Tokio Hotel

stove · Wysłany: Wtorek 14-03-2006, 20:29 Temat postu:

jasne, że sprzedam ;D

ale wiesz ile cie to bedzie kosztowało? ;D

Ps. 1 i 1/4 strony ;D

Divalecorvo · Wysłany: Wtorek 14-03-2006, 20:36 Temat postu:

ah stove sie bierze za nowa czesc xD slyszycie to? xD to anioly w niebiosach spiewaja ze szczescia xD anioly ciemnosci tez sie ciesza

ahh stove zgadzam sie z toba.. tematy przerabiane w twoim roczniku sa beznadziejne.. dobrze ze ja mam teraz o ciele czlowieka.. tego da sie chociaz nauczyc xD;p

stove · Wysłany: Wtorek 14-03-2006, 21:31 Temat postu:

-Bill… ty pewnie jesteś już zmęczony… chcesz iść do domu, prawda? –Tato uśmiechnął się z przymusem i poklepał czarnowłosego po ramieniu, dając mu znać, że teraz nadchodzi pora wspólnego rodzinnego posiłku, a on swoją rodzinę ma w innym domu.
Ten najwidoczniej nie zrozumiał aluzji, gdyż wyszczerzył zęby i odparł:
-Nie! Mogę zostać na obiedzie! – Parsknęłam, widząc zmieszanie na twarzy ojca i przyjaciela, który próbując ukryć napady śmiechu, puszcza mi oczko zza ramienia blondyna. Poczułam, że wstydliwy rumieniec na jego twarzy, może zaraz przekształcić się w napad dzikiej furii. Ten jednak tylko cicho odetchnął, wciągnął ze spokojem powietrze do płuc i przymknął oczy, zapewne licząc w myślach do dziesięciu. W końcu uśmiechnął się promiennie i po raz kolejny poklepał chłopaka po ramieniu, kiwając głową z sympatycznym wyrazem twarzy.
-Dobry jesteś! – Szepnęłam Billowi do ucha, chwytając kubek i idąc w kierunku salonu.
Ten z dumnym uśmiechem podążył za mną i rozwalił się na kanapie tuż obok śmiejącej się z jakiegoś głupiego programu Cornelii. Przewróciłam oczami i nagle rzucił mi się dywan obsypany masą piór z poduszek, które również leżały poturbowane w kącie.
Cicho przeklęłam, nabierając głęboko powietrza do ust i warknęłam, przywołując na siebie wzrok dwóch zajętych oglądaniem seriali nastolatków siedzących na kanapie.
Wskazałam palcem miejsce, które wzbudziło we mnie dziwne złe przeczucia, a oni momentalnie się poderwali.
-To… Yy… Ty idź zajmij tatę, a ja szybko tu odkurzę! –Powiedziała roztrzęsiona Cornee, a ja szybko pobiegłam do kuchni i zagrodziłam drogę, właśnie wychodzącemu ojcu (;D), który z dziwną miną przesunął się do tyłu. Nerwowo przygryzłam wargę, układając w głowie monolog, który muszę zacząć, żeby odciągnąć go od wizyty w salonie. Niestety, tabletki na uspokojenie zadziałały za mocno, gdyż nie potrafiłam się skupić na żadnej najmniejszej myśli, co zaczęło mnie powoli irytować. W końcu wydukałam:
-Tato… Yy… bo wiesz… ja… -Nie miałam najmniejszego pojęcia co mam powiedzieć. Głupie gadki na temat pogody chyba nie miały w tym wypadku jeszcze większego sensu niż zazwyczaj. Miałam powiedzieć „Och tato! Jaką mamy dziś piękną pogodę!”? Czy on wtedy nie przyłożyłby mi ręki do czoła, sprawdzając czy nie mam temperatury?
Oczywiście, że by tak zrobił!
-Aaaah! –Rozległo się wybawiające odciągnięcie od „tematu”, w korytarzu. Podskoczyłam ze strachu i odwróciłam się w kierunku stłumionego głosu, który stawał się coraz głośniejszy.
W końcu do kuchni wpadł Bill i krzyknął: -Dostałem wysypki!!

