Tokio Hotel

Szeksol · Wysłany: Poniedziałek 08-05-2006, 13:51 Temat postu:

super.. poprostu super..
sporo kasy wydal chlopak.. Smile

ale jego na to stac Razz

kiedy nowa czesc?

Adeleida · Wysłany: Poniedziałek 08-05-2006, 15:17 Temat postu:

Ach, naprawdę - nie wiem, co powiedzieć, wobec takiej ilości pochwał...
Vielen, vielen, vielen Dank!!!!

A nowy part?
Wtorek, czwartek, środa, piątek - naprawde nie wiem...

Och, mam nauczkę - chodziłam boso i zdeptałam omyłkowo żuka, który chrząknął mi pod stopą Grey_Light_Colorz_PDT_46

. Aż skarpetę przerwał!!

Pozdrawiam.

Akromantula · Wysłany: Poniedziałek 08-05-2006, 15:35 Temat postu:

Hehe, biedny żuczek... I skarpetka Very Happy

A co do opowiadania,...
Bossskie
Serio świetne jest...
A takie małe pytanko... Jaki był styl Toma przed tym jak poszedł do tego centrum?
Nie doczytałam czy nie było?

Adeleida · Wysłany: Poniedziałek 08-05-2006, 15:44 Temat postu:

Nie było. Będzie w następnym odcinku.

A, i właśnie się dowiaduję, że to nie był żuk, tylko ... KLESZCZ!!
O zgrozo!
Ja się kurcze wynoszę Sad

. Wczoraj mrówki na dżemie i pająk w brodziku, dzisiaj ten kleszcz - SKĄD TO ROBACTWO SIĘ TUTAJ BIERZE?!

Przeklęty kot. I pies --.

Ayane · Wysłany: Poniedziałek 08-05-2006, 15:47 Temat postu:

Hymmm... Sprzedawczyni była dobra, ale trochę za krótko, bo połowa to tekst piosenki.
Mam nadzieję, że następna będzie dłuższa Smile

Adeleida · Wysłany: Czwartek 11-05-2006, 18:58 Temat postu:

Póki co nie będzie nowych odcinków, chcę dopracować te cztery. No i będą dłuższe, pojawi si więcej odcinków.
Zapraszam wkrótce!!

Miss Izabela · Wysłany: Czwartek 11-05-2006, 19:51 Temat postu:

Jaa... Jestem jak zahipnotyzowana. Dopiero co doczytywałam ostatnią część, a w głośnikach jeszcze brzmi Nymphetamine. Twoje opowiadanie wywarło na mnie duże wrażenie. Jest takie oryginalne, z niespotykaną fabułą. Jedno z lepszych, jakie czytałam. Zmusza do refleksji. Hmm... Czekam na nową część.
Nie umiem pisać ładnych komentarzy Embarassed

taki musi wystarczyć...

Roxy · Wysłany: Piątek 12-05-2006, 6:37 Temat postu:

Hehe, biedny Tom xD
Tyle kasy wydać jednego dnia..i jeszczew do fryzjera idzie, lool!
Dużo tutaj nie mogę napisać, bo nie wiem do końca co o tej części mam myśleć, ale jednak podobała mi się :>
Czekam na następną!

Peace.

Engel · Wysłany: Piątek 12-05-2006, 12:42 Temat postu:

Extra opko ;D czeekam na nastpna cześć Very Happy

pozdr.

Pixie · Wysłany: Piątek 12-05-2006, 21:47 Temat postu:

Ah, tym razem się do niczego nie przyczepię. Bo mi sie podoba i już.
Wszyscy to wciąż powtarzają, ale ja tez muszę to powiedzieć - pomysł na opowiadanie jest świetny.
Cieszy mnie to, że wykonanie też jest dobre.
Grzeczny Tomuś jak na razie słucha sumienia i wszystko wydaje się być proste. Ale to dopiero początek, później nie będzie tak łatwo, co?
W każdym razie czekam, aby się przekonać i nie poganiam, bo to nie ma sensu, pisz nawet przez miesiąc, na dobre opowiadania warto czekać.
Pozdrawiam. Mr. Green

Adeleida · Wysłany: Sobota 13-05-2006, 12:57 Temat postu:

Dziękuję, dziękuję, dziękuję!

Przeczytajcie moją wcześniejszą odpowiedź.
Chcę dopracować i wydłużyć odcinki, dodać więcej opisów.
Myślę, że warto będzie poczekać.
Pierwszy odcinek powinien pojawić się już w poniedziałek lub wtorek.
I proszę : nie opuszczajcie mnie przez ten czas!!!

