Tokio Hotel

sweet_poison · Wysłany: Piątek 01-12-2006, 0:01 Temat postu: Skłamałam.

Domyślam się, iz 99% z Was tego nie zrozumie i oceni negatywnie. Jets to bowiem związane z pewwnym zdarzeniem w moim życiu i... Po prostu, może Wam się to wydac denne i płytkie, jednak dla mne ma sporą wartość emocjonalną. Whatever, no matter.

[link widoczny dla zalogowanych]

Stukot jej czarnych szpilek echem odbijał się od ścian i betonowego podłoża. Ubrana w króciutką, wiązaną na szyi czerwoną sukienkę dziewczyna biegła ulicą jednej z najbardziej luksusowych dzielnic Berlina, gubiąc po drodze perliste łzy.
Obiecałaś! Do jasnej cholery, obiecałaś, że tamto to był już ostatni raz! A dziś? Dziś się nie liczy?
Weszła do hotelu, w którym miała odbyć się impreza, na którą ją zaproszono. Zgłosiła w recepcji swoje przybycie, dostała klucze i, powtarzając sobie wskazówki pracownika hotelu, ruszyła do swojego pokoju. Zaraz po wejściu, spojrzawszy na zegarek i stwierdziwszy, że będzie musiała się trochę spóźnić, pobiegła do połączonej z apartamentem łazienki. Tam, wyrzucając na podłogę zawartość torby, zaczęła się przygotowywać. Zmyła mocny, postarzający ją makijaż, zdjęła wyzywające ubrania, a włosy związała w kok, przytrzymując fryzurę wielką plastikową szpilą. Podmalowała się delikatnie i ubrała czarną spódnicę w białe grochy, czarny top długi aż do bioder i szeroki czerwony pasek. Czarne szpilki pozostały. Postanowiła nie podkreślać już kości policzkowych, ze względu na to, ze i tak już były mocno zaznaczone poprzez wypadające spod koka kosmyki kruczoczarnych włosów.
Jestem gotowa.
Bała się tego przyjęcia. Ze względu na to, iż Melody obracała się wśród, delikatnie mówiąc, znanego i bogatego towarzystwa, ona domyślała się, iż na spotkaniu organizowanym przez Mel spotka wiele typowych celebrities. Ostatni raz spojrzała w lustro i wyszła z pokoju. Miała zamiar dotrzeć do, wspomnianej na zaproszeniu, ‘sali czarno-białej’. Doprowadził ją tam jeden z ochroniarzy, jednak po dochodzących stamtąd nutach muzyki sądziła, że sama też bez problemu odnalazłaby drogę. Poczuła się trochę dziwnie. Ona, zwykła dziewczyna, prowadzona na przyjęcie przez bodyguarda przyjaciółki. Przecież to nawet brzmiało śmiesznie!
Spokojnie, wszystko będzie w porządku. Nie popełnij gafy i pamiętaj: ‘Leb die Sekunde’.
Otworzono przed nią drzwi, a ona, gdyby nie przyzwyczaiła się już do bardzo wystawnych przyjęć wydawanych przez koleżankę, zapiałaby z zachwytu. Melody odnalazła ją wzrokiem i w okamgnieniu zjawiła się tuż obok.
-I jak ci się podoba? Cieszę się, że przyszłaś.
-Jest super!
-Muszę cię komuś przedstawić. Wybacz mi, ale obiecałam tej osobie, iż spotka się z najpiękniejszą osobą na tej sali.-przybyła dziewczyna mocno się zarumieniła. Owszem, wiele razy komentowano jej urodę jako nieprzeciętną, jednakże...
-To jak? Co ty na to?
-Okej. Prowadź.
Leb die Sekunde i pamiętaj: co ma być, to będzie.
Taktownie omijając wszystkich gości, wreszcie doszły do celu. Celu, który był człowiekiem aktualnie odwróconym do nich plecami. Jednak, gdy ślicznotka zobaczyła nastroszoną biało-czarną czuprynę, od razu poczyła niemiłe uczucie w żołądku. Bardzo niemiłe.
-I pamiętasz… Tobie też coś kiedyś obiecałam.-Melody powiedziała do niej szeptem.
Owszem, obiecywała, ale… To były żarty, przekomarzania się… A teraz? Co ja mam zrobić!-Ekhm.-chrząknęła już dużo głośniej Mel. Rozmawiający z kimś innym i do tej pory stojacy do nich tyłem osobnik odwrócił się i… mało co nie zakrztusił pitym właśnie szampanem.
No to pięknie. Cudownie. Ale już nie masz odwrotu.
-Yyy… Wszystko w porządku?
-Tak jasne.
-A więc… Powinnam Was sobie przedstawić.
Brawo Mel, cóż za spostrzegawczość.
-No to…to jest Bill, a to…
-Naveen Delieve. Miło poznać-obie dziewczyny były zszokowane jej zachowaniem. Chociaż, trzeba przyznać, zszokowanie mieszało się w nich z… dumą?
-Mnie również.-chłopak dalej wpatrywał się w nowo poznaną dziewczynę i nie dowierzał.
-Ekhm, wybaczcie, ale ja was już muszę zostawić-Melody dyskretnie oddaliła się.