***

-I widzisz, co narobiłeś? –Warknęłam, z obrzydzeniem smarując plecy czarnowłosemu jakąś dziwną lepką maścią, która miała pomóc w zejściu tej wysypki. Nie dość, że musiałam dotykać go rękoma, to jeszcze ta substancja śmierdziała do tego stopnia, że oboje mieliśmy ochotę zakładać maski gazowe, żeby tylko uniknąć tego odoru.
-Ale fajnie jest… -zamruczał, za co dostał maścią po głowie i po chwili cała kuchnia oblepiona była czymś, co miało mu pomóc uśmierzyć ból i swędzenie.
-Nie myślcie, że ja znów będę po was sprzątać! –Wykrzyknęła rudowłosa, która właśnie pojawiła się w drzwiach, gdy Bill wyciskał na mnie resztki z tubki, a ja jak oszalała, próbowałam się wyrwać z mocnego, męskiego uścisku, oplatającego moje ramiona.
-Nie! Bill zetrze wszystko plecami! –Wybuchłam śmiechem, a ten doszedł do wniosku, że nawet nieźle by było, gdyby ta maść zakleiła mi usta. Niestety ta już się skończyła, więc nie mógł sprawdzić, czy sposób byłby skuteczny.
-Kurde! Tato idzie! – Cornee warknęła cicho, po czym ulotniła się z miejsca zdarzenia, tak szybko jak się pojawiła. Niestety nasza sprawność fizyczna nie dorównywała jej i chcąc również uciec, puściliśmy się biegiem w kierunku drzwi, lecz… Poślizgnęłam się na wielkiej żółtej kałuży i z wielkim hukiem wylądowałam z Billem na podłodze, przygniatając go całym swoim ciałem. Oczywiście na nasze nieszczęście, zobaczył to Tato, który dostał niepohamowanego napadu histerycznego śmiechu i zaczął nabijać się z nas, że jeśli chcemy ‘TO’ robić, to może udalibyśmy się do jakiegoś przytulniejszego miejsca i że Bill, powinien iść do ginekologa, bo jego sperma ma za ciemny kolor…
-Tak, tato… zapamiętamy… - burknęłam pod nosem, próbując przywrócić czarnowłosemu dopływ powietrza. –Kochanie… jutro pójdziemy prawda? – Parsknęłam, po czym jak gdyby nic, odwróciłam się i mijając ojca poszłam do góry.
-O nie, nie, nie! Moja pannico! Już mi schodzić z tych schodów i zabierać się za sprzątanie! I ty kawalerze też! –Blondyn zrobił minę, surowego rodzica, tak jakby naprawdę nim był, po czym chwycił jabłko, ( na co Bill zaczął się głośno śmiać) i wszedł do salonu, rozkładając się na kanapie. Głęboko westchnęłam, świadoma dalszego przebiegu zdarzeń:
Sprzątanie, sprzątanie, kopnięcie czarnowłosego za głupie gadaniny, sprzątanie, sprzątanie, sprzątanie, słuchanie wykładów na temat jego problemów z cerą, sprzątanie, sprzątanie, rzucenie w chłopaka mokrą ścierką do podłogi za gapienie się na mój tyłek, sprzątanie… i tak dalej…
W końcu po godzinie głęboko westchnęłam widząc jak wszystko pięknie się błyszczy, nie pomijając wyszczerzonych zębów Billa, skierowanych w moim kierunku.
-No kochana… przy nas nawet Bob Budowniczy wymięka… - przewróciłam oczami i odwróciłam się, próbując wreszcie opuścić ten pokój.
Poczułam, że tabletki zaczynają już tracić na swojej wartości… Już nawet głupkowate docinki Billa, zaczęły przestawać mnie bawić. Powracałam to smutnej rzeczywistości, która okazała się ranić mnie każdą chwilą, gdy wracały mi te złe wspomnienia.
Jednak nie wytrzymałam.
Wróciłam do pomieszczenia i po raz kolejny, chwyciłam małe, białe pudełeczko, wysypując z niego na rękę dwie tabletki, które chwilę później sprawnie włożyłam do ust i popiłam wodą.
Miałam świadomość tego, iż uzależniają one z każdym kolejnym połknięciem…
Wiedziałam, że nie uwolnią mnie od problemów, z którymi sama będę musiała się w końcu zmierzyć, ale mimo to… Zażyłam kolejną porcję, czując do siebie wstręt i spojrzałam przepraszającą miną na Billa, którego moje zachowanie powoli zaczynało irytować.
-Amee… Ty tak nie możesz… -Otworzyłam usta, by powiedzieć mu, że gówno wie o moich problemach, lecz on mi przerwał – No to mi powiedz… W końcu, komu mogę powiedzieć, co? Może ogłoszę prasie, która nawet nie wie o twoim istnieniu? –Przewidział moje myśli, choć pewnie każdy zrobiłby to z wielką łatwością, biorąc pod uwagę minę goszczącą na mojej twarzy.
-Bill… Ja nie chcę o tym rozmawiać… daj mi spokój… najzwyczajniej przemilczmy całą sprawę… Ja będę połykać tabletki na uspokojenie, a ty udawaj, że nic nie widzisz i wszystko będzie ok. Będziemy się razem śmiać, cieszyć z życia i razem udawać, że nic się nie stało… - przymknęłam oczy, czując ostry ból w skroniach. –Nic się nie stało… - powtórzyłam cicho, po czym złapałam się za czoło, myśląc, że w tym geście całe cierpienie minie i znów będzie wszystko tak jak dawniej.
-Ale stało się… i nic nie zmienisz… Nie lepiej po prostu się wygadać i wiedzieć, że jest ktoś, kto cię rozumie i będzie przy tobie bez względu na wszystko?
-A rozumiesz? Ty nic nawet nie wiesz… Jak możesz mnie rozumieć? –Parsknęłam śmiechem i potrząsnęłam pudełkiem, sprawdzając czy są tam jeszcze moje ‘koła ratunkowe’, które w tej chwili były mi tak bardzo potrzebne…
-Chciałbym zrozumieć, ale ty mi nie dajesz nawet szansy… -Podszedł bliżej i spojrzał mi w oczy, nawlekając na palec kosmyk moich włosów. Poczułam dziwne dreszcze, przywołujące wszystkie sceny z ostatnich miesięcy. Miałam mu powiedzieć? Narazić się na ponowny powrót dziwnych zachowań i łez? Czuć po raz kolejny, że to wszystko nie ma sensu?
-Niestety… Nie licz na nią…

