Tokio Hotel

Nemesis · Wysłany: Środa 04-10-2006, 21:42 Temat postu: Misterny Plan

Wiem, wiem. Przytłaczający nawał jednoczęściówek. Sto pomysłów na minutę, każdy chce być kól i oryginalny. A ja stoję uparcie, następna w kolejce. No i proszę.

~ Dla tych, którzy już dawno o mnie zapomnieli.

Misterny Plan

Przy Kruger Strasse stała kamiennica. Zdechłe szczury rozkładały się pod jej murami, a wiatr przynosił zapach zgnilizny. Obok tego obskurnego budynku stał następny - identyczny. W zasadzie, okolica przerażała cholernie monotonnym widokiem. Od dobrych kilkunastu lat nikomu nie przeszkadzały walające się naokoło śmieci i obecność tylko jednej, zardzewiałej latarni, która swym blaskiem zdołała oświetlić dwa i pół metra sześciennego. To niebywale dużo jak na tą dzielnicę. W porównaniu z innymi slumsami, Krugerówka wypadała całkiem nieźle. Była idealnym miejscem na śmierć, wymarzonym wręcz dla samobójców.
Bo zapuścić się tu po godzinie piętnastej, równało się z możliwością utraty życia.
Dostajesz w głowę donicą - leżysz. Siedemdziesiąt kilometrów do szpitala, trzydzieści osiem i dwie dziesiąte do pierwszej, lepszej budki telefonicznej. A i ta nie zawsze jest czynna.
Przy odrobinie szczęścia ktoś znajdzie cię nad ranem i ulituje, wylewając kubeł zimnej wody na zmarźnięte ciało. Realia, w których nikt się nie patyczkuje. Warto wspomnieć o powszechnie stosowanym prawie dżungli, wyjętym wprost z bajeczek o zamulonym chłopcu. Tym, co gadał ze swoimi zwierzaczkami i Bóg wie, co jeszcze z nimi robił.
Tak więc są na ziemi jeszcze miejsca, gdzie strach się bać.
Gdzie lepiej mimochodem ruszyć przed siebie niż zostać chwilę dłużej.
Wyobrażasz sobie miny przechodniów? Te grymasy wykrzywiające usta i ciche syczenie z obrzydzenia. Nikt nie uśmiechnie się do malutkiego dziecka, siedzącego przy włazie od szamba, nie rzuci złamanego grosza. Tu nawet kilkulatek może wyrządzić krzywdę. Najlepiej patrzeć na to z przymrużonymi oczyma, próbując wyobrazić sobie raj.
O, jaka ładna palma.
I nie ważne, że w rzeczywistości to tylko połamany krzak, za krótym kilka lat temu ktoś zmajstrował nastolatce bachora.
Najwięcej atrakcji dostarcza zwiedzającemu mała karczma. Tu wszyscy piją na umór, wydając ostatnie pieniądze. Odór taniej wódki przemieszany z dymem papierosowym, zmusza do wymiotów. Jakiś frajerzyna zrobił już co potrzeba w kącie. Powszechnie panującego syfu nie da się już bardziej "udoskonalić".
Nagle w progu staje majestatyczna postać. Człowiek, jak wszyscy inni - wiadomo, jednak swym wyglądem przypomina boga. Szczęki pełne popsutych zębów bądź te w wersji optymistycznej, bezzębne, opadły w dół. Nieogolony mężczyzna zagwizdał głośno, mimowolnie oblizując po tym popękane usta. Coś najwidoczniej jest nie tak, jak być powinno. Nagła, niepotrzebna zmiana w otoczeniu. Nowy element.
Czarne podeszwy eleganckich butów jesiennej kolekcji Prady, wydawały odgłos przepełniony luksusem, przy każdym kroku.
