Tokio Hotel

Ashia · Wysłany: Piątek 27-10-2006, 17:08 Temat postu: Katedra Gniewu

Bo niektórym dla wyładowania złości wystarcza chatka w górach - inni budują katedry gniewu, gdy sięga on chmur.
Eksperymenuję ze stylem.

„Katedra Gniewu”

Moje oczy jak sztylety przebijają ciemność. Drżącymi dłońmi zrywam upiorne kwiaty i wrzucam do woreczka z czarnego aksamitu... Gałęzie martwych drzew chłoszczą mnie po twarzy i ramionach, pijane z głodu nietoperze zaplątują się we włosy. Nienawidzę tego miejsca, ale dobrze wiem, że muszę przez nie przebrnąć. Podążam do Katedry Gniewu, by złożyć ofiarę z człowieka, wykrzyczeć modlitwę przekleństw, zapalić czarną świecę nienawiści i ozdobić ołtarz cuchnącymi płatkami kwiatów. Porzucić to, co mnie niszczy i wysączyć jad z żył.
Zamyślona nadeptuję bosą stopą na węża. Pierzcha pytającym zygzakiem, a ja wzdrygam się i przyspieszam kroku. Na końcu ścieżki światło uderza we mnie jak w nowonarodzone dziecko. Las ustępuje miejsca polanie. Spopielone trawy i zioła utworzyły smutną szarą skorupę, spokoju tego miejsca nie mąci żaden ruch, żaden dźwięk. Próżnia, totalna pustka. Pośrodku stoi ona-wyniosła Katedra Gniewu. Byłam tu tysiące razy, ale zawsze wstrzymuję oddech na jej widok. Wzniesiona dłońmi piekielnych parobków, potęga zbudowana przerażeniem maluczkich... Gładkie jak szkło ściany odbijają moją postać w każdym załamaniu. Unoszę głowę, szukając iglic wież-nikną w chmurach, w dymie otchłani, czasem myślę, że nie mają końca. Katedra zdaje się mnie wzywać...
Skrzypnięcie potężnych wrót przypomina basowe jęknięcie śpiącego diabła. W powietrzu przesyconym dymem tysiąca świec i kadzideł wibruje obecność duchów. Krwawe promienie sączą się przez czerwień witraży, a upiorne twarze na obrazach szczerzą zęby w fałszywym uśmiechu. Purpurowy dywan, w którym zagłębiają się moje stopy, zapraszająco głaszcze skórę, niesie mnie lekko ku ołtarzowi. Ciekawskie oczy demonich mnichów łypią na mnie, muszę uważać, aby nie wydarły mi z rąk gniewu, który dziś przyniosłam. Raz im się to udało, bawili się moją wściekłością piszcząc z uciechy, żonglowali furią, poraniły mnie wtedy dotkliwie iskry żalu, a mój obosieczny miecz obrócił się ostrzem ku mnie. Zawisł na wysokości twarzy i począł sunąć ze świstem przecinając powietrze... Powstrzymałam go ostatnim drgnieniem zemdlonej świadomości i uciekłam nie składając ofiary, niosąc spotęgowany gniew z powrotem do mej komnaty. To był mój błąd i więcej go nie powtórzę.
Przyciskam aksamitny woreczek do piersi. Gniew pulsuje we mnie, wezbrany wędrówką po martwym lesie strach wypycha ze mnie jad i wściekłość. Nad ołtarzem rozrywam czarny materiał i wysypuję płatki goryczy, z gardła wyrywa mi się przekleństwo, tryskam wściekłością, bez pohamowania. Krzesam spod pazurów iskry i zapalam tuzin czarnych świec. Biorę w dłoń athame i nacinam miękką opuszkę palca. Piszę krwią na kamiennym ołtarzu imię... Rytuał dopełniony.
Demony zaczynają śpiewać mroczny psalm. Ich głosy wypełniają czerwoną Katedrę aż po wysokie sklepienie, rosną w siłę. Witraże zaczynają drżeć, a one śpiewają zapamiętale.
Posadzka zaczyna pulsować jak przy trzęsieniu ziemi i jest to ostatnie ostrzeżenie, że muszę opuścić to miejsce. Wybiegam więc, przeskakując wyrwy, spękaną ziemię, a kawałki kamieni uderzają we mnie jak deszcz odłamków szkła.
Skręcam między martwe drzewa, nie odwracając się wiem, że Katedra staje na ten upiorny moment w oczyszczających płomieniach. Gdy jestem na znajomej ścieżce, nagle nastaje cisza. Katedra Gniewu znowu stoi, cała, niewzruszona, czysta i piękna. Strzeliste wieże dotykają posępnych, ciężkich chmur, odrodzone krwią ofiar witraże lśnią karminową czerwienią. Ściany ociekające łzami bezsilności odbijają światło jak miliony pryzmatów.
Nie odwracając się idę przez ten straszny las. Katedra Gniewu odradza się jak feniks z popiołów i za każdym razem powstaje silniejsza. Nic nie jest w stanie zburzyć mieszkającego w niej zła. Gniew podsyca płomień nienawiści, agresja karmi się agresją, obelga uderza w twarz i powoduje kolejny policzek. Zaklęty krąg, który próbuję przerwać sypiąc płatki kwiatów...

