Tokio Hotel

LnD · Wysłany: Niedziela 23-04-2006, 14:55 Temat postu:

Gaguś świetna część.Tak dlugo oczekiwana,ale świetna...
No ale jak to?Nie bedzie chodzic?Dlaczego?
Moze to sen?Prosze oby to byl sen... Sad

Booooozi

Mod-MadisoOn · Wysłany: Niedziela 23-04-2006, 15:50 Temat postu:

sliczne !! Smile

oplacalo sie czekac Very Happy

ale kurcze.. jak to ? nie bedzie chodzic? nieeee

tylko nie to.. niech to bedzie tylko zły sen.. Gaguś

nie rob jej tego... biedna Kari.. pozdrawiam

Mod-Grecia · Wysłany: Niedziela 23-04-2006, 18:12 Temat postu:

COOOOOOOO????? NIEEEEEEEEEEEE!!!!!!!!!! Crying or Very sad

`a miało być tak pięknie
miało nie wiać w oczy nam..
i ociekać szczęściem
miało być sto lat, sto lat`

Ale.. może da się to jakoś coś zrobić? Ehh nie no brak mi słów. A gdzie Tom? Rany zrób coś, żeby było dobrze! Twisted Evil

I dziękuję za dedykację

"UKL...A" · Wysłany: Poniedziałek 24-04-2006, 11:58 Temat postu:

Wybacz mi najdroższa, że dopiero teraz komentuję!
Powróciłam dopiero co do życia i jeszcze ładuję baterie Rock ya

Mam nadzieję, że przebaczysz!

Dziękuję ci za dedykację, o mało się nie popłakałam!
Słodka jesteś Wink

Ta część mimo, że trochę krótka jest poprostu super!
Wreszcie jakiś wielki dramat i...
...wizja trudnych decyzjii!
B...O...S...K...O!!!

Pozdrawiam!
Piąteczka! Smile

Czekam na next part!!
Weedman

Miłej pracy! Wink

*stove* · Gość

Gaguś?! Ty potworze! Jak mogłaś to w ogóle zrobić? XD
Jesteś straszna! Och! Nie odzywam się do ciebie...
Nie...
Ani słowa... ;]

Rosenrot · Wysłany: Poniedziałek 24-04-2006, 16:51 Temat postu:

Stove... nie! Błagam! Wink

Już w krótce dowiecie się, jaki będzie ciąg dalszy Little thongue man

Pozdrawiam!

shprot_ka · Wysłany: Poniedziałek 24-04-2006, 18:22 Temat postu:

W krótce, znaczy kiedy?! nie ja się nie zgadzam... chce teraz!!
o rany jak pięciolatka, dobra odwaliło mi i jestem nieszczęśliwa bo nam napisac kolejnej części nie chcesz Grey_Light_Colorz_PDT_42

ojoj...tracę głowę spadam, bo pieprzę....

Rosenrot · Wysłany: Wtorek 25-04-2006, 15:51 Temat postu:

Coś już bazgram na kartce gdy tylko mam czas i moooożeeee dodam coś w tym tygodniu, bo szczerze to mam mały zapiernicz Confused

Ale czego się dla Was, moje drogie, nie robi? Wink

Pozdrawiam!

Rosenrot · Wysłany: Środa 26-04-2006, 18:45 Temat postu:

Oczekujcie dłuuuugiej części.
Nie wiem czy się wyrobię w tym tygodniu, ale obiecuję, że będzie długaśna Very Happy

Idealna liczba... 50 Wink

Free · Wysłany: Środa 26-04-2006, 18:48 Temat postu:

ach..na to czekam..dlugasna czesc..to moje powolanie...
juz 50? ale czas leci...
ach...pisz pisz...szybciej moj glod na nowy part sie zaspokoi:D

Syś · Wysłany: Sobota 29-04-2006, 9:52 Temat postu:

AAA

Biedna

Gaguś JAK MOGŁAŚ?!
;'((

LnD · Wysłany: Niedziela 30-04-2006, 10:48 Temat postu:

Czekam,cierpliwie czekam na next part Grey_Light_Colorz_PDT_46

... :]

Syś · Wysłany: Niedziela 30-04-2006, 19:27 Temat postu:

CZEKAM.
Kurde, wiecie co Gaguś mi powiedziała?!
ŻE BEDZIE TYLKO 50 CZĘŚĆI.
ja sie do cholery NIE ZGADZAM. MA BYĆ WIĘCEJ.
A, ona ma chodzić. Z resztą, gdzie siepodział "Luzak"? Grey_Light_Colorz_PDT_26

_____
W ogole to ja zamiast zegarka, kupilabym mu frotke z zegarkiem. widzialam takie w jakims sklepie. chyba nike..
EDIT:
GAGUŚ ZLITUJ SIE!

