Tokio Hotel

Admin-Elli :) · Wysłany: Sobota 29-04-2006, 20:12 Temat postu:

Znowu dzisiaj jestem u kogoś pierwsza Very Happy

idę czytać Wink

No w końcu przeczytałam Very Happy

(choroba cały czas musiał mi przeszkadzać Confused

)
Bosiu Miśku ja się tutaj popłakałam przez ciebie, naprawdę. Ślicznie to opisałaś, te wspomnienia z dzieciństwa, takie cofnięcie się w przeszłość i ukazanie co tak naprawdę było atutem bohaterki. Może i z czasem wypracowanym i sztucznym, ale atutem Wink

Koniec był naprawdę smutny i strasznie mi żal Julliette, że tak myśli o swoim życiu i chce go poświęcić tylko po to by ktoś inny, ktoś kogo może wogóle nie kocha, był szczęśliwy. Nikt nie zasługuje na to, żeby poświęcać mu całkowicie swoje życie, tym bardziej za cenę pieniędzy Confused

. Ja mam nadzieję, że się opamięta, a Bill znajdzie już jakieś rozwiązanie Very Happy

Czekam na kolejny parcik, jak dla mnie może być wzruszający Wink

tak jak ten mnie wzruszył, buziaki

balbina648 · Wysłany: Sobota 29-04-2006, 21:21 Temat postu:

hmm.. to zaczne od tego że jedna drobna kwestia mi tutaj nie pasuje... otóż wywnioskowałam z tego opowiadania ze ukończyła juz studia, a w każdym razie była w ich trakcie, wiec skoro piszesz ze ma 19 lat to troche młodo zaczeła te studnia... wybitnie zdolna była z niej dziewczyna Razz

mogłaś może napisac ze ma 21 chociaż Razz

ale w sumie tylko to mi nie za bardzo pasuje a tak ogólnie to jak zwykle bardzo ciekawie napisane i wciągające Smile

podoba mi się bardzo i czekam na kolejną część Smile

pozdrawiam Smile

Mod-Troskliwy Miś · Wysłany: Sobota 29-04-2006, 21:22 Temat postu:

o kurcze fakt :p mo bład pozwolisz że pod Twoim wpływem zmienie to bo to jest bład duzy
dziękuje ;*

Diablica · Wysłany: Sobota 29-04-2006, 21:31 Temat postu:

Misiu ty moje slonko.
Swietne tyle emocji i tych dobrych i zlych...
Otaczajacy nas swiat, spontanicznasc.
Nie wiem co jeszcze napisac, jestem ciekawa jak potacza sie dalsze losy tych kochankow!
Czekam na next part:*!

shprot_ka · Wysłany: Sobota 29-04-2006, 21:31 Temat postu:

Wzruszyłaś mnie i powaliłaś, naprawdę...
co do twojej "hollywoodzkości" napisałam, z ejest jej tu durzo, al erówneiż , z e zaczyna mi się podobać i teraz jestem już pewna... podoba mi się! bardzo mi się podoba i czekam na kolejną część...
ciekawi mnie co wybierze główna bohaterka ....hmmm..... nie katuj, tylko szybko napisz kolejną część

balbina648 · Wysłany: Sobota 29-04-2006, 22:30 Temat postu:

heh pozwalam, pozwalam Razz

o ile się to pytanie tyczyło mojej osoby Razz

i miło mi że mogłam pomóc Very Happy

sunia · Wysłany: Niedziela 30-04-2006, 10:31 Temat postu:

Mod-Troskliwy Miś · Wysłany: Niedziela 30-04-2006, 11:40 Temat postu:

Sonne · Wysłany: Niedziela 30-04-2006, 14:33 Temat postu:

Trochę głupio tak Was bez przerwy chwalić, ale w tym dziale jest naprawdę wiele ciekawych opowiadań i moim skromnym zdaniem opko Troskliwego Misia również się do nich zalicza. Bardzo ładnie piszesz, wszystko pięknie ubierasz w słowa i świetnie opisujesz uczucia bohaterów. Już nie mogę się doczekać kolejnej części.

