Tokio Hotel

furja

Ojej. To znów ja i znów piszę dla niego.
Nie podcinajcie mi skrzydeł, jeszcze nie.
Nie zdąrzyłam nauczyć się latać...

Muzyka

"Boże w niebie! Czyś takim uczynił los ludzi, że są szczęśliwi zanim dojdą do rozumu i kiedy go znów stracą?"

Pamiętam ten dzień, kiedy sen stał się rzeczywistością, jakby to było wczoraj.
Kiedy umysł przestał kontrolować to, co robiłem.
Kiedy mięśnie odmawiały posłuszeństwa.
Kiedy od niepamiętnego czasu mogłem być sobą…

Od dłuższego czasu lubiłem go. Lubiłem go w taki sposób, jaki nigdy nie polubiłem osób, które znałem osobiście.
A on..? Tak zawładnął moim sercem, moim umysłem i całą mą postacią, że w pewnych momentach czułem, że mogę się w tym zatracić, że mogę się zapomnieć i oddać marzeniom. Może to głupie, może to zabrzmi dziwnie i nieoryginalnie, ale zakochałem się w nim. W jego cudnych oczach, w których tylko ja mogłem zauważyć taką głębię, w tych dużych, pełnych ustach, w których tylko ja mogłem zauważyć tak bardzo malinowy kolor, w jego delikatnych gestach, które tylko ja mogłem zrozumieć… Tylko ja mogłem go tak pokochać, tak namiętnie...

"Nie pojmuję czasem, jak ktoś inny może go kochać, śmie go kochać, gdy ja kocham go tak wyłącznie, tak gorąco, tak pełnym uczuciem".

Uśmiechałem się, kiedy widziałem, że on też się uśmiecha, śmiałem się z tych samych dowcipów, które on lubi, podświadomie zacząłem naśladować jego gesty, nawet nie wiedząc o tym. No cóż, znałem go na pamięć. Z dnia na dzień 'czytałem' go, jak dobrą książkę, która potrafi wciągnąć, zaintrygować w taki sposób, że chcesz więcej i więcej.
Byłem egoistą…

Budziłem się i pierwsze, co widziałem to jego uśmiechniętą twarz, oczy kuszące blaskiem spoglądające na mnie z plakatów. To tylko plakaty i to aż plakaty. Chociaż na nich jest tylko mój, chociaż na nich mam go na wyłączność.

Tamten koncert. Był cudowny, był nie do opisania, bałem się, że zabraknie mi tchu, kiedy w moje żebra niemiłosiernie wpijały się żelazne barierki. Jeden, jedyny chłopak w całym sektorze, czułem się wyjątkowo. Łzy naszły mi do oczu, kiedy wbiegł na scenę, długi czas nie mogłem uwierzyć, że to on, że to Bill Kaulitz. Ten Bill Kaulitz. Ten, jeden na milion. Ten – niepowtarzalny…

Zauważył mnie, patrzył na mnie, nie ukrywał zdziwienia moją obecnością, nie ukrywał też radości, z tego, że tam byłem. Czułem się zażenowany, a jednocześnie szczęśliwy, kiedy wyciągnął mnie na scenę i miałem możliwość zaśpiewania z nim „Schrei” do końca… Stałem obok niego, patrzył na mnie, obejmował mnie, czułem na swoich plecach jego dłonie, czułem, że zaraz się uduszę, brakło mi tlenu, bo czerpałem tylko resztki, które uszły z jego ust. Chciałem żeby mi to wystarczyło. Nierealne… Wiem. Nie szkodzi. Im bardziej nierealne, tym piękniejsze.
To mi wystarczy. Chwila jego obecności, to, że przez kilka minut był blisko mnie, czułem jego ciepło, widziałem każdy skrawek jego ciała oplatany ubraniami, widziałem kropelki potu na jego czole i spierzchnięte usta… Widziałem.

Z każdą następną piosenką utwierdzałem się w fakcie, że nigdy więcej moje życie nie będzie już takie same, nie będzie już nigdy miało takich kolorów, jakie moje oczy widziały wtedy, powietrze nie będzie miało takiego aromatu jak wtedy, a ja nie będę już tym, kim byłem.
Inni nie wierzyli we mnie, wyśmiewali, pogardzali mną, byłem dla nich popychadłem. Przy nim poczułem się wyjątkowo, poczułem, że chociaż na chwilę stałem się dla niego ważny, czułem.

Koncert się skończył, a ja jeszcze długo stałem przy barierce i tępo wpatrywałem się w jeden punkt na scenie. Stałbym tam dłużej gdyby nie jeden z ochroniarzy, który mnie wyprosił.

Nie spotkałem go nigdy więcej.
Nie chciałem już go spotkać, bo każdy jego uśmiech, każdy gest, każde słowo i każdy raz, kiedy go widziałem zabijał mnie od środka, powoli wypalał mą duszę. I to tylko, dlatego, że wiedziałem, że on nigdy nie będzie mój…

Jednak w moich marzeniach jesteśmy razem, kochamy się tak bardzo, jak nikogo innego na świecie, tak bardzo, jak nikt nikogo nie potrafi kochać, bo nikt nie zrozumie, co mężczyzna może poczuć do drugiego mężczyzny, jakim szczęściem może go obdarować… Żadna kobieta tego nie pojmie, nawet kiedy będzie bardzo chciała. Nie uda jej się. Nie ośmieli się.

"Takiej miłości każdy młodzian czeka,
tak być kochana chce każda dziewczyna;
czemuż w najświętszym z popędów człowieka
tkwi straszliwego cierpienia przyczyna?”

Nawet teraz, kiedy jestem dorosły, kiedy na karku mam ponad 20 lat, a on jest na samym szczycie wiem, że wolałbym dzielić z nim każde piekło, niż zyskać niebo zapomniwszy o nim...

Enough · Wysłany: Piątek 27-10-2006, 22:38 Temat postu:

Tak się teraz wszyscy ścigają by być autentyczniejsi, oryginalniejsi i lepsi w swoich jednopartówkach...ale nikt nie pomyślał, żeby opisać przypadek zakochanego fana(nie fanki)!
Bardzo ładne opisy przeżyć.
Słownictwo na dobrym poziomie.
Jestem na TAK.

Zulla · Wysłany: Sobota 28-10-2006, 8:01 Temat postu:

weszłam, bo zaintrygował mnie tytuł
i nie żałuje
podobało mi sie bardzo
po prostu, prostota, a zarazem ta głębia
ślicznie!

'Ten, jeden na milion'
jeden na milion...
jeden na ponad 6 miliardów Wink

w ramach ścisłości Wink

ale dokładnie wiem, że to było w ramach scisłoći poetyckiej Wink

"Im bardziej nierealne, tym piękniejsze."
brakowało mi słówka bardziej

pozdrawiam
Zull

edit lekki

furja · Wysłany: Sobota 28-10-2006, 8:59 Temat postu:

Enough- tak sobie wieczorem siedziałam i wpadłam na ten pomysł, od tak, nie wiem jakim cudem. Ale spodobał mi się i postanowiłam stworzyć pod niego opowiadanie. Bardzo się cieszę, że się podobało Tobie Smile

Zulla - chciałam żeby opisy były proste, a jednak trochę intrygujące, bo moim zadaniem było opisać proste przeżycia fana. Ten jednen na milion - napisałam, bo tak fajnie się zgrało, jakbym napisała jeden na 6 miliardów, to coś by mi już zgrzytało, mimo że to jest autentyczne Wink

A przy tym nierealne, to rzeczywiście zabrakło tego słówka, dziękuję, że zauważyłaś Wink

Poza tym, bardzo mnie to cieszy, że się Tobie podobalo i uważasz, że było śliczne. Takie opinie dodają skrzydeł.

Mod-Falka · Wysłany: Sobota 28-10-2006, 10:50 Temat postu:

Podobało mi się.
Przede wszystkim ze względu na pomysł, w końcu ktoś pomyślał o fanach, tak jak napisała Enough.
Po drugie napisane bardzo ładnie, błędów nie widziałam i przyjemnie się czytało.
Dobrze oddałaś uczucia tego chłopaka, za to kolejny plus.
Naparwdę niezła jednopartówka.

Pozdrawiam

furja · Wysłany: Sobota 28-10-2006, 11:39 Temat postu:

Mod-Falka - super, że Ci się podobało, tym bardziej, że inne moje opowiadanie nie przypasowało Tobie. Tym bardziej się cieszę, że teraz mogłam zadowolić i Ciebie. Tak, ktoś mi kiedyś już napisał, że pomysł to 89% sukcesu. Zobaczymy...
Pozdrawiam i jeszcze raz dzięki Smile

WiÓrA · Wysłany: Sobota 28-10-2006, 12:06 Temat postu:

grzeje miejsce!