Rosenrot · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 21:53 Temat postu:

Nadeszła wielka chwila!

Dedykacje:

Grecien – gdzież by nie było dla Ciebie dedykacji, moja kochana

Stole – mistrzyni, muaah

Roxy – za to, że taki mistrzu jak Ty, zagląda do takiego badziewia

Syś – za to, że jesteś. Córeńko Ty moja kochana, mamusia Cię kocha, pamiętaj

„UKL...A” – również za to, że jesteś. Moja kochana, wierna psiapsióła

...Schwarz ist klasse... – za to, że jednak zmusiłaś się i przeczytałaś moje wypociny.

Afterall – za to, że tak utalentowanej osóbce chciało się tu czasem zaglądnąć. Dziękuję Smile

Dla Wszystkich, bez wyjątku, których nie wymieniłam, ale o Nich pamiętam. Dziękuję, że to czytacie

Kocham Was wszystkich Heart

część pięćdziesiąta

Lekki wiatr muska moją twarz delikatnie ją chłodząc. Promienie słoneczne za wszelką cenę starają się przebić przez liście karłowatej wierzby, pod którą siedzę. Opierając się o szorstką korę koniuszkami palców głaszczę soczyście zieloną trawę.
Tom. Biegnie po wielkim, przepełnionym kolorowymi kwiatami ogrodzie. Jego rozpuszczone dredy obijają się o Jego roześmianą twarz.
Dziewczyna. Kim ona jest? Piękna, zgrabna, z długimi czarnymi włosami, które wiją się wokół jej talii. Biegnie razem z Nim. Chwyta Go za rękę, przytula, całuje. Patrzy z wyższością na mnie, zza Jego ramienia.
- Nie! - krzyczę chcąc wstać. Moja twarz nabiera koloru purpury, a oczy niebezpiecznie się szklą. Nie mogę wstać. Nie potrafię. Nie umiem?
Spuszczam wzrok na zdrętwiałe nogi. Całe pokryte są licznymi łańcuchami. Grubymi, żelaznymi łańcuchami, które wchodzą pod ziemię oplatając mnie ciasno i sprawiając mi ból przy każdym najmniejszym ruchu.
Ponownie krzyczę. Staram się rozerwać sprawnymi, smukłymi palcami cholerne żelastwo.
Na próżno.
Znów krzyczę. On mnie nie słyszy. Tylko czarnowłosa, która kpi ze mnie tuląc Go do siebie.
Płaczę. Chcę się wyrwać.
- Pomocy! - wołam, lecz nikt nie biegnie mi z pomocą. Płaczę głośniej. Zaciśniętymi pięściami walę o ziemię.
Nagle ziemia się zapada.
Przepaść.
Ciemność.
Strach.

Poczułam ciepłą dłoń na moim policzku i szybko otworzyłam oczy. To tylko sen. Głupi, ale jakże realny sen. Tak realistyczny, że aż obudziłam się z krzykiem.
- Już dobrze, Kochanie - rozpoznałam znajomy głos. Chwyciłam dłoń i czule pocałowałam, zostawiając na niej słone łzy spływające stale po mojej twarzy.
- Nie zostawiaj mnie, błagam - jęknęłam czując w sercu wielki kamień ciągnący mnie, tak jak we śnie, w ciemną otchłań. W głęboki dół, gdzie będę sama.
- Nie zostawię - przysunął się bliżej szpitalnego łóżka i delikatnie, by nie sprawić mi bólu, nachylił się nade mną i ciepłymi ustami musnął moje czoło. Dłońmi przejechał po moich ramionach i lekko mnie objął. Poczułam ciepło bijące od Niego, a zarazem dreszcze, które zawładnęły Jego ciałem. Czułam się w tym momencie tak cholernie bezradna. Nie pozwalałam łzom nadal spływać po moim wilgotnym policzku, lecz w głębi moja dusza krzyczała. Szarpała się, jakby chciała uciec. Teraz nawet Tom nie umiał sprawić mi poczucia bezpieczeństwa, spokoju i radości.
W głowie stale widziałam tą dziewczynę.
Czułam się tak samo, jak przed paroma sekundami w śnie.
Bezsilność, płacz.
Ciemna otchłań.
Lewą ręką, która byłą pokryta w gipsie od łokcia po nadgarstek, objęłam Go za szyję i przyciągnęłam bliżej siebie.
Zawładnęło mną dziwne uczucie. Uczucie, że Go tracę. Bezpowrotnie.
Wiedziałam, że teraz wszystko będzie inaczej. Wszystko się zmieni. Nic już nie będzie tak, jak do tej pory, a tego bałam się najbardziej.

