Tokio Hotel

kluseczka

Witam

Ogólnie nie nadaję się chyba do pisania jednoczęściówek... Ale bardzo chciałam usłyszeć waszą opinię Smile

(na wstępie piszę - tematyka jest oklepana. Niewykluczone, że podobne opowiadania istnieją. Jednak to nie jest żaden plagiat, tylko moja chora wyobraźnia xD)

Dla Mary Ann... nie wiem jaki tu masz nick, ani czy to czytasz, ale to dzięki Tobie zaczęłam pisać na poważnie

Strumień szczęścia na nadgarstkach.

Cieszyła się każdą komórką swojego nastoletniego ciała. Po czternastu godzinach nieziemskiego ścisku wydarzenie na które czekała tyle dni. Tygodni. Lat. Lat? Tak, od dwóch lat marzyła, żeby zobaczyć Go. Utopić się w czekoladowych oczach. Po prostu zobaczyć. I najlepiej nigdy nie wracać…

Pierwsze dźwięki. Trzeba przeżyć piekło, żeby być w niebie. Jest wyżej niż w niebie. Wychodzi, śmieje się. Mówi coś? Nie wie. Pijana szczęściem idzie przed siebie. Jak najbliżej Jego. Jedna Czarnowłosa postać, tak wielkie emocje.

Połowa koncertu. Bóg patrzy na nią. Nierealne? Realne. Teraz nie ma granic tego, co możliwe. Zatrzymać czas, zatrzymać czas, zatrzymać na zawsze.

I po wszystkim.
Miesiące czekania zamknięte w półtoragodzinnym szczęściu. Jak nieprzytomna wraca do domu. „Już po wszystkim…” bije się w głowie.
Jakie teraz jest sens? Znowu czekać, żeby cierpieć? Wracać po tym wszystkim do życia? Nie da się.

Jak w śnie wchodzi do domu. Rodzice pytają się, jak było. Rodzice? W jej umyśle, sercu i życiu nie ma takich osób. Jest tylko jedna. Bill Kaulitz.
Niesiona szlochem pada na łóżko.

Po co to było?

Widziałaś go.

Jest jeszcze gorzej.

Widziałaś go.

Po co czekać dalej? Jest po co? Nie ma go, a tylko On jest ważny. I nigdy Go nie będzie.

Ale go widziałaś. Uśmiechnął się.

No właśnie. Uśmiech… ostatni śmiech do Ciebie.

Nie możesz się poddać!

Musisz z tym skończyć.

Nie jesteś słaba.

Kochasz.

Tylko ona. Tylko ona i jej myśli. Tylko ona, jej myśli i błyszczący kawałek metalu.

Krew zmieszana z miłością spływa strumykiem po nadgarstkach. „Jeśli nie ma Ciebie – po co mam być szczęśliwa?”.

_____
<boi się nadlatujących kapust i pomidorów ze strony widzów>

yuna vel laya · Wysłany: Środa 16-05-2007, 9:03 Temat postu:

Czyżbym była pierwsza?

Powiem tak... temat faktycznie oklepany (z każdej strony już chyba), ale widać, że chciałaś zrobić z tego coś innego i to się chwali (sama chęć).
Czy ci to wyszło? Nie do końca... Jak dla mnie za krótkie (choć "entery" optycznie wydłużają). Brakło mi tu opisów emocji, uczuć... Zostało takie trochę suche i bez wyrazu.
No, ale najgorzej nie bylo.

Pozdrawiam
yuna

kluseczka · Wysłany: Środa 16-05-2007, 9:17 Temat postu:

Eh, właśnie takie wrażenie miałam... po prostu nie umiem opisać emocji tak, żeby były emocjami Wink

Zapomniałam tylko dodać, że moja pierwsza jednoczęściówka...
Trudno było. Bo nie umiem pisać smutno, a chciałabym.
Krótkie... z tym mam zawsze problem xD
A oklepane zdecydowanie... ale taka wizja tego nawiedziła mnie wieczorem, o, gdzieś tu miałam plan, mam!
"Fanka. Fanatyczka. Na koncercie. Łzy, rozpacz. Powrót do domu. Scena z jej umysłu - jedna część się cieszy, że widziała,druga jest załamana, bo kocha jeszcze bardziej. I żyletka." xDD
Ale dziękuję za opinię, na pewno to nie ostatnia jednoczęściówka, i każda krytyka mi bardzo pomaga... i jak znam siebie, to tą jeszcz 1500 razy będę poprawiać Wink

kluseczka

Salida · Wysłany: Środa 16-05-2007, 9:46 Temat postu:

kluseczka · Wysłany: Środa 16-05-2007, 9:54 Temat postu:

Chciałam jakoś pokazać, że to jest bitwa w jej umyśle... Jedna strona się cieszy, druga jest załamana. Spróbuję to jakoś poprawić Smile

yuna vel laya · Wysłany: Środa 16-05-2007, 12:15 Temat postu:

Wiesz, co ja myślę Smile

Rozmawiałyśmy o tym już Smile

A co do tego fragmentu co przytoczyła Salida, wystarczyłoby napisać część kwestii kursywą, tak żeby całość tworzyła dialog myśli (wiesz o co mi chodzi prawda?)