EDIT:

Miało być szczerze? Wiec prosze bardzo:
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ŚLICZNE, PIęKNE, ZAJEFAKENBISTE....

Cos dodać?

6+ normalnie stawiam!

Astray DemoniC · Wysłany: Sobota 28-10-2006, 12:15 Temat postu:

Piękne.
Świetne.
Niemalże idealne.
Naprawdę.
Wciągnęło.
Bardzo dobrze się czytało.
Najlepsza z Twoich jednoczęściówek.
Niepowtarzalny pomysł,
A wykonanie nie pozostawiało NIC do życzenia.
No, może oprócz tych 'dwukropków' na początku.
Chylę czoło i kończę, bo dłużej chwalić nie umiem.
Pozdrawiam i życzę jeszcze wielu tak, udanych dzieł,
Astray

yuna vel laya · Wysłany: Sobota 28-10-2006, 12:34 Temat postu:

Przez chwilę nie wiedziałam co powiedzieć.
Z czymś takim spotkałam się chyba po raz pierwszy.
Nie będę pisać jak to jest pięknie, ślicznie i tak dalej... bo stanowczo mój nastrój mi na to nie pozwala.
Wiedz jednak, że mi się podoba.
Błędów się nie dopatrzyłam.
Czytało się lekko.
Cóż jeszcze mogę powiedzieć....
Oby tak dalej!
yuna

furja · Wysłany: Sobota 28-10-2006, 12:37 Temat postu:

yuna vel laya
- wydaje mi się, że jednak Cię trochę zaitrygowałam tym opowiadaniem, co mnie bardzo cieszy, nie ukrywam Wink

Dziękuję i zapraszam ponownie Smile

Cieszę się, że również Tobie się podobało Exclamation

Krzykliwa · Wysłany: Sobota 28-10-2006, 13:51 Temat postu:

Napisałaś - weszłam.
Czy żałuję?
Tak!
I nawet nie wiesz jak bardzo!
Żałuje tego, że sama pierwsza tu nie weszłam, tylko czekałam na Twoją PW Wink

)
Ale piosenka mi nie pasowała...
Nie, nie Avril Lavigne.
A po drugie jest błąd xD
Muzyka nie chcę się owierac, bo zamiast http// jest http///, czyli o jedno za dużo "/" Wink

)
Temat oryginalny - nie powiem.
Zamarzyłam się.
Wciągneło...

Netka · Wysłany: Sobota 28-10-2006, 14:25 Temat postu:

właśnie, pomysł świetny, bardzo orginalnie. bravo ;]
gorzej z wykonaniem, ale tego się nie czepiam ;D
8/10. a jak.
pozdrawiam ;]]

fanka_marta · Wysłany: Sobota 28-10-2006, 14:35 Temat postu:

Powiem tak... GENIALNE!!!! Po prsotu wymiatasz! Podobało mi się nie ze względu na to ze opisalas przezycia chlopaka i to jest oryginalne, owszem oryginalne jest ale nie to mi sie tu podovba najbradziej. Wiesz te wszystkie uczucia ktore opisalam w tym opowiadaniu sa spisane w podobny sposob jak ja bym je wyrazila, o ile potrafilambym to ujac w tak swietny sposob! Na prawde chyle czola !! heh Smile

): jestem opd wrazeniem Razz

furja · Wysłany: Sobota 28-10-2006, 15:11 Temat postu:

Karocia - a już myślałam, że Ci się nie podobało, a jednak Wink

Rzeczywiście był błąd, mój błąd Wink

Mi pasowała, więc zamieściłam ją... No trudno, nie zawsze wszystko jest idealne. Wink

Fajnie, że Cię wciągnęło Razz

Netka - dzięki. Tylko nie rozumiem tego, że było gorzej z wykonaniem, o co chodzi? Oczywiście szanuję Twoją opinię, ale fajnie by było gdybyś to lekko 'odsłoniła' to, co miałaś na myśli. Dzięki za te 8pkt! Smile

fanka_marta - no jakie miłe słowa... Dziękuję bardzo. Genialne? Fajnie, że tak uważasz, naprawdę bardzo mnie to cieszy Exclamation

Pozdrawiam Exclamation

Zuzka_Kaulitz · Wysłany: Sobota 28-10-2006, 15:16 Temat postu:

Sliczne!
brakuje mi slow
hmm...pierwsz raz ktos opisal uczucia zakochanego fana
brava dla Ciebieza pomysl i za wykonanie
a tak siem zastanawiam
Ciekawe czy jest jakis fan zakochany w Billu

Pozdrawiam i Zycze weny
Zuzka

furja · Wysłany: Sobota 28-10-2006, 15:20 Temat postu:

Zuzka_Kaulitz - kolejne słowa pochwał, super Smile

Dziękuję za słowa uznania, naprawdę bardzo je doceniam

A co do tego czy jakiś fan jest zakochany w Billu to hmm... wszystko się może zdarzyć generalnie, przypadki chodzą po ludziach Wink

Pozdrawiam Exclamation

ko.mar · Wysłany: Sobota 28-10-2006, 15:24 Temat postu:

oooostro!!
Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona.
Bez sensu rozpisywać się długo. Poprostu daję 10/10.

ejj... pociagają mnie opowiadania o podtekscie homoseksualnych. Zwłaszcza gejowskie.

jestem nienormalna?

furja · Wysłany: Sobota 28-10-2006, 15:29 Temat postu:

ko.mar - ajjj... ale super, że udało mi się Ciebie pozytywnie zaskoczyć Exclamation

Dziękuję za MAXa! Very Happy

Powiem Ci, że mnie też pociągają takie opowiadania, może dlatego jedno o tym podtekście napisałam. Teraz nasuwa się pytanie : jesteśmy nienormalne? Razz

Pauline... · Wysłany: Sobota 28-10-2006, 18:43 Temat postu:

Wrócę.

jogobelinka · Wysłany: Sobota 28-10-2006, 20:57 Temat postu:

Z pewnością pierwszy raz czytałam coś takiego i z pewnością podobało mi się.
Bardzo, bardzo, bardzo dziękuję, że mnie zaprosiłaś. Wink

Jestem pod wrażeniem i czuję ogromny żal do siebie, że to nie ja wpadłam na pomysł, by opisać miłość fana. Ech, pozostaje mi tylko pogratulować. Very Happy

Areis · Wysłany: Sobota 28-10-2006, 21:07 Temat postu:

Och, od jak dawna tego nie pisałam!

P O W A L I Ł A Ś M N I E N A K O L A N A

O tak.

Gratuluję
~Kami

Pauline...

Wróciłam XD

Coraz częściej dba się o to, żeby opowiadanie było jedyna w swoim rodzaju i niepowtarzalne.
Z dnia na dzień zaczyna to już być denerwująco. Bo to nie fabuła ma być oryginalna! Tylko sposób w jakim zostało napisane, co opowiadanie nam przekazuje i czy pozostaje w naszej głowie.

Ale pochwalam Twój pomysł z chłopakiem.
Mogłaś tylko nie pisać tego:

monsunek · Wysłany: Niedziela 29-10-2006, 9:55 Temat postu: Pozdro dla forumowiczów:)

"Ten Bill Kaulitz. Niepowtarzalny" Także go takim uważam. Jest po prostu wspaniały i nie do podrobienia:) Jeśli chodzi o opowiadanie to...zdziwiłaś mnie tym, że bohaterem był...mężczyzna;) Ale pomysł fajny. Zawsze to coś innego niż reszta. Przeważnie spotykam sie z fankami w opkach, a tu proszę: odwrotnie...Czytało mi się lekko i przyjemnie. Nie mam zastrzeżeń Smile

Pozdrawiam:) Monsunek:)

MoNiQqe · Wysłany: Niedziela 29-10-2006, 10:01 Temat postu:

Prosiłaś, więc jestem.
Kolejne twoje opowiadanie i kolejne, które mi się spodobało...
Ciekawy pomysł, fabuła...czasami tylko zastanawiałam się nad pewnymi slowami. Czy wcisnęłaś je tam na siłę czy nie ??
Bo mi po prostu średnio pasowały, ale ogólnie jestem na 'tak'
Miało w sobie to coś i to się liczy Wink

Pozdrawiam

Liebkosung · Wysłany: Niedziela 29-10-2006, 11:30 Temat postu:

To było... niezwykłe.
Miałow sobie tą orginalność, której brakuje wielu opowiadaniom w tym dziale.
Trudno po opublikowaniu tylu wspaniałych dzieł użytkowników, zdobyć się na szczyptę niepowtarzalności. Tobie się udało.
Wyknonanie było dobre, choć nie powalało na kolana.
Całość jednak zdecydowanie jest na prawdę dobra.