Tokio Hotel

stove

To jest moja pierwsza jednoczęściówka...
Chciałabym ją zadedykować Mavis, Roxy, Divalecorvo, Gall oraz Afterall i Lei... (jeśli o kimś zapomniałam - wybaczcie... najwyżej zmienie ;D)

No to zaczynamy nocny koszmar:

4.08.
Niby dzień, jak co dzień, a jednak dziś miał on zupełnie inną barwę. Błękitne niebo, stwarzało dziwną kojącą atmosferę, dym wina i papierosów unoszący się w powietrzu, delikatny wietrzyk muskający nasze nagie ciała swoim słonym posmakiem… To nie było zwyczajne spotkanie, jakie zdarza się codziennie w małej, przytulnej kawiarni przy gorzkiej kawie… To nie była zwykła cisza, milczenie powiązane spięciem unoszącym się między nami… To była chwila, w której rozumieliśmy się bez słów. Nie potrzebne nam były głupie, puste wyrazy, obijające się cichym dźwiękiem o uszy… Nam wystarczyła sama obecność tej drugiej osoby, gorące usta błądzące po naszych ciałach, dreszcz, rozpalający skórę z każdym najdelikatniejszym dotykiem…Czułam, że to wszystko się ułoży, będzie tak jak dawniej, wreszcie dostanę kogoś, na kim tak naprawdę mi zależy, kto będzie mnie rozumiał i czule głaskał po głowie, gdy moje łzy będą płynęły po jego ramieniu…

-Głupie marzenia… - szepnęła ciemnowłosa, przewracając kolejne kartki w wielkim, kolorowym zeszycie, który do niedawna uważała za dziennik, mający stać się jej przyjacielem, powiernikiem wszystkich tajemnic i sekretów, który nigdy nie zdradzi niczego, czego nie chciała ogłaszać. –Debilne marzenia… -powtórzyła, trafiając na kolejną stronę, ozdobioną kolorowymi flamastrami. Wtedy była tak bardzo szczęśliwa. Za każdym razem, gdy jego brązowe tęczówki spoglądały na nią, czuła ciepło rozchodzące się po jej ciele.

10.08
Chyba do końca życia nie zapomnę tych słów wypowiedzianych przez niego dziś, gdy leżeliśmy na trawie w ogrodzie i patrzyliśmy w niebo, z którego wciąż lał się żar:
- Będziesz na zawsze w moim sercu… Zobaczysz… Będę tylko z Tobą… -Wtedy poczułam, że to wszystko może i ma sens? Może uda nam się zbudować wspólną przyszłość? W końcu w tym wieku ludzie już mają wspólne plany, obmyślają resztę swojego życia, razem… Może i nam się uda?

Tak bardzo chciała wierzyć w te słowa, które wtedy napisała z taką wielką radością w oczach.
Wtedy myślała, że tak już zostanie… Że będą razem na dobre i złe… Że on ją kocha…

11.08
Kolejna upojna noc, spędzona w jego ramionach… Zaczynam już się powoli uzależniać, od jego cichego oddechu, muskającego moją szyję, delikatnych pocałunków, tego wszystkiego, co miał w sobie, a co nie pozwalało mi normalnie funkcjonować. Zakochałam się.
Tym razem tak naprawdę i nic już się nie zmieni… Będę z nim! I tak już postanowiłam…
Nic więcej nie odepchnie nas od siebie… Będziemy szczęśliwi. Anne i Bill, Bill i Anne, na zawsze…

Dziewczyna rzuciła pamiętnikiem o podłogę. Nalała czerwonego wina do szklanki i zanurzyła w nim usta, powoli sącząc gorzkawą ciecz, rozpalającą ją od wewnątrz. Przymknęła oczy. Nagle wszystko jej się przypomniało. Każda chwila, która miała miejsce następnego dnia.
Obudziła się, z myślą, że po raz kolejny spojrzy w jego ciepłe, orzechowe oczy, lecz… Jego już nie było… Zostawił ją… Z winem, paczką papierosów i burzą myśli, które jak oszalałe błąkały się w jej głowie, zostawiając za sobą pustkę, kaleczącą jej wszystkie zmysły, doprowadzającą jej umysł do szału. Nie było już go… Nie zobaczyła jego oczu przez kolejnych kilka miesięcy. Nie zdążyła się z nim nawet pożegnać, a jego już przy niej nie było.

