Tokio Hotel

Zuzka_Kaulitz · Wysłany: Niedziela 12-11-2006, 18:17 Temat postu:

Piekne...
Poplakalam sie
Ja Tak samo jak Oni niemam Taty...znaczy mam ale niemam

Slicznie opisane uczucia i systko
a najlepsze:
"
- Wie pan, dlaczego się maluje? – zapytał cicho chłopak.
- Nie.
- Dlatego, że nie miał mi kto powiedzieć, że chłopcy tak nie robią.
- Posłuchaj, to nie tak... – zaczął niepewnie nieznajomy.
- Nie, teraz to niech pan posłucha mnie. Wie pan, dlaczego nigdy nie obejrzałem meczu? Bo, samemu nudno jest oglądać. – wokalista spuścił głowę. – Dlaczego nie robiłem w szkole własnoręcznych prezentów dla taty? Nie miałem komu dać moich prac. A bolało kiedy patrzyłem jak inne dzieciaki wypisują życzenia „dla najukochańszych tatusiów”. Dlaczego nigdy nie rozmawiałem z nikim o dziewczynach? Mama nie znała męskiego punktu widzenia, a Tom nie umiał mi niczego wytłumaczyć. Dlaczego jestem tym, kim jestem? Ponieważ nikt nie doradził mi jak być lepszym. "

Placze jak nigdy dotad
Pozdrawiam i weny zycze

Powodzenia
Zuzka

ave_ziemniak · Wysłany: Wtorek 21-11-2006, 11:54 Temat postu:

i się poryczałam...

rozmowa z ojcem była najlepsza...

u mnie było identycznie jak u Kaulitzów...jak by spotkała ojca to też bym pewnie zareagowała jak Bill... tylko w innym sensie oczywiście...

piękne.

Courtney · Wysłany: Wtorek 21-11-2006, 13:31 Temat postu:

_Nelly_ · Wysłany: Wtorek 21-11-2006, 14:49 Temat postu:

pięknie...
naprawdę, baaaardzo mi się podobało.
jestem pod wrażeniem!
a w pewnym momencie gardło mi juz ściskało i łzy pojawiły się w oczach...
po prostu... śliczne!
gratuluję...

ona1666 · Wysłany: Wtorek 21-11-2006, 17:22 Temat postu:

Lieb...
Ty moja rodzynko w cieście.
Opowiadanie jest fenomenalne.
Wycisnęłaś ze mnie kilka łez.
Może dlatego, że sama widuję ojca raz na kilka miesięcy.
I nie zawsze doceniam to, że jest.
Boże, jak dawno mu nie mówiłam, że go kocham...
Dobra, koniec.
Zaraz zadzwoni mama i pierwsze co zrobię, to powiem żeby dała mi ojca do słuchawki.
Dziękuję za tą lekcję. Wiele się na niej nauczyłam.
Pozdrawiam.

zeje · Wysłany: Wtorek 21-11-2006, 19:35 Temat postu:

Piękne.
Wspaniałe.
Cudowne.
Kurczę,brak słów.
Zazdroszczę talentu Wink

Podziwiam i pozdrawiam Smile

colds · Wysłany: Wtorek 21-11-2006, 23:48 Temat postu:

Płakałam.
Jak większość.

To chyba o czymś świadczy, czyż nie?

Jolie · Wysłany: Środa 22-11-2006, 14:32 Temat postu:

Ja też płakałąm. Bo po raz kolejny ktos uświadomił mi że mam ojca i mówie mu "Kocham cię tato" no ale mówię w innych okolicznościach niż powinnam. Bo ja mam ojca. Ojca który jest kiedy trzeba usprawiedliwic wagary, kiedy chce mi się palić a nie mam papierosów bo tato da. Ale nie ma go i nigdy nie było kiedy trzebabyło mnie przytulić pocieszyć. Może właśnie dlatego po trochu utożsamiłam się z tym opowiadaniem. Dziękuję.

Czarna_04 · Wysłany: Środa 22-11-2006, 15:06 Temat postu:

Łzy napłynęły mi do oczu...Może to dziwne, ale jeszcze nigdy nie powiedziałam swojemu ojcu, że go kocham. Zawsze potrafiłam mu wykrzyknąć w twarz, że go nienawidzę i uciec do swojego pokoju trzaskając drzwiami. Pamietam jak się kilka lat temu byłam, że już nigdy go nie zobaczę. A teraz siedzę przy komputerze jedząc czekoladowo-bananową mieszankę, która została mi po moich wczorajszych kulinarnych wymysłach i przyrzekam sobie w myślach, że kiedyś wypowiem do niego te niby zwykłe dwa słowa. Całuję =*
___________________
Rozpisałam się z lekka...

_Kaś_ · Wysłany: Środa 22-11-2006, 16:40 Temat postu:

Piękne.
Co więcej można mówić?

Ściskam

Kaś.

