Tokio Hotel

Karina_xD · Wysłany: Środa 28-06-2006, 18:24 Temat postu: Oświecenie.+

Pisane pod wpływem chwili, więc wybaczcie stylistykę, błędy etc.
Zrozumieją pewnie wszyscy, bo to banalne. Ciekawa tylko jestem, ilu zrozumie.
Inspirowane panem Anthonym de Mello SJ.
Dedykowane kochanej Asi. Nie wiem, dlaczego. Czasem nie wszystko trzeba rozumieć.

„Oświecenie”

Szybkim krokiem idzie przed siebie, co chwilę nerwowo spoglądając na zegarek. Myśli o tym, czy na pewno wszystko dobrze pójdzie. Przechodnie obracają się za nim, a w ich oczach pojawia się zaciekawienie i chęć zatrzymania młodzieńca, by przyjrzeć mu się z bliska.
Jedyną odważną okazała się być mała dziewczynka, zagradzająca mu drogę. Zdejmuje ogromne okulary przeciwsłoneczne, zasłaniające mu niemal połowę pięknej twarzy.
-Przepraszam, mogę prosić o autograf? – pyta malutka istotka, a przez podenerwowanie upuszcza niewielki, zielony notesik.
-Wybacz, spieszę się. Może innym razem! – rzuca, uśmiechając się życzliwie i wymija dziewczynkę.

Wychodzi, ze smutną miną. Wszystko poszło idealnie, ale jest przygnębiony. Nie wie, dlaczego. Ot, po prostu.
Idzie, aż do momentu, gdy czyjaś ręka zatrzymuje się na jego ramieniu. Obraca się, lekko zdenerwowany, oczekując pytania o autograf.
-Jesteś smutny – słyszy z ust kobiety w średnim wieku. Kobieta zwyczajna, o wyglądzie takim, jak tysiące innych.
-I co z tego? – pyta, zdziwiony takimi słowami.
-Chcesz doznać oświecenia – stwierdza kobieta, ignorując jego retoryczne zapytanie. Przytakuje, sam nie wiedząc dlaczego. – Więc naucz się patrzeć – radzi kobieta, nadal trzymając dłoń na jego ramieniu. – Zobacz kwiaty, drzewa, księżyc i gwiazdy.
-Widzę je przecież codziennie! – wykrzykuje.
-Nie. Ty widzisz papierowe kwiaty, papierowe drzewa, papierowy księżyc i papierowe gwiazdy – mówi kobieta, a po chwili uprzejmie dodaje: - Żyjesz papierowym życiem i umrzesz papierową śmiercią.
Odsuwa dłoń kobiety, drżąc ze strachu.
-Rozumiem – szepce.

Szybkim krokiem idzie przed siebie, co chwilę nerwowo spoglądając na zegarek. Myśli o tym, czy na pewno wszystko dobrze pójdzie. Przechodnie obracają się za nim, a w ich oczach pojawia się zaciekawienie i chęć zatrzymania młodzieńca, by przyjrzeć mu się z bliska.
Jedyną odważną okazała się być mała dziewczynka, zagradzająca mu drogę. Zdejmuje ogromne okulary przeciwsłoneczne, zasłaniające mu niemal połowę pięknej twarzy.
-Przepraszam, mogę prosić o autograf? – pyta malutka istotka, a przez podenerwowanie upuszcza niewielki, zielony notesik.
-Oczywiście – odpowiada, podnosząc zielony notesik z uśmiechem. Bierze od dziewczynki długopis i starannie składa podpis. Oddaje własność dziewczynce i wymija ją, machając na pożegnanie.

-Bill, co się z tobą stało? Cały promieniejesz! Dostaliśmy setki listów od twoich fanów wyrażających ogromną uciechę, bo zauważyli, że jesteś coraz szczęśliwszy! Czyżby to jakaś dziewczyna namieszała w twoim życiu? – mówi reporterka, sprawdzając po raz trzeci, czy dyktafon jest włączony.
-Ja po prostu doznałem oświecenia – odpowiada wesołym głosem, ale nadal pełnym powagi. – Ach, jakie piękne kwiaty! – dodaje, sięgając po orchidee znajdujące się na stole i zatapia się w ich zapachu.

-Tom, zostańmy tu jeszcze trochę. Słońce tak przyjemnie praży – prosi, wyciągając rękę do góry i patrzy na skórę oświetloną promieniami.
-Yhm – przytakuje krótko brat. – Tylko nie wiem po co.
-Naucz się patrzeć, a doznasz oświecenia i dowiesz się, po co – odpowiada ze śmiechem.

Dotyka kory drzewa z czułością, ignorując głośne westchnięcie swojego przyjaciela z zespołu.
-Naucz się patrzeć, a... – zaczyna, lecz przerywa mu szatyn o zielonych oczach:
-Tak, wiem. Doznam oświecenia i dowiem się, po co to robisz. Do tego sam tego zapragnę.

