Tokio Hotel

Miracoliosa · Wysłany: Środa 09-05-2007, 13:31 Temat postu: Wiatr

Na xad już jest, bo zdążyłam je wkleić dzień przed zablokowaniem forum.

Ja, Miracoliosa Mir Mirek Miracuś Mirosław Mirulec z Dynastii Ahojów niniejszym chciałabym zadedykować tę oto banalną opowiastkę paru osobom:
- mojej nadobnej małżonce Luthies rodem z Gwiezdnych Wojen Smile

- Aqua, zgodnie z obietnicą Mr. Green

- Falce i Rożusiowi, bo ta druga się znowu obrazi, jak jej czegoś nie zadedykuję, a jak jej, to koniecznie w parze z tą pierwszą Laughing

Na początku nie mogłem w to w ogóle uwierzyć. Nie dochodziło do mnie, że Caroline ze mną ot tak, po prostu zerwała. Jak gdyby nigdy nic, informując mnie o tym takim tonem, jakby mówiła, że idzie do sklepu po nowy cień do powiek (choć tych miała więcej nawet ode mnie). Ale w istocie zrobiła to; doszło to do mnie już następnego dnia, gdy zobaczyłem ją w parku, obściskującą się z jakimś chłopakiem. Przez moment rozważałem nawet możliwość uświadomienia kolejnej ofierze Caroline, co ją czeka, bo moja eks w kontaktach z płcią przeciwną przypominała kropką w kropkę Toma. Szybko mi się jednak odechciało; tak naprawdę to nie chciało mi się już w ogóle nic. Myślałem, że jestem najnieszczęśliwszą osobą na świecie, bo zostałem wykorzystany i wyrzucony jak… Powiedzmy, jak zużyty kondom. To jedyne, co mi przychodziło do głowy.

Pełen rezygnacji i w wisielczym humorze usiadłem na jednej z ławeczek nad stawem. W ogóle nie spuszczałem Caroline i tego jej alfonsa z oczu, usiłowałem nawet jakoś zwrócić na siebie uwagę, ale bezskutecznie. Spotkałem się z całkowitą ignorancją. Taki już los zużytego kondoma… Znaczy się, porzuconego chłopaka.
Właśnie miałem zacząć dawać upust swojej złości i rozżaleniu, na przykład przez kopnięcie w tyłek bezpańskiego psa, który przed chwilą obsikał nóżkę mojej ławki, albo przez puszczenie kaczki na wodzie, gdy usłyszałem obok siebie dziewczęcy głos:
- Nie przeszkadza ci, że tu siedzę?
Aż podskoczyłem z przerażenia. Gwałtownie odwróciłem się w stronę, z której dobiegał głos, notabene bardzo miły i uprzejmy. Nawet nie zauważyłem, kiedy jego posiadaczka siada obok mnie. Albo zrobiła to tak cicho i bezszelestnie, że nie zauważyłem, albo po prostu moja uwaga była zbyt pochłonięta Caroline i tym jej frajerem. Albo jedno i drugie.
- Nie, skądże – odparłem. Dziewczyna tylko pokiwała głową i odwróciła się w stronę stawu, zapewne patrząc przez swoje ciemne okulary na promienie słońca, odbijające się w wodzie. W każdym razie nie patrzyła na mnie, co wykorzystałem, by samemu się jej lepiej przyjrzeć. Miała długie, lekko falowane włosy w słomkowym kolorze, szczupłą twarz, naznaczoną
paroma piegami i zgrabny profil.
- Czemu mi się tak przyglądasz? – spytała nagle, nawet nie odwracając głowy w moją stronę. Zamiast odpowiedzieć, zapytałem zdziwiony:
- Skąd wiesz? Przecież patrzysz w zupełnie inną stronę.
- Czuję na sobie twoje spojrzenie – odparła, jakby mówiła o czymś całkiem oczywistym.

Tak właśnie zaczęła się moja znajomość ze Stefani – dziewczyną, która od urodzenia była pozbawiona zmysłu, bez którego ja nie wyobrażałem sobie życia. Przynajmniej do tej pory; nie wiedziałem, że można patrzeć inaczej, niż oczami, ale ona mnie tego nauczyła. Choć na początku ta nauka szła mi bardzo opornie.