Im już słowa nie były potrzebne. Oboje pod wpływem jakiejś… magii, myśleli dokładnie o tym samym... W tej samej chwili ruszyli ku drzwiom na taras i oboje, milcząc, wpatrywali się w panoramę Berlina. W tym samym momencie oboje odwracali się, śmiali, płakali. W pewnym momencie chłopak poprosił ją do tańca. Kołysali się w rytm muzyki, niby tylko przytuleni, jednak wiedzieli, że to, co jest pomiędzy nimi, to coś niezwykłego. Mimo, że znali się dopiero od niecałych dwóch godzin, to czuli pomiędzy sobą jakąś…nie, nie miłość. Moc, energię, coś nadzwyczajnego, co mogło przydarzyć się tylko im. Nikomu innemu. Zjednoczenie rozdzielonych ciał, dusz, umysłów, uczuć, emocji…

I wtedy podszedł on. Gdy go ujrzała jej ciało momentalnie zaczęło drżeć. Bała się go. Bała się tego, co się stanie.
-Ooo, Bill, widzę, że znalazłeś już towarzyszkę do zabawy?
-Tak, owszem David.A dzie Twoja przyjaciółka?-w głosie młodego chłopaka można było wyczuć niemały sarkazm.
-A, to już nasza sprawa. Tobie zaś mogę tylko pogratulować wyboru… Twoja, hmm… koleżanka ma duże doświadczenie w całonocnych szaleństwach… Szczególnie z mężczyznami, nie prawdaż?
To zlecenie sprzed dwóch tygodni… To na wieczór kawalerski jego znajomego została zatrudniona…Pamięta.
Nic nie odpowiedziała. Poczuła się okropnie, z jej oczu poleciały łzy. Wiedziała, że TO było złe. Jednak… Miała możliwość zarobku, kierowała się zupełnie czym innym.
Oni niczego nie rozumieją. Nie wiedzą dlaczego. Nie mogę pozwolić mu na zniszczenie tego, co powstało w ciągu tych kilku godzin… To dla mnie zbyt cenne. To więcej niż przyjaźń, miłość, magia czy cokolwiek innego.
Jednak patrząc na Billa, wiedziała, że się myli. Że nic już nie da rady uratować.
Ukryłam przed Tobą prawdę. Chciałam oszczędzić ci bólu, miałam z tym skończyć. A teraz? Teraz już jest za późno i nic się nie da zrobić. A ból uderza w nas ze zdwojoną siłą.
Patrzę na ciebie, widzę jak Ty na mnie patrzysz. W twoim wzroku jest pełno pogardy, cierpienia, ale także współczucia i żalu… Co mogę Ci powiedzieć? Zawsze marzyłam o tym, by choć raz zobaczyć Cię ‘na żywo’. A gdy moje marzenie się spełniło, sama zapracowałam na zniszczenie tego.

-Skłamałam ot tak, całkiem niewinnie. Byś chwilę był mój, byś tylko był przy mnie.

mroczny anioł · Wysłany: Piątek 01-12-2006, 8:01 Temat postu:

ehm no miałaś rację Little thongue man

nie skapowałam Wink

chociaż samo wykonanie
podobało mi się Smile

ale nie powaliło
Całuski Smile

furja · Wysłany: Piątek 01-12-2006, 9:01 Temat postu:

Czytam.

EDIT:

Na początek...

Noire · Wysłany: Piątek 01-12-2006, 10:55 Temat postu:

Podoba mi się.
ot co!
zrozumiałam.

ładnie napisane.
widziałam błąd
'dzie' - powinno byc gdzie.

Pozdrawiam.
Noire.

jogobelinka · Wysłany: Piątek 01-12-2006, 17:54 Temat postu:

Podobało mi się. (Aż się sama sobie dziwię.) Czytałam do innej piosenki i może dlatego tak to odebrałam.
Kurde, no podobało mi się. Very Happy

Zrozumiałam.
Były błędy, ale najzwyczajniej już o nich nie pamiętam. Wink

No podoba mi się!
Pozdrawiam.

ps. Przepraszam ze ten zagmatwany komentarz. Smile

Mod-Falka · Wysłany: Piątek 01-12-2006, 21:05 Temat postu:

Tak sobie posłuchałam tej piosenki... Swoją drogą, lubię teksty pisane przez Bartosiewicz.

Co do tej jednopartówki... Tak na samym początku, to chciałabym napisać, że przed i po myślnikach dajemy spację. A słowa was, ciebie, tobie, ty, w opowiadaniach piszemy z małej litery. To nie jest list.

Wiesz... Nawet mi się podobało. Nie było co prawda jakoś tak bardzo oryginalnie, ale miało coś w sobie. Zwłaszcza końcówka, a tutaj pomógł Ci trochę fragment piosenki Wink

Można by to jeszcze poprawić, niektóre zdania inaczej zapisać, ale tak ogólnie... Całkiem nieźle.
A co do zrozumienia, to nie wiem, czego tu można nie zrozumieć Wink

Pozdrawiam i czekam na kolejne opowiadania

helcia · Wysłany: Piątek 01-12-2006, 21:27 Temat postu:

Zrozumiałe.
Przynajmniej ja zrozumiałam.
Nawet ładnie budujesz zdania.
Podobało mi się.
Bo co mogę zarzucić? Nic.

Immortelle · Gość

Devi!!! · Wysłany: Sobota 02-12-2006, 23:20 Temat postu:

No jak dla mnie świetne:D trzymaj tak dalej:D