-A teraz przed państwem nasza obiecana niespodzianka. Dziś dla Mtv nowy debiut, zespół, który wedle naszych przekonań, niedługo zamąci w głowach wszystkich Niemieckich nastolatek…

Po raz pierwszy od tak długiego czasu spojrzała w jego oczy… Puste… Za ekranem telewizora… Nie wyrażały żadnych emocji… On po prostu śpiewał… Zaczął nowe życie, zupełnie nie biorąc pod uwagę, że ona jeszcze nie skończyła poprzedniego.

„Tak będzie lepiej dla nas… Nie zwątpiłem… Ja po prostu nie chcę Cię ranić, szansą, która stanęła przede mną i Devilish.”

-Gówno prawda! –Krzyknęła, rozbijając szklankę i wplatając ręce we włosy, w beznamiętnym geście, próbującym uspokoić jej skołatane nerwy. Przed oczami wciąż miała moment, w którym w „Kulisach sławy Billa Kaulitza” zobaczyła Ją.

-Nowa miłość wokalisty Tokio Hotel? Czy to jest stały związek, czy tylko przelotne zauroczenie?

-Okłamywałeś mnie! Przez te wszystkie miesiące… To były głupie słowa, puste, bez najmniejszego wyrazu! To wszystko… - Przełknęła ślinę, powoli osuwając się na ziemię i wkładając twarz w ręce… Mokre od łez, które zaczęły spływać bez ustanku po jej policzkach.
Nerwowo przygryzła wargę i po raz kolejny uderzyła pięścią w podłogę. Zadrżała… -Dlaczego? – Wyszeptała załamującym się głosem. Odpowiedziała jej cisza.
To pomieszczenie, bez niego nie miało już najmniejszego sensu. Nie było tam już tak jak wtedy… Gdy po raz pierwszy spletli ręce, po raz pierwszy dotknęli swoich ust… Gdy po raz pierwszy on delikatnie wsunął dłonie pod jej bluzkę, a jej ciało wygięło się w łuk…

- Będziesz na zawsze w moim sercu… Zobaczysz… Będę tylko z Tobą…

Wstała i przecierając nerwowo oczy, zaczęła zrzucać z półek wszystko, co tylko wpadło jej do rąk… Wszystkie zdjęcia, zeszyty, notatki, pluszowe misie, którymi obdarowywał ją przy każdej okazji, gazety, które raniły jej oczy przedstawiając jego wizerunek...
W końcu w jej dłoni pojawiła się komórka… Spojrzała na wyświetlacz. I tym razem nikt nie raczył wysłać jej nawet głupiego Sms-a. Przez dłuższą chwilę wpatrywała się w nią ze szklanymi oczami, po czym wystukała numer, do Niego… Chciała wykrzyczeć mu wszystko, co ciążyło jej na sercu… Wszystko, czego od tak dawna, bała się mu powiedzieć…
-Bill… -odezwała się po chwili ciszy, od odebrania telefonu, przez chłopaka.
-Tak?
-Chciałabym się z Tobą spotkać i porozmawiać… -szepnęła, mrużąc oczy i przygryzając nerwowo dolną wargę, w geście rozpaczy.
-A, kto mówi? – Czyli jednak usunął jej numer… Wymazał z pamięci wszystkie cyfry, których uczył się tak długo, wbijając je sobie do głowy, żeby zawsze móc się z nią skontaktować.
-Anne… -Usłyszała dziwny szum w słuchawce, po czym długą ciszę, którą bała się przerwać
-Przepraszam… nie kojarzę Cię… Skąd się znamy? –Przycisnęła czerwony guzik, po czym rzuciła komórką o ścianę widząc jak ta, rozpryskuje się na małe kawałki, dołączając do pozostałych wspomnień po czarnowłosym. Czy to możliwe, że zapomniał o niej? O tych kilku miesiącach, które spędzili razem… O ich miłości, o której zapewniał ją, co chwilę, gdy tylko nie była pewna jego uczuć… To wszystko minęło? Tak po prostu? Nawet nie kojarzył jej imienia… Nie pamiętał nic…

-Będziesz na zawsze w moim sercu… Zobaczysz… Będę tylko z Tobą…

A jednak nie…
-Byłam tylko jedną z wielu…

Mavis · Wysłany: Środa 15-03-2006, 17:20 Temat postu:

Kochana z dedykacją dla mnie...
Bardzo dziękuję...

Jak na pierwszą jednoczęściówkę to po prostu zaliczyłaś wejście w wielkim stylu...
Cudowne, genialne...
Gdy czytałam moje ciało przeszywały miłe ciarki gdyż to jest strasznie prawdziwe. To uczucie - tak zakłamane...
Trochę znalazłam siebie w tym...