Leb die sekunde · Wysłany: Środa 22-11-2006, 19:47 Temat postu:

Gratuluje talentu.
To było przepiekne.
Prawie sie rozpłakałam.
Naprawdę cudwone.
To zakończenie.
Przepiękne, sliczne.
Nie wiem co jeszcze moge napisać.
A więc pozdrawiam Wink

gooniaa · Wysłany: Środa 22-11-2006, 20:56 Temat postu:

Nie wiem co powiedzieć.
Brak mi słów.
To było piękne...popłakałam się.
Wspaniałe.
I choć mam tatę,
to dopiero teraz zrozumiałam ile dla mnie zanczy.
I to dzięki Tobie.
Zaraz pójdę powiedzieć mu, że go kocham.
Bo bardzo rzadko to robie.

To opowiadanie poprostu urzekło mnie.
Ta rozmowa, to zakończenie. Nic dodać nic ująć.
Boskie.
Naprawde gratuluje talentu.

Pozdrawiam
I czekam na kolejne opowiadania Twojego autorstwa. Smile

______________

Dlaczego nie mówimy, o tym co nas boli, otwarcie,
Budowa ściany wokół siebie – marna sztuka.
Wrażliwe słowo, czuły dotyk – wystarczą,
Czasami tylko tego pragnę, tego szukam.
______________
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

BlackAngel · Wysłany: Środa 22-11-2006, 22:17 Temat postu:

A potem? Potem się obudził. Bo największe marzenia, nigdy się nie spełniają. Podszedł do okna i obserwując ciemność dopił zawartość puszki Red Bulla.
- Twoje zdrowie, tato.

Chciałabym, aby to nie było snem.
Dlaczego, marzenia się nie spełniają?
Dlaczego, ja nie mam nikogo, do kogo mogłabym się przytulić?
Dlaczego, - tak jak wszystkie dziewczyny w moim wieku - nigdy nie usłyszę dwóch tak ważnych słów, z ust ukochanego taty?

Bo marzenia, to tylko wyobraźnia.
Bo każdy musi w swoim życiu przejść trudną drogę. Jedni wczesniej, drudzy później.
Bo on nigdy się mną nie interesował. Bo był pieprzon*m alkoholikiem i zranił moją matkę i psychicznie i fizycznie.

Nienawidzę G.O.

Jednopartówka prawdziwa.
Doprawdy, czytałam w skupieniu, nie mogąc nadziwić się, jak dobrze wiem co czuł główny bohater.
Za bardzo.

B.

Pyskata · Wysłany: Niedziela 26-11-2006, 16:39 Temat postu:

Prawdziwa i bardzo ładna.
Inaczej nie potrafię określić.
Naprawdę nie potrafię.
Ale czuję ją.
Czuję całą sobą.
I zabolało mnie to.

`P.

marta~~miki · Wysłany: Piątek 01-12-2006, 15:44 Temat postu:

Czyli ta cała historia ze spotkaniem Billa z jego ojcem to tylko taki sen, marzenie?
Bynajmniej tak zrozumiałam po paru końcowych zdaniach.
A poza tym jest bardzo fajnie.
Błędów się nie dopatrzylam, a sam pomysł świetny.
Gratuluję.
Chciałam napisać jeszcze coś o temacie tego opowiadania, o moim ojcu, lecz postanowiłam się aż tak nie otwierać.
Życzę weny na kolejne opowidania,
pozdrawiam
marta~~miki

Zirai · Wysłany: Wtorek 05-12-2006, 16:36 Temat postu:

Prędzej ulegnę samozapłonowi niżli nie przyznam, że to było fenomenem.
Powaliło.
Owacje na stojąco.
Gratuluję i czekam na kolejne dzieła ;*
Zirai

Nayhde · Wysłany: Wtorek 05-12-2006, 16:45 Temat postu:

Świetne, podobało mi się.
Może racją jest to, że warto powiedzieć te dwa proste słowa bliskiej osobie choćby dlatego, że przyjdzie kiedyś dzień, w którym już nigdy jej nie zobaczysz.
Pozdrawiam.

charlotte_carrie · Wysłany: Sobota 16-12-2006, 12:10 Temat postu:

To było... Piękne! Very Happy

Normalnie się popłakałam.
Może i też dlatego, że mój ojciec nie żyje...
Wiem, jak Bill się czuł w większości tych sytuacji...
Tylko, że ja oglądam mecze i gram w nogę, bo nikt nie dał mi przykładu, że tak zachowują się głównie faceci...
I dobrze! Very Happy

Koniec tego narzekania.
Było świetne i wspaniałe!

Kisses for you,
Charlotte Carrie! Very Happy

Funny Otherwise · Wysłany: Niedziela 17-12-2006, 13:21 Temat postu:

O, tak!
Jedno z moich ulubionych opowiadań z tego forum.
Zdecydowanie na "tak".
Błędów chyba nie ma - a zresztą, nie szukałam ich.
Piękne.
Pięknie napisane.
Świetne.
Bardzo mi się podoba.

Czarna_04 · Wysłany: Niedziela 17-12-2006, 13:39 Temat postu:

Przeczytałam drugi raz. Drugi raz mam twarz mokrą od łez. Drugi raz stwierdzam, że piękne... Drugi raz piszę Pozdrawiam. Drugi raz przeczytam to powtórnie.