- Witaj w domu, Skarbie - rodzicielka kucnęła przy moim wózku, który przed chwilą lekko popchnęła w głąb holu. Wszędzie wisiały kolorowe serpentyny. Dookoła porozstawiane były przeróżne kwiaty, które swój słodki zapach roznosiły po całym domu. Mama stanęła za mną i włączyła światło. W tym momencie do holu weszli wszyscy moi znajomi. WSZYSCY.
Grupa przyjaciół zaczęła głośno krzyczeć „Niespodzianka” i rozbawieni podbiegli do mnie. Po kolei wszyscy mnie ściskali i całowali. To ciepło, radość, jaka biła od nich byłą wspaniała. To wielki dar od Boga, mieć takich przyjaciół jak ja. Troskliwi, kochający. Tacy, jacy powinni być.
Kochałam ich. Tak, kochałam ich wszystkich, bez wyjątku, tak samo. To było cudowne uczucie widząc ich roześmiane twarze, przyjazne gesty, wydawało się, że nic się nie zmieniło.

Po kilku godzinach, późnym wieczorem zostałam sama z rodzicami, Nicolausem i Tomem. Siedzieliśmy wszyscy na rozgrzanym tarasie, od którego biło ciepło z całego dnia. Ze smutkiem spoglądałam na zachodzące słońce na różowym niebie czując gładką dłoń na mojej. Patrzył na mnie. Odwróciłam wzrok i spojrzałam w brązowe oczęta, z których biło tyle miłości, ciepła. Nagle rodzice wraz z Nico, zniknęli za drzwiami prowadzącymi do salonu. Tom lekko się uśmiechał stale gładząc moją zimną dłoń. Po chwili uniósł ją ku swojej twarzy i delikatnie, wilgotnymi ustami pocałował jej wierzch.
- Kocham Cię, wiesz? - spytał, muskając stale moją dłoń, a czuły uśmiech nie znikał z Jego twarzy.
- Wiem - odwzajemniłam Jego uśmiech i pogładziłam wolną dłonią Jego udo. Lewy kącik Jego ust uniósł się znacznie w górę.
- I zawsze będziemy razem, prawda? - przybliżył twarz ku mojej i lekko otarł się policzkiem o mój. Na ciele pojawiła mi się gęsią skórka i nieświadomie zacisnęłam dłoń na Jego udzie.
- Prawda - zamruczałam do ucha - pocałowałam Go w nabrzmiałe usta spijając całą miłość, jaką mnie darzył. Po chwili pochwycił moją chudą twarz w dłonie i zagłębił swój język w moich ustach. Cicho mrucząc wypisywał na moim podniebieniu cały alfabet, gdy w końcu oderwał się ode mnie.
- Jesteś cudowna, piękna, wspaniała, jedyna w swoim rodzaju - pocałował mnie w czubek nosa, a na moje policzki wkradł się szkarłat - z każdym dniem uświadamiam sobie, że większe szczęście nie mogło mnie spotkać - poczułam przyjemne dreszcze na całym ciele, gdy przejechał wierzchem dłoni o mój rozpalony policzek. Przymrużyłam oczy i twarzą tuliłam się do Jego dłoni. Mogłam godzinami wsłuchiwać się w ten melodyjny głos, który dosłownie pieścił moje zmysły.
- Chciałbym o coś spytać, a raczej o coś prosić, lecz strasznie się boję - otworzyłam szeroko oczy i przestraszonym wzrokiem zlustrowałam Jego zaniepokojoną minę.