Jeden, dwa, trzy. Stop. Dalej iść nie można. Na podłodze, wśród kałuży wiśniowego jabola leży nieprzytomny mężczyzna. Ma zamknięte oczy i nie oddycha. Tylko znający go wiedzą, że pozornie. Na jego pomarszczonej twarzy rysuje się uśmiech, mała iskra szczęścia.
Bóstwo przechodzi nad nim zgrabnie, niosąc za sobą piękny zapach perfum z nutą anyżu gwiazdkowego. Zastanawia się cicho dlaczego wszystko jest tu takie obrzydliwe i ułomne. Ale kroczy dalej, mając jakiś określony cel.
Bar.
Zbity z oheblowanych desek, nie odróżniający się swą urodą od całej reszty. Za nim wesoły brunet z długim kucykiem i łysiną na czubku głowy. Wyraźnie zdziwiony, ale błogo spokojny. Zagaduje czy coś podać, czy czymś zadowolić, w odpowiedzi otrzymując tylko ciche pytanie dotyczące znanej mu osoby.
- Gdzie ten mały szczur?- elegant wbija wzrok w podłogę, zwracając przez chwilę uwagę na mysz, która wystaje z dziury pomiędzy jego stopami. Znów te kurewskie niedoskonałości. Ale cóż poradzić.
Barman mógłby bez zastanowienia wskazać ręką drzwi prowadzące do szukanej persony. Jednak jaki z tego zysk? Pieprzone kilkadziesiąt euro.
- Nie wiem.- mówi cicho, wyciągając wyszczerbione szkło, by oczyścić je z kilkutygodniowego kurzu. Bywalcy karczmy zawsze woleli pić z butelek. Ich wargi żądne czegoś mocniejszego, nie zasługiwały na przywilej zwany szklanką. Czysta o dziwo ścierka, na błysk wyczyściła zastawę zgromadzoną pod prowizorycznym blatem. Brunet przerzucił ją sobie przez ramię i spojrzał niepewnie na nowego gościa.- Nie wiem!- powtórzył ponownie, akcentując pierwsze słowo.
Jak to fajnie udawać głupca. Jak to fajnie wiedzieć iż przedłużanie niezwykle męczy chłopaczka, siedzącego pod biurkiem w pokoju sto jedenaście.
- Patrz.- wypielęgnowana dłoń ze złotym rolexem sięga do czarnej aktówki. Ku zdziwieniu patrzących, leży w niej tylko sterta gazet. Informacje na pierwszych stronach są warte milionów. Każdy wywiad rezerwowany na wiele tygodni wcześniej, dodatkowy rozgłos, mamona.- Tylko zobacz, co osiągnąłem.- szczyci się podsuwając pod nos barmanowi pierwszą lepszą okładkę.
Bożyszcz nastolatków to dawno przeżarte określenie.
Z kolorowego zdjęcia uśmiecha się poprostu kierowany rozgłosem nastolatek.
Wielki, czerwony napis w kilku słowach obrazuje jego los.
- Zaginiony?- dziwi się mężczyzna, otwierając dziewiętnastą stronę, poświęconą artykułowi.
Kilka słów wstępu. Jego brudna robota, owiana tajemnicą przestaje być nielogiczną zagadką. Wszystko staje się jasne i nabiera kształtów. Jedno w szczególności przybiera na wadze: nie wiedział, co robi i z kim się zadaje.
- Ty...Ty skurwielu!- krzyczy, desperacko bijąc pięścią o drewnianą powierzchnię. Pojedyńcze drzazgi wbijają się w chropowatą skórę. Nie czuje bólu. Nie teraz. Targany emocjami, chwyta w dłonie materiał prążkowanej marynarki. Wszystkie przepite oczy skierowane są w jego stronę. Patrzą z niezwykłą nadzieją na akcję urozmaicającą rutynowy przebieg zdarzeń.
