Tokio Hotel

Okla_xD · Wysłany: Środa 08-02-2006, 13:55 Temat postu:

Nooo ja tez czekam na kolejną część z niecierpliwością Smile

Ann · Wysłany: Środa 08-02-2006, 14:02 Temat postu:

szybko pisz
bo sie
nie doczekam
i szlak
mnie trafi

Julie · Wysłany: Czwartek 09-02-2006, 21:30 Temat postu:

No to... Next part, koleżanki... Very Happy

..::Część dziewiąta::..

Mélanie całkiem nago stała przed wysokim na wysokość ściany lustrem i wkładała na siebie długą, ciemnoczerwoną satynową koszulkę nocną.
Obróciła się powoli, a koszula zawirowała u jej stóp niczym suknia balowa. Dziewczyna powoli i delikatnie powiodła opuszkami palców wzdłuż ciała. Zatrzymała się na niewielkiej na razie wypukłości, która skrywała maleńką istotkę... jej dziecko...
- Tak bardzo cię kocham... – szepnęła czule do swojego brzuszka. Maleństwo nie dawało jej żadnych znaków swego istnienia; może spało, a może było zbyt rozleniwione.
- Boję się... tak bardzo się boję... – szepnęła do siebie Mélanie, bo oto zdała sobie sprawę, jak bardzo jest przestraszona. Była sama w domu. Przerażała ją ta cisza, panująca w pomieszczeniu.
Mélanie mieszkała ze starszą siostrą. Ponieważ ich rodzice mieli dom w innym mieście i zgodzili się, by młodsza córka została w ukochanym Magdeburgu z 25-letnią siostrą. Dziewczyna pomyślała teraz, że w obecnej sytuacji bardzo jej to na rękę. Siostra nigdy nie zadawała zbędnych pytań, cudownie potrafiła słuchać i pocieszyć. Nie prawiła kazań, lecz dawała mądre rady. Anioł, nie siostra.
Mél wyszła na palcach z łazienki i, starając się bezszelestnie stąpać, poszła do swojego pokoju. Pomieszczenie było maleńkie, lecz przytulne. Mélanie kochała swój pokoik. Ściany pomalowano na kolor jasnozielony i zawieszono na nich kilka obrazków, gdyż właścicielka pokoju była niezłą artystką. Wisiał tam więc własnoręcznie przez nią namalowany duży portret Toma, kilka mniejszych obrazków z końmi, a także portret starszej siostry. Na narysowanie Billa dziewczyna jakoś nie mogła się zdobyć. A może nawet nie chciała?
Mélanie usiadła na łóżku i wpatrzyła się w twarz Toma. Ten portret wyszedł jej kapitalnie. Patrząc na niego, niemal czuła obecność chłopaka.
- Szkoda, że nie ma cię tu ze mną... – mruknęła, kładąc się.
Przypomniał jej się ten dzień, w którym zaczęli ze sobą chodzić. Pamiętała, że trzymając się za ręce, biegli szybko po wielkiej łące. To był wieczór, choć jeszcze nie było ciemno. Biegli, chichocząc jak dzieci. W pewnym momencie Tom potknął się o wystający kamień i poleciał na ziemię, pociągając ją oczywiście za sobą, jako że wciąż trzymał jej dłoń w swojej.
Upadła na niego i leżeli w wysokiej trawie, śmiejąc się. Przez cały czas Tom trzymał ją za rękę, a ona widziała tak blisko przed sobą jego śliczne oczy i słodki uśmiech.
Wtedy nie mogła się powstrzymać i pierwszy raz go pocałowała.
Był trochę zaskoczony, lecz po chwili zreflektował się i oddał pocałunek, zanurzając palce w jej miękkich włosach.