WiÓrA · Wysłany: Piątek 27-10-2006, 17:40 Temat postu:

zaklepuje!

Edit:

W końcu mi net, chodzi!

śliczne, zdecydowanie na tak!
TAK!
I jeszcze raz
TAK!!!!
Piękne, na parwde mi sie podoba!

Lece przeczytać jeszcze raz Wink

Enough · Wysłany: Piątek 27-10-2006, 18:30 Temat postu:

Mimo mojej miłości do monologów, to doceniam tą jednopartówkę.
Sam tytuł jest pociągający.
Podoba mi się Smile

hela_z_wesela · Wysłany: Niedziela 29-10-2006, 14:52 Temat postu:

"Spopielone trawy i zioła utworzyły smutną szarą skorupę, spokoju tego miejsca nie mąci żaden ruch, żaden dźwięk."
Ja bym raczej zrobila z tego dwa zdania: "Spopielone trawy i zioła utworzyły smutną szarą skorupę. Spokoju tego miejsca nie mąci żaden ruch, żaden dźwięk."

"Pośrodku stoi ona-wyniosła Katedra Gniewu"
ona - wyniosła

"maluczkich"
?

"Unoszę głowę, szukając iglic wież-nikną w chmurach, w dymie otchłani, czasem myślę, że nie mają końca. Katedra zdaje się mnie wzywać..."
"Unoszę głowę, szukając iglic wież - nikną w chmurach. W dymie otchłani. Czasem myślę, że nie mają końca."

Mogłabym jeszcze wymieniać, ale mi się nie chce.
W każdym razie podobało mi się. Mimo wszystko. Ciekawe, chociaż momentami nie mogłam skupić się na tekście.

Z poważaniem:
hela_z_wesela

Żyrafa · Wysłany: Niedziela 29-10-2006, 17:46 Temat postu:

Czy ja wiem...?
Zabierałam się do przeczytania od jakiegoś czasu. Piękny tytuł, ładny wstęp, dobry temat.
Ale...
Właśnie, tak po prostu przeczytałam. Nic mnie nie przyciągnęło. Już nawet nie wiem o czym czytałam. Ale to może z winy mojego nastroju. Nie wiem.

*złośnica* · Wysłany: Niedziela 29-10-2006, 18:05 Temat postu:

Podobało mi się, nie jest najcudowniejsze, ale ciekawe.
Jestem oczywiście na TAK Exclamation

Czekam na kolejne twoje dzieła
Pozdrawiam

agaata · Wysłany: Niedziela 29-10-2006, 21:46 Temat postu:

Podobało mi się.
Katedra Gniewu, to ten tytuł zachęcił mnie do przeczytania tej jednoczęściówki.
Nie żałuję.
Pięknie ubierasz myśli w słowa i chwała ci za to.
Czasem tworzysz za długie zdania, lecz mi to nie przeszkadzała.
Błędy wytknęła ci hela_z_wesela więc ja tego już nie zrobię.
Czekam na twoje następne dzieła.
Pozdrawiam serdecznie.

Netka · Wysłany: Niedziela 29-10-2006, 22:34 Temat postu:

Tytuł mnie zachęcił, ale wykonanie i sens tego to już mniej.
niewiem, co mówić. 6/10. tak szczerze ;]]

Ashia · Wysłany: Piątek 01-12-2006, 17:07 Temat postu:

Kurczaki pieczone !
Zapomniałabym Wam podziękować!
Pięknie dziękuję za wszystkie komentarze.

PS. Przepraszam, że tak późno, ale zupełnie zapomniałam o "Katedrze Gniewu".

Nayhde · Wysłany: Czwartek 07-12-2006, 13:26 Temat postu:

Tak mi się również podobało.
Ciekawe i wciągające.
Pozdrawiam.