- Jaki jest najładniejszy kolor? – spytała któregoś razu.
- Zielony – odparłem bez namysłu. Wtedy zadała mi najcięższe pytanie, z jakim się spotkałem w całym swoim dotychczasowym życiu, włączając to dotyczące twierdzenia odwrotnego do twierdzenia Pitagorasa.
- A jak wygląda zielony?
Byłem tak bardzo zaskoczony, że powiedziałem:
- Jak to jak? Jest po prostu… Zielony.
Stefani westchnęła głęboko. Wiedziałem, że zawiodłem ją swoją odpowiedzią, więc wytężyłem szare komórki i opisałem to najlepiej, jak potrafiłem.
- Zielony jest najładniejszy, bo nie jest ani za jasny, ani za ciemny. Jest kolorem nadziei, kojarzy się z narodzinami i nadchodzącą wiosną, potrafi uspokoić zmysły i zszargane emocje. Jest kolorem trawy, liści na drzewach i żab, które rechoczą w stawie.
- Aha, już widzę.

I to właśnie było w Stefani najbardziej niesamowite – potrafiła zobaczyć o wiele, wiele więcej, niż niejedna osoba o bardzo dobrym wzroku. Właśnie dzięki niej nauczyłem się dostrzegać to wszystko, czego do tej pory nie widziałem, uważałem za nieistotne.
Stałem się oczami Stefani; opisywałem jej wszystko, o co mnie tylko poprosiła, tak dokładnie i szczegółowo, jak tylko potrafiłem. Z biegiem czasu szło mi to coraz lepiej i przestało sprawiać trudności.

- Bill, opisz mi teraz siebie – poprosiła, gdy skończyłem jej mówić o Tomie, Gustavie, Georgu i naszym zespole.
- Jestem wysoki, chudy jak kij od szczotki, mam krzywe zęby, odstające uszy i dołki w policzkach jak pięciolatek. Wystarczy? – zaśmiałem się. Stefani postanowiła jednak sama stworzyć sobie mój obraz w wyobraźni za pomocą innego zmysłu, który też często zastępował jej wzrok – dotyku. Uniosła ręce do mojej twarzy i delikatnie, ale dokładnie wybadała jej rysy. Pomału przesuwała palcami po moim czole, brwiach, powiekach, nosie,
policzkach i ustach. Dotykała też moich włosów, uszu, szyi i ramion, a gdy skończyła, powiedziała:
- Jesteś bardzo przystojny, na pewno podobasz się dziewczynom, prawda?
W jej głosie wyczułem nutkę żalu i zazdrości.

- Bill… A jak właściwie wygląda miłość? Czy miłość da się zobaczyć?
Przez myśl przeszło mi, by opowiedzieć jej o tej miłości, która zostawia po sobie zużyte kondomy, ale nie chciałem, by Stefani właśnie tak to postrzegała. Długo głowiłem się i myślałem nad odpowiedzią, wahałem, zastanawiałem, jak to ubrać w słowa. Zależało mi, by świat widziany przez Stefani był jak najpiękniejszy.
A przecież odpowiedź była tak prosta. I to w zasięgu mojego wzroku.
- Miłość jest jak wiatr. Nie widzisz jej czasem nawet nie zwracasz na nią uwagi, ale czujesz, że naprawdę jest. Szczególnie wtedy, gdy wieje mocno, a ty wiesz, z której strony napływa i czujesz, czyj zapach ze sobą niesie.

Gdy to powiedziałem, doświadczyłem chyba najbardziej niesamowitego zjawiska pogodowego – zerwał się ogromny wiatr, który rozwiał do tyłu włosy Stefani, a mnie uderzył prosto w plecy. Wiał ode mnie, prosto w jej stronę.
Stefani wzięła parę głębokich oddechów i powiedziała cicho, wplatając swoje słowa w szum wiatru:
- Czuję twój zapach, niesiony przez wiatr.
- Ja twój czuję bez przerwy, nawet, gdy wiatr wieje w inną stronę – odparłem i przysunąłem się do niej. Znowu siedzieliśmy na tej samej ławeczce, a na falującej tafli stawu odbijały się promienie słońca. Nasze palce splotły się, a jakaś niewidzialna siła, być może właśnie ten wiatr, pomału zbliżała nasze twarze do siebie. Druga dłoń Stefani powędrowała na mój policzek, a ja po chwili poczułem, jak nieśmiało muska wargami moje usta.