Mavis · Wysłany: Wtorek 14-03-2006, 21:35 Temat postu:

Kochana to jest cudowne...
Ukoiłaś moje biedną duszyczkę tą porcją twego talentu...
Brak mi słów...
W głowie szumi morze... Twisted Evil

A wyliczanka o sprzątaniu jest rewelacyjna...

Dałaś radę, dałaś...
Mogłabym się rozpisać,
ale ten szum Twisted Evil

Pozdrawiam

Mod-Hazel · Wysłany: Wtorek 14-03-2006, 21:40 Temat postu:

Boskie, nie wiem co napisać, mój zasób słów jest zbyt ubogi. Czekam na niu part!

Divalecorvo · Wysłany: Wtorek 14-03-2006, 21:47 Temat postu:

jeja... stove.. moj aniele, mam ci znowu powtarzac ze piszesz genialnie? to tylko puste slowa.. a tego co dzieje sie w mojej duszy i umysle nie moge opisac.. nie potrafie;/... ok powtorze sie.. piszesz bosko.. nic innego napisac nie moge...

nawet wampirek siedzacy we mnie<nie ktorych rzeczy o rodzenstwie sie nie wie Cool

> krzycz "ja chce jeszcze!"

dziekuje za uwage xD

shprot_ka · Wysłany: Wtorek 14-03-2006, 21:53 Temat postu:

Jestem oooooczarowana....... i znowu Bill jest najczulszym facetem na świecie Very Happy

no cóż czekam na dalszy rozwój zdarzeń!!!!!....

Gall Anonim · Wysłany: Wtorek 14-03-2006, 22:09 Temat postu:

Nie faszeruj jej tak tymi tabletkami, bo wyląduje w szpitalu ;>.

A tak poważnie, to zabawna część.

I cieszę się, że nowa Smile

.

Mod-Grecia · Wysłany: Wtorek 14-03-2006, 22:20 Temat postu:

Nie no z tą spermą Billa dowaliłaś haha Very Happy

Właśnie tak wcześniej miałam napisać, że przecież Bill ma uczulenie na jabłka, no ale w tym odicnku widać tego skutki Rolling Eyes

Biedak..
Świetnie jak zwykle Wink

Volume · Wysłany: Wtorek 14-03-2006, 22:21 Temat postu:

Pięknie, poruszająco, dające do myślenia...