- Bądź ze mną – powiedział po prostu.
Przetoczyli się po trawie, tak że teraz to on był na górze. Roześmiała się i wystawiła usta do pocałunku, a on skorzystał nieśmiało z tego zaproszenia.
- To ci wystarczy za odpowiedź? – uśmiechnęła się.
W odpowiedzi Tom zsunął się z niej i położył obok, obracając ją bokiem do siebie. Całowali się aż do utraty tchu, leżąc, póki nie zapadła noc.
I tak to się zaczęło.
Mélanie uśmiechnęła się do swoich myśli, przypominając sobie minę Toma, gdy go pierwszy raz pocałowała. Nie miała pojęcia, jak to w ogóle możliwe, że przez tyle lat byli przyjaciółmi i nigdy jej do niego nie ciągnęło. Albo do Billa. Przecież jego także bardzo lubiła, może nawet ciut bardziej niż Toma. A jednak, to nie jego pokochała, choć przecież łączyło ich dziecko.
Posmutniała. Choć zdążyła już pokochać to maleństwo, które nosiła, wciąż bardzo żałowała tej rozpusty na pamiętnej imprezie u Kaulitzów. Gdyby tyle nie pili, nie wpadłaby z Billem, nie musiałaby nikogo okłamywać, Tom wciąż byłby jej przyjacielem i być może nie stanęłaby twarzą w twarz z Lukasem...
Na wspomnienie tamtego wydarzenia łzy stanęły jej w oczach (ostatnio ciąży, choć wczesna, zaczęła dawać jej się we znaki. Stała się płaczliwa, dużo jadła i częściej musiała korzystać z łazienki). Nie pamiętała, jak wtedy w ogóle wróciła do domu. Była otępiała, zapłakana i nie chciała żyć. Z obrzydzeniem dotykała miejsc, których wcześniej dotykał Lukas, czując się jak szmata. To było straszne; gdy zamykała oczy, widziała jego twarz wykrzywioną w szyderczym uśmiechu i te ręce, które dotykały jej ciała wbrew jej woli. Nawet teraz, choć minęło już, sporo czasu, nie do końca uwolniła się od tych wizji i od strachu przed obcym dotykiem.
Westchnęła głośno. Nie mogąc zasnąć, choć było koło drugiej, sięgnęła z wahaniem po komórkę i wybrała numer Toma. Po dłuższej chwili w aparacie odezwał się zaspany, znajomy głos.
- Mélanie?
- Bill? – zdziwiła się. – Gdzie jest Tom? Dlaczego odbierasz jego telefon?
- Śpi jak kamień – wyjaśnił czarnowłosy, ziewając szeroko. – Nic nie słyszał. A ty mnie obudziłaś, więc postanowiłem ci za to nagadać – zażartował. – Co się stało? – dodał, już poważnie.
- Billuś... – powiedziała głosem małej dziewczynki. – Boję się... Jestem sama i nie mogę zasnąć. Zadręczam się wspomnieniami i tak mi smutno... Jestem taka samotna...
- Chciałaś, żeby Tom do ciebie przyszedł? – odgadł chłopak. – Nie sądzę, żeby to było możliwe... Ale wiesz co? Jak już mnie obudziłaś, to może ja mógłbym wpaść? Co ty na to? I tak już pewnie nie zasnę...
- Super! – ucieszyła się Mélanie. – Przychodź!
- Zaraz będę – obiecał Bill i rozłączył się. Ziewnąwszy szeroko, zaczął wciągać porzucone na krześle czarne dżinsy.
Kiedy się ubrał, cicho, by nie zbudzić Ali i Toli śpiących na kanapie w salonie (ehh... Niestety, musieli im pozwolić RAZ przenocować) wyszedł z domu.