Nie wiem co napisać... Brak mi słów...
Uczczę to dzieło ciszą, która sama za siebie przemówi...
I sama cię pochwali...

Padam do stóp,
Pozdrawiam

Świstuś · Wysłany: Środa 15-03-2006, 17:27 Temat postu:

zatkało mnie...
tak poprostu zatkało...
i to wina tej jednoczęściówki...

siedze z otwartymi ustami i probuje cos wystukac...
Stove, "miszczu"
forumowy, nocny koszmar...
tak... masz racje

-Będziesz na zawsze w moim sercu… Zobaczysz… Będę tylko z Tobą…

Jesteś wspaniała...

Demigod · Wysłany: Środa 15-03-2006, 17:32 Temat postu:

Ah, to jest... okropne... Sad

Znaczy się, piękne, ma się rozumieć Very Happy

Tylko Bill taki cham... Zasmakował sławy i już jej nie pamieta, niby nie zna... Uh, takie życie Evil or Very Mad

Bardzo mi się podobało. Liczę, że napiszesz jeszcze jakąś jednoczęściówkę. Pozdrawiam!

Cherry · Wysłany: Środa 15-03-2006, 17:33 Temat postu:

Ach, Stove... Stove...

Czułam to. Czułam ten rozdzierający ból.
Czułam każdą łzę i każdy oburzony, zawiedziony oddech...
Mój... Mistrzu? Tak, stajesz się moim mistrzem. Dołączasz do tego grona.

Genialnie, pięknie, cudownie... Poprostu jednoczęsciówkowo...

Urzekłaś mnie, zaspokoiłaś, pozwoliłaś siedzieć w kącie i wzdychać. Dziękuję...

Mod-DiaBollique · Wysłany: Środa 15-03-2006, 17:34 Temat postu:

W końcu jakaś jednoczęściówka, która mi się podoba. Bo poruszyłaś temat, który jest bardzo prawdziwy i prawdopodobny. Smutny, ale na swój sposób bardzo życiowy, bo dookoła ludzie zrywają. Możliwe, że Bill tak zranił jakąś dziewczynę... Ale czy jej współczujemy? Wątpię, bo dzięki temu, że ją rzucił, mamy nasz ukochany zespół. Co prawda musiałby być strasznie zły, żeby udawać, że nie wie jaka Anne, zapewne tylko po to, żeby ją wkurzyć, dopiec jej, pokazać, że to nic dla niego nie znaczyło... A może zostawić po sobie w jej oczach taki ślad tylko dla jej dobra, żeby łatwiej o nim zapomniała.

Ach, forma też mi się podoba.

djbabcia · Wysłany: Środa 15-03-2006, 18:05 Temat postu:

Ach stove. Stove kochana, rozpływam się, dosłownie pod wpływaem twoich słów tak rzuconych dla nas. Osób głodnych czegoś dobrego i poruszajacego. I co ja mała osóbka mam jeszcze pisać?? Nie wiem i chyba nie chce wiedzieć. Dzięki tobie znów uśmiechnełam się, szczerze i prawdziwie od dłuższego czasu uśmiechnełam się. Mam nadzieje, że to nie ostatnia twoja jednoczęściówka. Dziękuje Ci bardzo, wszystko przez Ciebie!! Przez Ciebie znów się uśmiecham. Dziękuje...

**.

Madzia :D · Wysłany: Środa 15-03-2006, 18:06 Temat postu:

Przy dobrych jednoczęściówkach nigdy nie wiem co powiedzieć.
Teraz też nie wiem.
No i mam nadzieję że jeszcze kiedyś napiszesz coś co ponownie wbije mnie w ścianę Wink

Heaven · Wysłany: Środa 15-03-2006, 18:32 Temat postu:

Stove...

To takie... Smutne... I piękne.

Więcej chyba nie powiem, bo mnie zatkało...

Pozdrawiam:*

avi · Wysłany: Środa 15-03-2006, 18:38 Temat postu:

łOMG..

Stove zawsze bylam fanka twej tworczosci, ale tutaj przeszlas sama siebie Wink

Jestem pod wieeeeelkiem wrazeniem

Tak 3maj, loff ya

jestes Wielka Very Happy

AfterAll · Wysłany: Środa 15-03-2006, 20:22 Temat postu:

Też uważam, ze jest genialnie Very Happy

i kto jest mistrzem? Ty robaczku

stove · Wysłany: Środa 15-03-2006, 20:39 Temat postu:

Boooże! Dziękuję

Nawet nie wiecie jaki uśmiech to wszystko wywołało na mojej twarzy!!!
Jaaa... nie nooo... ahh... zaczerwieniłam się!
Cherry idę skorzystać z twojej szafy....