- Czego się boisz? Wal śmiało - uśmiechnęłam się z myślą, że dodam mu tym odwagi. Odwzajemnił uśmiech. Przysunął się znów blisko mnie, że prawie stykaliśmy się nosami. Jego płytki muskał moją rozpaloną twarz. Ciepło rozchodziło się po całym moim ciele. Czy to strach?
- Chcesz być już ze mną zawsze? Ale ja się pytam poważnie! - przewrócił oczami widząc moją rozbawioną minę.
- Jasne, że tak! Tego chyba się nie musiałeś pytać - puknęłam Go lekko, zgiętym palcem wskazującym w czoło, po czym obdarowałam Jego usta soczystym pocałunkiem. Delikatnie odsunął mnie od siebie, trzymając za ramiona, na taką odległość, by wyraźnie widzieć moją twarz.
- Jesteś pewna tego, co mówisz? - spytał patrząc na mnie badawczo spod przymrużonych oczu.
- W stu procentach - zapewniłam Go patrząc, jak wyciąga z kieszeni spodni małe, czerwone pudełeczko. Otworzył je tuż przed moją twarzą, a oczom ukazał się śliczny srebrny pierścionek z turkusowym oczkiem. Spojrzałam na Niego. Patrzył mi głęboko w oczy. Serce łomotało w klatce piersiowej tak mocno, jakby chciało się z niej wyrwać. Poczułam ponowne gorąco dopływające do moich policzków i lekki zawrót głowy. Uśmiechnął się do mnie, po czym wziął głęboki oddech. Wypuścił spokojnie powietrze z płuc, by po chwili zadać najważniejsze pytanie w całym swoim życiu.
W życiu Nas obojga.
- Wyjdziesz za mnie?

~~~***~~~

Listopadowy wieczór. Chłodne powietrze dostaje się do ciemnego pokoju przez lekko uchylone okno. Leżałam bezradnie na podłodze, a obok mnie przewrócony wózek. Prawym łokciem opierałam się o twardą podłogę, a w lewej dłoni chowałam zapłakaną twarz. Chciałam sięgnąć po głupią książkę do historii. Nie udało mi się, jak większość rzeczy. Zwykłe, podstawowe czynności sprawiają mi trud, jak małemu dziecku stawianie pierwszych kroczków. Już tyle czasu minęło od kąd poruszam się jedynie na wózku, a ja nadal nie umiem sobie poradzić. Codziennie ubolewałam nad swoim losem. Obwiniałam siebie za wszystko. Nie tego pijanego kierowcę. Nie. Siebie samą. Jak mogłam być tak nie ostrożna? Jak mogłam...?
Po chwili do pokoju wpadł Nicolaus i pomógł mi wstać. Jak zawsze usłyszałam wiązkę słów, które miały na celu przytrzymać mnie na duchu... Bezskutecznie...

W kalendarzu odliczałam dni, tygodnie i miesiące do powrotu Toma. Godzinami potrafiłam wpatrywać się w błyskotkę na moim palcu. Tak bardzo cierpiałam. Tęsknota była stale przy mnie. Tak bardzo brakowało mi Jego poczucia humoru, pocałunków, czułych słów... Codziennie przeglądałam Nasze wspólne albumy. Zdjęcia z imprez, wycieczek, z najgłupszych i najśmieszniejszych sytuacji. Czułam się samotna jak nigdy dotąd. Ale czy byłam nieszczęśliwa? Oczywiście, że nie. Samo posiadanie owego pierścionka i tego, co się z nim wiąże sprawiało mnie najszczęśliwszą dziewczyną na świecie.
Jedyne, co mi pozostało, to cierpliwie i wytrwale czekać...