Karolina :-) · Wysłany: Czwartek 09-02-2006, 21:42 Temat postu:

Hmm... Bill przyhcodzi do niej w nocy (tak mi się wydaje, jeśli Tom spał). Łohoho, ciekawe, co będzie się tam działo Twisted Evil

Czekam na kolejna część. Dodaj szybko! Papa ;*

Lunna · Wysłany: Piątek 10-02-2006, 10:35 Temat postu:

Karolina, jak dla nie to nic takiego strasznego tam się dziać nie będzie.. może sobie posiedzą, powspominają.. tak sądze. Ale wkońcu nigdy nic nie wiadomo.. czekamy na kolejną część..

*:M!s!a:* · Wysłany: Piątek 10-02-2006, 11:02 Temat postu:

No wiesz Karolina raczej nic sie tam takiego dziać nie będzie bo ona jest w ciazy Razz

No, ale może ... ? Nie no opko jest przecudowne! Brak słow żeby zachwyt wyrazić. Czekam na dalszą część!

Okla_xD · Wysłany: Piątek 10-02-2006, 12:23 Temat postu:

Oo 0_0 czyżby oni...? Nieeee hehe mam nadzieje ze sie nic nie wydarzy <lol2>

Mod-Grecia · Wysłany: Piątek 10-02-2006, 12:37 Temat postu:

Aaa tylko, zeby nie bylo tak, ze Melanie zdradzi Toma z Billem Shocked

masakra..
dawaj szybko kolejna czesc Wink

Karolina :-) · Wysłany: Piątek 10-02-2006, 13:31 Temat postu:

Grecien, a potem Bill, Melanie i Bill junior będą żyli długo i szczęśliwie Very Happy

Ann · Wysłany: Piątek 10-02-2006, 19:49 Temat postu:

szybciutko pisz bo nie moge
sie dioczekac fajnie by bylo
gdybys napisala jeszcze
dzis ale chyba to nie mozliwe
(zalamka)

p@ola · Wysłany: Piątek 10-02-2006, 19:57 Temat postu:

to opko jest calkiem fajne ale gdyby nie watek tych debiek, to jedno mi sie nie podoba

Admin-Elli :) · Wysłany: Piątek 10-02-2006, 23:59 Temat postu:

Ej nio jak tak można zostawiac ludzisak w niepweności Confused

Ja chcę wiedzieć co będzie dalej, pisz szybciutko, bo wszyscy czekamy Very Happy

. Super częśc jak zwykle zresztą Razz

Julie · Wysłany: Sobota 11-02-2006, 14:27 Temat postu:

Dobrze, już dobrze... Nie zostawiam Was dłużej w niepewności, piszę dalej... A tak przy okazji... Chyba moje opko nie jest takie baaaardzo złe, skoro nie wkroczyła tu jeszcze Gwardia Anty Chłam, hehe Very Happy

... OK., czytajcie i proszę o szczerą krytykę!

..::Część dziesiąta::..