Pozdrawiam

EDIT:
Właśnie przerabiam pierwszą część. Może uda mi się ją dzisiaj wstawić.

NATALCIA · Wysłany: Sobota 13-05-2006, 22:33 Temat postu:

Dawno nie zaglądałam i zobaczyłam nową część. Robi się coraz bardziej ciekawie. Oczywiście czekam na nowa część.

kainka111 · Wysłany: Niedziela 14-05-2006, 10:37 Temat postu:

Och napewno cię nie opuścimy Smile

Przynajmniej nie ja Smile

Czekam z niecierpliwością na next parta

Gaheri · Wysłany: Wtorek 16-05-2006, 11:00 Temat postu:

Przepraszam Cię, kochanie. Miałam to przeczytać, ale nie mogę. Coś się psuje. Nie potrafię już się zmusić do czytania tych opowiadań... Postaram się, bo jestem ciekawa, jak Ci idzie, ale nie mogę niczego obiecać.

Adeleida · Wysłany: Wtorek 16-05-2006, 14:13 Temat postu:

Gaheri, oczywiście, że nie ma problemu Wink

.
To ja powinnam przepraszać za to, że tak się narzuałam.

WaRiAtKa · Wysłany: Środa 17-05-2006, 19:12 Temat postu:

czekam i czekam, a nowego parta nie ma Sad

Poczekam jeszcze trochę ale mam nadzieję, że szybko go dodasz... marudzę? Przepraszam ale już nie mogę się doczekać kolejnej części...

SimplePlanowa · Wysłany: Środa 17-05-2006, 19:25 Temat postu:

hehh xD
ja tesss czekam ;D
nie zapomnialam o Tobie i opku Grey_Light_Colorz_PDT_42

zebys sobie cos nie pomyslala ;D
czekam na nju

Adeleida · Wysłany: Sobota 20-05-2006, 11:40 Temat postu:

Part będzie w tym tygodniu.
Sorry, Że tak późno, ale ja też człowiek Smile

,

_katasza · Wysłany: Niedziela 21-05-2006, 10:42 Temat postu:

toż to mistrzowskie jest.
noo.

*__*

__\m/(^_^)\m/__

wichura24 · Wysłany: Niedziela 21-05-2006, 20:36 Temat postu:

Adeleida
kiedy nasteony part?? dzis niedziela koniec tygodnia Razz

Adeleida · Wysłany: Poniedziałek 22-05-2006, 16:58 Temat postu:

A to nie o ten tydzień mi chodziło Razz

. Gdzieś mi się te pierwotne wersje zgubiły, muszę coś nowego sklecić.

kainka111 · Wysłany: Poniedziałek 22-05-2006, 21:36 Temat postu:

jezu nie daj nam tak długo czekać ... ja chce nowy part

Adeleida · Wysłany: Piątek 26-05-2006, 12:39 Temat postu:

No i jestem z pierwszym odcinkiem - powiększonym, urozmaiconym i przesiąkniętym opisami . Mam nadzieję, że się spodoba. Niektóre fakty zostały zmienione ( np. Tom wcale nie zabił dziewczyny Billa) bo uznałam to za zbyt drastyczne i mało prawdopodobne. Oprócz tego oby dwie pieśni / oby dwa wiersze są mojego autorstwa.
Specjalna dedykacja dla:
- ~ddm
- Pixie
Dedykacja dla:
- kainka111
- Ayane
- Miss Izabela
- Roxy
- Engel
- Fiesta
- Akromantula
- WaRiAtKa
- merka
- white_angel
- SimplePlanowa
- Misfit
- Holly Blue
i innych

