Tokio Hotel

Rudziak :)

Heej ludzie Very Happy

Jak się domyślacie tu będzie moje opowiadanie i,wybaczcie dziewczynki,że zapożyczam motyw ale nie mogę się powstrzymać (wiem,niewyżyta jestem jak się na coś uprę Razz

),bo to będzie opowiadanie o Natalie Schafer.Mam nadzieję,że mnei nei zjeździcie i nie zmieszacie z błotem za te motyw.Wybaczcie wszyscy,którym nie będzie się podobało,inaczej nie umiem pisać.Oceniajcie Smile

_____________________________________________________________
Part 1

-Wiesz...ja nigdy nie spotkałem takiej dziewczyny jak Ty...-te słowa krążyły w jej głowie gdy ich wargi zlewały się w jedną całość.Chwilę potem weszła uradowana do domu.Krzyki,głucha trzaśnięcie drzwi,jej brat na korytarzu i drugie drzwi trzasnęły,tym razem jego pokoju.Bez zastanowienia ruszyła za Gustavem.Puk,puk.Cisza.Nie zważając na to nieśmiało przekroczyła próg i usiadła koło niego.Pierwszy raz w życiu widziała go w takim stanie.Spuszczona głowa,ukryta w dłoniach.Płakał.Ten silny,niezależny Gustav płakał.
-Co się stało?-cichy głos dziewczyny przerwał nieznośną ciszę.
-Gustav?-dalej nic-Proszę....
-Chcesz wiedzieć?Dobrze!Proszę bardzo!-jego niespodziewany wybuch trochę przestraszył Natalie-Chodziło o Ciebie.O to,że miałem Cię pilnować a Ty całowałaś się z Mettem.Na oczach rodziców!Jezu...dlaczego moja siostra jest taka głupia?!Powiedziałem ojcu,że mam dośc pilnowania Cię na każdym kroku,że mam też swoje życie i dostałem.Dostałem w twarz,rozumiesz?

Szok.Nigdy by się tego nie spodziewała.Jej ojciec,zawsze spokojny i opanowany.Uderzył go.Poraz pierwszy w życiu uderzył swoje dziecko.O nie.Nie pozwoli żeby przez nią cierpiał ktoś jej bliski.Niewiele myśląc zeszła do kuchni i odrazu zaatakowała ojca.
-Jak mogłeś?!Czy to jego wina?!Czy ja zrobiłam coś złego?!Nie wiem czy zauważyłe,ale ja mam już szesnaście lat!Wiem co robię!I chciałabym Cię uświadomić że od całowania w ciążę się nie zachodzi więc póki co możesz być spokojny!I zrozum to wreszcie:Nie jestem już dzieckiem!Mam dość tego ciągłego kontrolowania moich rozmów telefonicznych,e-maili,komórki,wypadow ze znajomymi!DO-SYĆ!Rozumiesz?!Do cholery jasnej...co za cyrk w tym domu się odbywa!
-Natalie...
-Nie mam pięciu lat,wiem co robię!I za moje ewentualne błedy nie masz prawa obwiniać innych!
***
Po wczorajszej awanturze nie miałą ochoty rozmawiać z ojcem.Szybko więc wyszła do szkoły,rzucając w drzwiach krótkie"śniadanie kupię sobie po drodze".Lekcje mijały powoli.Matematyka,Niemiecki,Angielski,Fizyka,Geografia i W-f.Po zajęciach umówiła się,że przyjedzie po nią Gustav i zabierze na próbę zespołu.Jednak ktoś chciał,żeby jej życie nie potoczyło się tak prosto.Ktoś zbudował jej drogę z wielu zakrętów i wyboistych dróg,przez które musiała dzielnie przejść.Ktoś chciał,by poznała co to rozpacz,strach,nienawiść,łzy,i śmierć...

-------

I jak?

klaudia92 · Wysłany: Środa 08-03-2006, 11:22 Temat postu:

Bardzo mi się podoba, jak na 1 część, trudno mi jeszcze cokolwiek oceniać, zobaczymy, co będzie dalej. Jedyne, co mnie razi, to to, że po znakach interpunkcyjnych nie robisz spacji.