- Tysiąc?
Banalne wstrzymanie. A jakże. Przecież każdy człowiek jest egoistą. Kierowany własnym dobrem potrafi zrobić wszystko.
- Dlaczego nie powiedziałeś, że to medialna osoba? Dlaczego do kurwy nędzy zwinąłem jakiegoś sławnego chłoptasia?- pyta, patrząc klientowi prosto w oczy. Gra gestów. Kilka grzymasów, jeden przelotny, blady uśmiech.
- Trzy tysiące.
Za sprawą ironii losu znikają wszystkie pytania. Przypadek?
- Trzy i pół.
- Umowa stoi.
Uścisk dłoni. Pewny i jakby nie patrząc, przepełniony szacunkiem. Respekt.
- Zapraszam na górę.- wielka dłoń wskazuje betonowe schody w idealnym stanie. Cztery kroki do przodu, dwa w prawo. Zielona, plastikowa poręcz prowadzi na odpowiednie piętro. Tam rząd drzwi o interesującej fakturze przyciąga bystry wzrok. Potęga bije od nich na kilometr, są wspaniałym śladem po będącym tutaj kiedyś, ekskluzywnym hotelu. Będącym kiedyś... Nie jest aż tak źle.
Pokój sto jedenaście.
Pojedyńcze, ciche puknięcia nie zwracały uwagi chłopaka. Nadal tkwił przy malutkim oknie, podziwiając ciemne niebo, którego barwa zwiastowała burzę. Nie lubił ich, panicznie bojąc się grzmotów. Na ściany wypełzały wtedy potwory i gryzły jego duszę. Z czasem uwierzył sam sobie, że są tylko marnym wymysłem wyobraźni. Mimo wszystko nie było osoby, mogącej chronić go przed tą przytłaczającą ciemnością. Nie było światełka w tunelu. Ktoś perfidnie ugasił płomyk tlący się w kaganku.
A teraz?
Jasna smuga światła oświetliła kąt pokoju, gdzie miał okazję siedzieć. Uśmiechnięta twarz "przyjaciela" przyprawiła go o szybsze bicie serca. Poczuł w środku niezwykłe ciepło.
Zapłakał, ocierając łzami pobrudzoną, jasną cerę. Czyżby zły sen powoli się kończył? Od tak przestawał być koszmarem? Miał nadzieję, że tak.
- Bill chłopcze! Zbieraj się. Wracamy do domu.- szepnął cicho mężczyzna, zbliżając się w kierunku czarnowłosego. Po chwili poczuł na sobie uścisk jego ramion. W uszach zagrzmiał mu jęk pełen rozpaczy.- No już dobrze, wszystko będzie dobrze.- poklepał wątłe plecy- Jutro masz wywiad dla BBC, tak Bill. Malutki. Będzie dobrze.- powtarzał beznadziejne słowa otuchy, pławiąc się na samą myśl iż odegrał przed frontmanem rolę bohatera.
- David zabierz mnie stąd. Zabierz.
Siedemnastolatek płacze jak małe dziecko.
Kurtyna opada w dół. Salwy braw wieńczą ten niezwykły happy end.
Bill Kaulitz powraca do domu, czyż to nie cudowne?
Następnego dnia opowiada dziennikarzom o strasznym porywaczu i obskórnych progach, w których był skazany przebywać.
Za miesiąc gazety trzeszczą o jego śmierci.
Zgon na miejscu, szpitalna lodówka.
Taa, i może jeszcze tylko wygodny grobik na pobliskim cmentarzu.
Dwadzieścia procent rabatu przy zakupie białej trumny, wiązanka gratis.
Tymczasem w pokoju na piętrze karczmy przy Kruger Strasse, nadal świeci się mała lampka. W kącie pomieszczenia siedzi ciemnowłosy chłopak.
I nikt, nigdy nie dowie się, iż został tylko elementem układanki w misternym planie managera.
NIGDY.

