Tokio Hotel

Reena · Wysłany: Poniedziałek 04-09-2006, 16:55 Temat postu:

Najlepsze było to, że nie wiedziałam, czy przeżyją. Bo równie dobrze mogłaś planować happy end, jak i czarny koniec.

Czytałam każdą część i postanowiłam sobie, że skomentuję dopiero na koniec. Było świetnie. Już sam pomysł był oryginalny i zasługujący na uwagę, a potem z każdą częścią było już tylko lepiej. Tekst jest bardzo realistyczny, mnóstwo szczegółów, opisów, to wszystko się czuło i widziało. No i te wizje Billa, niejednoznaczne, pełne symboli.

Ale najbardziej podobało mi się to, jak przedstawiłaś braterską miłość pomiędzy Billem a Tomem. Aż zrobiło mi się żal, że nie mam rodzeństwa, bo Kaulitzowie mają przynajmniej taką pewność, że po śmierci matki będą mieli jeszcze jedną najbliższą im osobę - siebie nawzajem, a ja nie będę miała nic...

Do wykonania mogłabym się ciut-ciut przyczepić (chodzi mi tu o drobne błędziki, typu brak spacji itp.), ale nie chcę. Jakoś nie mam serca. Zresztą, podczas czytania starałam się wyłączać zawsze czynną funkcję wyłapywania błędów i nawet mi się to udawało. Tym razem będą tylko dwa, odnośnie ostatniej części, bo tak mi trochę jednak przeszkadzały.
"O tym, jak szukało nas pół europy."
"Europy" wielką literą.
"Jak kanały telewizyjne dwoiły się i troiły, aby uspokoić społeczeństwo Niemieckie."
A "niemieckie" małą :)

Pozdrawiam.

P.S. A tej babci, która usłyszała krzyki, bliźniacy powinni kupić ładny domek ze służbą i wszelkimi wygodami gdzieś na wsi i sponsorować pokaźną rentę do końca jej życia ;)

"UKL...A" · Wysłany: Poniedziałek 04-09-2006, 18:00 Temat postu:

Wspaniała część, idealne opowiadanie
i to pod każdym względem...

Oryginalny temat, oryginale
i mistrzowskie wykonanie,
silne emocje porywajace w szaleńczy taniec,
aż brak tchu i tak w każdej części...

Nie wiem co ci jeszcze napisać,
bo wszystkie moje słowa, będą zaledwie namiastką
tego, co czuje całe moje ciało i dusza...

Wiara, nadzieja i miłość, to co w naszym życiu powinno
być najważniejsze wypływa z tego opowiadania
silnym strumieniem ...

Dziekuje ci za każdą część i całe to opowiadanie,
za pieknie opisaną miłość i poświęcenie...

Dziękuję

To dla mnie zaszczyt, że mogłam przeczytać coś takiego
i już teraz oczekuje na kolejną dawkę emocji, w nowym opowiadaniu,
bo "głód" nigdy nie ustępuje, czasem zasypia, ale nie na długo,
a potem pojawia sie silniejszy i pragnie więcej...

Pozdrawiam gorąco Exclamation

Sweet

for you

Przywrócony_id:(3971) · Wysłany: Poniedziałek 04-09-2006, 21:31 Temat postu:

Dziewczyno... To Ty jesteś wielka...
To opowiadanie jest cudowne. Tak pięknie opisywałaś każdy szczegół, uczucia Billa i w ogóle... Aż brakuje mi słów.

Dobrze, że jednak sprawiłaś, że Kaulitzowie zostali uratowani, bo jakoś by mi tak było przykro, gdyby nie przeżyli.

Pozdrawiam

Sekunda · Wysłany: Wtorek 05-09-2006, 20:41 Temat postu:

Boże te opowiadanie było przepiękne... Bardzo się cieszę, że chłopcy przeżyli. Czemu to już koniec

Mam nadzieję, że napiszesz następne opo Smile

Ślicznie piszesz. Pisz nowe opo Smile

Pozdrawiam

Natasha · Wysłany: Środa 06-09-2006, 13:07 Temat postu:

O boże... Ja serio juz myslałam że ty ich chcesz zabić... Ale dobrze że zyją... Wiesz jak sie przestraszyłam... Ty powinnaś pisać takie coś! Bo bardzo dobrze ci to idzie i nie dziw sie ze ludzie cie chwala

Ja bym baaaaaardzo chciała tak pisać! Weź jeszcze jakieś opowiadanie napisz i wklej!!! Ja ce jszcze! Ale to opowiadanie mnie zachwychilo.... Szczegolnie ta ostatnia czesc...! Przeczytałam ją... Nie odstraszyła mnie długość bo lubie czytać e szczegolności że piszesz naprawde cudownie

Buziaczki

I naprawde mogłabyś cos jeszcze naskrobać

gossipgirl · Wysłany: Środa 06-09-2006, 15:09 Temat postu:

Napierw przepraszam,że nie skomentowałam porzedniej części ; (
Przeczytałam ją i pomyślałam,że skomentuje jutro i co?
Zapomniałam Confused

No ale...
Wszystko to idealnie ujełaś.
Do końca nie wiedziełam jaki będzie koniec.
Te opisy,mniam Rolling Eyes

Pięknie,pięknie,pięknie.
Mistrzyni Very Happy

Holly Blue · Wysłany: Środa 06-09-2006, 20:56 Temat postu:

Przepraszam Cię najmocniej!
Czytałam dawno... ale ostatnio z komentowaniem u mnie kiepsko...
Miałam przeczucie, że oni jednak nie zginą...
Co do braci... wyzbyli się skrupułów już dawno... może niesłusznie wzbudzali współczucie?
Jak na ostatnią część to muszę powiedzieć że była najbardziej dopracowana z dotychczasowych jakie czytałam. I długość też była zadowalająca ;]
Ostatniuo straciłam zdolność pisania ładnych i brzydkich komentarzy, więc tymczasowo możesz liczyć jedynie na takie coś z mojej strony.
Za niedługo przeczytam sobie jeszcze raz, a wtedy może wyzbędę się otępienia, przygnębienia itd. i skomentuje bardzo długo, krzepiąco i taktownie.
Tymczasem pozdrawiam,
Holly Blue.
Bardzoe mi się podobało. Dziękuję za te siedem notek.

Sara Portman · Wysłany: Sobota 09-09-2006, 9:54 Temat postu:

Dziękuję.
Za jedno z najlepszych opowiadań, jakie w życiu czytałam.

Sara Portman

kasiuleczek · Wysłany: Niedziela 10-09-2006, 10:17 Temat postu:

Wybacz ale nie jestem w stanie zbyt wiele napisać. Opowiadania wprost idealne. Inne niż wszystkie. Wszystko pięknie opisane. Widziałam każde wydarzenie, każdy grymas na twarzy. eehh, nie jestem w stanie ujać w słowa moich wszytskich przeżyć, ale gratuluje. Tego, ze umiałaś to napisać. Na długo pozostaniesz w mojej pamięci.
Pozdrawiam

Holloway · Wysłany: Niedziela 10-09-2006, 11:03 Temat postu:

Muszę się wreszcie zdobyć na komentarz...
Bo wcześniej nie mogłam..
Od tylu miłych..nie...przemiłych słów...zatykało mi się gardło.
Jesteście Kochani, przez Wielkie K.
Nigdy nie sądziłam, wklejając tutaj " Porwanie", że komukolwiek się ono spodoba.
Jeżeli tylko będę miała pomysł, to postaram się napisać coś nowego. Mogę nawet zdradzić, że planuje opowiadanie tworzone ze świetną partnerką Wink

Ale to jeszcze trzeba dopracować...
Powtarzam po raz drugi..
Jestecie Wspaniali...
Dla takich komentarzy naprawdę warto pisać..
Dziękuje każdemu z osobna..
I wszystkim razem...

Pozdrawiam

Holloway

BlackAngel · Wysłany: Niedziela 10-09-2006, 18:36 Temat postu:

Weszłam, ponieważ miałam swoje ważne powody.
Nie zdradzę dlaczego, może kiedyś.
Czytałam przy piosenkach Apocalyptic'y.
Jestem pod ogromnym wrażeniem.
Idealnie połączone fakty, tajemniczość i wszystko dopracowane co do ostatniego słowa.
Wspaniale.
Nawet nie wiesz jak biło mi serce, kiedy biały pręt był blisko Toma...
Jakie zdziwienie zagościło na mojej twarzy, kiedy czytałam kolejne zdania. To nie koniec? Jest jeszcze nadzieja?

Uratowali ich.
Wierzą.

Jesteś mistrzynią.
Naprawdę, gratuluję Ci tak wspaniałego talentu.

~Black Angel.

LadyMakbet · Wysłany: Niedziela 10-09-2006, 20:24 Temat postu:

Miałam nie komentować, bo żadne słowa nie są w stanie wyrazić mojego podziwu.
Dokonałaś tego, co zrobiła tylko jedna osoba.
Nie potrafię opisać moich uczuć. To było... Nie powiem jakie.
Wiedz jednak, że będę tu wracać.
Wracać, czytać i podziwiać to DZIEŁO. D Z I E Ł O.
Zazwyczaj do opowiadań podchodzę na luzie, nie biorę wszystkiego na serio.
Tu mogę. Mogę, bo i tak jest doskonałe.
Doskonałe.
Doskonałe - idealne, genialne. W pełnym tych słów znaczeniu. Najpełnejszym.
To nie opowiadanie. To dzieło. Dzieło przewyższające kilku pisarzy.
Nieskazitelne opisy. Wszystko zapięte na ostatni guzik. Bez potknięć.

Ot co.