Rudziak :) · Wysłany: Środa 08-03-2006, 11:27 Temat postu:

Heh... taki nawyk Razz

Postaram się o tym pamiętać Smile

Chciałam napisać coś więcej, ale cóż... Brak weny i czasu- to nie sprzyja tworzeniu Smile

klaudia92 · Wysłany: Środa 08-03-2006, 11:39 Temat postu:

hehe już sie nie mogę doczekać Very Happy

Rudziak :) · Wysłany: Środa 08-03-2006, 11:41 Temat postu:

Hehe ja właśnie dostałam małego natchnienia Very Happy

Króciutki kawałek już mam Very Happy

Rudziak :) · Wysłany: Czwartek 09-03-2006, 11:49 Temat postu:

Hah..dobra,skoro Klaudia potrzebuje więcej żeby ocenić to proszę Smile

Jest następna część.Krótka bo krótka,ale to szczegół Razz

No nieech to ktoś wreszcie oceniii...Proooszę...Błaagaaam...
____________________________________________________________________
Part 2

-No, to spowiadaj się. Jak było?
-Ale co???
-Nie udawaj głupiej!-niecierpliwiła się Patt-No opowiadaj! Pocałował Cię?
W odpowiedzi na to pytanie Nat zarumieniła się.
-Haha wiedziałam!-krzknęła triumfalnie przyjaciółka
-Sorry kochana, ale muszę lecieć. Umówiłam się z Gustavem że po mnie przyjedzie...
-Nieno Ty to zawsze jakoś się wykręcisz! Masz do mnie zadzwonić wieczorem i opowiedzieć o wszystkim! Ze szczegółami!
-Dobra... Postaram się. A teraz lecę. Pa-pożegnała Patt buziakiem w policzek.
Gdy wyszła ze szkoły czekało ją zaskoczenie, gdyż Gustava jeszcze nie było, za to zobaczyła uśmiechającego się do niej Matta. Nagle zadzwonił jej telefon.
-Taak?
-Cześć Młoda...
-Jeszcze raz powiedz do mnie młoda to twoja perkusja wyląduje w naszym basenie!
-Dobra spoko...
-No więc co chciałeś, braciszku?
-Nie mogę się teraz wyrwać, muszę gdzieś na chwilę wyskoczyć, ale przyjedzie po Ciebie Bill. Pasi?
-Yyyy... no.. dobra nie ma sprawy. Muszę kończyć. Narka.
Schowała telefon do kieszeni i podeszła do czekającego na nią chłopaka.
-Hej! Co ty tu robisz?
-No cześć piękna. Porywam Cię...
-Dokąd?
-Gdzieś gdzie będziemy mogli być sami...
-Wybacz Matt, ale nie mogę dzisiaj. Zaraz przyjedzie po mnie...
-Nie ma nie mogę! Wsiadaj natychmist do samochodu!-krzyknął. Popatrzyła na niego wystraszonym wzrokiem.
-No co się tak gapisz! Pakuj tyłek do wozu i jedziemy!
-Matt już ci powiedziałam. Nigdzie z tobą nie jadę!
Zobaczyła zbliżającego się Billa.
-Sorry, muszę lecieć.
-Nigdzie nie pójdziesz!-złapał ją za nadgarstek.
-Puść mnie! To boli!
-I ma boleć! Wsiadaj!
-Nigdzie nie jadę! Puszczaj Matt!
Siłą zaciągął ja do samochodu. Odjechał spod szkoły z szaleńczą prędkkością, a przyśpieszył jeszcze bardziej gdy zobaczył, że jedzie za nimi młodszy Kaulitz.
-Matt zwolnij!-nie pomogło-Matt proszę Cię!-dalej nic. Obrazy za szybą rozmazywały się, jakby ktoś ciągnął je niewidzialnym pędzlem. Nagle ujrzała drzewo. Z każdym ułamkiem sekundy byli coraz bliżej. Pamięta wszystko jak na zwolnionym filmie. Zachamowali dwa metry przed ogromnym pniem, ale nie mieli zapiętych pasów. Prędkość była tak duża, a hamowanie tak gwałtowne, że oboje wypadli przez przednią szybę. Przeszywający bół lewego ramienia poczuła dopiero po chwili. Po jej lewej stronie leżał Matt z twarzą zwróconą w jej stronę. Popatrzyła mu w oczy. Jakaś maleńka część jej zdawała sobie sprawę z tego co stanie się za chwilę, jednak inna nie chciała dopuścić do siebie tej myśli. Trochę dalej zatrzymał się samochód jej brata. Słaby i bezbronny wobec nieuniknionego Matt zdołał powiedzieć już tylko dwa, krótkie, ale jak ważne słowa.
-Wybacz mi...
Nigdy nie zapomni tych oczu. Zawsze radosne, czasem zamyślone, błękitne tęczówki, w które tak uwielbiała patrzeć. Teraz była w nich tylko pustka i strach przed śmiercią...
-------