Dziękuję jeszcze raz

Heaven · Wysłany: Środa 15-03-2006, 20:45 Temat postu:

Stove, zasłużyłaś sobie... Wink

Kochana, wiem, że moje słowa nie znaczą tutaj zupełnie nic...

Ale mimo wszystko pisze, bo poprostu... Musze i już.

Pięknie...

Divalecorvo · Wysłany: Środa 15-03-2006, 20:47 Temat postu:

zatkalo mnie *.* rozdarlo od srodka *.* avi ma racje.. przeslas sama siebie Grey_Light_Colorz_PDT_23

OMG... tak siostrzyczko *.* jestes moja pania xD jestes moim aniolem^.^

nie jestem godna zebys m.in. mi te jednopartowke dedykowala

ale dziekuje.. dziekuje z calego serca:*

stove · Wysłany: Środa 15-03-2006, 20:50 Temat postu:

Heaven - nawet tak nie mow! Nawet nie wiesz ile dla mnie znaczy każde słowo które tu napisałyście ;*

Divalecorvo... ahh... to ty jestes moim aniolem ;D;D;D

Heaven · Wysłany: Środa 15-03-2006, 21:10 Temat postu:

Oooch Stove:*

Ciesze się, że moje słowa coś tu znaczą Wink

ale i tak jesteś jednym z mistrzów na tym forum...

Naprawdę... : )

ViicKy · Wysłany: Środa 15-03-2006, 21:14 Temat postu:

Kolejny sukces Stove.
Co mogę jeszcze dodać...
Piękne, poprostu piękne Very Happy

Sekunda · Wysłany: Środa 15-03-2006, 21:24 Temat postu:

Stove.... Cóż mogę napisać? Napiszę to co myślę:
Pięknie piszesz dziewczyno, musisz pisać więcej takich jednoczęściówek:) Opisujesz uczucia w taki sposób, że gdy czytelnik czyta, czuje się tak blisko danej osoby, przeżywa to wraz z nią... Czekam na następne opo Twojego autorstwa:)

Kamila · Wysłany: Środa 15-03-2006, 22:37 Temat postu:

Najlepsza z jednoczęściówek? Napewno najlepsza z tych które ja czytałam.
I co mam więcej napisać? Że jestem pod wrażeniem, nawet dużym? Banalne, ale tak właśnie jest. Gratuluję.

(A zachowanie pana B. pomimo wszystko jest dobrą metodą. Bolesną, ale dobrą.)

Roxy · Wysłany: Czwartek 16-03-2006, 14:24 Temat postu:

O Boże...omało co się nie popłakałam przy tej 'rozmowie' telefonicznej...pomimo, że to jest wymyślone, wkurzyłam się na Billa Grey_Light_Colorz_PDT_48

A jednoczęściówka śliczna...ale taka przygnębiająca...ehhh, brak mi słów..

malineczka · Wysłany: Czwartek 16-03-2006, 14:39 Temat postu:

piekne...same pozytywne epitety w kierunku Twego opka idą Very Happy

śliczne... była jedna z wielu... tak szybko o niej zapomniał??.... nie możliwe i jeczsze jej num. wykasował.... poprostu była jego zabawką Grey_Light_Colorz_PDT_46

Sick · Wysłany: Czwartek 16-03-2006, 15:00 Temat postu:

Stove...
Stove...
Grey_Light_Colorz_PDT_23

=.=
o.o

Ładnie

Nawet jej nie pamiętał...tak...

Rosenrot · Wysłany: Czwartek 16-03-2006, 18:37 Temat postu:

Stove...
MISTRZYNI!
Cudownie!
Fantastycznie!
Wspaniale!
Uwielbiam każde Twoje dzieło, a ta jednopartówka naprawde Ci się udała i z tego co widzę, nie będzie to żaden oryginalny komentarz Smile

Jeszcze raz, fantastycznie! Smile

Pozdrawiam!

czosneq_91 · Wysłany: Czwartek 16-03-2006, 19:31 Temat postu:

to wydaje sie byc takie prawdziwe, czytając to czułam, jakbym była tam, z Anna Smile

po prostu cudne ;]

Unendlichkeit · Wysłany: Czwartek 16-03-2006, 19:32 Temat postu:

mała, jesteś wielka *.*
każde Twoje opowiadanie ma swój specyficzny klimat, taki, który przyciąga czytelnika.
wspaniale... Grey_Light_Colorz_PDT_16