Tokio Hotel

LadyMakbet · Wysłany: Czwartek 01-06-2006, 16:59 Temat postu: Za późno...+

Przepraszam... Już nie będę taki. Wiem, że ciężko w to uwierzyć, po moich wybrykach. Że, pomimo moich zapewnień, może nie być tak jak zawsze. I wiem, doskonale zdaję sobie sprawę z tego, jak ciężko będzie mi wszystko naprawić. Po tych słowach byłbym wściekły.
A Ty rzuciłeś po prostu "dziękuję za miłe słowa". Twoja wypowiedź tak przesiąkła sarkazmem, że niemal utopiłem się w jej sensie. Nieme wołanie o pomoc zakończyło się kolejnym wybuchem złości. Bez pokrycia. Nie szczędziłem niemiłych słów, patrzyłem z wyższością, jak Twoja postać gwałtownie kurczy się pod naporem mojego zdenerwowania, cieszyłem się, że zadaję Ci ból. Nie potrafię opisać uczucia, jakie towarzyszyło mi podczas mojego monologu. Złość, złość nie do opanowania. Wściekłość zamieszkała w każdym nerwie mojego ciała i, choć umysł próbował przekrzyczeć mnie donośnym "STOP!", nie umiałem tego zatrzymać. Szarżowałem. Wbijałem Cię w ziemię, wdeptałem całkowicie.
Dlaczego...? Co spowodowało tą złość? Dla Ciebie to błaha sprawa, nigdy się takimi rzeczami nie przejmowałeś. I... Właśnie to, że nie zwróciłeś na moją rozpacz większej uwagi, zmusiło mnie to poniżenia Ciebie, do ukazania się w wizerunku szaleńca. Szaleńca... Szaleńca, bo nie władam swoimi emocjami. Nigdy nie byłem w tym dobry. Czasem się z tego śmialiśmy, dziś jest inaczej. Każde z nas w swoim kąciku, drąży w policzku bruzdę po milionowej łzie, nie chcąc odezwać się PIERWSZYM.
Ale co ja mogę Ci powiedzieć? PRZEPRASZAM?! Zwykłe, durne przepraszam?! Nie, przecież to idiotyczne. I zbyt mało. Nie uwierzysz. W głowie słyszę odbijające się echem "który to już raz?!" i nie chcę usłyszeć tego uszami. To... mnie zabije.

Dlaczego mi to robisz? Czy taką przyjemność sprawia Ci zadawanie mi bólu? Dlaczego jesteś taki okrutny? Tysiące sztyletów wbija się w moje ciało, każda sylaba płynąca z Twoich pełnych ust to ogromne ostrze, szarpiące moje wątłe ciało bezlitośnie. Nie widzę już sensu. Za horyzontem pojawia się już tylko pustka, po prostu nic. Kiedyś zastanawiałeś się wraz ze mną, czym może być nic. Doszliśmy do wniosku, że w dzisiejszym świecie to brak nadziei, staczanie się na dno.
A ja za horyzontem widzę, właśnie to, właśnie nic.

Proszę, nie mów tak. Doskonale wiesz, że rany po nożach zagoją się. Będziemy razem zakładać opatrunki. Już wszystko rozumiem. Dzisiaj pojąłem wiele, wiem o wiele więcej. Chcę znów patrzeć w gwiazdy i dostrzegać w nich to, co widzimy tylko ty i ja. Tylko my...

Sam nie wierzysz w to, co mówisz. MY? Nigdy nie było nas. Zawsze byłeś Ty. Dlaczego pozwalałem sobą pomiatać? Myślałem, że ludzie naszego pokroju są wrażliwi, a ich dusza piękna, obita błyszczącym się, soczystym złotem. I... Ja też wiem o wiele więcej. Wiem, że nie potrafię Ci już zaufać. Nie. Nie.
Nie wybaczę.

Zastanów się, co robisz?! Nie słyszysz tej rozpaczy przedzierającej się przez każdą białą ścianę? Nie buszuje w Twoim umyśle? Przecież ja nie dam rady bez Ciebie żyć. Istnieć. Te słowa były tylko słowami. Nic nie znaczącymi paprochami szybującymi wraz z wiatrem, odlatującymi daleko, poza nas. Podejdź do mnie. Chcę Cię znów poczuć. Otulić się namiętnością, zapomnieć o przeszłości.

Nie.

Jak te słowa okropnie brzmią. Odbijają się głośnym echem, czuję, że pękną mi bębenki, że nie wytrzymam tego napięcia i znów wybuchnę.

Nie.

Dlaczego odmawiasz? Czy już nic dla Ciebie nie znaczę?

Nie...

Ach! to straszne. Ciężko mi ubrać to, co chciałbym Ci powiedzieć. Jak mogę Cię zatrzymać? Nie uciekaj! Czemu tkanina wyślizguje się z moich spoconych dłoni? Nie mogę Cię złapać! Czemu odchodzisz...?
Ach, rozumiem. Nie wybaczasz...

~*~

Jak mogłem mu wtedy nie darować? Kilka wyrazów, trochę ostrych, ale... powinienem machnąć na to ręką. Tak jak na wszystko, z czym do mnie przychodził.
Kochanie, czy jest jeszcze jakieś miejsce koło Ciebie? Czy zmieszczę się w cienkiej powłoce Twojego życia? Czy nie pęknie? Chcę czuć tkaninę Twojego bytu, gładzić ją rękoma, pieścić, cieszyć sie nią. Czy mogę? Chcę wrócić.

Nie. Nie ma już "kochania". Za późno... Chciałem Cię przygarnąć, ale strach przed samotnością nakazał mi schronić się pod listkiem. Pod tym zielonym cudem znalazłem drugą zbłąkaną duszę. Spragnioną uczucia. Winną. Tak jak ja. Za późno. Czemu nie przyszedłeś wcześniej?

Och... Duma. Głupia duma.

_ _ _ _ _ _ _ _

A to się szarpnęłam. Proszę o komentarze na temat tego, co zrozumieliście. Zamieście swoją koncepcję w komentarzu, gdzieś pomiędzy krytyką.

EDIT:

Zapomniałam o de-de... Hmm... Dedykuję to osobie, której powiedziałam dziś wiele przykrych słów. Ona raczej tego nie przeczyta... Ale mimo wszystko de-de jest. Ech... Sad

apricot · Wysłany: Czwartek 01-06-2006, 17:01 Temat postu:

1?

EDIT:

kochana!! bardzo mi się spodobało ale jest smutne...wzrusza mnie nauka płynąca z głębi tekstu...tak bardzo chciałabym pojąć cały sens...lecz mój rozum i dusza są zbyt tępe aby pojąć Twój talent w całej krasie...

wierna i oddana Apricot

Sailor Moon · Wysłany: Czwartek 01-06-2006, 17:44 Temat postu:

Wiesz co? Nie dotarłąm do końca opka bo nudą zalatywało. Ja wiem że to miały byc takie dramatyczne przemyslenia i w ogóle, ale cos mi tu nie pasowało. Pomysł dobry, ale.....;/

i$Qa · Wysłany: Czwartek 01-06-2006, 18:26 Temat postu:

Czytam.
Błagam, happy end.
Musze się uśmiechnąć, ten dół mnie wyżera Crying or Very sad

...

EDIT:
Chwila...
Nie rozumiem.
Nie chcę rozumieć.
Bo gdybym zrozumiała, oznaczłałoby to, że jestem mądra.
A po co okłamywać samą siebie?

Podobało mi się.
Nie jestem dobrym krytykiem.
Tylko na tak, lub nie.
Bo jestem nikim.
Chyba mój "tatuś", wiedział o tym wcześniej.
Ale nie mam ochoty, grzebać po śmietnikach i szukać jego "szanownej persony", aby zapytać "skąd wiedziałeś, tatusiu?"...

Wybacz, za ten komentarz.
Musze to wyżucić.
Inaczej wyżre mnie od środka.
Możliwe, że nie rozumiesz.
Nie znam człowieka, który rozumie.

Żegnam.

i$Qa...

hela_z_wesela · Wysłany: Czwartek 01-06-2006, 19:05 Temat postu:

Wiesz, wąściwie miałam nic nie mówić.
Od internetu jestem chora - serio. Ale nikt nie wie, ilu rzeczy można się nauczyć.
Co do tekstu... troche się pogubiłam, ale trochę rozumiem. Nie będe tłumaczyć, bo po co.
koncepszyn na wyłączność. ha ha ha ha.

Z poważaniem:
hela_z_wesela

Mod-Falka · Wysłany: Czwartek 01-06-2006, 19:15 Temat postu:

Podobało mi się bardzo. Nie wiem czy dobrze pojęłam sens, ale każdy odbiera wszystko trochę inaczej...

LadyMakbet · Wysłany: Czwartek 01-06-2006, 19:49 Temat postu:

No, dzięki Wam bardzo Very Happy

Falka, Tobie dzięki szczególne bo napisałas co zrozumiałaś

Ale czy ktoś się skapnął, że to była rozmowa gay'ów?? Very Happy

Pewnie tak Grey_Light_Colorz_PDT_42

Nemesis · Wysłany: Piątek 02-06-2006, 16:06 Temat postu:

LadyMakbet · Wysłany: Środa 07-06-2006, 18:38 Temat postu:

Ej, weźcie, za mało komentów jest! Very Happy

XD <sciana>
Nem - dzięki, za ten długi i wyczerpujący komentarz. Cieszę się, że Ci się podobało, bo bądź, co bądź, jesteś jedną z moich mistrzyń

Gites, że bez sentymentów Very Happy

Jaja i berety rlz Razz