Tokio Hotel

Kathleen · Wysłany: Piątek 17-11-2006, 17:51 Temat postu:

Kochana autorko tu nie ma za co dziękować. My tu wszyscy zdychamy, co też napiszesz w następnej części.
Błagamy na kolanach. O dajże nam taki nektar jakim jest następna część!

Letty · Wysłany: Piątek 17-11-2006, 23:26 Temat postu:

hmm...po głębszych zastanowieniach, to moge iść na taki układ Grey_Light_Colorz_PDT_42

ale ty go bieżesz w środy czwartki i piątki, a ja reszte Very Happy

no dobra, soboty wspólne Wink

ahh...tak ja kocham trójkąciki^^

a tak poza tym, to ja chce nowy part...
już
teraz
zaraz...
a nie!
"niedługo"
to bardziej długo, czy krótko?!
ale i tak kocham ;*

WiÓrA · Wysłany: Niedziela 19-11-2006, 13:05 Temat postu:

Manus gdzie cie wcięło??? Pisze za LAinę, bo ma chwilowe zawieszenie kompa od poniedziałku bedzie.

Dawaj new part.

Wampirek · Wysłany: Niedziela 19-11-2006, 16:21 Temat postu:

młahahaha, pogólnie jak zawsze mnie rozwaliłaś Smile

Błędnów nie moge znaleźć, bo ich... nie ma?...

Smile

Pozdrawiam

Alexz · Wysłany: Piątek 24-11-2006, 21:37 Temat postu:

Maunus...
Ty na prawdę chcesz tego kopa w tyłek?

Albo poszukujesz natchnienia...

Mniejsza.

Ostatnio mi powiedzieli, że zarażam optymizmem...

Myślałam, że:

Maunus · Wysłany: Piątek 01-12-2006, 21:16 Temat postu:

Hej kochane, jeszcze dzisiaj będzie nowy odcinek Smile

(chyba xD)

Kot_W_Butach ->Dziękuję za wytknięcie błedów

Kochana jesteś, dziękuję za komentarz

Anth92 -> Taaaki komentarz, dziękuję :*Muach!

Laribett -> Bardzo się cieszę, że tak uważasz

Dzięki

AlexZ -> Noooo! Moje słoneczko!

Dzięki za PW, nie miałam czasu odpisać, ale mnie zomtywowałaś

Dziękuję za komenciki

MarTiT -> Hehe, teraz już wiesz czemu taki słaby opis scenki xD

Dzięki

Piak -> Yyy, teksty bierem ze łba, raz się mocniej przywali i się znajdują Smile

Dzięki

Laina -> Dzięki za komcia:*

Kathleen -> Cieszę się, że się podoba, dziękuję za komcia

Angel of Blood -> Angi Very Happy

Strasznie rozbawił mnie Twój komentarz i dzięki za niego

Dżampara -> Hehe, dzięki

Wampirek -> Hehe, błędy się schowały... xD

dzięki:*
Dziękuję Wam wszystkim, Kochane

Maunus · Wysłany: Piątek 01-12-2006, 21:41 Temat postu: Małe opóźnienie...

Zatem dodaję odcinek... Szczerze mówiąc nie podoba mi się za bardzo, z pewnością jest sporo błedów xD Ale może ujdzie w tłoku?...

<bijcie> Rolling Eyes

***

Tom powoli poczłapał do sypialni, a Ema, korzystając z chwili nieuwagi bliźniaka, oparła się o ścianę i wzięła głęboki oddech.
— Kryzys zażegnany... — mruknęła do siebie, czując, że rumieńce zanikają. Zawsze miała problemy z czerwienieniem, wystarczyło tylko, że się lekko zdenerwowała lub zawstydziła.
— Ema, no chodź! — popędził ją Tom, a ta energicznie oderwała się od ściany, biegnąc ku niemu.
Gdy weszli do pokoju, nic nie wskazywało na to, że stało się w nim coś niezwykłego. Tom zmierzył ucieszonego Billa badawczym wzrokiem, a następnie rozdziawił paszczę, w geście głębokiego zamyślenia. Ema poszła w jego ślady i po chwili można było podziwiać dwa karpie, stojące na środku pomieszczenia.
Tom zmarszczył brwi i spojrzał się z wyrzutem na brata.
— Po co nas wołałeś?... — spytał, a Bill zrobił minę z serii: „Co za ćwok!”
— No nie wmawiaj mi, że nie zauważyłeś! — oburzył się Bill, stając w szerokim rozkroku i otwierając szerzej oczy.
Tom wymienił spojrzenia z Emą, a następnie z Kasy i Gustavem... To znaczy, nie udało mu się z Kasy i Guciem, gdyż ci leżeli cali zapłakani na podłodze, nie mogąc otworzyć załzawionych ze śmiechu oczu. Bill w końcu nie wytrzymał i ryknął:
— No nie widzisz, że mam na rzęsach niebieski tusz?!
Ema runęła na podłogę, bulgocząc coś w stylu: „sakrebleee!!!”.
Kasy przywaliła głową o podłogę, a Gustav dostał czkawki.
Szczęka Toma wylądowała na podłodze...
W jego oczach zaszkliła się łezka wzruszenia.
— Brat mi ocipiał!... — zakwilił po chwili, melancholijnie smarkając w rękaw.

