Tokio Hotel

Areis · Wysłany: Wtorek 19-12-2006, 16:15 Temat postu: `Skazany na samotność.

Dla mojej najukochańszej Ewuni

Za Bodzia o piątej rano i manicure Wink

__________________________________________________

Samotność to epidemia ludzkości. I nie ma na nią leku.

Szedł powoli. Kroki odbijały się echem po pustej sali. Ciemny, zimny marmur zdobiący podłogę zdawał się być lustrem - idealnie wypolerowany, błyszczący. Czarnowłosy chłopak sunął po nim z wrażeniem niemal bezczeszczenia świętości, a już na pewno pracy mnóstwa osób, które męczyły się nad doprowadzeniem czarnego kamienia do takiego stanu.
Mimo, że był przyzwyczajony do luksusów, warunki w tym miejscu go onieśmielały. Powodowały, że czuł się mały, że zdawało mu się być nikim wobec tego przepychu.
Czerwone płomienie odbijały się w posadzce, swymi ognistymi językami liżąc chłodny kamień. Złudzenie było do tego stopnia realistyczne, że chłopakowi zrobiło się gorąco.
Przemierzał kolejne metry, czując, jak pot zalewa mu czoło, a dłonie niebezpiecznie drgają.
Nie wiedział, gdzie jest. Nie miał pojęcia, jak znalazł się w tym miejscu i co tu robi. Wypełniało go jedynie przeświadczenie, że nie znalazł się w nim bez powodu.
Szedł dalej tym ogromnym korytarzem otoczonym przez ściany ognia. Na jego końcu widniały ogromne, rzeźbione drzwi. Bał się tego co może się za nimi kryć, a jednocześnie miał nieodpartą chęć zbadania następnego pomieszczenia.
Ostatnie kroki przebył niemal w biegu. Dopadł mosiężnej klamki kończącej się głową węża i pchnął. Wielkie wrota drgnęły nieznacznie. Pchnął raz jeszcze. Posunęły się wystarczająco, by mógł przecisnąć swoje szczupłe ciało.
Przymknął oczy, przechodząc. Teraz szeroko je otworzył, z nadzieją zobaczenia czegoś niesamowitego, zaskakującego.
Zawiódł się. Przed nim rozpościerał się kolejny, identyczny jak poprzedni, hall. Nieco zdezorientowanym spojrzeniem omiótł całe pomieszczenie. Niczym się nie różniło, poza tym, że tutaj języki ognia miały błękitną barwę.
Pędem rzucił się do kolejnego przejścia. Nim doń dotarł, zdążył się zmęczyć jak maratończyk po biegu na czterdzieści kilometrów.
Zawisnął na klamce z kolejnym wężem. Ten był inny, większy. Miał bystrzejsze oczy, rozbudowaną głowę.
Tym razem męczył się o wiele dłużej.
Coś jakby rozpacz zagościła w jego oczach. Znajdował się w takim samym pomieszczeniu o fioletowych ogniach. Ruszył dalej.
Przemierzając następne korytarze wyglądające tak samo, powoli tracił nadzieję.
Gdy wreszcie zrezygnowany dostał się do kolejnej sali, przypominającej poprzednią, z płomieniami w kolorze zieleni, opadł na lodowatą posadzkę.
Dyszał ciężko, jego klatka piersiowa unosiła się w nierównym rytmie, krew pulsowała w żyłach, wywołując dudnienie w uszach.
Nagle ze zdumieniem zauważył maleńką osóbkę w rogu, wpatrującą się weń ogromnymi, zielonymi oczyma. Miała może z metr wzrostu, a zdawało się, że całą postać wypełniają szmaragdowe źrenice. Ubrana w dziwny, powłóczysty strój, jej głowę zdobiły ciemne kosmyki z dziwnym połyskiem w trawiastym kolorze.
Panicznymi ruchami czarnowłosy podniósł się z ziemi i przypadł do zielonookiego towarzysza.
- Gdzie ja jestem? Co tu robię? Chcę wyjść! Gdzie Tom? Pomóż mi! - Stworzenie obdarzyło go tylko spojrzeniem okrągłych oczu.
- Nie mogę ci pomóc. Jesteś skazany na samotność. - Powiedziało cienkim głosikiem, po czym zniknęło, pozostawiając chłopaka z niedowierzaniem i rozpaczą na twarzy.

Pozostawiając go samotnego.

styśka · Wysłany: Wtorek 19-12-2006, 16:40 Temat postu:

Pierwsza

EDIT:
Droga Kami!
Po przeczytaniu Twojego dzieła na usta ciśnie mi się cytat z Małego Księcia(zresztą ja mam hopla na punkcie tej książki)

"Wśród ludzi jest się także samotnym"

Przeczytałam to i doszłam do bardzo smutnego wniosku.
Jestem cholernie samotna...
Uświadomiłaś mi to.
Dziękuje...
Było pięknie.

"Nawet w obliczu śmierci przyjemna jest
świadomość posiadania
Przyjaciela"
Niestety takiej osoby nie mam.
Pozostaje mi umierać w samotności.

Pozdrawiam
Styśka

Areis · Wysłany: Sobota 23-12-2006, 22:36 Temat postu:

styśka

Nawet, jeśli wydaje Ci się, że jesteś samotna, to nieprawda. Wiesz, napisałam ten jednopart dawno i teraz, po wielu innych doswiadczeniach, zupełnie nie zgadzam się z własnymi słowami. Zawsze jest ktoś bliski. Zawsze.

Luthies

Dziękuję też za Twoją opinię, choć ta krytyka w niczym mi nie pomaga. Nie wiem, co konkretnie napisałam źle, że Ci się nie podoba. Byłabym wdzięczna za sprecyzowanie.

