurowana w ziemię, słysząc coraz to nowe kazania, które bardziej tyczą się ustroju państwa, a nie samego Boga?? Na początku roku, zapisałam się z koleżankami na kóło różańcowe, polegające na odmawianiu dzięsiątku różańca każdego dnia. I wiecie, co?? Poprostu zwyczajnie żałuję. Bo a modlitwa, stała się dla mnie tylko przykrym obowiązkiem który musze wypełnić każdego dnia by mieć czyste sumienie. I to zazwycza wygląda tak, że już półśpiąca klepię dziesiątek. Czasami podczas tej czynności nawet zasypiam. I to nie wygląda mi na rozmowę z Bogiem, przezycie duchowe czy coś takiego. Więc po co się męczyć?? Moim zdaniem wiara to nie obowązek a własne rozliczenie się z Bogiem. A co do Liz. Tak masz rację, kiedy człowiek jest dorosły ma prawo zmienic religię, ale nie jak jest dzieckiem, bo wtedy zostaje mu to narzucane. Czy chce czy nie, wychowuje sie w chrześcijańskim kraju więc musi zostać chrześcijaninem. Albo ateistą. Bo widziałyście kiedyś polaka wyznającego np. buddyzm?? Nie mówię, że takich nie ma, ale same widzicie.

iLoNa · Wysłany: Czwartek 08-02-2007, 7:56 Temat postu:

doustna · Wysłany: Czwartek 08-02-2007, 11:35 Temat postu:

Oglądałam kiedyś film gdzie padł cytat 'Boga nie ma w domach z drewna i z kamienia.' (może zna ktoś i oglądał Stygmaty Very Happy

?)
Rozumiecie? Nie. To ja wytłumaczę Very Happy

Bo tak naprawdę mówią 'Bóg jest wszędzie', a każą chodzić do kościoła.
Ja nie chodzę mimo że w tym roku mam bierzmowanie.
To jest zmuszanie dzieci do łażenia i zarabiania kasy bo 'na ofiare' trzeba dać, na książeczki, na krzyż.
I chyba dlatego zrezygnowałam.
Nie mówię że nie jestem wierząca, bo jestem.
Ale jakoś nie mam ochoty co niedziela biegać do kościółka bo mamusia każe Grey_Light_Colorz_PDT_46

YaNoU · Wysłany: Czwartek 08-02-2007, 15:30 Temat postu:

iLoNa - raz, pytanie o uczestnictwo we mszy św, było retoryczne, no ja przedstwiłam tylko mój pogląd, napisałam co ja o tym sądze, i co miałam od dziecka wmawiane.
A dwa, z tym dziesiątkiem napisałam właśnie, że to nie ma sensu. Dlatego sie wypisałam. Bo to było rzeczywiście bez sensu. Ale pytam jeszcze raz, po co się na siłę modlić?? Nie ma przymusu, tak samo jest a raczej powinno być z Kościołem.

iLoNa · Wysłany: Czwartek 08-02-2007, 17:26 Temat postu:

Oczywiscie. Modli się tylko wtedy, kiedy się po prostu chce modlic. Nie pisze, że "kiedy mam potrzebe", bo to nie brzmi zbyt dobrze... Tak, jakbysmy sie modlili tylko wtedy, kiedy potrzebna nam pomoc. A gdzie podziekowanie? Gdzie przepraszanie?
Klepanie modlitw z pamięci to według mnie wielka głupota..