A Caroline? Już dawno o niej zapomniałem. Zresztą… Nie potrzebna mi ślepa dziewczyna. Widać jej chłopaczek też tak uznał, bo któregoś dnia zobaczyłem ją siedzącą samotnie na ławeczce, puszczającą kaczki na wodzie.

I kto tu jest teraz zużytym kondomem?

yuna vel laya · Wysłany: Środa 09-05-2007, 14:27 Temat postu:

zaklepuje

przeczytam i zedytuje Very Happy

EDIT:

zużyty kondom Laughing

*turla się ze śmiechu pod biurkiem*
taki już los zuzytego kondoma
Laughing

Dobra, a kiedy już ochłonęłam zrobiło się tak poważnie.
Strasznie mi się podobało, szczególnie te słowa o miłości.
Cud, miód i orzeszki Smile

Naprawdę fajnie Ci to wyszło.
A kiedy już się wczułam w atmosferkę, ostatnie zdanie sprawiło, że omal nie spadałam z krzesła.... Ze śmiechu...

i kto tu jest teraz zuzytym kondomem?
Laughing

Docia · Wysłany: Środa 09-05-2007, 18:03 Temat postu:

klep.

jogobelinka · Wysłany: Środa 09-05-2007, 18:14 Temat postu:

Mod-Falka · Wysłany: Czwartek 10-05-2007, 9:21 Temat postu:

Czyli my z Rożkiem to już taka dedykacyjna para Very Happy

Bo my obie lubimy takie historie i to dlatego... xD
Podobało mi się. Bo z happy endem, ładnie to opisałaś i przyjemnie mi się czytało. Humor mi poprawiło przed maturami. I ogólnie no ładnie, co tu będę owijać w bawełnę Very Happy

Pozdrawiam

Areis · Wysłany: Czwartek 10-05-2007, 13:32 Temat postu:

Początek mnie... zniechęcił. Jakoś tak zbyt banalnie.
Jednak później naprawdę mi się spodobało.
Miałam ochotę przeczytać coś ładnego i lekkiego - akurat wpadła mi w łapska Twoja jednoczęściówka.

Pozdrawiam serdecznie.

Głupia Barbie · Wysłany: Czwartek 10-05-2007, 14:41 Temat postu:

Hmmm. Wiesz, to było ładne.
Ale tylko tyle.
Pozdrawiam, Głupia Barbie.

Miracoliosa · Wysłany: Czwartek 10-05-2007, 16:10 Temat postu:

Yuna, wiesz co Ci powiem? Nie znam Cię za dobrze, ale Cię lubię, serio Smile

Dzięki za komentarz, cieszę się, że Ci się tak podobało. Szczerze mówiąc bardzo zależało mi na tym, żeby ktoś zwrócił uwagę na te opisy zielonego i wyglądu miłości, bo długo, ale to długo się zastanawiałam nad tym, jak to ubrać ładnie w słowa. Kurczę, jesteś już którąś z kolei osobą, która mi mówi, że spadła z krzesła Smile

Luthies, moja żono nadobna, tylko nie rozwód! Bo będę płakać...
A tak serio to miło, że Ci się podobało. Dziąks źą xD xD xD xD A ten, błędy już poprawiłam, wiem ze ich tam parę było, bo przepisywałam w pośpiechu i nie miałam czasu na sprawdzanie.

