Tokio Hotel

awangardowa · Wysłany: Niedziela 31-12-2006, 17:36 Temat postu: Początek końca

Pierwsze moje:)

***

Siedziała. Siedziała na parapecie, czytając jakąś książkę. Muzykę z jej pokoju było słychać na ulicy. Usłyszała płacz. Oderwała wzrok od książki i spojrzała przez okno. Eh, to tylko dziecko. Już miała powrócić do lektury, gdy zaintrygowało ja owe 'tylko'. Sama kiedyś była dzieckiem. Zdarte kolano lub widok krwi doprowadzał ją do szału. Płakała i krzyczała. A teraz? Teraz widok krwi ją uspokaja.
"Chciałoby się mieć znów te siedem lat, taki bez problemów świat."
Włączyła komputer. Zalogowała się na pocztę. Przywitał ją mail. Czytała powoli, jakby nie dowierzając. On się odezwał!
Nagle powróciła do rzeczywistości.
Kiedy to było?
Miała pięć lat. Mama przyprowadziła dziwną kobietę z synkiem. Synek był wyjątkowo kobiecy. Jako dziecko miała wiele odwagi więc podeszła do chłopca i podała mu rękę.
- Maibrits. - chłopiec niepewnie wyciągnął swoją delikatną dłoń. - A ja jestem Bill. - powiedział. Ona zaprosiła go do swojej piaskowncy. Wiele też się o nim dowiedziała.
Spotykali się codziennie. Dzień w dzień...
Ale kiedyś ktoś musiał położyć temu kres. Ale dlaczego to właśnie on to zrobił? Wyjechał. Tylko wysłał jej maila, podobnego do tego, "wyjeżdżam. Niedługo wrócę i zabiorę cię ze sobą!". Dziewczyna płakała. Czekała. Nie mogła o nim zapomnieć. Było trudno. Każda napotkana gazeta, każdy program telewizyjny, głosił o jego sukcesie. Nie zwracała na niego uwagi. Na plakaty. Na nic. Mógłby dla niej już nie istnieć. Mógłby...

A teraz?
Teraz się odezwał.
Teraz chciał spotkania.
Ile czekała?
Trzy lata.
Trzy lata męki.
Trzy lata zapomnienia.

-NIE!
Zapomnij!
Zapomnij o mnie!
Zapomnij że istniałam!
Bo już nie istnieję...- krzyczała do komputera. Nie odpisała. Wybiegła przed dom. Na ulicę. To dziecko... Wciąz tam było. I właśnie w twarzy tego smutnego dziecka wyczytała Śmierć.
- To znaczy że dla mnie już koniec?-spytała dziecka. Ono pokiwało główką. - Ale przecież... - zaczęła.
- Nie odpowiedziałaś mu. To on przeżywał wiekszą mękę. Musiał się uśmiechać. Musiał się śmiać. A ciebie nikt do niczego nie zmuszał. - odezwało się
- Miał po mnie wrócić!
- Chciał... Ale ciebie nikt nie zmuszał, pamiętaj.
- A jego tak?!
- Tak.
- Zawsze mógł opuścić tą robotę...
- Teraz i tak nic to nie da. Nie odezwałaś się. Straciłaś szansę...
- Ja?!
- Tak, ty. A teraz wybieraj: śmierć twoja czy jego?
- Dziewczyna rozpłakała się. Razem z nią płakało niebo.
- On mnie zabił! Więc moja! - krzyknęła do nieba.
- A tym zabiłaś także jego... - szepnęło dziecko i zniknęło. A ona chciała pobiec do domu. Odpisać na maila. Ale nie mogła się ruszyć. "No tak... Umarłam..." pomyślała.
Znałazła się w bieli. Jedyną rzeczą innej barwy była kremowa dróżka. Stała tam zdiwiona. Przed nią pojawił się Bill. Dziecka nie było.
- BILL!!! - rzuciła mu się na szyję. On ją odepchnął. - Przecież wybrałam swoją śmierć...
- Ja wiem, Maibrits. Sam nie rozumiem tego dziecka... Ale... wiesz, wierzę już w Niego. - podniósł oczy do nieba.
- Ale dlaczego my tu jesteśmy? Co zrobiliśmy źle?
- Widzisz, śmierć jest nieprzewidywalna. Nie pyta Boga, czy może kogoś zabrać. Bierze i już. To, że była pod postacią dziecka, miało nad przypomnieć, że nasz błąd został popełniony w dzieciństwie. - chłopak mówił wolno. Usiadł na ziemi. Był taki mądry...
- I... co teraz?
- Nie wiem. Musimy czekać... - powiedział cicho. Nagle pojawił się aniołek. Młody, różowitki, z blond loczkami. Uśmiechał się błogo, a dziewczyna i gwiazda patrzyli na niego zdziwieni.
- No co tak patrzycie? - spytał wesoło. - Idziemy! Kupa drogi przed nami.
- Dokąd idziemy?!
- Tam, gdzie jest On.
- Czyli Bóg?
- Tak. Chodźcie. - ruszył przed siebie. - opowiecie mi coś o sobie? On mi nigdy nic nie mówi.
- O sobie? To znaczy co?
- No na przykład, jak tam teraz jest.
- Gdzie?
- Na ziemi.
- Teraz żyje się tam tylko sławą... - powiedział Bill.
- Nie prawda. Tylko ci, którzy mają takie możliwości żyją sławą. Reszta żyje smutkiem... Co druga dziwczyna żyje innym człowiekiem, często gwiazdą. Płaczą. A faceci dla których one są ważne, czekają... - powiedziała Maibrits.
- Przecież ty miałaś takie szczęście i znałaś gwiadzę. - rzekł aniołek
- Nie. Nie miałam takiego szczęścia. Znałam Billa, gdy był normalny. Gdy umiał kochać, płakać, śmiać się. Później odszdł. Odszedł zostawiając mnie. Odszedł żebycieszyć się sławą. Mógł tam zostać. - mówiła patrząc Billowi w oczy.
- Tam to znaczy gdzie?! - spytał chłopak.
- W swoim durnym świecie sławy!
- Spokojnie. Tu się pożegnamy. A wy... musicie podjąć decyzję. Idziecie sami czy oddzielnie? - spytał anioł
- Ja.... Billl.... Rozumiesz, prawda? - zająknęła się dziewczyna.
- Wiem, Kochanie. Wiem, zostawiłem Ciebie. Wiem, że ciebie to bolało i że musimy się rozstać. Rozumiem... - dziwczyna złożyła mu pocałunek na ustach i odeszła. On poszedł w inną stronę świata zmarłych.

