Tokio Hotel

Lib

Nie wiedziałam, co czuje. Ból? Rozkosz? Smutek? Radość? Wszystko. Wystarczyło, że ON był blisko mnie. Czułam się taka bezpieczna a zarazem zagrożona. Nie wiedziałam, co może zrobić. Co powie. Ale byłam szczęśliwa. Tu nie były potrzebne ani słowa typu „Kocham Cię” „Nigdy Cię nie opuszczę”. Ble, ble, ble… Gówno prawda. Zostawię. Opuszczę. Zranię. A Ty i tak będziesz blisko mnie. Tylko, po co? Bo kochasz? Pewnie nawet nie wiesz, co to słowo oznacza. Dom z widokiem na morze? Gromadkę dzieci? Nawet gdyby… To i tak nie byłabym szczęśliwa. Miłość to jest właśnie radość. Bliskość drugiej osoby. Zaufanie. A dla Ciebie to co to jest Panie Kaulitz? Seks? Och. To tylko maska. To nie jesteś Ty. To osoba, którą wyobrażają sobie media. CHCĄ abyś taki był. Ale Ty nie jesteś. Jesteś jeszcze małym słodkim niedojrzałym chłopcem, który potrzebuje tylko jednego. Miłości i zrozumienia. Ja Ci to dam! Tylko mi zaufaj…

Miałam się z nim spotkać. Mała kawiarenka. Tam gdzie poczuliśmy, że to jest to. Zauroczenie. Byłam zła, że się tam znalazłam. Obiecałam sobie. Nigdy więcej miłości… A jednak… Pierwsze spotkanie, wino, jego dom, seks a potem zimny prysznic. Nie wiedziałam, co o tym wszystkim myśleć. Czułam się jak dziwka? Przecież go nie znałam? Och wielki Pan Kaulitz. Znałam go tylko z kolorowych pism dla młodzieży. Pisali, jaki to wielki podrywacz, flirtuje z każdą kobietą. A ja po jednej nocy spędzonej z nim mogę od razu powiedzieć, że tak nie jest.
Nadchodzi. Serce zaczęło mi szybciej bić. Oddychałam z trudem. Nie, nie, nie. To nie może być miłość. Nie mogę się zakochać w dziecku show biznesu. Jak by to wyglądało. Że lecę tylko na kasę…?
-Witaj piękna.
Nie wiedziałam co zrobić. Rzucić mu się na szyję i dziękować za zajebisty seks poprzedniej nocy? Po prostu się do niego przytuliłam. Bez żadnych słów. One były tu zbędne. Liczył się tylko on. Objął mnie i pocałował w czoło. Czułam jego wzrok na sobie. Jak bardzo mnie pożąda. Uczucie trudne do opisania…

No i znowu ten sam scenariusz. Wypiliśmy kawę. Poszliśmy na spacer a później do niego. Już nawet nie pamiętam czy to ja zaczęłam go pierwsza rozbierać czy on mnie. Bez znaczenia. Było cudownie! Zrobiliśmy to na wielkim dywanie przed rozpalonym kominkiem. Bez gry wstępnej. Nic. Rzuciliśmy się na siebie jak pragnące swych ciał wygłodzone zwierzęta. On pragnął mnie, ja jego. Czego więcej mogłam chcieć. Wszedł we mnie. Najpierw spokojnie. Tak abym czuła, że nic mi nie zrobi. Nie skrzywdzi. Będzie delikatny. Jego ruchy biodrami stały się coraz szybsze. Zaczął jęczeć. Ja wraz z nim. Orgazm. Najpierw ja. Potem on. Koniec. Położył się obok mnie i pocałował w ramię. Wiedziałam, że to jest właśnie on. Mężczyzna moich marzeń. Ten, z którym chcę spędzić resztę swojego życia. Zbudować dom. Założyć rodzinę. Patrzeć jak nasze dzieci dorastają. Ale niestety… Nie wiedziałam jak będzie naprawdę…

Tragiczne, prawda? Prawda. Ale napisane pod wpływem chwili. Tego, co właśnie teraz czuje. Nie musicie komentować. I tak mam już satysfakcję, że powróciłam do pisania…

Dziękuję…

Domena · Wysłany: Sobota 13-01-2007, 17:54 Temat postu:

Witaj!...

Nie, dla mnie nie było beznadziejnie, nie było tragicznie i nie zastosuję się do sugestii, bo skomentuję.

Było chaotycznie, a dzięki temu... inaczej. Bez mechanicznego dopieszczenia każego szczegółu. To nie było sztuczne.

Po pierwszym zdaniu chciałam przerwać. Nie wiem czemu. Weszłam w opo tak, z ciekowości, chciałam przelecieć wzrokiem treść, tak pobieżnie. Ale nie udało mi się. Czytałam szybko, bo takie tempo nadałaś.