Docia, czy my się znamy? Bo nie kojarzę Smile

Dzięki za wytknięcie błędu, poprawiłam. A co do fabuły - ja się trudnię tylko w pisaniu takich banałów, wolę to niż smętne i jakże poważne i relfeksyjne opowieści, których akcja toczy się w opowiadaniu itepe itede. Po prostu nawet nie umiem takich pisać.

jogobelinka, dzięki za wytknięcie błędu, tez poprawiłam xD "Szkoła uczuć"? Przynam szczerze, że o tej całej "Szkole uczuć" tylko coś mi się obiło o uszy, ale nie mam pojęcia o co tam chodzi, tak samo jak w przypadku "Skazanego na śmierć" xD. Mam jednak nadzieję, że to podobieństwo nie jest aż tak rażące. bo tekst jest całkiem mój. ja nie mogę, następna, która spadła za krzesła Smile

Pozdrawiam

Faluś, amore mio, w rzeczy samej Smile

Jakbym mogła, to Tobie i Rożusiowi zadedykowałabym wszystko na tym forum, bo to tak naprawdę dzięki Wam zaczęłam się udzielać i także dzięki waszemu wsparciu i ciepłym słowom powstała moja pierwsza jednoczęściówka. Także Wy zawsze w parze Smile

Areis, tak jak już wspomniałam - ja piszę głównie banalne opowiastki. Jak sama mówisz - lekkie, bo czy ładne... To już tylko wasza opinia Smile

Całuski

Głupia Barbie, rozumiem. Być może na ten temat nie da się więcej powiedzieć, ale to nic, bo... co tu mówic na temat banalnych historyjek...? xD

Eeeeej, ja chcę już na xad! *płacze*

PeeS: Wybaczcie błędy, ale jem obiadek i nie chce mi się poprawiać, mój kotlet przysłanie mi cały świat xDDDDD

Funny Otherwise · Wysłany: Czwartek 10-05-2007, 17:36 Temat postu:

Okay, komentarz był - jak na mnie wypada - dość przemyślany. Z Billem zerwała dziewczyna - gdybyś inaczej opisała pierwszy akapit, nie czytałabym dalej. Wy - wszyscy tu zebrani - będziecie się krok po kroku dowiadywać, że nie lubię Billa+Wielkiej Miłości do dziewczyny. Hm, ale ty to tak pięknie opisałaś.
A tłumaczenie Stefani miłości, koloru zielonego ... pięknie.

Miracoliosa · Wysłany: Piątek 11-05-2007, 15:39 Temat postu:

Funny, a dlaczego akurat ten opis pierwszego akapitu zachęcił Cię do dlaszego czytania, że tak spytam? Smile

Miło, ze Ci się podobało, szczególnie że jak sama mówisz - nie przepadasz za love story z Bidonem w roli głównej. Ściskam

Sprężynka · Wysłany: Niedziela 13-05-2007, 17:57 Temat postu:

A mi się strasznie podobało.
Ta niewidoma dziewczyna, wrażliwy Bill i w ogóle Very Happy

Bardzo ładnie.
Pozdrawiam ;]

mroczny anioł · Wysłany: Poniedziałek 14-05-2007, 12:49 Temat postu:

ej no... nie można tak ludzi bezprawnie z krzeseł zrzucać, bo to może stac się niebezpieczne i tyłek potem boli i nie wspominając o mięśniach twarzy, które po kilkuminutowym śmianiu się czasem potrafią boleć i do tego śmianie się na bezdechu udusić się można właśnie przez takie teksty z zużytym kondonem Smile

juchasek · Wysłany: Sobota 19-05-2007, 20:03 Temat postu:

Ładne, naprawde ładne.

Świetna fabuła i ładny styl. Oczywiście Panna P pisze lepiej, ale ty jesteś na jednym z pierwszych miejsc . Smile

Funny Otherwise · Wysłany: Sobota 19-05-2007, 20:36 Temat postu:

Docia · Wysłany: Niedziela 20-05-2007, 18:10 Temat postu:

Miracoliosa · Wysłany: Środa 23-05-2007, 18:06 Temat postu:

Sprężynka, cieszę się, że Ci się podoba Smile

mroczny anioł, to następnym razem kupię poduszki i je sobie do tyłka sznurkami przywiążecie, żeby mnie więcej nie oskarżać że Was coś boli, jak z krzeseł spadacie Smile

juchasek, fakt, do Pe mi jeszcze daleko, ale cieszę się, że i tak mnie doceniasz Smile

Funny, koleżanko moja kochana, cieszę się, że dostrzegłaś w tym coś więcej, niż banalne love story, którym "Wiatr" co prawda był, ale ja mimo wszystko chciałam w nim coś przekazać. Coś... od siebie. Buziaczki, tęsknię za Tobą Smile