Sue · Wysłany: Środa 04-10-2006, 21:48 Temat postu:

No i ja po prostu zaklepuję sobie miejsce.
Jak walnę ci komenta to padniesz ;- )

edit

Czujesz to coś*? Czujesz jak twoje serce spowalnia bieg, serce bierze górę nad rozumem, a serdeczny uśmiech wdziera się na twarz? Kot cicho pomrukuje z zadowolenia. Spodobało mu się? Tak, najwidoczniej jest zachwycony majestatyczną postacią w barwach czerwieni. Usta, paznokcie, sukienka. Czerwone. Jak róża od kochanka, jak soczysta wiśnia, jak sącząca się krew. Bogini. Pani jego serca. Nemesis.
Opisy są zniewalające. Pełne epitetów, nikłych porównań i dobranej treści. Przemawiają do czytelnika, odciskają piętno na skórze, cicho muskają policzki... A wszystko za sprawą twych dłoni. Każdy paznokieć tonie w czerwieni. Wiesz, że nie potarfię bez tego żyć?
Gdyby wszyscy ludzie pisali jak ty, cały świat zatrzymałby się w celu tworzenia dzieł. Cud tworzy dzieło. Wiesz kim jesteś?
C_U_D_E_M.

* Tym czymś jest magia.

Twój na zawsze:
mruczący kot.,

Me@n_G!rl · Wysłany: Środa 04-10-2006, 22:26 Temat postu:

Przeczytałabym ale jest za długie.
Moge jutro?
Pozdrawiam Wink

_____________________
Wow!
Początek jakby troche sie przeciągał ale zakończenie wow.
Czego głowa ludzka nie wymyśli.
Podobało mi sie (można było wywnioskować)
Kto wie czy w th tak naprawde nie jest.
Co prawda nie było porwania, ale ten styl - wciąż sie zmieniający.
Może to jego sprawka...

Bardzo serdecznie pozdrawiam i całuję Wink

BlackAngel · Wysłany: Środa 04-10-2006, 23:06 Temat postu:

Nemi, jutro na tym miejscu będzie najdłuższy komentarz jaki widziało to forum.
Zobaczysz.

Aniołku, kiedy będziesz na gg?
Nie mogę Cię złapać.

~Blak.

Raspberry · Wysłany: Środa 04-10-2006, 23:42 Temat postu:

Ah, Nem.
Świetna jednoczęściówka.
Twoje opisy mnie powalają.
I pomysł, oryginalny, jak najbardziej.
Podobało mi się.
I miej pomysły i bądź uparta, bo warto czytać Twoje opowiadania.
Pozdrawiam.

Krzykliwa · Wysłany: Czwartek 05-10-2006, 8:37 Temat postu:

Przeczytałam.
Ustawiłaś się w kolejce,
ale wiedz, że twoje jednopartówki zawwze będę czytała jako pierwsze.
Masz powalający styl, tylko isc i ci pomnik zrobic !
Szczerze, na początku troche nie zrozumiałam.
Drugi raz przeczytałam.
I wiem o co chodzi .
Pięknę.
//

hela_z_wesela · Wysłany: Czwartek 05-10-2006, 13:42 Temat postu:

Tego sie nie spodziewałam.
A najlepsze jest to, że osoba przeciętna w tym kierunku, wszystko zmieściłaby na jednej stronie A4.
A tu o. Opisy świetne. Plan cudowny.
Nie spodziewałam się tego.
No, no, no.

Z poważaniem:
hela_z_wesela

Mod-Negai · Wysłany: Czwartek 05-10-2006, 14:49 Temat postu:

"Suicide is the proof of life"
A to w końcu wymarzone miejsce.
Miejsce życia, mimo iż chce się tam umrzeć.

Nem, Nem, Nem...
Ostatnio mam taki głupi zwyczaj nastrajania się muzyką do opowiadań.
Miałam nadzieję, że w pierwszych wersach dasz mi choćby niewielką podpowiedź co włączyć.
I gdy zobaczyłam słowa "obskurny budynek", wiedziałam już.
Nie ma to jak troszkę krzyku w "Obscure".
Ale to nieważne. W sumie nie wiem, po co to piszę. I tak nikomu się nie przyda.
A to chyba o to chodzi by być i wnosić coś swoją osobą. Bo kiedy chcemy komuś za coś podziękować, mówimy mu "za to, że jesteś".
Wiem, że zrozumiesz moje słowa.
Mnie może nie ma, ale wiadomo gdzie szukać.