Patrzy na księżyc i gwiazdy, nie zważając na drżące z zimna ciało.
-Bill, wracajmy już – jęczy jego brat, ziewając. – Chce mi się spać.
-Proszę cię, wiesz jakie dla mnie to ważne.
-Siedź tu sam, panie oświecony. Mam to gdzieś. Idę spać. – Tom wstaje, znowu ziewając.
-Noo...dobrze, chodźmy – mówi trochę niechętnie, lecz w głębi duszy cieszy się na myśl o ciepłym łóżku.

Przez całe życie widział papierowe kwiaty, papierowe drzewa, papierowy księżyc i papierowe gwiazdy.
Żył papierowym życiem i umarł papierową śmiercią.

Koniec Smile

. Dziękuję za uwagę i proszę o szczere opinie

.

Maniek · Wysłany: Środa 28-06-2006, 18:28 Temat postu:

pierwsza?

Zaraz wracam z opinią Razz

O tak.. To jest to co lubię...
Wcale nie jest banalne... Jak to ujęłaś...
Pierwszy plus dla ciebie za to, że nie jest to znów jednoczęściówka o nieszczęśliwej miłości i śmierci z tegoż powodu Smile

Drugi plus za to, że gdy doszłam do końca zamyśliłam się na chwile...
Może naprwde człowiek powinien spojrzeć na życie z innej strony...
A trzeci za to, że tak łatwo mi się czytało...
Że nie musiałam denerwować się błędami...
Bo ich poprostu nie było...
Jestem na tak...
I dziwię się, że wcześniej nie zauważyłam ciebie jako poety...
Jest dobrze... Smile

I wiem, że kiedyś powalisz mnie na kolana Smile

Poetka · Wysłany: Środa 28-06-2006, 18:37 Temat postu:

Ze wszystkich twoich jednoczęściówek ta podoba mi się najbardziej.
Nic dodać nic ująć.
Co z tego, że powiem, że jest wspaniała, piękna, zmieniła moje życie?
Skoro to będą papierowe słowa Smile

Nie wiem - czy zrozumiałam, bo nie wiem co Ty masz na myśli mówiąc zrozumienie. Jak dla mnie - udało mi się.
Gratuluję.
Pozdrawiam.
Życzę kolejnych dzieł.

Karina_xD · Wysłany: Środa 28-06-2006, 18:38 Temat postu:

Mińko, dziękuję Smile

. Ale ja jednak mam odczucie, że nie udało Ci się zrozumieć tego, co ja miałam na myśli, pisząc to. Szkoda, ale to nic Wink

. Bo tu nie chodzi o to patrzenie z innej strony, choć może się tak wydawać. Wskazówką może być końcowy akapit, jeśli się wczytasz, to zrozumiesz Wink

. Pozdrawiam serdecznie! Smile

Poetko, skoro mówisz, że zrozumiałaś to mogłabyś powiedzieć, w jaki sposób? To dla mnie ważne

. Samo słowo "zrozumiałam" pozostawia ogromny niedosyt Very Happy

. Wiem, wiem, czepiam się i zachłanna jestem xD. Trudno

. Ślę pozdrowienia! Smile

Maniek · Wysłany: Środa 28-06-2006, 18:45 Temat postu:

Osz...ja...
Z tego co teraz rozumiem...
To.. Mozna nauczyć się patrzeć a i tak umrzesz papierową śmiercią...
Dziwne...
Myślę, że każdy powinien to zrozumieć na swój sposób Smile

Poetka · Wysłany: Środa 28-06-2006, 18:51 Temat postu:

Na początku myślałam, że Bill zostanie oświecony, będzie szczęśliwy, dostrzeże piękno świata. Ostatnie zdanie zburzyło mi całe moje dotychczasowe wyobrażenia.
Wydaje mi się, że czasem choćbyśmy się starali widzieć piękno świata i tak go nie dostrzeżemy.
Lub po prostu Bill się za bardzo wczuł Very Happy

Wybacz jeśli to są błędne wnioski. Tak to odebrałam.
Pozdrawiam.

Karina_xD · Wysłany: Środa 28-06-2006, 18:51 Temat postu:

Mińko, znowu nie tak xDDD. Nie chcę podpowiadać, bo wtedy inni za szybko się domyślą. Powiem tylko, że na początku chciałam nadać tytuł "Na pokaz", ale stwierdziłam, że wtedy za dużo by mówił. Teraz już pewnie rozumiesz xDDD.

Poetko, patrz odpowiedź na komenatarz Mińki

.

Maniek · Wysłany: Środa 28-06-2006, 18:53 Temat postu:

To też mi błądziło po głowie... Smile

Jednak gdy powiedziałaś... spójrz na ostatni akapit...
Jakoś tak mnie wzięło i napisałam to co mi ślina na język naniosła... Smile

Poetka dobrze zrozumiała Smile

Poetka · Wysłany: Środa 28-06-2006, 18:57 Temat postu:

I wszystko stało się jasne Very Happy

Ale blisko byłam xD
Pozdrawiam.

