Tokio Hotel

Głupia Barbie · Wysłany: Wtorek 13-02-2007, 17:29 Temat postu: Utarł mi nosa.

Nie wiem, może Wam wyda się za proste. Jest długawe.
Żeby nie było: To nie jest moja historia.

Tak, odbiłam jej wtedy tego chłopaka. Jak on się wabił? Damian? Ach, tak Daniel. Nie, żeby mi się podobał. Zrobiłam to tak, po prostu, żeby upewnić się czy moja forma nie spadała. Za każdym razem gdy jej to robiłam płakała. Nie obchodziło mnie to. Była za brzydka, za głupia i za biedna, żeby mi dorównać. Chyba tylko z litości nazywałam ją „moją przyjaciółką”. Swoją drogą ona też była suką, przyjaźniła się ze mną, bo miałam dobrą pozycje, pieniądze i właściwie znałam każdego. Nie wiedziałam czy ten Dawid był dla niej, aż tak ważny, ale w każdym razie tego dnia coś się w niej przełamało. Nie płakała, nie krzyczała, ani nie wyzywała mnie tak, jak poprzednio. Po szkole tak jak gdyby nic się nie stało wracałyśmy do domu piechotą, z zamiarem zatrzymania się po drodze w parku, gdzie miał czekać na nas Paweł, ratownik z pobliskiego basenu i jego równie cudowni koledzy. Nie rozmawiałyśmy, kpiłam z niej w myślach. Nawet nie umiała mi powiedzieć, że zachowałam się po chamsku. Paulina zawsze była totalną idiotką, jednak przyjaźń z nią sprawiała mi satysfakcje. Zawsze mogłam się na niej wyżyć kiedy miałam doła, wykorzystać, czy ośmieszyć dla zabawy. Za każdym razem mi wybaczała.
- Nie jest ci przykro? – zapytałam z przekąsem.
- Ty nie wiesz, co to znaczy kochać... – wymruczała pod nosem.
- Może i. – odpowiedziałam beznamiętnie.
I wtedy stało się coś czego nie zapomnę. Pierwszy raz w życiu spojrzała mi prosto w oczy z zaciętą minął. Powieki miała lekko przymrożone, a w jej niewielkich źrenicach mogłam dostrzec swoją sylwetkę. Zacisnęła szczękę i wycedziła przez zęby, jakby klątwę, przestrogę.
- Życzę ci, żebyś się zakochała bez pamięci. Żebyś opiewała go wierszami, a wszystko co z nim związane było dla ciebie najpiękniejsze. Życzę ci, żeby ten ktoś nigdy cię nie pokochał i żeby nic, ani twoje pieniądze, ani ustawieni rodzice, nie mogło ci pomóc. Życzę ci, żebyś cierpiała i pragnęła jego ciepła i żyła ze świadomością, że nigdy tego nie dostąpisz.
Potem stałyśmy chwile bez ruchu wpatrując się w siebie. Ani ona, ani ja nie mogłyśmy uwierzyć, że naprawdę to powiedziała. Otrząsnęłam się jednak szybko i obdarzyłam najobrzydliwszym spojrzeniem na jakie mogłam się zdobyć.
- Życzenia głupich biedaków nigdy się nie spełniają, Paulinko. – rzekłam z ironią.
Ale los lubi płatać figle.

Tego samego wieczora wybrałam się do mojej koleżanki, to znaczy nie tyle chciałam tam pójść, co rodzice tak zadecydowali. Od dziecka zmuszali mnie, żebym się przyjaźniła z tą przewrażliwioną kujonką, bo jej rodzice nieźle zarabiali i wypadało, by nasze rodziny były w dobrych stosunkach. Pamiętam, że zrezygnowała opadłam na różową kanapę w jej pokoju. Rozmawiałyśmy o jakiś totalnych głupotach, właściwie ta rozmowa była formalnością, przymusem. Obie nie za bardzo ze sobą przepadałyśmy, jednak zwykłe przyzwyczajenie sprawiało, że nasze spotkania miały charakter pokojowy. Przestałam jej słuchać w momencie, kiedy spostrzegłam te oczy. Były jak wielki, niezdobyty i szalony ocean czekolady, z czarną przepaścią pośrodku, a ponad nimi zadziornie błyszczący kolczyk w prawej brwi. Ten chłopak był niesamowity, chociaż to tylko głupi plakat.
- Kto to? – przerwałam dziewczynie, wskazując palcem na obiekt mojego zainteresowania.
- Bill Kaulitz. – uśmiechnęła się Róża. – Wokalista Tokio Hotel, ma totalnie słodkiego brata bliźniaka, zobacz to ten obok.
- Matko! To naprawdę bliźniacy? – zapytałam z niedowierzaniem.
Koleżanka tylko pokiwała głową. Zaczęła opowiadać z ekscytacją o czwórce chłopaków z Niemiec, porywając mnie w zupełności. Klamka zapadła. Już wiedziałam, że mój kolejny chłopak będzie miał na imię Bill.
***

Życzę ci, żebyś się zakochała bez pamięci.

Młodszy z Kaulitzów był dla mnie wszystkim. Niesamowite, że można czuć coś tak silnego do obcego człowieka. On był nierealny, dla mnie nie istniał. Nie bawiło mnie już odbijanie koleżankom chłopaków, ani w ogóle inni. Liczył się tylko Bill.
Kombinowałam, płakałam. Byłam jak w transie.

Żebyś opiewała go wierszami, a wszystko co z nim związane było dla ciebie najpiękniejsze.

Smukły jak dalia prężąca się w kroplach deszczu, tajemniczy i oryginalny. Miał niezwykły styl, prezencje. Był ambitny, pogodny i taki prawdziwy. Zdarzało mu się płakać, w tym swoim gwiazdorstwie odznaczał się naturalnością. A poza tym nigdy nie spotkałam człowieka o tak słodkim uśmiechu. Jego ząbki, to najśliczniejsze ząbki na świecie. To nic, że są trochę nierówne, to jeszcze dodaje uroku! Kaulitz był dla mnie idealny. Wszystko w nim było piękne. Nie rozumiałam, co mówił, ale z pewnością było to coś naprawdę mądrego. Tak niesamowicie oblizywał usta, aż uśmiech sam cisnął się na twarz.

Życzę ci, żeby ten ktoś nigdy cię nie pokochał i żeby nic, ani twoje pieniądze, ani ustawieni rodzice, nie mogło ci pomóc.

Nawet mój ojciec nie mógł nic zrobić. Po prostu nie było możliwości spotkania. Za żadne pieniądze! Pierwszy raz w życiu zetknęłam się z sytuacją, w której te papierki były bezwartościowym gównem. Byłam zła, sfrustrowana. Zaliczyłam nie jeden, ani nie dwa koncerty. Ale to mi nie wystarczało. To wszystko ostro jechało mi po ambicji.

Życzę ci, żebyś cierpiała i pragnęła jego ciepła i żyła ze świadomością, że nigdy tego nie dostąpisz.

Po pewnym czasie popadłam w paranoje. W każdej wolnej chwili słuchałam Tokio Hotel i płakałam. Nigdy wcześniej nie czułam czegoś podobnego. Patrząc na jego zdjęcia chciałam, żeby po prostu mnie przytulił. Chociaż przez chwilę. To było takie głupie. Jak można pragnąć zwykłego dotyku? Jak JA mogłam tego pragnąć?

Dzisiaj już nie darzę Billa czymś takim jak kiedyś.
Nie płaczę, nie wzdycham.
Pomijam jego temat.
Dalej nazywam się „tą, która może mieć każdego”.
Ale zawsze wtedy... wiem, że kłamię.

Nauczyłam się, że są rzeczy, których pomimo wszystko nie można dosięgnąć.
Podobno pierwsza platoniczna miłość ryje nieodwracalny znak gdzieś w nas...

A Bill Kaulitz...
Utarł mi nosa.

Dareczka · Wysłany: Wtorek 13-02-2007, 17:39 Temat postu:

Zaklepuję miejscówkę.

Podobało mi się,styl jaki piszesz również.

I chętnie przeczytam twoje dalsze wypociny.

Pozdrawiam.

Marysia · Wysłany: Wtorek 13-02-2007, 18:44 Temat postu:

łądne.
podobało mi sie.
zyciowe i prawdziwe
moze i mało było w tym uczuć ale przeczówam ze nie o to tutaj chodziło.
pomysł mi przpadł do gustu i dało do myślenia.
jestem na tak Very Happy

furja · Wysłany: Wtorek 13-02-2007, 18:57 Temat postu:

czytam

Mieszanka wybuchowa - Twój nick + tutuł.

No, no. Było całkiem przyzwoicie.
Przyzwoicie? ja chyba nienormalna jestem. przeczytałam jeszcze raz i stwierdzam, że było piękne.
Podobało mi się.

BlackAngel · Wysłany: Wtorek 13-02-2007, 19:59 Temat postu:

'Życzę ci, żebyś się zakochała bez pamięci. Żebyś opiewała go wierszami, a wszystko co z nim związane było dla ciebie najpiękniejsze. Życzę ci, żeby ten ktoś nigdy cię nie pokochał i żeby nic, ani twoje pieniądze, ani ustawieni rodzice, nie mogło ci pomóc. Życzę ci, żebyś cierpiała i pragnęła jego ciepła i żyła ze świadomością, że nigdy tego nie dostąpisz.

Moja droga, jako dziewczyna najzupełniej rozumiejąca powyższy tekst i odczuwając teraz to samo, co bohaterka, chcę Ci przekazać, że cholernie mi się podobało.
Nie wiem jak to zrobiłaś, ale określiłaś mnie tą częścią tekstu.
Tak po prostu.

Wykonanie jest całkiem dobre, ale musisz sobie wyrobić jeszcze styl, bo widzę, a przynajmniej czuję, iż jest on jeszcze świeży, acz nie twierdzę, że zły.

Podobało mi się.
Bardzo.

'Po pewnym czasie popadłam w paranoje. (...) Nigdy wcześniej nie czułam czegoś podobnego. Patrząc na jego zdjęcia chciałam, żeby po prostu mnie przytulił. Chociaż przez chwilę. To było takie głupie. Jak można pragnąć zwykłego dotyku?

Jak można go TAK pragnąć?
Jak można AŻ tak pragnąć, jak ja?

Pozdrawiam cieplutko,
B.

jogobelinka · Wysłany: Wtorek 13-02-2007, 20:18 Temat postu:

I szczerze powiedziawszy, nie wiem, co mam Ci napisać.
Początek był nudny, nie podobał mi się, dlatego dość szybko przeleciałam po tekście. Od słów, które zacytowała Black, zaczynało mi się podobać.
Środek mnie wręcz urzekł, ale...
Zakończenie coś nie teges.
I, jak sama widzisz, mam teraz problem.
Nie wiem, jaką "ocenę" wystawić.

Nie będzie to idealne pół na pół. Bardziej w stronę tak, ale...

Może, jak wrócę do tego za jakiś czas, to mi się odmnieni.
Jedna książka powoli, ale skutecznie zżera mi mózg. xD

Pozdrawiam. Wink

Incia · Wysłany: Wtorek 13-02-2007, 22:18 Temat postu:

Było świetnie.
Powaliło mnie.
Mądre i dobrze napisane.
Podoba mi się.
Taka głupaczka, myślała, że może mieć każdego, niech się wypcha!!!

Jak widać wzbudza emocje...

Pozdrawiam i życzę weny
Inn

Świstuś · Wysłany: Wtorek 13-02-2007, 22:42 Temat postu:

Ślicznie!

Wdarło się tam 'minął' zamiast 'miną', ale to pewnie automatyczne poprawienie z Worda.

Świst wraca do czytania jednoczęściówek?

helcia · Wysłany: Wtorek 13-02-2007, 23:58 Temat postu:

Uh. Uh. Uh.
Twoja postać dość długo za mną chodzi.
Bo Twoje posty są pisane mocnym pismem. Mądrym.
Gdzieś napisałaś, że nie jesteś nowa.
Tak też myślałam.
I cholernie mnie korci spytać kim byłaś?
Ale nie spytam xD
Warto poznać Cię od nowa.
Jednopartówka napisana wspaniale.
Duża ilość epitetów, uczuć.
Eh, no oby tak dalej.

Fuken · Wysłany: Środa 14-02-2007, 9:34 Temat postu:

Zaintrygował mnie twoj nick i tytuł xD
Podobało mi się.
Zarazem z humorem i z morałem.
Już kocham następną twoją jednoczęściówkę xD

Błedy:

Alojza · Wysłany: Środa 14-02-2007, 16:55 Temat postu:

PIĘKNE !!
Po prostu powaliło mnie ....
bardzo mi sie podoba...
I ... nie no nawet nie wiem co napisać takie piękne !!
Mam nadzieje, ze jeszcze kiedys zobacze twoje piekne wypociny Wink

pozdroffionka Wink

bu$ka:*
cyyyaaa xDxD

Sylwunnia · Wysłany: Środa 14-02-2007, 19:25 Temat postu:

Podobało mi się. Prostota i lekkość w przekazie...
Jak najbardziej na tak.
Pozdrawiam Smile

P.S Walentynki i jednoczęściówka o miłości Smile

platoniczna, bo platoniczna, a jednak Smile

Natt · Wysłany: Środa 14-02-2007, 19:55 Temat postu:

Nie podobało mi się.
Było dobrze napisane, błędów nie widziałam, być może jestem ślepa.
Nieważne zresztą.
Ogólnie temat nie oklepany.
Ładnie napisane,
Brakowało tylko tego czegoś.
Takiej iskierki, która nada całości sens.
Po analizie powyższych argumentów, pół na pół.
Walentynkowo komercyjnie,
Natt

P.S Wróciłam xD

Mod-Falka · Wysłany: Czwartek 15-02-2007, 18:28 Temat postu:

Ładna jednoczęściówka. Właściwie temat o platonicznej miłości powtarza się co jakisczas, ale Ty zaprezentowałaś go z nieco innej strony i, nie powiem, podobało mi się.
Szkoda mi trochę takich ludzi, jak głowna bohaterka, ludzi z takim charakterem jakoś nie darzę zbyt wielką przyjaźnią.

Było ładnie, błędów nie widziałam, styl masz fajny. Ogólnie rzecz biorąc, warto przeczytać.

Pozdrawiam

Zulla · Wysłany: Piątek 16-02-2007, 19:58 Temat postu:

utarł jej nosa
tak bezwiednie
tak niechcąco
tak dobitnie!

miłość taka niespełniona
własnie....
ale czy taki ktoś potrafi kochać
yyhhh

ciekawie ubrane w słowa, prosto, bez zbędnych ceregieli
fajny pomysł
niezły charakterek dziewczyny
było ok

pozdrawiam
Zu l l

Mod-DiaBollique · Wysłany: Piątek 16-02-2007, 20:31 Temat postu: Re: Utarł mi nosa.

Miss Izabela · Wysłany: Sobota 17-02-2007, 11:39 Temat postu:

Podobno pierwsza platoniczna miłość ryje nieodwracalny znak gdzieś w nas...
O tak. W moim przypadku też był to Bill. A może Michał Wiśniewski, nieważne Little thongue man

. Dla Bidona ześwirowałam. Ale nie aż tak jak bohaterka.
Dwa czy trzy razy zabrakowało mi gdzieś ogonka przy literce, ale to nie przeszkadzało w płynnym czytaniu.

Pięknie.
Ta bezsilność... Kto nie marzy o spotkaniu ze swoim idolem?

Podobało mi się.
I że niby za proste? W sam raz xD

hela_z_wesela · Wysłany: Sobota 17-02-2007, 16:56 Temat postu:

No nie powiem - bło dobre. Chociaż jakoś nie rozpływam się nad tym. Momentami wydawało mi sie to przysztuczne, że się tak wyrażę.
Jak mnie dawno tu nie było... hio hio...

Z poważaniem:
hela_z_wesela

Malutka · Wysłany: Niedziela 18-02-2007, 21:04 Temat postu:

Naprawdę świetne. I takie różniące się od innych.
Nie powiem, mnie również intrygował ten podpis pod sygną "Głupia Barbie"
Pozdrawiam

Panna P. · Wysłany: Niedziela 18-02-2007, 21:17 Temat postu:

Były błędy.
Nie ja jednak jestem od ich wytykania.
Cóż... Ciekawe. Opisałaś życie i cierpienie każdej fanki (fanatyczki?). Powiem ci szczerze, że czułam jakby to opowiadanie miało w sobie cząstkę tego, co ja przeżyłam.
Najpierw uwielbienie, nieprzespane noce.
Później omijanie jego tematu, mówienie, że Kaulitz mnie w ogóle nie obchodzi.
Naśmiewanie się z niego.
Leczenie się z choroby, jaką był on.
A teraz? Jestem fanką. Zaleczoną, ale nie wyleczoną.
Dostrzegam w nim głębsze pokłady, nie tylko urodę czy seksiastość

Teraz uwielbiam go za coś innego i dobrze mi z tym.
Nie płaczę, przesypiam całą noc.
Na razie. Ale wiesz, że mogę mieć nawrót?
P. Heart

czosneq_91 · Wysłany: Niedziela 18-02-2007, 21:25 Temat postu:

Było ładne.
Nawet ładniejsze, niż ładne.
Dobrze napisane, fajna fabuła.
Ale to jednak nie "to".
Nie tego szukałam.

Leb die sekunde · Wysłany: Niedziela 18-02-2007, 22:04 Temat postu:

Naprawdę świetne.
Oryginalny pomysł, ekstra przedstawiony.

Od momentu "życzen" totalnie mi się podoba.
Sczególnie końcówka byla fajna.
Mam nadzieję, że jeszcze coś napiszesz, bo bardzo mi się podobało.

Pozdrawiam.

colds · Wysłany: Poniedziałek 19-02-2007, 0:25 Temat postu:

perfidnie zraniona.
bez tłumaczenia się.
została opuszczona.

chwila.

Ona nigdy nie była z Nim.

ładnie.

Ines · Wysłany: Poniedziałek 19-02-2007, 19:24 Temat postu:

Naprawdę mi się podobało...
Masz fajny styl, wszystko ładnie opisałaś, a te słowa "Życzę ci, żebyś..." mnie po prostu urzekły.
Pięknie i oryginalnie.
Czekam na kolejną jednoczęściówkę Twojego autorstwa i pozdrawiam Smile

CaroLLa xD · Wysłany: Wtorek 20-02-2007, 20:16 Temat postu:

Cud, miód i oseski XD
Nie no podoba mi sie po prostu Twoje pisanie. Nie umiem tego kreślić...trans...normalnie w ciagu paru sekund czułam sie jak zaczarowana...jestem napawana Twoim umyśłem Very Happy

Pozdrawiam i życzę, żeby nik Ci nie "utarł nosa" Razz

moja barbie