Olka16 · Wysłany: Niedziela 30-04-2006, 15:23 Temat postu:

Ty dziewczyno masz talent. Zarąbiste Smile

Cheza · Wysłany: Niedziela 30-04-2006, 16:05 Temat postu:

Troskliwy Miś i co ja mam biedna napisać? Słów mi brak. Eh nie będę oryginalna, podobało mi się. Opisy ładne, uczucia bohaerów opisane wprzystępny sposób. Ich lib' es

Pozdrawiam i czekam na kontynuację Wink

Villish · Wysłany: Niedziela 30-04-2006, 21:44 Temat postu:

Tak, misiu ta część była wyjątkowo piękna:*
Powtarzam się ale i tak lubie:D
Właśnie zaczęłam czytać "Weronika postanawia umrzeć".
Może też mnie coś natchnie?:>
Kocham cię czubku:*
p.s twoje smsy dodają mi sił, wiesz?

Raspberry · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 0:11 Temat postu:

Süßigkeit * · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 0:37 Temat postu:

Aaaaa! Piękna notka Smile

Brdazo mi się podoba, długa strasznie ale jakos dobrnęłam do końca Wink

Motyw z tym jak dotarła do sławy był fajny Smile

(przynajmniej realne jest to że świat opiera sie na pieniądzach.. ;/)

Podoba mi się Smile

billowa4 · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 18:35 Temat postu:

MMmm.. boskie opowiadanie.. Masz talent:)

Mod-Troskliwy Miś · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 19:34 Temat postu:

ekhm pzrepełniona euforią bo kupiłam nowe trampeczki pachnące niebem, smurfami i chmurkami i zielonym jabłuszkeim :p postanowiłąm zaserwowac wan nju Very Happy

dedykacja dla pana sprzedawcy od trampeczek :}

miłego czytania Very Happy

***************************************

VI

Bill opadł na łóżko ciężko dysząc. Znajdowali się w Hotelowym pokoju. Małym, przytulnym, wypełnionym zapachem wiśni z świec porozstawianych wszędzie. Otwarte wielkie okno balkonowe wychodzące na taras, przez które raz po raz wpadał ciepły powiew wiatru. Najwyższe piętro. Ubrania porozrzucane po podłodze. Czerwona suknia leżała na granatowym fotelu, spodnie Billa pod łóżkiem. Firanka lekko powiewała. Godziny szczytu. Na dole, dziewięć pięter niżej był normalny świat, słychać było szum samochodów, odgłosy żyjącego miasta, ale tu, w tym zwykłym pokoju byli oni, zaklęci w swojej bajce. Grzeszna miłość, dwoje kochanków chowających się przed złym smokiem w swojej wieży. Potworem był świat, w którym nie było miejsca na takie uczucia. Ale czy to już jest miłość? Raczej nie, przecież do tego potrzeba czasu.. Więc co? Fascynacja? Nie, to już mieli za sobą, chwile wpatrywanie się w siebie bez słów, poznawanie swoich dusz. Pożądanie? Prawdziwe już minęło, z chwilą gdy po raz pierwszy poczuli smak swoich ust, gdy zanurzyli się w sobie, poczuli dotyk swojej skóry...Namiętność? Tak, to dobre słowo. Uczucia, które stały się natchnieniem dla tak wielu twórców literatury. Sonety, wiersze, baśnie... Ale stąd jest już tak blisko do Miłości. Idą w jednym rytmie, mają wspólny puls, mniej mówią, czasem płaczą - cicho, tak że prawie nie słychać. Walki ze sobą, spieranie się, przekomarzanie, ich dialog bywa dowcipny, zgryźliwy, ostry, egzaltowany. Uczucie – mieszanka wybuchowa. Setki znaków zapytania. O to można pytać w nieskończoność, słuchając Bacha, Mozarta, Beethovena. Trzymając kogoś za rękę lub nie. Żyjąc. Warto pytać. Odpowiedzialnie. Tego się właśnie bała. Nie chciała znów cierpieć, więc zawsze uciekała zanim sytuacja dochodziła do tego krytycznego punktu. Absurd, ale coś w tym było, bo zawsze potem nastawały łzy. Intryga, Nienawiść, Śmierć, którą można nazwać również rozstaniem. Bill też miał obawy. Czuł się dziwnie. Zawsze chciał to zrobić, ale nie miał odwagi. Nigdy nie był zakochany. Dlaczego? Zawsze w wywiadach powtarzał, że czeka na ta wielką miłość. Gówno prawda. Był tylko człowiekiem, słabym grzesznym, uległym. Jak tu oprzeć się kobiecie w mini spódniczce? Długie nogi, obfite piersi. Nie szukał przyjaciółki ani matki, ale kochanki. Wszystko jedno czy ona odejdzie teraz, czy za tydzień, albo rok. Nie angażował się, miał do kogo się przytulić, zaspokoić swoje potrzeby.