~~~***~~~

- Czujesz? Kopie! - krzyknęłam rozpromieniona i przyciągnęłam Jego dłoń do swojego wielkiego brzucha. Na Jego serdecznym palcu u prawej ręki, tak jak u mojej, widniała obrączka. Symbol wiecznej miłości.
- Rzeczywiście - zaśmiał się czując mocne ruchy dziecka, po czym obdarował mnie słodkim całusem w usta - Gdybym nie miał pewności, że to dziewczynką, stwierdziłbym, że to będzie zawodowy piłkarz - parsknął wstając z wielkiego łóżka podchodząc do okna opierając się o parapet. Widok na złocistą plażę oświeconą blaskiem popołudniowego słońca i błękitne Morze Śródziemne oblewające całą wyspę. Znajdowaliśmy się w jednym z hotelowych pokoi na Majorce. Tom przeciągnął się leniwie głośno ziewając.
- Właśnie tak wyobrażałem sobie nasz miesiąc miodowy - uśmiechnął się i spowrotem położył się obok mnie.
- Lepie być nie mogło - wtuliłam się w Jego ciało pachnące olejkiem do opalania, a Jego dłoń masowała moje opalone plecy to w górę, to w dół.

~~~***~~~

- Mamo! Idę do Lukasa! – krzyknęła z holu piętnastolatka ubierając w pośpiechu swoje zielone czółenka. Siedząc wygodnie w salonie na kanapie patrzyłam, jak zgrabnie narzuca na siebie kurtkę i kieruję się do drzwi.
- Tylko nie wróć za późno Natalie! – powiedziałam z lekkim uśmiechem patrząc na spoglądającą w tym momencie spod blond grzywy dorastającą córkę.
- Dobrze mamo – odrzuciła włosy za ramię i wybiegła na dwór, po czym udała się do kuzyna. Odchyliłam głowę do tyłu i lekko przymrużyłam oczy. Tom siedział już drugą godzinę na górze w swoim pokoju wymyślając tekst do nowej piosenki. Do mych uszu, co chwila dochodziły odgłosy gitary. Stale męczył się, wymyślając kolejną zwrotkę. Nagle wszystko ucichło. Trzaśnięcie drzwiami. Zbieganie po schodach.
- Na dziś mam dość, Kochanie – jęknął opadając obok mnie na wielką kanapę – gdzie Natalie? – spytał posyłając mi lekki uśmiech. Tyle lat, a ja za każdym razem, na widok Jego uśmiechu, dostaje przyjemnych dreszczy.
- Jak zwykle u Lukasa – przeczesałam włosy palcami i przyciągłam Go do siebie. Delikatnie położył głowę na mojej klatce piersiowej. Głaskając Jego głowę i bawiąc się rozpuszczonymi dredami, co chwila całowałam Go w czubek głowy. Uniósł głowę do góry, a Jego orzechowe oczy lustrowały moją twarz.
- To znaczy, że wróci jak zawsze późno – uśmiechnął się szerzej i złożył na mych ustach soczysty pocałunek. Wstał z łóżka, po czym wziął mnie na ręce i bez zbędnych słów zaniósł mnie do Naszej sypialni. Delikatnie opuścił mnie na miękkie łóżko i przylegając ciałem do mojego całował mnie po najdrobniejszym kawałku całego ciała. Same pieszczoty doprowadzały mnie do zawrotu głowy. Gdy już poczułam Go w sobie, mogłabym zatrzymać tę chwilę na zawsze. Pocałunki, jak muśnięcie skrzydeł motyla i te głębokie spojrzenia w oczy podczas uniesienia mówiły za siebie wszystko.
Leżąc w stale gorącej pościeli pachnącej Naszymi ciałami tuliłam się do Niego niczym dziecko czujące w Jego ramionach bezgraniczny spokój i bezpieczeństwo. Wsłuchiwałam się w Jego rytmiczne bicie serca smukłymi palcami, jak zawsze, gładząc Go po karku. Wpatrując się w jaskrawożółty sufit Naszej sypialni przypominałam sobie chwile rozpoczęcia Naszej znajomości. Pierwsze chwile uniesień. Czułe wyznania. Nawet kłótnie, cierpienie i smutek. Teraz to wszystko wydawało się takie piękne i cudowne. Byłam pewna, że każdy zazdrościłby nam nawet tych złych wspomnień. Te wspomnienia przypominają Nam, jak silna jest Nasza miłość i jak wiele wytrzymaliśmy, by teraz być razem i cieszyć się sobą.
- Wiesz, jaki jest tytuł tej nowej piosenki? – spytał całując mnie po chwili w rozpalone czoło.
- Jaki? – pogładziłam Go po zmęczonej twarzy, na której stale widniał ten sam uśmiech, który do dziś łamie serca fankom.
- Na Zawsze Razem – uśmiechnęłam się, gdy pocałował serduszko opadające na mój nagi dekolt. Przytulił się do mnie mocniej i nie spuszczając wzroku z moich turkusowych tęczówek, Jego oczy powoli się zamykały.

~~~*~~~ KONIEC ~~~*~~~

Błagam, komentujcie!
Zróbcie to dla mnie Smile

Pozdrawiam!