To pierwsza część. Nie wiem, co będzie dalej.
Ale spodobało mi się. Takie inne. Nieuporządkowane, niezamknięte w schemacie. Mimo że z tą tematyką (chyba) się spotkałam , to opowiadanie mnie wciągnęło. Było takie... gwałtowne? Niby szorstkie, takie... bez żadnych zasłonek, niezgrabnych epitetów.

Po prostu inaczej.
A ja lubię to, co inne.
W różności siła, prawda?

Czekam na jeszcze...

Kicia41 · Wysłany: Sobota 13-01-2007, 20:14 Temat postu:

Hmm...
Troszkę dziwne...
Ogólnie jestem na tak.
Błędów się niedopatrzyłam:P
Odcinek wydaje mi się jakby niedopracowany.
Styl masz fajny ale popracuj nad tym;)
Pozdrawiam i czekam na next:*

Fistashek · Wysłany: Sobota 13-01-2007, 22:22 Temat postu:

Moje zdanie znasz...
Podobało mi się...
Ale za krótkie, bo szybkość została wyjaśniona Cool

więc się nie czepiam Wink

No, no no, zobaczymy co z tego wyjdzie Twisted Evil

Eedyta · Wysłany: Niedziela 14-01-2007, 9:54 Temat postu:

hmm... spodobało mi się. Ciekawa jestem co będzie dalej i na pewno przeczytam następną część

*złośnica* · Wysłany: Niedziela 14-01-2007, 10:01 Temat postu:

Podobało mi się
Takie inne, takie dziwne
Nieraz nierozumiałam o co chodzi
Ale to ja mam tak zawsze Razz

Błędów nie zauważyłam
Styl masz bardzo ładny
Pozostaje mi teraz tylko czekać do kolejnej części
Wdedy powiem coś więcej
Teraz po prostu się nie da
Pozdrawiam i weny życze

Martosia · Wysłany: Niedziela 14-01-2007, 10:47 Temat postu:

Dopiero początek, więc nie będę od razu oceniała.
Nie znałam Cię wcześniej, aczkolwiek i tak cieszę się, że wróciłaś do pisania. Każdy komu jest to przeznaczone prędzej, czy później wraca, gdy jest mu źle. No... ja też wróciłam

, a raczej zamierzam wrócić. Dość o tym.
Narazie za krótko.
Jednego nie mogłam zrozumieć. Jest szczęśliwa, czy nie jest szcześliwa? Jednakże rozumiem iż są to Twoje prywatne, osobiste odczucia dlatego też nie będę się w to mieszała, bo nie każde uczucia są do opisania czy zrozumienia przez innych.
W każdym bądź razie będę czytała dalej.

Pozdrawiam,
Martosia.

Cheza · Wysłany: Niedziela 14-01-2007, 11:56 Temat postu:

Ani@ · Wysłany: Poniedziałek 15-01-2007, 22:53 Temat postu:

Podobnie jak Cheza mam mieszane uczucia...

Z jednej strony nie ma się do czego przyczepić, ponieważ jest napisane "sucho", ale zakładam, że tak ma być i to też pewien urok tego odcinka.

Z drugiej strony zabrakło mi tego "czegoś", co by mnie powaliło, ciągnęło do dalszych odcinków.

Czekam jednak na new i zobaczymy co Ci z tego wyjdzie... Może akurat czymś nas jeszcze miło zaskoczysz?

Pozdrawiam

Mod-Troskliwy Miś · Wysłany: Wtorek 23-01-2007, 22:49 Temat postu:

ciężko cokolwiek stwierdzić
pisane bardzo suchym jezykiem
ubogie w tresc
w sumei jak kolezanki wyzej nei m asie do zcego przyzcepic
ale ja wole jak jest napisane bardzo opisowo
al enapisałam :p
tzn lubie iopisy epitety itp bo lubie sobie wyobrazac no Smile

i błędy kurcze

Moniczka :):) · Wysłany: Wtorek 23-01-2007, 23:01 Temat postu:

Jak dla mnie było super!!!!!

Tylko ie wiem czy pisząc Kaulitz itp miałaś na myśli Toma czy Billa?? Very Happy

Wiem wiem down ze mnie ale wydaje mi się ze Toma.

I zasługujesz na komentarze bo fajnie ci to wyszło Smile

Napisałaś to inaczej niż wszyscy!!!
Dlatego tak bardzo mi się podoba:D

Czekam na next!!!
Pozdrowionka;)

Mod-Troskliwy Miś · Wysłany: Piątek 18-05-2007, 15:08 Temat postu:

w tym opowiadaniu już nikt dawno się nie wypowiadał więc uznaję je za przeczytane przez większość
więc przenoszę Do Archiwum