- Było mi dobrze. – Mówiła Julliette owinięta czerwoną atłasową pościelą. Jej brzoskwiniowa skóra odbijała się w purpurze. Chłopak leżał bez sił, cały mokry. Włosy kleiły się mu do karku. Bawił się jej stopą, łaskotając ją, głaszcząc i dmuchając. Uśmiechnął się. Nic tak nie dowartościowuje faceta, jak takie słowa chwilę po skończeniu ostrego sexu. – Przestań mam łaskotki.
- Co? O dobrze wiedzieć. – Rzucił się na nią i zaczął łaskotać. Wierzgała nogami.
- Przestań! Aaaa, nie no! Poddaje się! To nie fair!
- Poddajesz się? Czyli wygrałem! – Przestał na chwilę, trzymając jej stopę na tyle mocno, by nie wyrwała mu się, ale nie robiąc jej przy tym krzywdy.
- Nie! – Wystawiła mu język.
- Jak to? To jeszcze raz! – Znowu rzucali się po łóżku, głośno śmiejąc się.
- Dobra, dobra wygrałeś!
- To teraz moja nagroda.
- Jaka nagroda? Właściwie za co?.... No dobra ok.
- Hmmm pomyślmy....
Zaczął zsuwać z niej kołdrę. Powoli. Najpierw jego oczom ukazało się ramie, gładkie niczym porcelana, następnie ujrzał drobne zarysowanie na dekolcie – blizna, pamiątka po pierwszych samodzielnych wakacji, bez rodziców, opiekunów. Niestety skończyło się to szpitalem, urazem i tym znamieniem.
Odsłaniał swoje trofeum dalej. Dwie kształtne piersi, jedwabista skóra, zamknął oczy, by przypomnieć sobie ich smak i dotyk. Były jego, teraz, tutaj. Na zawsze. Oznaczył je pocałunkiem. Nie jednym, nie dwoma - niezliczoną ilością. Zatrzymał się na chwilę i przysunął. Wziął głęboki wdech powietrza. Przeszły ją dreszcze, poczuła że wiatr rozwiewa je włosy. Letni ciepły powiew. Odkrył brzuch. Był na swoim terytorium, nie pozwoli wkroczyć na nie wrogu. Uśmiechnął się chytrze. Przysunął jeszcze bliżej.
- Jestem głodny... Chce coś zjeść!
- Zjeść? – Odepchnęła go, a następnie zakryła się szczelnie.
- Tak głodny. Wiesz jak mnie wymęczyłaś. Musze odrobić te spalone kalorie i zregenerować się. Chce coś dobrego. – założył ręce pod głowę, wyciągnął się a na jego twarzy pojawiła się błogość. Uwielbiał jej to robić. Rozmarzył się, bynajmniej nie o jedzeniu, ale takie chciał sprawiać wrażenie.
- Weź telefon i coś zamów. – Dodała z ignorancją w głosie.
- Nie! Chce żebyś sama coś mi przyniosła.
- Będę musiała się ubrać.
- No będziesz, ale co za problem? Potem Cię z chęcią rozbiorę.
Zaśmiała się. Rzuciła w niego poduszką i wstała. Bez skrępowania przeszła nago przez pokuj. Czuła jego wzrok, podobało jej się to. Wyjęła z walizki czarną zwiewną sukienkę na cienkich ramiączkach. Ozdobiona była ćwiekami, haftami, cekinami. Szybkim ruchem ubrała ją.
- To co mam przynieść?
- Liczę na Ciebie, wymyśl coś. Zaskocz mnie!
Prychnęła na niego. Wychodząc pokazała mu język. Gdy tylko drzwi się zamknęły wstał i zaczął chodzić po pokoju. Nachylił się nad jej walizką. Wyjął z niej bluzkę. Wbił w nią twarz i mocno wciągnął powietrze. Uwielbiał ten zapach, od chwili gdy po raz pierwszy poczuł go w hotelu, pamiętnego deszczowego dnia, który zmienił jego życie. Jego zmysły pieścił delikatny zapach piżma...
Poszedł do łazienki, odkręcił wodę, nalał olejku aromatycznego i wyszedł na taras. Rozciągnął się. Słońce oświetlało mu twarz. Wychylił się za barierkę, bo rzucić okiem na zabieganą ulicę. Na dole panował zgiełk. Złapał za telefon i usiadł w fotelu stojącym na wprost drzwi balkonowych. Wybrał numer.