Syś · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 21:54 Temat postu:

PIERWSZA
EDIT:
Po pierwsze: Córónia tez cie kocha.
Po drugie: Znowu rycze, Boże, jaka ja jestem dziwna nie?
Jak można płakać przez jakieś opowiadanie?!
Widocznie można.
Co z tego, że komp chodzi od 14 i zaraz go szlag jasny trafi?!
Ja czuje, jakby cos sie konczylo, ajkby jakis rozdzial w moim zyciu mial sie nagel skonczyc, jakby cos nagle wygaslo...
Ktos podszedl do mojej nocnej lampki, zgasil maly plomyk nadziei...
Nie wiem czy to rozumiesz...
To nie jest kolejny komentarz typu "piekne", to jest to, co właśnie bije w moim sercu, to co chce sie wyrwać.
Rzeczywistość rozmazała mi sie przed oczami, wyobraziłam sobie bohaterke i toma... ona na wozku, on z gitara...
A obok nich ja.. małe szczesliwe dziecko..
Wszystko będzie dobrze - powtarzaja mi, pocieszjaac moja bezwladnie opadajaca z karku glowe.
-Wszystko.
Wszystko?! Jakie wszystko?!
A w ogóle co ten komentarz ma do opowiadania?!
Nic.
Nic nie ma co nie?
A jednak. Ma. Dużo.
Bo jutro mozecie sie ze mna pozegnac.
Taki slzaban mi dadza.
Ale moj szlaban nie ma nic do rzeczy.
Widzisz, potrafilas napisac to tak, ze nawet w moich oczach jest gorzka woda, ktora z kazdym mrugnieciem opada na policzki, twozac kolejne strumyczki...
Dziwna jestem. Czesto sie zakochuje, mam kompleksy.
I wlasnie czuje sie tak, jakbys pozbawila mnie jednego z nalogu. Tak jakbym palila papierosy, a ty bys mi je zabrala...
Tylko, co teraz będzie?
Jak bede widziala twarz Toma?
Za kazdym razem wyobrazam sobie bohaterke, tuz obok, ale tak daleko..
Jak spada z wozka, jak jej brat ja podnosi, jak cieszy sie, jak jest w ciazy..
Zastanawia mnie jedno...
Albo nie, nie wazne.
Dziekuje za dedykacje, dziekuje za to, ze to opowiadanie bylo.
Dziekuje ci. Corónia tez cie kocha.
Dziekuje.
Kolejne lzy rozmywaja mi rzeczywistosc, moje rece sa jak potraktowane w photoshopie blurem fotografie..
NIe iwem co powiedziec.
Teraz piosenka Cacady, Bad Boy, bedzie miala dla mnie inne znaczenie...
Dziekuje ci Agnieszko

.
Ale obiecaj mi jedno: Będziesz moja przyjaciółką, taka prawdziwą, na zawsze.
Na zawsze razem...

AfterAll · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 22:10 Temat postu:

Po 1 - najpiękniejsza część ze wszystkich
Po 2 - najsmutniejsza (bo koniec)
Po 3 - 'wyjdziesz za mnie' - odplywam, płacze, śmieje się i jestem w szoki - KOCHAM CIE GAGUS!!

Dzięki za dede i te cudowne opowiadanie Smile

Ohh, piękne...

orengada · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 22:35 Temat postu:

Gaguś ja regularnie czytałam twoje notki, a nie komętowałam.
Matko jak ja się pobeczałam.
Jeszcze nigdy nie przeczytałam ładniejszego końca.
Kurde powstrzymuje płacz jak małe dziecko Crying or Very sad

Czuje się tak głupio ...
Było to najpiękniejsze opowiadanie jakie przeczytałam.
Najpiękniejszy koniec.
Zacznij pisac kolejne opko Razz

I pamiętaj, zawsze kiedy ktoś wspomni cos o twoim nicku ja wyrwe z stąd ni z owąt mówiąc :
- to była moja mistrzyni która nie raz wywoływała u mnie różne emocje. Nigdy jej nie zapomne bo dzięki niej ujrzałam nowe, zielone słońce...