Chłodne powietrze otrzeźwiło go. Przemknął szybko kilkoma ulicami i już był u Mélanie. Otworzyła mu, ubrana w tę czerwoną satynową koszulkę, którą dali jej z Tomem na urodziny.
- Cześć! – przywitał się z uśmiechem. – Jak pięknie wyglądasz!
- Nie przesadzaj! – prychnęła lekceważąco.
- Nie przesadzam – odpowiedział Bill. – To szczera prawda!
- Dobra, dobra... – mruknęła Mélanie. – Chcesz coś do picia?
- Nie, dzięki.
- To chodźmy do mnie.
Bill zatrzymał się na chwilę w drzwiach jej pokoju. Rozejrzał się po znajomym otoczeniu.
- Tak dawno tu nie byłem... – powiedział cicho.
Wszedł powoli i usiadł na kołdrze przyjaciółki. Od razu rzucił mu się w oczy portret brata zawieszony na ścianie.
- Jeszcze mnie nie narysowałaś? – zapytał z udawanym oburzeniem.
- Próbowałam – usprawiedliwiła się. – Jesteś za trudny, nie wychodzisz mi – uśmiechnęła się do niego.
- Dobra, wybaczę ci, ale za drugim razem już ci tak łatwo nie pójdzie.
Pokazała mu język i nagle poczuli się tak, jak dawniej, kiedy we trójkę z Tomem byli tylko przyjaciółmi, kiedy spotykali się u niej albo u bliźniaków i żartowali ze sobą tak, jak teraz. Ale teraz już nie było tak samo. Wszystko się pokomplikowało...
- Czemu jesteś taka smutna? – zapytał Bill, dotykając jej policzka i podnosząc jej głowę.
- Bo wszystko jest takie trudne... – westchnęła. – Tak bym chciała, żeby to był tylko zły sen, z którego mogłabym się obudzić i znów wszystko byłoby dobrze.
- Poradzisz sobie – pocieszył ją, gładząc palcami jej policzek. – Wiesz, w gruncie rzeczy jesteś bardzo dzielna. Wierzę, że dasz sobie radę. I na pewno nie zostaniesz z tym wszystkim sama, uwierz mi.
Nie odpowiedziała, poddając się bezwolnie jego dotykowi.
Bill zamyślił się na chwilę. Żal mu było, że jego ukochana przyjaciółka musi tak się męczyć. Przez niego i przez parę innych osób...
- O czym tak myślisz? – usłyszał głos dziewczyny.
- O wszystkim – odpowiedział. – Na sentymenty mnie dzisiaj wzięło, Mél. Mnie też jest jakoś tak strasznie smutno i czuję się samotny.
Zrozumiała. Nie od parady była jego najlepszą przyjaciółką.
- Chodź, Billuś – powiedziała, otwierając ramiona. – Nie martw się.
Skorzystał z zaproszenia, obejmując ją mocno. Poczuł zapach jej ulubionego balsamu do ciała o zapachu wanilii i czekolady. Bał się cokolwiek zrobić, gdyż zapach wanilii działał na niego jak afrodyzjak.
- Mmm... Ładnie pachniesz – pochwalił.
- Ty też – odparła, śmiejąc się. – Czy wyczuwam tu „Axe”...?
- Skąd wiedziałaś...? – udał zdziwienie.
- Po prostu bardzo dobrze cię znam – pocałowała go w blady policzek, uwalniając się z jego objęć.
- Już mi lepiej – wyznał Bill, uśmiechając się do niej ciepło.
Oparł się plecami o ścianę za łóżkiem, wyciągając nogi przed siebie. Zauważył, że Mélanie zadrżała, przestraszył się więc, że on tu się rozsiada na jej łóżku, a jej jest zimno.
- Chodź tu do mnie – powiedział do niej. – Teraz ja cię trochę poprzytulam.
Zaśmiała się i zrobiła, o co prosił, sadowiąc się wygodnie przed nim, tak że opierała się o niego plecami. Bill pocałował ją w głowę i położył powoli ręce na jej ramionach. Mélanie przymknęła oczy i nagle coś jej wpadło do głowy. Wzięła jego zimne dłonie w swoje i, nie zważając na zdziwienie chłopaka, położyła je obie na swoim brzuchu.
- Co robisz? – zapytał, zaskoczony.
- Ciii... Nic nie mów...
Bill dziwnie się czuł. Zupełnie tak, jakby był jej mężem i razem z nią oczekiwał swojego pierwszego potomka. Dopiero teraz z całą mocą dotarło do niego, że poniekąd tak jest.
Siedzieli chwilę w milczeniu, rozmyślając nad groteskowością obecnej sytuacji.
- Myślałaś już nad imieniem? – zapytał Bill po chwili.
- Szczerze? Jeszcze nie. Cały czas odsuwam od siebie myśl, że ono tam jest... – położyła na moment dłoń na jego ręce.
- Ja też tak naprawdę w to nie wierzyłem... To znaczy wierzyłem, ale starałem się zapomnieć... Cały czas sobie wmawiałem, że to nieprawda.
- Ale to jest prawda – powiedziała miękko.
- Kopie czasem? – zainteresował się nagle czarnowłosy.
- Rzadko – odparła, czując się bardzo dojrzale. – Tom miał okazję to poczuć – uśmiechnęła się delikatnie, choć Bill nie mógł tego widzieć.
- Wiem – też się uśmiechnął. – Zazdroszczę mu tego. Może i ja będę miał okazję.
- Na pewno – odparła Mélanie. – Wiesz...
- No, co?
- Strasznie się boję, jak to będzie... A jeśli nie dam rady?
- Dasz, dasz na pewno – zapewnił. – Jesteś silna. Poza tym, będę z tobą – dodał, zanim zdał sobie sprawę, co robi.
- Naprawdę? – ucieszyła się. – Dzięki, Bill... Zawsze wiedziałam, że jesteś świetnym przyjacielem.
- Eee... – zaczął Bill, lecz nie skończył, bo rozdzwoniła się jego komórka. Spojrzawszy na wyświetlacz, stwierdził, że dzwoni Tom. – Halo?
- Gdzie ty jesteś? – spytał go brat. – Wydawało mi się, że poszedłeś grzecznie kimać w swojej podartej piżamce, a ty się gdzieś szwendasz. Gdzie jesteś?
- He, he – zaśmiał się Bill. – W łóżku z twoją dziewczyną!