- Cześć braciszku...
- Bill? Gdzie ty do jasnej cholery jesteś!! Zwariowałeś! Nie można się do Ciebie dodzwonić!
- Tom, nie martw się. Telefon zostawiłem w hotelu. Nic mi nie jest.
- David od zmysłów odchodzi! Już po policje chciał dzwonić. Recepcjonistka widziała jak wychodzisz z jakąś kobietą to prawda?
- Tak... to prawda.
- Czyli kobieta? Kto? Jaka? Bill, to nie w twoim stylu. Gdybym to ja był, to nikogo by to nie zdziwiło, ale Ty? Kim ona jest!
- No właśnie, czemu tobie zawsze wszystko wolno, a mi nie wypada? Mam tego dość... Pogadamy jak wrócę.
- Kiedy wrócisz?
- Nie wiem, niedługo. Musze kończyć. Cześć Tom i nic mi nie jest!
- Ale...

W słuchawce rozległ się dźwięk przerwanego połączenia. Siedział chwilę sam w fotelu, gdy nagle drzwi się otworzyły. Julie trzymała w rękach ogromną tacę.
- Jestem. Tęskniłeś? Wybrałam same najlepsze rzeczy.
Położyła mu tacę na kolanach.
- Ale to dopiero połowa Twojej kary.
- Połowa? – Nic nie odpowiedziała, tylko uśmiechnęła się. – Lejesz wodę do wanny? Bardzo dobry pomysł. Marzy mi się kąpiel. Ty tutaj sobie jedz, a ja idę.
Nachyliła się i pocałowała go w czoło. Zabrała kawałek pieczywa z talerza i odeszła. W drodze zrzuciła z siebie zwiewną sukienkę. Znużyła się w wannie pełnej gorącej wody. Piana otaczała ją, a aromat wypełniał całą łazienkę. Zamknęła oczy. Nachodziły ją różne myśli. Co będzie jak to wszystko się skończy? Nie można wiecznie się chować. Za drzwiami sypialni jest normalny świat. Znów wróci do codziennych obowiązków. Czego marzy? Czego pragnie? Słowa z jej porannej rozmowy z Billem obijały jej się po głowie.
„Kochasz go?”
Kocha?
Siedziała w wannie otulona wiśniowym puchem. W pokoju obok siedział mężczyzna, który pokazał jej inne życie, pokazał jak cieszyć się nim.
- Pięknie tak wyglądasz... – Stał w drzwiach wpatrywał się w nią.
- Długo tu jesteś?
- Chwilkę.
- Choć do mnie.
- Zaraz... jeszcze chwilkę popatrzę... chcę Cię zapamiętać taką dokładnie.
Wpatrywał się w milczeniu w nią swoimi wielkimi brązowymi oczami. Podniecało ją to. Lubiła jak patrzył, a on robił to w sposób nieopisany, z fascynacją, błyskiem w oku. Jak małe dziecko które stoi nad swoim nowym prezentem urodzinowym, szczęśliwe. Delikatnie pociąga za wstążeczkę by odkryć nowe, nieznane. Robi to nieśmiało, ale zarazem pewnie. W końcu podszedł do niej. Przykucnął. Dotknęła jego twarzy mokrą dłonią, po której spływała piana. Uśmiechnęła się. Zaczęli się całować. Ona siedziała w wodzie, a on klęczał przy porcelanowej wannie. Potarła swoim policzkiem o jego miękką skórę i przygryzła wargę. Wszedł do wanny. Zaczęli się całować namiętnie. Mokre kasztanowe włosy oblepiały jej twarz. Oddychała ciężko. Usiadła na nim. Znów to robił, oznaczał swoje terytorium, pozostawiając ślady na szyi. Czerwone, niemalże fioletowe kręgi. Kąsał jej ciało. Bawił się piersiami. W końcu była jego prezentem. Miała nabrzmiałe sutki, czuł to gdy przejechał po nich językiem. Zimny kolczyk. Uśmiechnęła się. Robili to powoli. Nie śpieszyli się, mieli czas. Gładził jej skórę tak delikatnie, jakby bał się że swoim dotykiem pozostawi rysę. Całował je bliznę, miejsce które wszyscy zawsze omijali, patrzyli na nie z obrzydzeniem, on teraz dotykał go, i sprawiało mu to wielką przyjemność. Zaczęła jeździć palcem wzdłuż jego kręgosłupa. Od karku, aż po lędźwie. Oddechy stawały się coraz szybsze. Zamknęła oczy dotykając jego twarzy. Poznawała ją na nowo, każdym ze zmysłów. Tworzyła obraz w swojej głowie. Woda stygła, a piana opadła. Było im zimno. Na skórze kochanki pojawiła się gęsia skórka. Uniósł ją, a następnie zanurzył się w jej wnętrzu. Ona przejęła kontrolę, nadała rytm, taki jakiego potrzebowała. Zaczęła ruszać biodrami. Rytmiczne kręgi. Woda falowała. Na początku powoli, z czasem coraz szybciej. Błądził przy tym rękami po jej plecach, drapał ich dolną część. Jęczała, nie to nie były jęki, to były dzikie krzyki. Nie wstydziła się tego. Podobało mu się to. Ich oczy zapłonęły blaskiem. Położyła mu dłoń na sercu, poczuła jak bije, w tej chwili tylko dla niej. Nie musieli czekać długo na nadejście końca. Roztrzęsieni, zmęczeni, zanurzyli się w lodowatej wodzie. Twarze obok siebie. Blisko. Czuła na swoim policzku jego oddech. Wyszeptał je do ucha.
- Ja chcę tu zostać wieki.
- Kocham Cię.
- Ja Ciebie też.
Cisza.
- Przepraszam, nie wiem co mówię, to przez te emocje.
- Ja też, przepraszam.

miluni@ · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 19:52 Temat postu:

Ah.. To było piękne... narazie tylko tyle mogę powiedzieć.

shprot_ka · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 20:13 Temat postu:

Piękne, to chyba najlepsza cześc, napakaowana takim ciepłem i uczuciem, poprostu piekna...
dobra strona tego opowiadania jest to , z enie ma tu mowy o wielkim uczuciu od pierwszego wejrzenia, ono musi dojrzeć, dorosnąć, rozwijac sie i to właśni eopisujesz... ta fascynacje, po której ewentualnie może nadejść miłość
piękne

Admin-Elli :) · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 21:11 Temat postu:

Jesu

Miśku to było przepiękne...no istnie brak mi słów...jejku muszę ochłonąć, czekaj niech ogarnę swoje myśli....