No więc styknie narazie? Smile

Buziaki

ViVaAaA · Wysłany: Czwartek 09-03-2006, 15:24 Temat postu:

hm....no komnet...nie wiem co mam napisac;/ wybacz...napisz wiecej

Rudziak :) · Wysłany: Czwartek 09-03-2006, 15:32 Temat postu:

Heh postaram się...ale jakoś nie mogę zebrać się w sobie żeby coś wymyślić.Wybaczcie że takie krótkie ale jakoś tak mi zawsze wychodzi Sad

Dobra teraz pozbieram wszystkie kawałki wyobraźni i skleję z tego jedną całość

malineczka · Wysłany: Czwartek 09-03-2006, 15:43 Temat postu:

mozesz dac wiecej?? Very Happy

duzo wiecej Smile

czekam :

a jak na razie spoko Cool

Rudziak :) · Wysłany: Czwartek 09-03-2006, 16:04 Temat postu:

Postaram się malineczko Smile

Już się przymierzam do następnej części Smile

Cieszę się że się podoba Smile

Zmiana planów.Nie wiem czy dam radę napisać następną część zważając na niefajną,bardzo ale to bardzo niefajną sytuację w jakiej się teraz znajduję Sad

Ale postaram się dla Was Smile

cropqa · Wysłany: Czwartek 09-03-2006, 16:22 Temat postu:

Rudziak?!

Tyy to tyy? Very Happy

aa! No to tak...ehm....ładne no Very Happy

czytałam z zapartym tchem...dowaliłaś rudziaczku ajajj...jak ja cie kochom xD
No, ale opowiadano ogółem spoksik Wink

tylko..więcej! ja chce więcej! Smile

i..dłuższe x) możesz jeszcze dodac ciutke wiecej opisów sytuacji Wink

pozdro!!

Rudziak :) · Wysłany: Czwartek 09-03-2006, 16:24 Temat postu:

Haha Cropeeq matko bosska Very Happy

Dobra tylko dajcie mi chwilę żebym coś stworzyła Smile

<SusanBlack> · Wysłany: Czwartek 09-03-2006, 16:38 Temat postu:

Zaczyna się ciekawie, ale plizka dodaj troche więcej...

Rudziak :) · Wysłany: Czwartek 09-03-2006, 17:15 Temat postu:

Ejj dobra dobra ludzie już tam coś szykuję kawałeczek mam ale musiała przerwac bo mamusia wzywa do pomocy i na powazną rozmowę, bo mam trochę kłopoty Sad

No ale myślę, że dziś się uda Smile

Jeśli nie,to dam to co napisałam,chociaż jest tego bardzo,badzo niewiele i nic nowego to do story nie wnosi ale cóż Razz

Bywajcie,spadam na dół Very Happy

Buziaki

Rudziak :) · Wysłany: Czwartek 09-03-2006, 18:57 Temat postu:

Part 3

-Nat! Nat, nic Ci się nie stało?!-ujrzała nad sobą przerażoną twarz Billa.
-Bill... Matt... On...-Próbowała wstać.ale nie pozwoliła jej na to boląca ręka. Różowy sweter przesiąkł krwią. Kręciło jej się w głowie.
-Nat, nie podnoś się! Zostań tak, jak jesteś! Zadzwonię po karetkę.-oddalił się, by po chwili wziąć półprzytomną dziewczynę na ręce i zanieść ją do samochodu.
***
Patrzyła na biegających dookoła samochodu Matta ludzi, jakby niebardzo wiedziałą co stało się zaledwie kilkanaście minut wcześniej. Jakiś lekarz pomógł jej dojść do karetki, by móc ją tam spokojnie zbadać. Zasyczała z bólu, gdy mężczyzna przemywał rękę.
-Nie narzekaj. I tak miałaś wiele szczęścia. To cud, że żyjesz.-Ona żyje...ale...Matt!Przypomniała sobie moment,kiedy wypowiedział te słowa.W rzeczywistości to była chwila, jednak dla niej-cała wieczność. Była tak słaba, że nie miała już nawet siły płakać. Do karetki wszedł Bill.
-Panie doktorze, co jej jest?
-Ma dość silny wstrząs mózgu i rozcięte ramię. Niestety musimy ja zabrać do szpitala. Będzie też miała dużo szwów bo cmusiała zahaczyć o jakiś wystający kawałek szyby, gdy wypadała z auta.
-Nat, dzwoniłem już do twoich rodziców i Gustava. Zaraz powinni tu przyjechać.
-A rodzina Matta?-chłopak wyraźnie się zmieszał, gdy zadała to pytanie-Proszę cię, zadzwoń do nich. Zrób to dla mnie.
Czarnowłosy przygryzł wargi ale poslusznie wykręcił numer i wyszedł z karetki, czekając aż ktoś odbierze. W pewnym momencie Nat zrobiło się słabo i przed oczami miala już tylko ciemność. Nie słyszała krzyków lekarzy ani dogłosu silnika i sygnału pędzącej karetki.
***
Ocknęła się w szpitalu, podłączona to jakichś skomplikowanych urządzeń. Przy jej łóżku siedzieli rodzice, Gustav, Bill, Tom i Georg. W głowie czuła niesamowity ciężar, jakby zamiastu mózgu miała tam mnóstwo kamieni. Czuła straszne pragnienie, więc najgłośniej jak tylko mogła, wydusila z siebie "Wody". W jej wykonaniu wyszło to na szept, jednak w sali panowala taka cisza, że nawet najmniejszy szelest kamyczka piasku przesuwającego się po podłodze dałoby się usłyszeć. Na dźwięk jej głosu wszyscy poderwali się z krzeseł. Ojciec pobiegł po lekarza, a matka rzuciła się do łózka(hah wiem że dziwnie zabrzmiało ale nei wiedziałam jak to określić Razz

).
-Córeczko! Jak dobrze że się obudziłaś! Jka się czujesz? nic Ci nie jest?
-Pić...daj mi wody...
-Mamo, usiądź. Daj jej odpocząć.-Gustav podał jej szklankę z przeźroczystą cieczą, której tak bardzo pożądała. Chłodne orzeźwienie pomogło jej przypomnieć sobie ostatnie wydarzenia.
-Jak długo tu leżę?I co mi właściwie jest?-zapytała, odwracając wzrok w stronę matki. Ta nie odpowiedziała, popatrzyła tylko na nią smutnym wzrokiem...
____________________________________________________________________
Wiem, że krótkie ale nie moglam nic wymyślić. Za dużo się wokół mnei dzieje, nie mogę się skupić. Ta notka powstała tylko dzięki Hoovbekowi-jemu powinnyście być wdzięczne Smile

Poprawił mi humor w trudnej dla mnie chwili. Powoli zauważam że chyba wolę mieć przyjaciela niż przyjaciółkę, zwłaszcza po tym jak wczoraj potraktowała mnie jedna z nich... Nie wiem co bym bez niego zrobiła więc cieszcie się, że faceci istnieją Very Happy

P.S. I jak się podoba?
Buziak dla Cropeczqa Smile

I wogóle dla wszystkich Smile

klaudia92 · Wysłany: Czwartek 09-03-2006, 19:16 Temat postu:

Przepraszam, nie widziałam 2 cześći Sad

dopiero teraz, bo mi powiedzialaś na gg hyh ;] no wiec ja sądzę, że akcja jest dobra i narazie mi się podoba Smile

Rudziak :) · Wysłany: Czwartek 09-03-2006, 19:32 Temat postu:

To miło

Cieszę się niezmiernie Very Happy

Truskawka:) · Wysłany: Czwartek 09-03-2006, 21:33 Temat postu:

spoko:]
Czekam na następną część Smile

Rudziak :) · Wysłany: Sobota 11-03-2006, 20:26 Temat postu:

AAAAAAAAAAAAAAAaa fak!Właśnie się zosrientowałam że mam mały błąd w tekście Sad

I to kurde tak zauważalny,czemu nikt wcześneij nie mówił?! pipa bo powinno być w 3 os. l. poj. a mi się jedno zdanie w 1 os. l. poj. napisało Sad

Już poprawiam,wybaczcie.Poprostu wcześniej pisałam opowiadanie w którym bohaterka sama opowiadała o sobie ale stwierdziłam że narracja obserwatora daje większe możliwości więc mówcie jak przękręcę jeszcze jakieś zdanie Smile

Busskiii

****

cropqa · Wysłany: Sobota 11-03-2006, 21:12 Temat postu:

Rudziaaak! Ale akcja! Normalnie szok! Very Happy

Ajj, przekochany ten Billuś Wink

no tak- nat się zająć, matt'a olać... normalka Wink

ale...tak na serio... to rzeczywiście ładna partówka, tylko co taka krótka? Neutral

zatłuc?

Rudziak :) · Wysłany: Niedziela 12-03-2006, 20:13 Temat postu:

A tłucz ile wlezie nie mam czasu muszę znaleźć coś o 'Bogurodzicy' :p Może jutro dam więcej Smile

Rudziak :) · Wysłany: Wtorek 14-03-2006, 17:22 Temat postu:

No doczekałyście się Very Happy

Część z dedykacją dla wszystkich czytających Smile

Proszę o opinie Smile

____________________________________________________________________
Part 4

Do sali wszedł lekarz i pięlęgniarka. Jej znajomi i rodzina opuścili salę. Doktor badał, mierzył, pytał, notował. trochę to trwało, bo nieźle wszystkich przestraszyła całą sytuacją. Po wstępnym badaniu została przewieziona do gabinetu zabiegowego. Najpierw do jednego, potem do kolejnego. Mijały następne minuty a ona wciąz nei wiedziała co jej jest. Po widoku za oknem, który mogła zaobserwowac gdy wózek, na którym jechała toczył się przez korytarze, wywnioskowała, że musi być późno. Na zewnątrz było ciemno, dookoła świeciły latarnie. W końcu zmęczona wróciła na oddział, gdzie czekali już na nią rodzice. Trochę pozadawali pytania jak się czuje i takie tam gdy do sali wszedł lekarz.
-Dobrywieczór. Sprawdziłem wyniki twoich badań. Muszę przyznać że jest lepiej niż się spodziewałem. Masz tylko niezbyt poważmy wstrząs mózgu i poharataną rękę. Ale mimo to będziesz musiała trochę tutaj zostać.
-Trochę to znaczy?-zapytała lekko przestraszona wizją spędzenia kilku dni tylko w swoim towarzystwie.
-Jakieś... trzy, cztery dni. Zleci-uśmiechnął się widząc niezadowaoloną minę Nat.
-Pięknie-mruknęła pod nosem.
-Nie martw się córuś. Będziemy cie odwiedzać.-powiedziałą jej matka.
-Mamo... prosiłam cię! Nie mów do mnie 'córuś','córeńko','Natuś',"Natalciu" ani w żaden sposób nie zdrabniaj mojego imienia ani roli jaką odgrywam w naszej rodzinie!-warknęła poirytowana.
-Zawsze będziesz moim dzieckiem.
-Daj mi święty spokój.I wyjdźcie z łaski swojej.
-Co?-na twarzy ojca malowało się ogromne zaskoczenie.
-Wyjdźcie. Chcę zostać sama.
Jej rodzice byli zaskoczeni, ale posłusznie opuścili salę i zgasili w niej światło. Myśli krążyły po jej głowie jak szalone. Kilka poprzednich pięknych dni, szaleńcza prędkość, dzrewo, Matt, "Wybacz mi". Chciała mu wybaczyć. Bardzo chciała. Ale chcieć to nie wszystko. Trzeba tez potrafić, a Nat była jedną z tych nieustępliwych osób, które nie wiedzą co to wybaczenie. Chciała zasnąć. Zasnąć i niczego nie pamiętać. Jednak nie mogła. Bała się. Wokół niej była pustka i cisza. Białe ściany szpitala doprowadzały ją do obłędu. Zawsze bała się duchów i takich tam, ale nikt oprócz niej samej o tym nie wiedział. Dlatego nie mogła wytrzymać w ciemnym pomieszczeniu, sama, ze świadomością, że jedna z najbliższych jej osób odeszła na jej oczach. Ta strata przyćmiła światełko nadziei na szczeście. Wiedziała, że nic już nie będzie takie samo. Chciała teraz wstać, wyjść i biec po trawie, nie przejmując się niczym. Ale urządzenia, do których byłą podłączona jej to uniemożliwiły. Gdyby nie one, napewno siedziałaby w tej chwili na ławce przed szpitalem i tam uwalniała kolejne łzy bólu i cierpienia. Serce podskoczyło jej do gardła, gdy usłyszała głośne "Sugar Skin" Guano Apes. Zupełnei zapomniała, że ma przy sobie telefon. Na wyświetlaczu pojawiło się zdjęcie jej ukochanej przyjaciółki.
-Tak?
-Nat Ty krowo! Miałaś przecież zadzwonić!
-Patt...
-Nie ma Patt! Znowu się spotkałaś ze swoim kochasiem i zapomniałaś o bożym świecie?!
-Ale...
-Żadnego ale! Co znalazłaś sobei chłopaka i tak poprostu odstawiasz swoją najlepszą przyjaciółkę?!
-To nie tak...
-Nie?! Może mi powiesz wreszcie do jasnej ch...
-Patt idiotko zamknij się wreszcie! Nie mogłam zadzwonić bo jestem w szpitalu rozumiesz!?
-...
-Jestes tam?