Pozdrawiam serdecznie
~Kami

Krzykliwa · Wysłany: Sobota 23-12-2006, 22:41 Temat postu:

Muszę Ci Kami powiedziec, że...
piszesz lepiej.
to nie była Twoja najlepsza partówka...
Podobało mi się - owszem.
Wiesz, że masz talent.
Ale było krótko jak na Ciebie.

Ale i tak jesteś ideałem.
Doskonale o tym wiesz.
Twoje jednopartówki zawsze dają sporo do myślenie.
Szkoda, że tu morał podałaś na tacy.
Teraz chciałabym troche pomyślec.
Na TAK, ale nie było wspaniale i najlepiej.
//

edit:
Wiem, czego mi brakowało...
Cząstki Twoje serca i tej nieziemskiej magii która zawsze gości w Twoich dziełach.

helcia · Wysłany: Sobota 23-12-2006, 22:42 Temat postu:

Mi również brakowało takiej iskierki. Takiego płomyczka ognia, który ogrzewałby mnie i kazał czytać.
Reszta była bez zarzutu.
Wesołych Wink

Areis · Wysłany: Sobota 23-12-2006, 22:57 Temat postu:

Luthies

Rozumiem, rozumiem. I raz jeszcze dziękuję za komentarz

Karocia

To mi teraz posłodziłaś! Ja?! Ideałem?! Ojojoj, w żadnym wypadku! Trzeba zachować resztki skromności, bo się przyzwyczaję i co będzie?
Dziekuję Ci niezmiernie, aczkolwiek w ogóle nie zgadzam się z Twoją opinia, bo ten jednopart to kompletna klapa, a ja pisać nie umiem.

Pozdrawiam serdecznie
~Kami

Leb die sekunde · Wysłany: Niedziela 24-12-2006, 14:33 Temat postu:

Podobało mi się. Bardzo. Obrałas doskonałe tempo opisywania całości, dlatego nie było nudno, ani zbyt gwałtownie. Ciekawa tematyka. Naprawdę ładnie.
Pozdrawiam i Wesołych Świąt życzę Wink

Immortelle · Gość

Jak już dzisiaj pisałam... Nie lubię opowiadań typu science fiction z chłopakami z TH w roli głównej. Po prostu coś mnie w tym drażni. Tak samo tutaj. Jakikolwiek element fantastyki - dla mnie - nie.
Jednak wykonanie było dobre. Nie zauważyłam błędów.
Jestem pół na pół.

Życzę weny i czekam na Twoje kolejne dzieła,

Pozdrawiam.

Zulla · Wysłany: Poniedziałek 25-12-2006, 11:14 Temat postu:

s- fi
nie lubie tego
dlatego też powiem szczerze że mi sie nie podobało

umiesz pisać, bo to widać, ale nie pisz na takie tematy...
nie są fajne

pozdrawiam
z życzeniami świątecznymi
Zull

Scheissegal · Wysłany: Poniedziałek 25-12-2006, 12:22 Temat postu:

Brakowało mi tu tej "iskierki", którą zazwyczaj znajduje się w twoich pracach...
Oczywiście partówka ładna.
Zgrabnie, ślicznie jak to ty....
I uświadomiłaś mi, że mimo was wszystkich jestem zawsze sama.
Ale powiem Ci, że tym razem jestem
pół na pół
Kochana życze weny i przesyłam świąteczne buziaki
( Musimy sie spotkać nim wybedziesz xD)
~Łejdi

Areis · Wysłany: Poniedziałek 25-12-2006, 18:55 Temat postu:

Dziękuję Wam bardzo za wszystkie opinie.
Rozumiem, że nie każdy gustuje w tej tematyce, choć dla mnie to bardziej fantasy niż s - fi, a ja się w niej lubuję (apropos, kto mnie zabierze do kina na Eragona?).
Cieszę się, że nie zauważyłyście błędów. To dla mnie wiele znaczy.

Dziękuję raz jeszcze, życzę wesołych świąt i pozdrawiam serdecznie
~Kami

P.S. Jak zmienić nicka, hmm?

EDIT:

300 post xD

Vanilla · Wysłany: Wtorek 26-12-2006, 16:02 Temat postu:

widze, że niektórym nie przypadko do gustu.
mnie się bardzo podobało.

błędów nie widziałam.
świetne.

ta atmosfera...

też nie przepadam za opowiadaniami sci-fi z TH, ale to mnie zauroczyło.
masz ogromniasty plus ode mnie!

_Kaś_ · Wysłany: Wtorek 26-12-2006, 17:13 Temat postu:

nie wiem.
miałam wrażenie, że kiedy to pisałaś, czytałaś HP i Komnatę Tajemnic, bez kitu.
podpisując się pod poprzednimi opiniami, zgadzam się z tym, że czegoś brakowało.
no.
tak, jak nie Ty.

tyle.

buziaki.

styśka · Wysłany: Środa 27-12-2006, 17:57 Temat postu:

Mod-Falka · Wysłany: Środa 27-12-2006, 22:20 Temat postu:

mała · Wysłany: Wtorek 02-01-2007, 16:36 Temat postu:

na początku przypomina sceny z "Cube" a potem pokazuje cos czego sie osobiscie boje "samotność". to opowiadanie bardzo wciaga bo chcesz zobaczyc co bedzie dalej a koniec jest tak zaskakujacy i balacy zarazem. nie chciałabym być w Billa skórze. choć czesto mam wrazenie ze jestem uwieziona w czym co zowie sie samotnością.