ODCINEK PIERWSZY
Księżyc ustępował już miejsca słońcu, które właśnie zaczynało wschodzić nad niemiecką stolicą. Właśnie tam 27-letni chłopak, Tom Kaulitz, przebudzał się zlany potem po nocy pełnej nieprzyjemnych snów. Leżąc w wielkim, małżeńskim łożu, podniósł głowę, aby zobaczyć która godzina. Niestety po chwili musiał ją opuścić, z powodu niewyobrażalnego bólu.
- Au... co się dzieje? - powiedział sam do siebie, drapiąc się po głowie i mrużąc oczy.
Jesteś pijany... - odezwał się pewien głos w jego głowie, zwany potocznie sumieniem.
Jak to pijany? kto to powiedział? - chłopak zaczął gorączkowo rozglądać się na boki, usiłując odnaleźć źródło owego głosu - zaraz, zaraz. Coś mi się śniło, tylko co...
Bill, dziewczyna, gwałt, dziecko...
Bill? Ojej...
Coś uderzyło do jego świadomości tak nagle, że mało co nie spadł z łóżka. Bill. Jego brat, którego nie widział od siedmiu lat. Jego wierna kopia, z którą zawsze porozumiewał się bez słów. Wokalista Tokio Hotel - zespołu, który zmienił tak wiele w ich życiu, umocnił ich więź i rozpadł się po śmierci Georga...
Georg Listing, basista Tokio Hotel zmarł siedem lat temu, w wieku 22 lat, w wyniku świadomego przedawkowania narkotyków. Bliźniacy podejrzewali, że z basistą działo się coś złego, ale nie myśleli, że byłby zdolny popełnić samobójstwo i to w taki sposób - Georg zawsze przeciwny był narkotykom. Po jego śmierci członkowie zespołu zgodnie stwierdzili, że Tokio Hotel bez Georga nie będzie takie samo i że nie będą w stanie już dalej grać. Po rozpadzie zespołu Tom zmienił styl i uciekł do Berlina, gdzie mieszka sam do dziś i nie utrzymuje kontaktu z rodziną ani znajomymi.
Teraz wspomnienia wróciły i Tom zadręczał się pytaniami typu : "co z Billem?", "czy ma żonę, dzieci?". Strasznie za nim tęsknił, choć sam przed sobą nie chciał się do tego przyznać. Przez te siedem lat odizolowania od świata - mieszkał bez telewizora, komputera i telefonu komórkowego - nauczył się zatrzymywać uczucia dla siebie. Jednak nie mógł powstrzymać potoku myśli, który przepływał przez niego - i nawet nie chciał. W głębi duszy marzył, by jego spotkać, uścisnąć i poczochrać włosy, jak za czasów, kiedy oboje byli "szczeniakami".

I spotkasz... prędzej czy później... - przypomniało się Sumienie.

A skąd ty o tym wiesz?! Ja na pewno nie mam zamiaru do niego pojechać!

Jestem sumieniem, twoją myślą. Twój mózg to także myśli, czyli moi bracia. I wiem, że już niedługo pojedziesz do niego i wrócisz do dawnych zwyczajów, uwierz mi...

Ty nic nie wiesz. I nie masz prawa prawić mi morałów - warknął Tom, rzucając o podłogę
budzikiem.

Tom, Tom... Czy nie sądzisz, że siedem straconych lat to sporo do nadrobienia? jeśli zaczniesz zwlekać jeszcze dłużej, możesz nie zdążyć. No pomyśl chwilkę. Możesz umrzeć za pięć lat. Umrzeć w samotności. Sam na sam ze śmiercią. Możesz też puścić oczko do Billa i pogłaskać swoją ukochaną i dzieci. A potem zasnąć na wieki, z uśmiechem na twarzy. Co wybierasz?

Cisza. Nikt nie odpowiedział. Chłopak zapatrzył się na lampę, próbując odgonić od siebie rozmyślania. Jednak te ponownie wracały, niczym szumiące fale, przedzierające się jak przez sitko. Sumienie właśnie trafiło w jego najczulszy punkt.
Śmierć. Bał się jej jak niczego innego. A umieranie w samotności było jego koszmarem sennym, który nawiedzał go co noc.

Zdajesz się mówić mądrze. Poetycko. Kim jesteś, aby mieć czas na podobne bzdety?

Wszystko, co prawdziwe, jest zarówno piękne. Swoją drogą już mówiłem ci, kim jestem. Myślą. Naucz się słuchać, a przejdziesz przez życie łatwiej, bo niejednego sfinksa jeszcze spotkasz. Zaprzyjaźnij się z logiką, aby zdobyć wszystkie bogactwa potrzebne ci do życia. I nie chodzi tu bynajmniej o złoto czy pieniądze. Coś innego jest tobie niezbędne, aby dobrze funkcjonować. Pomyśl tylko, a uda się. Zostawię cię z myślami, muszę posłuchać pewnej waszej piosenki, ukrytej pod numerem szóstym...

I zostawił go samego, z tysiącem myśli na głowie, z tysiącem nierozwiązanych spraw i z tysiącem strzał czekających za rogiem, jeśli tylko popełni błąd. Zanucił w myśli piosenkę, którą mama śpiewała mu do snu, kiedy był jeszcze dzieckiem, wierząc, że nikt go nie słyszy :

O, ma mądra, stara wierzbo
Wskażże drogę mi.
Pokaż znaki, pokaż myśli
Bym mógł dobrze iść.

Uchroń wierzbo, stara wierzbo
Przed wyrokiem złym.
Zacznij grzechy mi wybaczać,
Bez wylewu krwi.

Co mam zrobić, mądra wierzbo,
Dokąd udać się.
Kto wybaczy, kto zapomni
Każdy wielki grzech.

Moja wierzbo, stara wierzbo,
Pozwól zmienić się.
Abym później, już w spokoju,
W wieczny zapadł sen.

Teraz już wiedział, że wspomnienia nie dadzą mu spokoju. Zmienił się przez te siedem lat. I chociaż na pozór mogłoby się wydawać, że stał się oziębły i wulgarny, w środku było zupełnie inaczej. Bo choć życie zmienia człowieka, wspomnienia pozostają na zawsze i tak naprawdę nikt nie chce wymazać ich z pamięci, pomimo, że twierdzi inaczej.

Wróciłem. Widzę, że nie próżnowałeś podczas mojej nieobecności. Bardzo mądra piosenka. Na pozór zwykła kołysanka, aczkolwiek zawiera w sobie ukryty sens, który nie da nam spokoju, kiedy będzie już wystarczająco bliski odkrycia – niczym natrętna mucha. Wystarczy ją złapać. Uczyniłeś to?

Cisza.

Dobrze, niechaj i tak będzie. Nie musisz odpowiadać. Wskażą to twoje czyny i myśli. A teraz, bez zbędnych ceregieli i rozczulania się. Odbierz telefon, ktoś dzwoni. Nie słyszysz?

Tom ocknął się nagle i podszedł do telefonu, ciekaw, kto dzwoni – przecież nikt tego nigdy nie robił. Na aparacie zdążyła już się zebrać warstwa kurzu, który Tom zdmuchnął, chcąc uniknąć konfrontacji z nim.

- Halo? – zapytał wreszcie obojętnym tonem.
- Czy zastałem Toma Kaulitza? – odezwał się miły, ale jednocześnie zdenerwowany głos po drugiej stronie. Chłopak miał wrażenie, że skądś go zna.
- Tak, przy telefonie. Kto mówi?
- Tom! To ja! Gustav, nie pamiętasz? – wykrzyknął, tym razem bardziej entuzjastycznie.
- Gustav? – spytał cicho i z niedowierzaniem.

Gustav... Perkusista Tokio Hotel, najbardziej opanowany z całej czwórki. Aniołek zespołu. Kolejna fala wspomnień zalała Toma. Opanował się jednak.

- Po co dzwonisz? I skąd masz mój numer?
- Jak to po co? – w głosie Gustava można było wyczuć zdziwienie. – Tom, szukamy ciebie od siedmiu lat! Wiesz w ogóle, co się od tamtego czasu wydarzyło? Okazało się, że moja siostra jest adoptowana, wpadła w szał, kiedy się o tym dowiedziała, a Bill zna...
- Dosyć. Starczy. Nie interesuje mnie to – brutalnie przerwał mu chłopak.
- Ale Tom, przecież...

Dźwięk odkładanej słuchawki. Pii, pii, pii...

Nieładnie, nieładnie – Sumienie zacmokało niecierpliwie. – Wystarczy, że na chwilę odejdę, a już zdążysz nabroić. Nie zrozumiałeś sensu tej pieśni, teraz to wiem .

O co ci chodzi?! – Wrzasnął z furią Tom, rzucając na podłogę to, co znalazło się akurat w zasięgu jego ręki – Czy ja już nie mogę być tym, kim chcę?!

Tysiące myśli, tysiące łez
Problemów bez liku, a przygód sto.
I tylko kamień, samotny kamień,
Odciąga od siebie całe zło.

Pozwól sobą cieszyć się,
Pozwól mi być tym, kim chcę.

Przychodzi nagle, przychodzi on.
Za sobą ciągnąć chce.
I nie rozumie, i nie uważa
Na tę życia grę.

Pozwól sobą cieszyć się,
Pozwól mi być tym, kim chcę.

SimplePlanowa · Wysłany: Piątek 26-05-2006, 12:41 Temat postu:

1 ?

czytam
wreszcie ;D
sie naczytalam ;D
biedny Gustav ...
ahh ten Tom Rolling Eyes

czekam na nju

dzieki za dede

Holly Blue · Wysłany: Piątek 26-05-2006, 13:25 Temat postu:

2?
Hmmm w pierwszej części notki jest troche powtórzeń... jak wspomina "siedem lat temu..."
A takto wyszło fajniej niż przedtem:P Tylko wolałabym szybciej newsa:P