Mistrzyni moja

Divalecorvo · Wysłany: Wtorek 14-03-2006, 22:41 Temat postu:

Bill ma uczulenie na jablka? a no faktycznie! cos takiego bylo.. wtedy zalamalam sie ze nie bedzie mogl zjesc jedynego robionego u mnie ciasta<jablecznika> jak bedzie u mnie nocowal <bo fantazja fanatazja bo fantazja jest od tego xD>

Heaven · Wysłany: Wtorek 14-03-2006, 22:54 Temat postu:

Superrr Stove jak zawsze Wink

Haha a z tym ginekologiem było świetne... xD

Czekam na ciąg dalszy:*

madzia_m · Wysłany: Wtorek 14-03-2006, 23:44 Temat postu:

Znowu świetna część! Bajeczny był ten moment, kiedy Amee poprosiła Billa, żeby ją objął, a potem, jak bili się na poduszki. Cudo! Czekam na kolejnego parta. Mam nadzieję, że pojawi się niedługo.

Gość · Wysłany: Środa 15-03-2006, 9:34 Temat postu:

No naprawde smiesznie bylo no i ten zlowieszczy watek z tabletkami... ha!niecierpliwie czekam na dalszy ciag sie zastanawiajac co tez sie wydarzy!

mond · Wysłany: Środa 15-03-2006, 9:36 Temat postu:

oż to wyzej to bylam ja tylko mnie wylogowalo z jakiegos mi nieznanego powodu wrrr!

DuMeLeK · Wysłany: Środa 15-03-2006, 12:28 Temat postu:

swietna czesc stove czekam na nastepna czesc Very Happy

stove · Wysłany: Środa 15-03-2006, 12:48 Temat postu:

ahh... wy takie zachłanne jestescie ;D

madzia_m... to było w poprzednim odcinku ;D

Admin-Black Swan · Wysłany: Środa 15-03-2006, 14:10 Temat postu:

Ach och

po prostu kawał dobrego pisania Very Happy

nawet nie wiesz jak się obśmiałam z tą spermą <hahaha> Very Happy

super

Świstuś · Wysłany: Środa 15-03-2006, 14:22 Temat postu:

Stove
pierwsza mysl:
nie powiedziałas mi o nowym parcie
druga:
foooooch
trzecia:
noo moze byc
czwarta:
buhahahha
piąta:
no i wylałam cole!
szosta:
noo piekine cola w całym pokoju
siodma:
Shocked

brazowa sperma... i wogole ta masc Very Happy

osma:
oj robi sie nieciekawie
dziewiata:
buuuu, a jak ona sie uzalezni na serio?
dziesiata:
kuuurde niech powie Billowi w koncu!
jedynasta:
a niech to! pomoz jej wyrzucic to z siebie!
dwunasta:
dobra wybaczam ze mi nie powiedziałas:*
trzynasta:
czekam na next parta:* :pp

Rosenrot · Wysłany: Środa 15-03-2006, 14:39 Temat postu:

Kermit · Wysłany: Środa 15-03-2006, 16:03 Temat postu:

A ja się uzalezniłam od tego opowiadania.. to chyba ne groźne...
Chyba...
3maj się Stove i kontynuuj!!!

avi · Wysłany: Środa 15-03-2006, 18:25 Temat postu:

huuu pieknie

jak zwykle, miszczu Very Happy

czekam na wiecej

ViicKy · Wysłany: Środa 15-03-2006, 21:04 Temat postu:

No tak cała stove... Very Happy

Świetna część, zresztą jak każda Grey_Light_Colorz_PDT_42

Już myślałam, że jej tata pomyśli sobie
nie wiadomo co a on tak łagodnie zareagował
na tą dziwną pozycję w, której znalazł się Bill i Amee.
Poprostu cudowne Smile

Roxy · Wysłany: Czwartek 16-03-2006, 14:02 Temat postu:

Buehehe, powaliła mnie ta scena z ginekologiem xD
Hmm..ciekawe, jak to musiało wyglądać...lol...nie wyrabiam...Też bym chciała mieć takiego ojca xD Ja przy nim chłopaka za rękę nie mogę trzymać, a co dopiero przybierać z nim jakiś dziwnych pozycji...Pięknie Very Happy

Sick · Wysłany: Czwartek 16-03-2006, 15:07 Temat postu:

O nie.. Ona jest niegrzeczna!
O.
[czeka w kącie na nastepną część]