Truskawka:) · Wysłany: Wtorek 14-03-2006, 20:10 Temat postu:

Zajebiste:)
Tylko szkoda,że takie krótkie://

Rudziak :) · Wysłany: Środa 15-03-2006, 17:32 Temat postu:

Wybaczcie że takie krótkie ale stosunkowo (ekhem!) późno zaczęłam pisać a zaraz kompa przejmie siostra więc czekam na opinie i resztę dodam później Smile

____________________________________________________________________
-Patt idiotko zamknij się wreszcie! Nie mogłam zadzwonić bo jestem w szpitalu rozumiesz!?
-...
-Jestes tam?
-...
-Patt?!
-Jestem, jestem. Boże ale... jak to się stało?
-Za dużo by teraz tłumaczyć... Jestem w Magdeburgu. Wpadni jutro po lekcjach, okay?
-No jeszcze się pytasz! Wpadnę nawet z samego rana!
-nie, Patt. daj spokój. Nie mam narazie zamiaru umierać, więc nie śpiesz się.
-No dobra... ALe jak ty się czujesz?
-W miarę. Trochę głowa boli.
-A z kim jechałaś? Z Mattem?
-Tak...-wydusiła cicho, bo na samo wspomnienie chłopaka coś ściskało ja w gardle.
-Co z nim?
W oczach Natalie stanęły łzy. Nie wiedziała, czy ma odwlec rozmowę czy powiedzieć prawdę.
-Halo? Nat?!
-Patty... On... On nie żyje!-po jej policzku spłynęła słona kropla. Najpierw jedna, potem następna i kolejna. Każda z nich pozostawiała na bladej, zmęczonej twarzy Nat pustkę i nicość.
-O boże...-szepnęła przyjaciółka.
-patt, kończe. Nie naciągam cię na kasę. Pogadamy jutro. Pa-wydusiła przez łzy i nie czekając na odpowiedź rozłączyła się.
Po kilku godzinach cichych szlochów i wspomnień, zmęczona płaczem, usnęła.
Obudził ją lekarz dyżurny, który przyszedł na obchód. Wyświetlacz jej telefonu wskazywał 8

1. po krótkich oględzinach (lol-przyp. autorki) została sama. Niedlugo jednak mogła cieszyć się ciszą.

"Kaulitzowie dzwoni"

Chcąc nie chcąc nacisnęła zieloną słuchawkę.
-Słucham?
-Witaj kochanie. Jak się czujesz?-przez głośnik usłyszała zmartwiony głos Simone Kaulitz

Truskawka:) · Wysłany: Środa 15-03-2006, 18:12 Temat postu:

dlaczego takie krótkie...!!!!!!
Dodaj następną część Smile