Ach Słonko twoje opka to istny miód dla mojej skołatanej duszy...Masz bardzo bogaty zasób słownictwa, którym manipulujesz w bardzo ciekawy sposób. Potrafisz za pomocą słów ukazać każdy najdrobniejszy szczegół zbliżenia, każde uczucie jakie kłębi się w bohaterach...Naprawdę twoje opowiadanie jest godne podziwu i chylę czoła przed tobą - autorką tego wspaniałego opowiadania. Jestem poruszona i zaintrygowana twoim opowiadaniem, które bez wątpienia jest jedyne w swoim rodzaju...
Czekam na kolejną część, która zabierze mi dech w piersiach a w trakcie jego czytania w brzuchu będę czuła przyjemnie mrowienie Very Happy

Buźka Miśku

Raspberry · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 21:15 Temat postu:

To było takie piękne, że aż się wzruszyłam...serio!
Nie wiem co napisać Rolling Eyes

Poprostu podobało mi się...i to bardzo.
Opisy przepełnione ciepłem, czułością, emocjami, uczuciami...pięknie.
Jak ja uwielbiam opowiadania, które wzbudzają u mnie różne, czasami dziwne odczucia.
Dziękuję.

madzia_m · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 21:41 Temat postu:

Bardzo przyjemne opowiadanie. Podoba mi się sposób, w jaki piszesz cały tekst. Ciekawie wszystko przedstawiasz, chociaż w niektórych miejscach pewne opisy już mnie nużyły. Byłoby perfekcyjnie, gdyby nie pojawiały się te błędy (rozumiem, że masz z tym problemy), ale i bez tego jest w porządku.

Schulzzz · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 22:06 Temat postu:

Muah Manifik moja droga ty masz talent do takich rzeczy aż mi sie łaeka w oczku zakręciła.. Razz

Ehh Cudnie!

balbina648 · Wysłany: Poniedziałek 01-05-2006, 23:06 Temat postu:

no wreszcie przeczytałam (troszke mi się oczki spuchły bo sie popłakałam na Armagedonie Razz

- zawsze na tym rycze) ale ja nie o tym miałam... więc zaczne od tego że wychwyciłam tutaj jeden motyw z pewnego filmu a i jeszcze nawet drugi z reklamy Razz

hehe ale to pewnie Ci wyszło całkiem przypadkiem i nie było zamierzone Smile

a nawet jeśli to mi to nie przeszkadza Very Happy

a opowiadanie jak zwykle świetne... nie! tzn. nie jak zwykle bo ta część podobała mi się najbardziej Twisted Evil

jest taka subtelna i przepełniona ciepłem Wink

i te opisy... genialne jak zawsze... masz do tego talent Smile

czekam na kolejną część i mam nadzieję że bedzie równie dobra, a może nawet jeszcze lepsza

ehh czemu te opowiadanka wywołują we mnie takie dziwne emocje? Grey_Light_Colorz_PDT_06

buziaczki

Mod-Troskliwy Miś · Wysłany: Wtorek 02-05-2006, 6:26 Temat postu:

z jakiej reklamy o.O ? z jakiego filmu O.o ?

aż jesu Wy mnei tak chwalicie a mi jest tak głupio no Embarassed

<zawstydzony> dziękuje za tyle ciepłych słów wiele dla mnei znazcą viellen dank ( czy jak si eti pisze Razz

)

sunia · Wysłany: Wtorek 02-05-2006, 11:54 Temat postu:

Dołączę do reszty i powiem, że było wspaniale. Twoje opowiadanie jest na bardzo wysokim poziomie i udowadania, że autorka jest nie tylko utalentowana, ale i mądra. A nie często bywa, że ludzie mają obie te cechy...
Piękne...
Gdzieś tam widziałam jednak "pokuj", a powinno być pokój..
I jeszcze jedno. Nie przepadam za używaniem angielskiej pisowni... Możemy normalnie napisać seks, a nie sex... To niby nic, ale mnie jednak razi w oczy. Piszemy po polsku, a nie zaśmiecajmy języka makaronizmami. Bo po co Smile

Pomijając te dwie malutkie usterki jest cudownie..