Tokio Hotel

dalia · Wysłany: Niedziela 11-06-2006, 16:54 Temat postu:

LadyMakbet- musisz powiedziec mamie... moja kolezanka nie zostala zgwalcona le przespala sie z kolegom, a ma 16 lat, i spoznial jej sie okres 1 tydzien, byla przestraszona ale w koncu przyszedl okres i sie uspokoila.
Nie wiem comam Ci poradzic, ja powiedzialabym mamie, rozmawialam znia o tym i powiedziala ze z domu by mnie nie wyrzucila itp.
Zrob to co uwarzasz za stosowne, ale napewnomusisz isc do lekarza zeby wykluczyl lub potwierdzil (nie zycze Ci tego!!) ciaze...
Zycze wytrwalosci, i zeby wszystko sie wyjasnilo

Tofik · Wysłany: Niedziela 11-06-2006, 17:05 Temat postu:

Nie miałam łatwego życie,mimo to dopiero zeczęłam doceniać to ,co mam.
Dia masz rację nigdy nie zaznałam prawdziwego bólu-dla mnie jego szczytem jest wizyta u dentysty.
Jakie to żenujące.
LadyMakbet-Zgadzam się-musisz powiedzieć mamie.przecież to nie Twoja wina.
Nie możesz przemilczeć tego.
W duchu modlę się wraz z Tobą,żeby spóźniający się okrse był tylko kwestią przypadku.
A wszystkch gwałcicieli bym pomordowała...
Bez skrupułów.

beaciaa · Wysłany: Niedziela 11-06-2006, 17:18 Temat postu:

Eh, LadyMakbet, powinnas isc z tym na policje. Przecierz ten typ nie moze byc bezkarny, zrobil ci tyle zlego! Moze uratujesz w ten sposob inne dziewczyny...

A ja nie napisze tu co zlego mnie spotkalo. Nawet nie dlatego, ze nie potkalo mnie w zyciu nic tak strasznego jak chociarzby gwalt. Zreszta tez jestem osoba "po przejsciach", niktorym mogloby sie wydawac, ze nie tak strasznych jak inni tutaj, chociarz w sumie punkt widzenia zalezy od punktu siedzenia.... Po prostu glupio mi opowiadac o takich sprawach i to publicznie. Podziwiam tych, ktorzy sie jednak na to zdecydowali.

LadyMakbet · Wysłany: Niedziela 11-06-2006, 17:55 Temat postu:

Ach, dziewczyny, jesteście kochane...

Tylko ciężko mi o tym mówić, NA GŁOS. Mam przeczucie, że jeśli komuś powiem, będę jak... rozebrana. Naga... Wiem, że to może być dziwne, ale ja tak właśnie czuję.
Już kiedyś rozmawiałam z mamą na temat dziecka. Powiedziała, że oczywiście by mi pomogła, bo tylko sobie bym zmarnowała życie, a nie jej. Właśnie - zmarnowała.
Może uda mi się jej o wszystkim powiedzieć... Ale to ciężko przechodzi przez gardło. To takie... wstydliwe.
Dziękuję Wam za wsparcie.

dalia · Wysłany: Niedziela 11-06-2006, 17:58 Temat postu:

LadyMakbet jak tylko dowiesz sie czegos,pojdziesz dolekarza, topisz na forum. Bo jakos nie usne jak bede miala mysli ze moze zaszlas w ciaze.
Wiecpoinformuj nas Wink

Oki??

LadyMakbet · Wysłany: Niedziela 11-06-2006, 18:01 Temat postu:

Dobrze, poinformuję, obiecuję.
Wiecie co? Jesteście dla mnie jak siostry... Kocham Was

Mod-Shady Lane · Wysłany: Niedziela 11-06-2006, 18:13 Temat postu:

LadyMakbet, z Twoich postów wnioskuję, że to się stało całkiem niedawno, tak?
Powinnaś komuś powiedzieć. Może dzięki temu uda się złapać sprawcę, i go ukarać. Na co zasłużył.
Ja niestety straciłam tę szansę, po ponad dwóch latach nie mam już żadnych szans na wymierzenie kary temu zwyrodnialcowi ... Najgorsze jest to, że do dziś co jakiś czas mijam się z nim na mieście ... A on ... mówi mi cześć jak gdyby nigdy nic ... tak jak kiedyś ... zanim to się stało...