orengada · Wysłany: Sobota 11-02-2006, 14:37 Temat postu:

Wow....koniec był powalacjacy ! W łozku z twoja dziewczyna. Eh..fantastycznie to brzmmiało Cool

Mina Billa -> Razz

Mina Toma -> Evil or Very Mad

Ahh ja ci dam dupku ! Ide po pistolet Mr. Green

Rewelacja czekam na nastepna czesc Wink

Okla_xD · Wysłany: Sobota 11-02-2006, 14:42 Temat postu:

O prze!!!Ale narobił <lol2> Przeciesz Tom sie wkurzy ...hehe czekam na kolejną cześć Razz

tomusia! · Gość

swietny piszesz!!Ciekawe co dalej!!!czy tom złosci na Billa!!czekam dalej
kiedy next part

avi · Wysłany: Sobota 11-02-2006, 15:10 Temat postu:

łooo będzie draka Twisted Evil

Opo jak zawsze super :]
Czekam na wiecej

Mod-Grecia · Wysłany: Sobota 11-02-2006, 15:16 Temat postu:

Ulala niech sie jeszcze pobija Shocked

Hmm ciekawe, Tom pewnie na poczatku wezmie to za zart, a potem przyparuje do domu Melanie Twisted Evil

Dobra jestem cicho ;x
Czekam na kolejna czesc i mam nadzieje, ze nie tak dlugo jak na ta Wink

Karolina :-) · Wysłany: Sobota 11-02-2006, 16:39 Temat postu:

Jaaaaki!

Bill pewnie powiedział to, żeby biedny Tom mu zazdrościł Wink

Czekam na next part, pap ;*

Lunna · Wysłany: Sobota 11-02-2006, 17:18 Temat postu:

Wiesz że ja uwielbiam te kawałeczki z Melanie :] Czekamy na kolejną część.. (a tak wogóle to sprawdziło się moje przupuszczenie że sobie posiedzą i powspominają Razz

)

Julie · Wysłany: Sobota 11-02-2006, 17:24 Temat postu:

No tak, ktoś musiał przecież mieć rację, nie Wink

? Lunna, specjalnie dla Ciebie postaram się niedługo dodać kawałek z Melanie... A jak już przy niej... Czemu tak ją lubisz:D?

anika · Gość

pisz szybko fajnie
by bylo gzdybys
napisala jeszcze dzis
3maj sie
papuniki
paps
narka

cropqa · Wysłany: Sobota 11-02-2006, 19:00 Temat postu:

O jacie!!

bardzo fajne opko Wink

czyta się je z zapartym tchem Smile

piszesz swietnie! Nie ma byków Razz

wszystko nice!! Very Happy

czekam na kolejne opko i reakcje Toma Razz

herbatka · Wysłany: Sobota 11-02-2006, 19:14 Temat postu:

Bill chyba jednak nie bedzie prze Mel Very Happy

haha Tom go pobije/zabije Very Happy

no chyba ze bedzie... w sali obok Very Happy

czekam na new część Smile

Lunna · Wysłany: Sobota 11-02-2006, 20:17 Temat postu: