Tokio Hotel

furja

music

Istnieje śmierć rozłożona na lata.
Śmierć na raty.
Śmierć z własnego wyboru.
I wtedy chodzisz, odżywiasz się, wydalasz...
Zamknięty na świat, nieczuły na miłość.

Żałosny, żywy trup.

Wspaniale…
Bo przecież nic nie boli we śnie. Głębokim – niczym studnia nocy. Nie ma nic i nic nie potrzeba. Tak być - nie będąc. A przecież jakiś cierń, nie! To tylko słowa sączą się żółcią. Przemocą rozchylają oczy.
Te słowa palą…

Dokąd zdołasz podźwignąć swoje wodogłowie!?
Standartowych rozmiarów lepko-płynny balast.
Gdy w czaszokształtnym sejfie udręczone trwaniem.
Oczy wypłyną w podróż intymnym oceanem.

Jak długo jeszcze będziesz, zanim cię sen zmoże!?
Nieczuły na cierpienia schorzałego świata.
Czy nie odczuwasz bólu, czy odwrotnie może?
Samotnie, bez przyjaciół zalewasz wciąż robaka...?

Zbudził się, lecz to nie smak przedświtu. Głowa jak kamień ciąży ku brukowi. Późne południe skwarzy w bezcienistym lesie. Nawet pod powiekami piecze, więziona jaskrawość… Dość! Niech przepadnie światło, co ból niesie!

On nic nie pamięta, nie chce pamiętać. Zwinąć się w kłębek, głowa między kolanami - jak płód.

Tak długą drogę jeszcze ma przed sobą słońce, nim w nieskończoność wydłużą się cienie.
Powiało. Nareszcie zelżało pragnienie lotosu. Wiatr zrywa się, coś szepcze. Co ten dureń plecie…?

Dokąd zdołasz podźwignąć swą zakutą pałę!?
Ekstrakt bytu w konserwie, puszkowany banał.
Choćby zamknięte szczelnie, u kresu zostanie.
Próchniejące, kościane, puste opakowanie!

Ile zdoła pomieścić ten rozdęty sagan!?
Kubeł wtórnych odpadków, zwierciadło wszechświata?
Kosmos w myśli zamknięty; Gdy myśl nie stanie.
Zgaśnie, opuści czaszkę - świat trwać będzie dalej.

Powiało. Nareszcie zelżało pragnienie Lotosu.
Wiatr mu przynosi wonie Poważnych cyprysów, w kolejce ustawionych. Wzdłuż alei wspomnień.

Niziutkie słońce płonie krwawą chryzantemą.

Tłumnie wyległe cienie zdążają na sabat, tłoczą się wokół niego. Dawno już umarłe – dziś z martwych ożywione. Nie mogąc zapomnieć, jakby ranione cierpieniem, którym hojnie obdarował je w drogę na tę drugą stronę.

Ciasno obległy wokół, posłanie z lotosów. Cóż z tego, że ciało wciąż ciepłe, a serce nadal bije, uderza. Cóż z tego? Kiedy w pustkę wpłynęły oczy.
Cóż z tego?!

W zapadającym mroku, w przedwieczornym chłodzie – chór zjaw powtarza mu epitafium. Jak dla umarłego…

Kogo zachowasz w pamięci, gdy skleroza trafi.
Najbliższą ci rodzinę, bądź serdecznych wrogów?
Twe ślady odciśnięte kształtem twoich dłoni.
Jeśli większą część życia ręce, ręce trzymał w kieszeni.

Georg, dokąd zdołasz podźwignąć swoje wodogłowie(...!?)

Troska życie ocalić może.
Pamięć nieśmiertelnością obdarzy.

Lovesick

helcia · Wysłany: Czwartek 04-01-2007, 18:54 Temat postu:

Hm...
Uwielbiam Twój styl.
Ale nie boję się zauważyć, że jednak nie do końca zrozumiałam.
Tj. zrozumiałam, że umarł i w ogóle ale...
Ale.
Pozdrawiam

.

mroczny anioł · Wysłany: Czwartek 04-01-2007, 19:43 Temat postu:

karla słońce ty kochane Smile

ładnie to było napisane
ale przyznam się bez bicia Wink

nie załapałam za bardzo o co w tym biegało Very Happy

jakbyś mi troszkę to jakoś przybliżyła byłabym wdzięczna Smile

błędów nie widziałam
ale strasznie podoba mi się tekst pisany pogrubiona trzcionką Smile

Pozdrawiam Smile

furja · Wysłany: Czwartek 04-01-2007, 22:54 Temat postu:

Lovesick spoko... dzięki Wink

helcia miło mi Wink

Zrozumiałaś, na pewno zrozumiałaś, każdy rozumie na swój, indywidualny sposób. Pozdrrawiam

Luthies środki stylistyczne są obecne w każdym szanującym się opowiadaniu, z takiego wychodzę założenia. Mają na celu wywołać u czytelnika określone emocje, pobudzić jego wyobraźnie, więc uważam, że w opowiadaniu są one jak najbardziej na miejscu, nie widzę w nich nic negatywnego. Było o niczym? Spoko. Może i było, dla Ciebie. Dla mnie było zbiorem negatywnych emocji, dla innych dziełem. Cóż za ironia, jedna rzecz, a tak wiele znaczeń. Ty nadal będziesz zamykać opowiadania w ramkach subiektywnych ocen, ja nadal będę pisać, a forum nadal będzie istnieć.
Pozdrrawiam.

jogobelinka Skarbie Exclamation

Kiedy widzę Twój nick przy komentarzu od razu mi się uśmiech na twarzy maluje, bo od pierwszego opowiadania chyba jesteś razem ze mną i Twoja opinia jest dla mnie szczególnie ważna Exclamation

Dziękuję za wszystkie słowa najpiękniej jak tylko potrafię, kocham

mroczny anioł Słoneczko moje Exclamation

Kochana zrozumiałaś, już napisałam i ja i Jogobelinka, że każdy rozumuje na swój, indywidualny sposób, również i Ty. Nie ma słownika uczuć. Pozdrawiam.

Whatever · Wysłany: Piątek 05-01-2007, 16:07 Temat postu:

Niby bez błędów, ale jednak nie doczytałam.
Nie wciągnęło mnie.
Przykro mi.

Pozdrawiam,
What

Leb die sekunde · Wysłany: Piątek 05-01-2007, 16:48 Temat postu:

Było takie jedno Twoje opowiadanie, które napisałaś na forum, które mnie powaliło.
I choc wciąz piszesz świetnie, to jednak to mnie specjalnie nie urzekło.
Piszesz bardzo profesjonalnym stylem.
Powiem Ci, że podoba mi się to.
Właściwie to całe opowiadanie składa się z metafor.
Szczerze, to trudno jest czasem zrozumieć. Ja zozumiałam to tak... w połowie.
Ale strasznie podoba mi sie, to co piszesz, bo jest tak... niezwykle, inaczej. Tak naprawdę to ja jeszcze nie czytałam opowiadań, które byłyby "tak" opisane jak Twoje prace.
Aczkolwiek momentami zbyt trudno...
Pół na pół.
Pozdrawiam.

Devilishh · Wysłany: Piątek 05-01-2007, 19:08 Temat postu:

Witam
Pierwszy raz zajrzałam na Twoje opowiadanie...
I cóż. Podobało mi się, lecz nie urzekło.
Nie miało w sobie tego "czegoś" co by sprawiło, iż nie moge zaprzestać czytać dzieła. Tutaj tego nie było. Masz ładny styl pisania. O taak... podoba mi się Smile

Jak już napisała Leb Die Sekunde to opowiadanie składa się z metafor.
Dla nie których są one niezrozumiałe, wręcz może nawet dziwne.
Momentami, gdy czytałam Twoją jednopartówke... myślałam czy nie zakończyć, lecz nie wytrwałam do końca. Czy się opłacało? Nie wiem. Nie zrozumiałam do końca, ale w połowie taak Very Happy

Jestem pół na pół...

Życze weny oraz pozdrawiam

Devi

Mod-Falka · Wysłany: Piątek 05-01-2007, 22:20 Temat postu:

Szczerze się przyznam, że nie zrozumiałam... Bo tak właściwie to było o niczym konkretnym. Przerost formy nad treścią. Styl owszem masz niezły, środki stylistyczne i tak dalej na wysokim poziomi. Ale to miało być opowiadanie. A było trochę nijakie. Zamiast Georg mogłabyś napisać Tom, albo Gustav i niczego by to nie zmieniło. To imię było chyba tylko dlatego, że dział jest z jednoczęściówkami o TH...

Niestety, ale nie podobało mi się.

furja · Wysłany: Niedziela 07-01-2007, 21:01 Temat postu:

Dziękuję wszystkim za opinie.
Powiem Wam, że zaczynam nowy eksperymet, eksperyment z moim stylem pisania, żebym nie tylko ja rozumiała to co pisze, ale również i Wy Wink

Pozdrawiam.