Mod-Hazel · Wysłany: Niedziela 11-06-2006, 18:32 Temat postu:

LadyMakbet- wszystkie jesteśmy dla siebie w pewien sposób jak rodzina

Naprawdę się o ciebie martwimy. Ja tak samo jak dalia nie będę spokojna zanim się nie dowiem wyników testów. Jeżeli nie zaszłaś w ciąże będziemy się cieszyć razem z tobą, jeżeli zaś tak sie stało, cały czas będziemy z tobą i będziemy cię wspierały Very Happy

My również cię kochamy

Edit:
Shady.. ja chciałabym by mężczyznę który mnie molestował, ale na to nie ma żadnych dowodów. Ja również go spotykam często na mieście a on się do mnie uśmiecha tak dziwnie...tak jak wtedy... Pocieszam się tym że to 80-letni dziadek i niedługo umrze, to okropne gdy myslę, że on mnie kiedyś dotykał i to w takich miejscach... Sad

dalia · Wysłany: Niedziela 11-06-2006, 18:37 Temat postu:

Wiem zemusi wam byc ciezko, bedziemy was wszystkie wspierac. Jesli tylko potrzebujecie pomocy to piszcie!!

LaydyMakbet trzymam kciuki

sally>>TH · Wysłany: Niedziela 11-06-2006, 18:39 Temat postu:

może ja nie przezyłam tyle rzeczy co wy, ale moje życie nie było tak kolorowe...
* biegałam, nie jadłam, popadłam w anoreksje, ale wyszłam z tego...przytyłam, przyzwycziłam się do własnego ciała...ale było ciężko
* nadal uprawiałam różne sporty tylko jadłam już noramlnie, biegłam polami, jak zawsze z resztą...zaczoł mnie gonić rowerem jakiś gościu po 50, załapał mnie, powiedział słowa których tu nie napisze, nie mam siły...(klawiatura już się utopiła w łzach), ale uciekłam, rosło młode, wysokie zboże...uciekałam 6km, polami...
* miałam 11 chłopaków, zostałam 11 razy zraniona, to nie było takie łatwe...ale teraz mam chłopaka i jest ok. wiem że mnie kocha, nie tak jak inni którzy traktowali mnie jak zabawke żeby się pobawić albo zaszpanować przed kolegami...tak czy tak...z teraźniejszym chłopakiem jest cudownie tylko że ja umieram już w piątek gdy wiem że czekają mnie dwa długie dni bez niego (on mieszka 15km ode mnie, dojeżdża do szkoły, szkoła to jedyne miejsce w którym się spotykamy...), czeka mnie 8 cudownych, krótkich dni i dwa długie samotne miesiące...to nie fer...

a reszta nieprzyjemności i bólu to tylko fizycznie, jednak psychika jest gorsza....

herbatka · Wysłany: Niedziela 11-06-2006, 19:53 Temat postu:

LadyMakbet-ja tez się tym przejęłam, ciągle myśle, lecz nie pisałam, bo nie przezyłam tego, wiec wydaje mi sie ze cie nie zrozumiem, a wiec tez ci nie pomoge. Mi się wydaje ze ten chłopak raczej nie zostanie ukarany, byłas pijana prawda? Jeśli sprawa poszłaby do sądu to nie wiem co by było z tym alkoholem dla nieletnich, bo nie jestes pełnoletnia?
Życze ci jak najlepiej, mam nadzieje ze mama zrozumie i bedzie cię wspierać.

juna · Wysłany: Poniedziałek 12-06-2006, 3:01 Temat postu:

oto historia:

kiedy byłam w 6 klasie podstawówki koleżanka zklasy powiedziała, ze nie moge siedziec na materacu razem z nią i mnie zepchnęła. upadłam cemtralnie na lewe kolano. wibilam rzepke. nic sie nie czuje. tylko nogi nie można wyprostowac.
potem noga troszke cierpnie ale dostaje się zastrzyk i po kłopocie. oczywiście jest się atrakcją całej szkoły. najgorsze w tym wszystkim jest nastawianie. kość musi wskoczyć na swoje miejsce. a potem przychodzi ból...
później konieczna jest punkcja. miałam robiona 8 razy. wbijaja igę między kości i ściągają wodę z kolana. znieczulenie miejscowe polegające na psiknięciu sekunde wcześniej zanim sie wbije igłę czymś co wyglada jak spray na komary.
najpierw szyna potem gips i do domu.
za drugim razem brat podłożył mi nogę. j.w. ... tylko ze tym razem dodatkowo zerwałam wiązadła. tutaj ból nastepuje do razu.
za trzecim razem uderzyłam kolanem o kant ławy. chirurg zbytnio nie zdziwił sie moją obecnościa na jego oddziale. powiedziano mi, że rzepka jest bardzo niestabilna i może mi w każdej chwili wypaść.
no i wypadła. pojechałam do szpitala. oczywiście umówiono mnie na miliony badań i wreszcie dostałam "pozwolenie" na operacje. ale nie ma łatwo. termin był przesuwany 3 razy. dopiero interwencja mojej matki wraz z biała kopertą zdziałała swoje. 17 stycznia, dzień po swojej 18-tce miałam operacje. potem chorurg ze sztruczną wesołością powiedział, ze jeszcze raz mi sie wybije i raczej trudno bedzie mi chodzić. teraz musze nosić opaskę uciskowa na kolano. w sumie juz się do niej przyzwyczaiłam i automatycznie ją zakładam.
jedynym plusem wizyty w szpitalu było spotkanie tomka, mojego byłego. oczywiście znaliśmy sie juz wcześniej ale dopiero wylądowanie na jednym oddziale zrobiło swoje^^
operacja zostawiła 15 blizn plus 6 tygodni noszenia gipsu plus rehabilitacja trwająca do dzisiaj bo coś jest jednak nie tak jak powinno... plus wiadomość, że pacjentka k.t. jest uczulona na jakiś składnik w narkozie. zgadnijcie czym mnie uśpili przed operacją?
na lewej nodze mam tez 4 blizny po nożu. ten sam brat obierał jabłka. nie trafił do koszyka. trafił we mnie.
po drugiej stronie mam ślad po oparzeniu. piekłam ciasto i dotnkęłam nogą piecyka. dla mnie rybaczki są jak normalne spodnie. tutaj długośc okazała sie zgubna. materiał się stopił ale szybko go oderwałam razem z kawałkiem samej siebie. teraz mam tylko brązową plamę. ale ból niesamowity.
prawa noga... tutaj sa tylko 4 blizny na kolanie.
na czole mam 3 ślady. jazda na rowerze i pijany motocyklista.

a wiecie co wam powiem? ja sie naprawdę boję igieł. dostaję białej gorączki jak mam iśc na szczepienie a co dopiero "akcje szpitalne".

jednak to wszystko jet niczym w porównaniu z tym co mam w domu. ci co wiedzą jak jest, rozumieją. nie jest dobrze i raczej już nie bedzie nigdy.
zło prowadzi tylko do zła. zaczęłam się ciąć. ciągnie się to za mną jak zaraza. trudno z tego wyjść ale sie staram. niezbyt mi idzie ale mam bliskie osoby, które mi pomagają przejśc przez to. tylko, ze cokolwiek się stanie złego, przewyższającego moje siły ja myślę tylko o tym cholernym kawałku metalu.

diabollique już rozumiem czemu na mnie nawrzeszczałaś wtedy. przepraszam. nie miałam pojęcia że mówiąc coś osobie mogę przywołac niemiłe wspomnienia...