***

jogobelinka · Wysłany: Niedziela 31-12-2006, 17:52 Temat postu:

No tak po pierwsze to dodałaś dwa razy to samo opowiadanie. Poproś modkę, żeby usunęła. Wink

A teraz zabieram się za czytanie.

styśka · Wysłany: Niedziela 31-12-2006, 18:37 Temat postu:

Może najpierw wezmę się za błędy.
W trzeciej linijce jest błąd malutki, ale jest. Ciekawe jak dalej...

Darkness · Wysłany: Niedziela 31-12-2006, 18:53 Temat postu:

Błędy, błędy, błędy. Nie będę ich wymieniać, bo zrobiła to już Styśka. Zanim się coś opublikuje, najpierw czyta się to kilka razy.
Szczeże? Nie podobało mi się. Fabuła niezaciekawa, temat też. Popraw błędy i trochę popracuj, a będzie lepiej Wink

Darkness

Immortelle · Gość

Niestety, nie podobało mi się.
Błędy, oj, błędy.
Wystarczyło wrzucić na Worda - nienawidzę tego powtarzać... Albo dać komuś do sprawdzenia.
Na przyszłość się oferuję Wink

.
Fabuła też mnie nie wciągnęła.
Ale nie poddawaj się, pisz dalej, rozwijaj skrzydła

.
Życzę weny,

Pozdrawiam.

mroczny anioł · Wysłany: Niedziela 31-12-2006, 22:06 Temat postu:

nie zachwyciłaś dziewczyno na pierwszy raz
były błędy i to sporo
zostały wytknięte więc nie będę powtarzać Smile

troche w tym brakło jak dla mnie było za mało uczuć tu opisanych
i tak nagle niby dziecko a zachwilę anioł
po chwili kolejny jakoś takie to dziwne było
a fabuła nie zachwyciła
ale pisz i pamiętaj o tym że krytyka motywuje Smile

na następny raz bo mam nadzieje że taki będzie zastanów się nad ciekawszą fabułą Smile

Pozrdawiam i życzę Szcześliwego Nowego Roku Smile

Natt · Wysłany: Poniedziałek 01-01-2007, 12:17 Temat postu:

Błędy.
Pomysł fajny.
Wykonie...
Yh nie podobało mi się.
Za dużo błędów, mało uczuć.
Źle mi się czytało.
Jestem na nie.
Noworocznie,
Natt

Sylwunnia · Wysłany: Poniedziałek 01-01-2007, 12:23 Temat postu:

O ja głupia skomentowałam tamto, co się drugi raz dodało Razz

Dobra, to jeszcze raz.
Nie podobało mi się. Ni ma takiego pana jak '' Billl''. Jest BILL.
Było nudawo. I śmierć... przedstawiona w dziwny sposób. Nie, to nie było TO.
Jak na pierwszy raz, to (chyba) nie było źle.
Pracuj, pracuj, pracuj.
Pozdrawiam.

Image · Wysłany: Poniedziałek 01-01-2007, 19:46 Temat postu:

Ja też głupiutka skomentowałam tamto Very Happy

"Muzykę z jej pokoju było słychać na ulicy. Usłyszała płacz..."

Skoro muzyka była tak głośna, to jakim cudem mogła usłyszeć płacz?

Było jeszcze wiele błędów. Najczęściej literówki. Nie za bardzo podoba mi się Twój styl pisania. Akcja działa się za szybko. Było strasznie dużo dialogów, a za mało opisów. Nie chcę, aby ten komentarz sprawił że poczujesz się urażona. Piszesz że to twoje pierwsze opko. Sam pomysł nie był zły, tylko wykonanie...

Pozdrawiam

jogobelinka · Wysłany: Poniedziałek 01-01-2007, 19:57 Temat postu:

Co prawda Styśka powytakała trochę błędów, ja wypiszę wszystkie, żebyś mogła poprawić.