Mówisz, że to twoja pierwsza jednoczęściówka?
To jak na pierwszy raz nie było tak źle Smile

Niektórzy zaczynają gorzej Very Happy

Pozodzenia
yuna

Gabrielle · Wysłany: Środa 16-05-2007, 15:31 Temat postu:

Temat od samego początku zdradza, że to będzie samobójstwo. Jeden błąd. Jest samobójstwo. Drugi błąd.
Bo widzisz to jest tak oklepane, może modne (wtf?), że aż nudne.

Miałaś dobre chęci. Pomysł całkiem całkiem. Ale ogółem jakoś tak mimo wszystko brakowało mi emocji.
Czytałam gorsze, ale i dużo lepsze.
Muszę Ci jednak przynzać, ze umiesz budować ładne zdania.

Ja sama nie jestem idealną pisarką, o nie, daleko mi do tego. Dlatego nie lubię krytycznie oceniać innych.

Po prostu opowiadanie nie wywołało we mnie żadnych uczuć, nic kompletne. Wydało mi się przy okazji nie realne. Tzn nie mam pojęcia co siedzi w głowie niektórych fanek, a raczej fanatyczek ale ja nie doświadczałam opisanych w Twoim opowiadaniu emocji. Dlatego jest to dla mnie takie odległe. Pzy okazji uważam takie zachowanie za głupie, a nie lubię czytać o głupich ludziach.
Nie najgorzej, ale pracuj

Bład, który mnie bardzo raził w oczy.

Mod-Negai · Wysłany: Środa 16-05-2007, 17:43 Temat postu:

A ja nie wiem.
Jak spojrzałam na tytuł, sądziłam, że właśnie ten spływający strumień szczęścia będzie tematem jednopartówki.
Ale przyznam, że było parę pięknych zdań, całkiem zgrabnie ułożonych.
Jedyne co przeszkadzało to to, że z początku były one za krótkie, a pod koniec nawaliłaś enterów.
Tyle mogę powiedzieć na ten temat. Oceniać nie chcę.

Sprężynka · Wysłany: Środa 16-05-2007, 18:52 Temat postu:

Fajnie, że takie odstępy są. Szybko się czytało Very Happy

Nie było to jakieś nadzwyczajne. Takie zwykłe, takie o ;]
Ale przynajmniej mi się koncert przypomniał. Te stanie w tłumie, potem pierwsze dźwięki i 'rozmowa' z rodzicami po koncercie.
Oni są żywi :DDD

Powodzenia daleej.

Incia · Wysłany: Środa 16-05-2007, 19:27 Temat postu:

Nie lubię jak się zabijają fanki. Nawet bardzo.

Ale generalnie jestem na tak, bo sama przezyłam to, co jest tu opisane. Wiadomo... Boże, po co ja to, cholera, czytałam?! I teraz znów będę sobie przypominac, jak juz się TROCHĘ otrząsnęłam... Super... No, ale jestem na tak. Chociaż krótkie. Ale dośc ładnie ujęte.

Pozdrawiam i weny
Inn

Immortelle · Gość

Ogólnie jak na początek to nie jest źle.
Temat - owszem, już dosyć oklepany.
Osobiście trochę brakowało mi treści przy wrażeniach podczas koncertu.
A zasadniczo, to w ogóle mi trochę brakowało treści.
Skoro takie wielkie przeżycie, że aż się tnie {bleee, to już rok temu było przereklamowane} czy tam nawet na końcu umiera to dlaczego tak mało opisów?
To mi się właśnie nie podobało.
Ale było parę b. ładnych momentów. Sympatycznie ułożonych zdań.

Tyle.
Zyczę weny,

Pozdrawiam.

Docia · Wysłany: Czwartek 17-05-2007, 19:53 Temat postu:

To tak.
moim zdaniem nie było to nic wyróżniającego się.
tematyka rzeczywiście oklepana.
Ale jak na pierwszy raz i naprawdę nieźle, jak ja pisałam pierwszy raz to nie chcę nawet mówić co z tego wyszło.

Mam nadzieję, że popracujesz nad pisaniem i będzie coraz lepiej Wink

I jeszcze jedno, więcej opisów emocji! ale to już wiesz

Pozdro!