Reckless · Wysłany: Poniedziałek 12-06-2006, 11:52 Temat postu:

nie spotkaly mnie takie straszne i przykre rzeczy jak Was. Mam co jesc, gdzie spac, moja rodzina jest pelna.Ja mam klopoty zdrowotne, ale nie obchodzi mnie to i jedyne czego brakuje mi do szczescia to facet, ale to juz inna sprawa...
juna rozumiem Cie doskonale... ja mam cos takiego jak nistabilnosc kolan i ruchomy staw biodrowy
moj problem polega na tym, ze jesli sie przewroce i sobie cos zlamie to juz mnie nie poskladaja.. ten wyrok ostatecznie wywalił mnie z lekcji wf i z lekcji tanca, na ktore chodzilam..
zabroniono mi jazdy na rowerze, jazdy na rolkach... moglam tylko plywac i robic jakies debilne cwiczenia, zeby "wzmocnic miesnie". Mialam mase zabiegow, rehabilitacja ciagnela sie 3 lata, a w te wakacje jade do sanatorium, leczyc sie wlasnie na to.
i wiecie co jest najlepsze ? ja sie postawilam.. nie chce zmarnowac najlepszych lat swojego zycia.. "leb die sekunde..."
opaska uciskowa wyladowała na dnie szafy, za to wyciągnełam z piwnicy rower i kupiłam rolki.. chce zyc normalnie, chocby nie wiem jakie to mialy skutki.. jezdze bez ochraniaczy, cwiczen nie wykonuje juz od dwoch lat..
od tego ze nie ciwczena wufie i tego, ze mam astme ciagle tyje i chudne na nowo.. pozostawia to na moim ciele roztepy i trudno jest mi zalozyc cos krotszego, bo nie chce zeby ktos je widzial.. ale kiedy trzeba przezwyciezam strach.. moje cialo to jedenw ielki wrak blizn, wiec jestem do teog przyzwyczajona.. siec znamion na ramionach po tradziku, plamka na udzie, dosc sporych rozmarow i w koncu te nieszczesne roztepty..
wiec dziewczyny decencie swoje ciala jesli sa mlode i piekne, szanujcie je bo kiedys mozecie zatesknic za pieknym wygladem..

Mod-DiaBollique · Wysłany: Poniedziałek 12-06-2006, 12:57 Temat postu:

mystery89 · Wysłany: Poniedziałek 12-06-2006, 16:29 Temat postu:

Najgorsze co mnie spotkało ? Strata przyjaciela, niezwykłego przyjaciela ...
To dzięki niemu tak naprawdę zrozumiałam co to znaczy obdarzyć kogoś ogromną miłością. Czasem sama sobie się dziwię, że mimo wszystko jest we mnie nadal tyle radości. Bardzo trudno zapomnieć. Poprostu nie potrafię. Najgorzej jest wieczorami, wszystko się przypomina... spędzane razem chwile... Wtedy patrząc na wspólne zdjęcie jest mi tak bardzo trudno opanować łzy...

eh, nie ważne ... więcej nie bede pisac ...

SzydeRcia · Wysłany: Poniedziałek 12-06-2006, 17:16 Temat postu:

Nie czytałam wszystkich Waszych opowieści, ale również dużo przeżyłam... Dia nawiązując do Ciebie, wiem, że napewno odczuwasz nie tylko ból fizyczny, ale również i psychiczny... JA odczuwam tylko ten drugi...
Małe dziecko które nie zrobiło nic nikomu. Dziewięcioletnia wiecznie uśmiechnięta dziewczynka. Bawiła się ze swoim 3 lata młodszym bratem ciotecznym. On musiał isć na obiad, więc Justynka poszła pojeżdzić na swoim nowym rowerze-bmx'ie. Minęła inne dzieci, które kopały akruat piłkę, z nimi stał pewien pan, wsiadł na rower i jechał za dziewczynką. Kiedy zajechała za blok, gdzie prawie nigdy nikogo nie było on prześcignał ją. Sparaliżowana strachem zatrzymała się. Po chwili odzyskała świadomość zeszła z roweru i chciała uciekać, jednak ten 'pan' [jeśli można go tak nazwać] złapał ją przyciagnął do siebie. Zakrył ręką jej mała na ogól bardzo głośno śmiejącą się buźkę a drugą ręką powędrował do jej spodni. Wsadził rękę pod bieliznę i dotknął to czego nie powinien... Potem chciał zdjąć jej niebieskie polarowe dresiki- ze ściągaczem na dole. Wtedy czarnowłosa Justynka po wielu nieudanych próbach zdołała wgryść się swoimi zbrakowanymi ząbkami w jjego rękę. Kiedy puścił wybuchnęła głośnym płaczem krzycząc o pomoc. Groźny pan uciekł z miejsca 'wypadku' zostawiając zapłakaną dziewczynkę samą. Złapała ona za rower i ciągle płacząc wróciła do domu. Wtuliła się w mamę i opowiedziała o wszystkim. Niestety nie miejąc dowodów nie mogły nic zrobić...
Tak, o mało mnie nie zgwałcono... Może nie zrobił mi fizycznej krzywdy, ale na psychice to zostało. Nawet teraz pisząc o tym mam łzy w oczach. Wiecie co w tym jest najgorsze? To, że po sześciu latach od tego wydarzenia dalej jestem zmuszona go widywać. Mieszka jakieś 300 metrów dalej w innym bloku. Ma on teraz jakieś 27-28 lat. Kiedy widzę go z jakimiś dziewczynami mam ochotę krzyczeć że zrobił mi krzywdę. Czasem budzę się w nocy, spocona i przerażona koszmarem, a dokładniej wspomnieniem... Na ogół o tym się nie wspomina, nie myśli, ale kiedy na lekcjach mówi się o problemach-gwałtach, pedofilstwie masz wrażenie jakby cała twoja klasa wiedziała co się wydarzyło. Wiem, że pomyślicie ' nic jej nie zrobił, o co jej chodzi' a jednak zrobił. Wiecie jak ciężko po czymś takim spojrzeć na chłopaka i nie pomyśleć o przeszłości?
Próba gwałtu, tata alkoholik... Wymarzone życie każdej nastolatki... Pewnie bym ze sobą skończyła gdyby nie trzy bardzo ważne osoby w moim życiu... Mamusia i dwie kochane przyjaciółki.

Ps. LadyMakbet, Shady Lane pomimo, że to nie to samo wiedzcie, że rozumiem Was... Zapewniam, że wygadanie się pomaga. Wiem to z własnego doświadczenia...

Tosia · Wysłany: Poniedziałek 12-06-2006, 18:41 Temat postu:

Po przeczytaniu wszystkich Waszych postów chyba zaczynam doceniać to, co mam. Nigdy nie miałam wypadku, nikt mnie nie skrzywdził. Jedyna rzecz... a raczej dwie... Ojciec mojej mamy – mój dziadek - zmarł 8 miesięcy po moich narodzinach. Dokładnie 26 grudnia. Tak. W drugi dzień świąt. Po prostu zasnął i już się nie obudził. Tak cholernie żałuję, że nie mogę go spotkać, porozmawiać z nim... Mówiąc szczerze, nawet go nie znałam, jednakże tęsknie za nim... czuję taką więź... I płakać mi się chce, jak widzę jego zdjęcia lub jak na historii przedstawiamy swoje drzewa genealogiczne... Druga sprawa. Rodzice i siostra mojego taty... Nigdy ich nie widziałam. Nigdy. Wiem, że dziadek nie żyje. A babcia i ciocia? Żadnych informacji nie mam. Jedna, wielka zagadka. I to boli. Bardzo. Prócz tego dowiedziałam się, że mam kuzyna Daniela. Wychodzi na to, że to syn siostry mojego taty. Najgorsze jest to, że ojciec nie chce o tym mówić. A skąd się o tym wszystkim dowiedziałam? O cioci i o Danielu? Z listów. Pieprzonych listów, które niedawno znalazłam. One mają jakieś 13 lat. Pisane były niedawno po moich narodzinach... Chciałabym ich wszystkich tak cholernie poznać... Boję się tylko, że coś się stało i dlatego tata nie chce o tym mówić.