***
— Na razie!!! — pożegnała nauczyciela Inell, zatrzaskując za nim drzwi. — Już nie mogę się doczekać lekcji biologii... — zarechotała, wspinając się po schodach na piętro.
Wpadła do swego pokoju i rzuciła się na łóżko. Lenistwo... To był jej żywioł. Wyciągnęła się wygodnie i wpatrzyła w sufit. Przypomniały jej się wydarzenia sprzed wieczoru, a jej ciało przeszedł przyjemny dreszcz. Chyba dobrze, że do niczego poważnego nie doszło... Pierwszy raz podziękowała niebiosom za sklerozę Billa i za to, że do najbliższej kondomiarni był kawał drogi. Owszem tego wieczoru ją poniosło i miała ochotę pogrzeszyć, ale gdy pomyślała o tej sprawie na spokojnie, to doszła do pewnych wniosków, które sobie zapisała:
a) Nie jestem gotowa do bycia mamą, co trzeba wziąć pod uwagę!... Usrane pieluchy i smoczki... Poza tym moja mama zabiłaby mnie za to, że ją tak wcześnie „zbabciowałam”.
b) Mama postanowiła w tym roku wziąć mnie do ginekologa z przyczyn czysto profilaktycznych, na badania kontrolne. I co bym jej powiedziała, gdyby pani doktor po oględzinach błyskotliwie stwierdziła, że jestem już „po przepychaniu”?... (Chociaż to nie jest akurat największy problem. Mogłabym powiedzieć, że się na płotek nadziałam czy coś...)
c) To nie było odpowiednie miejsce, czas i nastrój dla pierwszego razu!... Nie było świec, róż, łoża z baldachimem, muzyki, kolacji...
Inell usiadła na łóżku i pod wpływem weny stwierdziła, że zacznie pisać pamiętnik. Zawsze chciała go prowadzić, ale nigdy nie miała na to czasu. Podeszła do biurka i wyciągnęła ładny niebieski zeszyt. Otworzyła go na pierwszej stronie i chwyciła długopis.
„ Obudziłam się rano. Umyłam zęby. Wywaliłam Billa przez okno i zjadłam śniadanie. Podrapałam się w łydkę. Wpuściłam Fabiana do domu i miałam z nim lekcję. Wkurwiłam go i sobie polazł, prymityw. Kompletnie się facet na fizyce nie zna! Tylko mu deskorolki i Barbie w głowie! Teraz piszę te słowa leżąc w łóżku. Idę do Kaulitzów, bo mi się nudzi.”
Inell westchnęła i spojrzała na swoje dzieło. Zawsze czuła, że pisanie jest miłym doświadczeniem, ale nigdy nie podejrzewała się o taki talent literacki.
Zamknęła zeszyt i włożyła go pod poduszkę. Szybkim krokiem przemierzyła korytarz, mijając Rafaela, który ze wdziękiem jodłował do dezodorantu w kulce. In odpuściła sobie kąśliwe uwagi i wyszła z domu, pozostawiając rodzicom kartkę informacyjną na lodówce. Na miejscu drzwi otworzył jej Bill, wdzięcznie trzepocząc rzęsami.
— Boże, Bill!!! RZĘSY CI POSINIAŁY!!! — jęknęła przestraszona Inell, łapiąc chłopaka za ramiona i potrząsając nim jak szmacianą lalką.
Bill strzelił focha i bez słowa udał się do pokoju, w którym siedzieli jego przyjaciele. Inell doszła do nich i z pytającą miną spojrzała na Toma.
— Hej In, wiesz, że Bill zmienił styl? Teraz maluje się na niebiesko! — zarechotał Dredziarz, a Inell przysiadła z wrażenia na biurku.
— Nie na niebiesko, pajacu, to jest granatowy!!! — zdenerwował się chłopak i dodał — A tak w ogóle, to nie zmieniłem stylu, zostaję przy czerni!...
— Dzięki Bogu... — stęknęła pod nosem Inell, a Bill naburmuszył się i poprawił włosy.
Dumnie wszedł do łazienki, z zamiarem ponownego umrocznienia swego wyglądu. Zmył niebieski tusz i na nowo potraktował się czarnym. Zrobił do lustra groźną minę i stwierdził, że robią mu się zmarszczki na czole... „Starość, nie radość”, stwierdził i powrócił do pomieszczenia. Gustav leżał wciąż na ziemi, ale tym razem jego głowa spoczywała na kolanach Kasy, siedzącej po turecku i bawiącej się jego włosami. Trochę go zdziwił ten widok, ale nie wnikał. Obok leżała Inell, z głową na kolanach Toma, który bawił się jej... Yyy?
— Tom, czy ci się coś nie pomyliło?... — syknął Bill, a jego głos ociekał jadem. Inell uśmiechnęła się tylko znacząco do Toma, a ten mrugnął do niej dyskretnie oczkiem.
— Nie, czemu?... — mruknął Tom, głaszcząc Inell po głowie.
— Nie udawaj greka!!! — wrzasnął Bill, wskazując palcem na Inell.
— Yyy?...
— ...
— Nie udaję Włocha!!! Pieprzyć makaroniarzy!...
— Nie o to mi chodzi debilu, moim głównym przesłaniem jest to, żebyś zostawił Inell w tempie jednostajnym przyspieszonym, bo jak nie, to ci jaja urwę.
— Ha!... Zawsze wiedziałem, że zazdrościsz mi jaj!!! Już jako dziecko robiłem ładniejsze pisanki!...
— Nie zmieniaj tematu!!!... — jęknął Bill, czując, że czerwienieje. — Ja mam... To znaczy, robię ładniejsze pisanki!!!
— Chyba śnisz! – prychnął Tom, wstając i zmuszając Inell do zmiany pozycji na siedzącą.
— Ja nie śnię, ja to wiem!!! — warknął Bill, ze wściekłością spoglądając kątem oka na oniemiałą z lekka Inell.
— Pojedynek?! — syknął Tom, podciągając rękawy.
— Och nie!!! Nie bijcie się!... — stęknęła brunetka, łapiąc się za głowę.
— A kto tu mówił o bójce?... — prychnął Bill, wyciągając z szafki farbki. — Przynieś mi kobieto jaja i pędzelki!...