Docia, a ja słyszałam już od mojej nadobnej koleżanki z klasy,że ściągnęłam ten tekst o wietrze ze "Szkoły uczuć". Zrobiło mi się trochę przykro, bo tego filmu ani razu nie oglądałam i nie mam pojęcia o co w nim chodzi, a słowa o wietrze wyszły całkiem ode mnie... No nic, w dzisiejszych czasach nie da się wymyślić czegoś, co się już nie powtarzało, ale ja mimo wszystko staram się napisać coś swojego. Pozdrawiam

helcia · Wysłany: Piątek 25-05-2007, 13:48 Temat postu:

Dawno to czytałam, zaraz po dodaniu, ale wtedy miałam bunt na to forum. No bo mnie wkurza, ale co, nie dam mu umrzeć w spokoju.
Bardzo mi się podobało, Twoje opowiadania mają blask. Taki, że się człowiek musi uśmiechnąć, bo inaczej padnie. I zawsze potrafisz tak napisać ostatnie zdanie, żeby się tak miło zrobiło.
I to z kondomem, mwah. ^
Ogólnie, wiesz, że kocham Twoje dzieła? xD

Miracoliosa · Wysłany: Sobota 26-05-2007, 13:08 Temat postu:

Helcia, nawet nie wiesz, jak mi się miło zrobiło po przeczytaniu Twojego komentarza...
Uuu, a z tym kondomem to mi do głowy wpadło tak nagle, że się się sama z siebie zaczęłam śmiać Smile

Ale o to chodzi. Żebyście się śmiały, bo smiech to zdrowie, tylko tak jak już wspominałam - zaczynam się już bać o wasze biedne, obolałe tyłki, jeszcze trochę i trafię za te wszystkie siniaki do więzienia, jak Wy tak z krzeseł spadacie Smile

Jeszcze raz wielkie dzięki. Miło usłyszeć (a raczej przeczytać), że ktoś kocha moje marne wypociny Smile

Salida · Wysłany: Sobota 26-05-2007, 14:19 Temat postu:

Ładne... podobało mi sie i to nawet bardzo.

"zużyty kondom"

hehe xD

weny,

Ave Sal.

Miracoliosa · Wysłany: Sobota 26-05-2007, 16:58 Temat postu:

Sali, co wyście się tak tego biednego zuzytego kondoma przyczepiły? Smile

A wena się przyda, i to bardzo.

Ściskam.

Wunderschön · Wysłany: Sobota 26-05-2007, 18:36 Temat postu:

macam xD

edit:

Miracoliosa · Wysłany: Sobota 26-05-2007, 18:59 Temat postu:

Wunder, przede wszystkim wielkie dzięki za wytknięcie błędu Smile

Ja wiem, czy to takie poetyckie było? Nieważne; w każdym razie po mojemu Smile

O, w takim razie wszystkiego najlepszego z okazji urodzin, Karolinko! Trochę spóźnione, wiem, ale.. chyba zawsze coś Smile

Wunderschön · Wysłany: Sobota 26-05-2007, 19:45 Temat postu:

Po to są czytelnicy, żeby mówić o błędach, nie? xD haha! XD

Było poetycko!
znaczy w moim mniemaniu xD

i dzięki za życzonka

Gabrielle · Wysłany: Sobota 26-05-2007, 21:47 Temat postu:

Taka prosta historia, tak ot o wyjątkowej miłości. A bardzo mi się podobała. Urzekła.
Była taka uczuciowa i brak mi więcej określeń.
Tylko efekt końcowy zepsół mi ten kondom xD

W każdym razie jak najbradziej na tak. Bardzo mi się podobało.

Pozdrawiam

Asiulla · Wysłany: Sobota 26-05-2007, 22:04 Temat postu:

Podobało mi się.
I to bardzo.
Te opisy koloru zielonego i miłości.
Trzeba naprawdę umieć pisać, trzeba mieć wyobraźnię.
Ty to masz.

Nie wiem co jeszcze powiedzieć.
Nie umiem opisać, tego jak mi się to podobało.
Brak mi słów.
Totalny zawias.

Suuuuper!
Czekam na kolejne Twoje opowiadanie! Smile

Weeny życzę dużo!
Asiulla