Boli. Bardzo.

LadyMakbet, pamiętaj, że zawsze masz w nas oparcie. Z resztą nie tylko Ty... Trzymaj się, bo musi dobrze być!

Docia · Wysłany: Poniedziałek 12-06-2006, 19:08 Temat postu:

Juna, Moniś to nie dotyczy mnie ale wam opowiem.

Jakieś pare lat temu, na zawodach, była moja koleżanka z klasy (wtedy jeszcze
się nie znałyśmy) grałyśmy w piłkę nozną. Koleżanka xxx została sfaulowana i miała nogę w gipsie. Później jechała na rowerze i noga ja zabolała (kolano) spadła z roweru i znowu szpital, gips. Jakieś 3 tyg temu, szłysmy do sklepu stanęła krzywo, noga jej się wykrzywiła, nie mogła nią ruszać. Noga w gips na 3 tygodnie, operacja, rechabilitacja... Nie może cwiczyć, ma zwolnienie na w-f na cały następny rok, nie może biegać NIC! a zaczęło się tak niewinnie, od głupiwego faulu, a teraz co... nie może chodzic, czeka ją operacja, długa rechabilitacja...
To jest głupie, jak przez niewinny wypadek można sobie zrujnować całe zycie!

Lady Makbet, SzydeRcia i inne trzymajcie się

nie poddawajcie się będzie dobrze! ja w to wierzę!

lillyann · Wysłany: Poniedziałek 12-06-2006, 19:09 Temat postu:

Ja jeszcze żałuje tego, że jakiś czas temu znalazłam listy. O bracie mojego taty (wiedziałam, że mieszkał za granicą), dowiedziałam si, że był wysłany do adopcyjnej rodziny... ale dlaczego? Do tej pory nie wiem... nie wiem dlaczego moja matka i jej brat mieli tego samego ojca, a siostra matki miała innego... wiele rzeczy nie wiem. I spróbuje się tego dowiedzieć.

Karek · Wysłany: Poniedziałek 12-06-2006, 19:22 Temat postu:

Czytam wasze historie...i uświadamiam sobie swoją totalną głupotę...tyle osób przeżyło ból...a ja zadawałam go sobie sama...CHCIAŁAM mnieć blizny, CHCIAŁAM, żeby mnie bolało, CHCIAŁAM tej cholernej...litości Sad

Dużo przeżyłam, ale to tylko ból psychiczny...nigdy nawet nie miałam nic złamane itp...a zawsze robię tragedię z małego siniaka Confused

Dziękuję Wam...za to, że byłyście takie szczere...dzięki Wam nauczyłam się czegoś...kocham Was wszystkie jak siostry...mam w Was wielkie oparcie i ja też mogę Wam je dać...chcę zostać psychiatrą...dla Was jestem dostępna 24 godziny na dobę na PW, gg i komie jakby ktoś chciał

Kocham Was moje siostrzyczki

Nadinkaa · Wysłany: Wtorek 13-06-2006, 16:08 Temat postu:

LadyMakbet · Wysłany: Środa 14-06-2006, 21:12 Temat postu:

Ech. Zrobiłam test. I... Nie, nie jestem w ciąży. Wolę nie opisywać, że mało co nie rozwaliłam sufitu łbem z radości Rolling Eyes

Indra · Wysłany: Środa 14-06-2006, 21:39 Temat postu:

Gratulacje Smile

Karek · Wysłany: Środa 14-06-2006, 21:45 Temat postu:

LM, ulżyło mi

ale suuuuper

będę świętować Very Happy

LadyMakbet · Wysłany: Środa 14-06-2006, 21:57 Temat postu:

Hahah xD Dzięki Wam, dziewczyny

Jeju, to nawet rodzina taka nie jest Very Happy

Sorry za offtop.
Ale:
POLSKA BYŁA ŚWIETNA. DLACZEGO? DLACZEGO? DLACZEGO? W DOLICZONYM CZASIE! x/