Napisałaś kolejną świetną jednopartówkę.
I...
Powiem, że jak zawsze podoba mi się, bo nie stworzyłaś jeszcze nic, co mogłoby mi się nie spodobać.
Nigdy nie wyszło spod Twych dłoni nic, co pozostawiłoby we mnie niedosyt.
Zawód.
Rozczarowanie.
Nie, nie, nie. Tego nie ma. Jestem nasycona, zadowolona i oczarowana.
Niech wena będzie z Tobą.
Negai

Żyrafa · Wysłany: Czwartek 05-10-2006, 15:07 Temat postu:

Sylwunnia · Wysłany: Czwartek 05-10-2006, 15:09 Temat postu:

Świetnie. Pięknie. Przepraszam, nic więcej nie potrafię z siebie wydusić. To było to ''coś''.

Effie · Wysłany: Czwartek 05-10-2006, 17:17 Temat postu:

Mowa prawdziwa, niespotykana fabuła. Chwila, która może trwać wiecznie. Niespotykany styl. Ot tak, pisane pięknie. I za to podziwiam i chwale. Bo godne jest tych 5 min na przeczytanie. A to dobrze. Bardzo dobrze. Pisz i czekaj. Bo piszesz dobrze.

Blair · Wysłany: Czwartek 05-10-2006, 20:02 Temat postu:

aa... to było ganialne!
opisy - świetne,
aż chciało się czytać.
No i pomysł oryginalny.
Masz wielki talent,
wchodząc do tego działu,zastanawiałam się ,które opowiadanie wybrać,
bo jest ich teraz tak dużo. Spojrzałam na autora i wiedziałam,że muszę wejść!

O,jaka ładna palma. ---> podobało mi się to Wink

Noire · Wysłany: Czwartek 05-10-2006, 20:38 Temat postu:

dawno nie wchodziłam do tego działu.
kiedyś - czytałam kazdą 1partówę.
teraz - prawie wcale nie czytam ich.
ale dziś coś mnie wzięło - i weszłam.
zobaczyłam autora. - Nemesis
i od razu kliknęłam.
wiedziałam, że się nie zawiodę.
dlatego weszłam.

pomysł naprawdę genialny.
niepowtarzalny.
wykonanie świetne.
bo Twoje.
piękne opisy.
to jest to co lubię.

Dziękuję.
~Rok$@n@

PS ale nie myśl, zę jak zaspokoiłaś mnie takim dziełem, to zapomne o Twojej wieloczęściówce. Czekam na kolejny, 4 part.

helcia · Wysłany: Czwartek 05-10-2006, 21:36 Temat postu:

Ponownie uniosła się kurtyna. Odsłoniła Ciebie i Twoją twórczość ponownie.
Zaczarowałaś mnie znowu...
Pięknie opisałaś ten ''gorszy'' świat...
Pięknie...
To ja podziękuje. Za co? Za to, że piszesz...
Pozdrawiam i chylę czoła...

LadyMakbet · Wysłany: Piątek 06-10-2006, 7:17 Temat postu:

Jeśli chodzi o sprawy formalne - było parę nieznacznych literówek, których już nawet nie pamiętam xD

Jeśli chodzi o treść - aj, Nem, uwielbiam Twoje opisy. Tak... tak dobrze wprowadzasz czytelników we własny, wyimaginowany świat.
Są one pełne epitetów, pozwalających w sekundę wyobrazić sobie, jak wszystko może wyglądać. Właśnie - to opowiadanie podziałało na moją wyobraźnię - jak jedno z niewielu.
Jesteś niepowtarzalna.
Aż dziwne, jakie pomysły może mieć człowiek. Naprawdę.
Twój talent rozwija się, piszesz coraz lepiej, i lepiej. Niedługo zostaniesz mistrzem mistrzów Grey_Light_Colorz_PDT_42

Do jednopartówki zabierałam się od wczoraj, aż wreszcie teraz, przed wyjściem do szkoły znalazłam czas.
I nie żałuję ani jednej chwili poświęconej, by to przeczytać.

;*;*;*

tselinka · Wysłany: Piątek 06-10-2006, 13:05 Temat postu:

Bardzo mis ie podobało, ale....kurde nie do końca zrozumiałam Very Happy

musze to jeszcze raz przeczytac Wink

błędów nie widziałam Very Happy

jak zrozumiem to zedytuje posta Wink

edit:
zrozumiałam Very Happy

BOSKIE xD super Wink

wow

Vanilla · Wysłany: Piątek 06-10-2006, 13:57 Temat postu:

Nemesis...