LnD · Wysłany: Wtorek 02-05-2006, 8:32 Temat postu:

Gaguś nareszcie nowa nota...JUż isę nie mogłam doczekać :]
Pięknie,poprostu fenomenalnie i wspaniale...
Innego zakonczenia chyba nie moglo byc.Wszystko idealnie pasuje i wogole...Happy end...Nie przepadam za nimi a jednak tym zakonczeniem mnie wzruszylas....<placze>
Pieknie kochana....
Mam andzieje ze niedlugo zaczniesz cos nowego, rownie pieknego i znow bede3 mogla sie zaglebiac w twoich slowach,tkore hipnotyzuje... Razz

Boooooozi

Rosenrot · Wysłany: Wtorek 02-05-2006, 9:49 Temat postu:

O rany... Aż moje niebieskie oczka zaszkliły się od nadmiaru napływających łez Sad

Tak strasznie się bałam, że się Wam nie spodoba.
Włożyłam w to całe serduszko i jest mi niezmiernie miło, że Wam się jednak podoba i że udało mi się osiągnąć to, co chciałam.
Wzruszenie.

Syś - Córeńko moja droga... Na Zawsze Razem Mamusia nigdy Cię nie zostawi

Afterall - 'wyjdziesz za mnie' to był kluczowy motyw w całej części i fantastycznie, że wzruszył Cię on najbardziej Very Happy

orengada -

Nie zasługuje na takiekomentarze... Nie zasługuje... Crying or Very sad

Dziękuję... Poprostu dziękuję

LnD - Jak narazie nie mam w planach nic nowego, ale jeśli już, to zapraszam do kolejnej wieloczęściówki "Nic już nie będzie dobrze" Smile

Pozdrawiam!!!

Nevermind · Wysłany: Wtorek 02-05-2006, 10:03 Temat postu:

Co powiedzieć......co powiedzieć......co........
Ach już ,juz wiem........
Nie będzie to wyczerpujący komentarz (nie potrafie pisac komentarzy)!
Powiem Ci poprostu , że jest PIEKNIE , CUDOWNIE , ZA*******E, ŚWIETNIE ,GENIALNIE,FENOMENALNIE itd.

NIC DODAĆ, NIC UJĄĆ!!!!!!!!

POZDROWIENIA I BUZIAKAI!!!!

The_Fork.

Olciaaa · Wysłany: Wtorek 02-05-2006, 10:10 Temat postu:

Ja sie nie zgadzam. To się nie miało skończyć teraz łeee

. No ale musze przyznac że część genialna Smile

. Tak szybko się akcja potoczyła. Świetnie Smile

Pozdrawiam i buźka

Syś · Wysłany: Wtorek 02-05-2006, 10:56 Temat postu:

Genialnie.
Znowu się wzruszyłam, o ja ciebie...
Na zawsze razem

Ta czesc byla fenomenalna, a szczegolnie ostatnie dwie linijki, w kolko je czytam, o gosh...
FENOMEN.
Ty wiesz, co teraz robie, juz ci mowilam

Wiecz czekaj, jeszcze troche, zobaczysz efekty

Mamusiu

Milaśka · Wysłany: Wtorek 02-05-2006, 10:59 Temat postu:

Oh powiem Ci jedno, czytałam wiele opowiadań i ogólnie nie potrafie się rozkleić przez jakieś story , ale to nie jest jakieś tam zwykłe opko to jest coś cudownego co doprowadziło mnie do wielkiego wzruszenia, czytałam i nagle poczułam że obraz mi sie rozmywa nie mogłam zapanować nad łzami całkowicie się rozkleiłam... i powiem tylko DZIĘKUJE Ci i to bardzo doprowadziłaś mnie do stanu w jakim dawno się nie znajdowałam... jeszcze raz DZIĘKUJE.

PS. Jesteś WIELKA!!

Świstuś · Wysłany: Wtorek 02-05-2006, 11:36 Temat postu:

No i co?
No i ryczę!

Moje łzy zostawiają ślady na zaczerwienionych policzkach.

"To już KONIEC!"- mówią do mnie.
"Koniec, koniec..." powtarzam szeptem.

Wszystko się kończy.
A co jeśli ja nie chcę?
Ale kogo to obchodzi? Jestem tylko nic niezaczacą osóbką w wielkim INTERNECIE.

GaGuś, ja NIE chcę tak!
No!

Nawet na pożądny komentarz nie umiem się wysilić.
Nie umiem.

Przepraszam, skarbuś...
Przepraszam.

ashleyka · Wysłany: Wtorek 02-05-2006, 12:16 Temat postu:

Piękne cudowne booskie genialne fenomenalne nieziemskie kosmiczne^^ kjut najs geil ie no nie wiem jak mam jeszcze opisać to zakonczenie. Haha teraz już wiem co to real looove

Gaguś jesteś moim miszczem namber łan Cool

i luuuv ju za te 50odcinkow