BlackAngel · Wysłany: Środa 28-06-2006, 20:05 Temat postu:

Znów mnie zadziwiasz.
Ładne. Napisane prostym, zrozumiałym językiem.
Nie wiem czy zrozumiałam, zagubiłam się.

Rośnie nam mistrzyni.
Gratulacje. Talentu, of course

...

~Black.

Mod-Lolly · Wysłany: Środa 28-06-2006, 20:21 Temat postu:

tak tak
jak zwykle
rozkoszuje sie kazdym wyrazem , kropka , przecinkiem i slowami , ktore doprowadzaja , ze chce... wiecej

helcia · Wysłany: Środa 28-06-2006, 20:54 Temat postu:

Karina, znowu mnie zaskoczyłaś.
Piękne.
Śliczne.
Przeczytałam ale na poczatku nie rozumiałam.
Jednak po chwili zrozumiałam.
Zwłaszcza dało mi to do myslenia.

Wredna_$uka · Wysłany: Środa 28-06-2006, 22:17 Temat postu:

Pięknie.
Podobało mi się.
Błędów nie widzę.

_Kaś_ · Wysłany: Czwartek 29-06-2006, 8:52 Temat postu:

Podpisuję się pod słowami Wrednej_$uki.

Pozdrawiam

I życzę jeszcze większych sukcesów Smile

Karina_xD · Wysłany: Czwartek 29-06-2006, 10:25 Temat postu:

Black, dziękuję Embarassed

. Żadna mistrzyni niestety nie rośnie - nawet nie marzę, że doścignę kiedyś takiego poziomu, jaki reprezentuje np. Minq Smile

. Ale to nic, nie dane mi jest być takim geniuszem

. Po prostu Smile

. Pozdrawiam! Smile

Lolly, zawstydzasz mnie Embarassed

. Uważaj, bo jeszcze w samozachwyt popadnę i będziesz mi musiała później tłumaczyć, że to co mówiłaś było po prostu...żartem

.

Helciu, bardzo trafne spostrzeżenie. Cieszę się, że zrozumiałaś Smile

. Dziękuję za miłe słowa Smile

. Pozdrawiam! :]

Wredna_$uko, dziękuję. Nie rozpisuję się, bo nie ma nad czym

. Po prostu dziękuję i pozdrawiam Wink

.

Kaś, dziękuję za życzenia Wink

. Za podpisanie się już nie, bo myślałam, że wyrazisz własne zdanie xD. Cóż, nic nie szkodzi Wink

. Pozdrawiam! Smile

Jeanny · Wysłany: Czwartek 29-06-2006, 11:20 Temat postu:

No dobra, to trzeba jakoś zacząć wypowiedź.
Panie i Panowie... Chłopcy i Dziewczęta... Babcie i Dziadkowie...

...To ja jestem ta Asia, to ja łoo-o-o....

No to teraz tak na poważnie to....to.....to..... to porozmawiamy na gg?

Areis · Wysłany: Czwartek 29-06-2006, 11:23 Temat postu:

cudo

zapiera dech w piersiach...
moze ja też jestem papierowa?
nigdy sie nad tym nie zastanawiałam...
ale chyba nie...
jest cos, co zmusza mnie do cieszenia się z każdej chwili...

Mya^^ · Wysłany: Czwartek 29-06-2006, 13:07 Temat postu:

Piękne

Czytałam tą jednoczęściówkę dwa razy i dzieki temu, myślę, że zrozumiałam xD Bill zmienił się, ale tylko powierzchownie. W środku był nadal tą samą "papierową" osobą. Takie jest moje odczucie. Teraz, patrząc na świat możemy dostrzec dokładnie takie same przypadki.
Przykre. Neutral

Noire · Wysłany: Czwartek 29-06-2006, 13:40 Temat postu:

piękna jednoczęściówka..
fajny pomysł..
i tak świetnie wszystko napisane..
naprawde..
Karina?
ty to masz talent Smile

Me@n_G!rl · Wysłany: Piątek 30-06-2006, 13:08 Temat postu:

Podobało mi się daje do myślenia.
Trzeba się zatrzymać i docenić wszystko co sie ma i co jest na świecie
Dziękuje..
Życze dalszych sukcesów.
Pozdrawiam

Just Me · Wysłany: Piątek 30-06-2006, 14:09 Temat postu:

Nie bede inniejsza
Nie bede sie wylamywac z tlumu
Takze powiem, ze wspaniale
Nagle zdaje sobie sprawe ze masz racje w tym co piszesz
...
Czekam kiedy w ksiegarni ujrze ksiazke twego autorstwa
Juz sobie wyobrazam specjalna polke w moim pokoju z cala seria Twoich ksiazek
Ahh wspanialy widok
...
Pozdrawia i sciska
Just Me

Żyrafa · Wysłany: Piątek 30-06-2006, 15:47 Temat postu:

Tytuł...zastanawiałam się, czy chodziło ci o oświecenie, jako o okres historyczny, czy o oświecenie kogoś ( wiecie o co biega ) ...