świetne.
nie wiem co moge jeszcze powiedzieć
wymiatasz kochana

piękna jednoczęściówka.
pomysł- czyli to do czego lubie się doczepiać- był do pozazdroszczenia.
mało kto tak pisze.

pisz tak dalej a pobijesz na głowę Tolkiena Wink

pzdr

OkHoney · Wysłany: Sobota 07-10-2006, 9:54 Temat postu:

Naprawdę, nikt nie zapomniał.
Uwierz, nikt!
Nigdy się nie zapomina.
Nawet jak niema się ten pieprzonej satysfakcji, że ktoś jest obok i nas kocha.
Myśli, pamięta.
Bo to było śliczne...

Courtney · Wysłany: Sobota 07-10-2006, 12:02 Temat postu:

Nem. Czytam po raz pierwszy twoją jednopartówke.
I sie z tego powodu bardzo ciesze.
Bardzo ładne. Świetne. P R A W D Z I W E
Tak, prawdziwe.

Pozdrawiam.

Hell's Angel

Nemesis · Wysłany: Wtorek 24-10-2006, 21:33 Temat postu:

Dziękuję za wszystkie komentarze i miłe słowa.

Chloe · Wysłany: Środa 25-10-2006, 14:27 Temat postu:

Bożyszcze, nie bożyszcz. Który, nie króty. I tym podobne błędy i literówki.
I wiesz co? Chyba zaczynam topnieć, bo coraz więcej historii mi się podoba. Ta też. Była dobra, cóż powiedzieć, ale...
Ale.
Powoli zaczynają mnie nudzić takie historie. Wyssane całkowicie z palca. Takie, którę są prawie całkowicie niemożliwe. I proszę, nie łap mnie za słowko, że istnieje to 'prawie'. Bo najchętniej napisałabym coś innego, ale staram się być miła.
Cóż... Madonna, Mariah Carey, Whitney Houston - One są sławne tyle lat, a jakoś nigdy coś takiego się nie zdarzyło. Sa narkotyki, załamania nerwowe, i zmiany zachowania. ale coś takiego? To surrealizm. A ja za tym nie przepadam. To nie forum science-fiction, tylko thpoland.
Jednak wszystko zależy zawsze od gustu.

Nemesis · Wysłany: Piątek 27-10-2006, 0:24 Temat postu:

I masz Chloe całkowitą rację. Ale to, co piszę zacna ja, zazwyczaj jest kompletnie nierealne Laughing

Z resztą, co tu dużo gadać... 90% opowiadań na tym forum to czysta abstrakcja.
`Misterny plan` jest jednoczęściówką uniwersalną, bo napisałam ją bardzo dawno i głównym bohaterem wcale nie był Bidon.
Pamiętam jeszcze jak nabuzowana waliłam w klawiaturę xD Zawiera całą moją negatywną energię.
Surrealizm.
Ja to lubię. I pewnie minie zbyt dużo czasu zanim napiszę coś konkretnego.

pozdrawiam

Żyrafa · Wysłany: Środa 01-11-2006, 21:18 Temat postu:

Eeeee...Nem, przywracam na pierwszą stronę, bo uważam że jest tam potrzebne.
Moim zdaniem to najlepsze opowiadanie miesiąca.
Eeeeee...Tyle.

Świstuś · Wysłany: Piątek 03-11-2006, 11:04 Temat postu:

Cudownie, pięknie, przewspaniałe.
Pprostu: miszczowskie. Bo twoje.

AnielicA · Wysłany: Piątek 03-11-2006, 11:25 Temat postu:

Śliczne .!
Pięknę ,naprawdę wspaniałe .
Popłakałam się ...

Buziaki

_______
Alle Träume sterben
Mitternacht - Es ist Mitternacht
Und sie weint - Allein
Und alle Engel schreien heut' Nacht