***
(Kilka godzin później)

Na stole walało się około pięćdziesiąt pisanek. Bill leżał wykończony na sofie, a Tom w rogu pokoju. Obaj sapali ciężko i patrzyli na swoje obolałe dłonie. Kasy przeliczała sumy, jakie by dostała, gdyby sprzedała te pisanki, Gucio przysnął, a Inell porównywała prace bliźniaków.
— Remis — stwierdziła, siadając obok Billa. Pocałowała go, stwierdzając w duchu, że jej prowokacje miewają dziwne skutki i musi ograniczyć je do minimum.
— Ech... — westchnął Tom, nie mając siły do złożenia bardziej sensownego zdania.
— Kurczę, gdyby tak każde jajo opchnąć chociaż za euro... — westchnęła Kasidy, budząc Gucia i siadając obok niego. Ten spojrzał na dziewczynę z wyrzutem i położył głowę na jej ramieniu, ponownie zasypiając. — Ten, to wiecznie śpi... — mruknęła blondynka, spoglądając na twarz Gustava, która zastygła w geście zadowolenia.
— Co wy chcecie zrobić z tym wszystkim? – zapytała Ema, wskazując ręką na płód wielogodzinnej pracy bliźniaków.
Tom zmarszczył lekko czoło i wyjrzał przez okno. Bill zrozumiał o co mu chodzi i już po chwili razem przerzucali pisanki do sąsiadów na podwórko.
Inell stwierdziła, że Billowi do twarzy z jajami.

***

(Około jedną, nudną godzinę później)

Bill podniósł głowę i spojrzał na stężałą twarz Toma, który przykucając obok Emy, miał wygląd i minę srającego kota na pustyni. Lekko naćpanego kota.
— Tom, co ty?... Ciśniesz tam?... — mruknął Bill do brata, a ten podniósł na niego swe nieprzytomnie oczy.
— Co?... — sapnął blondyn.
— Nic, zastanawiam się, czy przynieść ci nocnik. — parsknął Bill, a Ema zachłysnęła się sokiem pomarańczowym, który następnie został wystrzelony przez nos, rozpraszając się w promieniu metra.
Bill zrobił obrażoną minę i pogłaskał swój ukochany dywan.
— No nie dość, że brat mi się tu zaraz zesra, to ta jeszcze z mordy zraszacz robi! Wiecie ile ten dywan jest wart?! — prychnął Bill, a Tom zmarszczył brwi.
— Mama kupiła go na wyprzedaży za dziesięć Euro przecież! — zawołał, posyłając Kasidy znaczące spojrzenie.
— Ty materialisto jeden! — wysapał Bill, a Tom uśmiechnął się pod nosem, jakby sobie coś przypominając. — Ten dywan ma dla mnie wielką wartość sentymentalną!!!— oświadczył, a głupawy uśmiech Toma coraz bardziej się poszerzał.
— Bill jako dziecko używał tego dywanu jako płaszcza super bohatera, latając w nim po domu i doprowadzając mamę do szału.
— Ty też go nosiłeś! Właściwie, to częściej niż ja!— bronił się Bill, a Tom ogłupiałą miną potwierdził jego słowa.
Chłopak w dredach speszył się i spojrzał ze złością na Billa.
— Dobra, koniec tematu, bo jak się rozgadasz, to jeszcze wszystkim powiesz, że się lalkami kiedyś bawiłem!!! — fuknął Tom, a po chwili słychać było padanie pięciu kwiczących ciał.

***

— Dzień dobry pani, gdzie są te pierdoły, które zapomniały mnie wczoraj odebrać ze dworca? —spytał umięśniony szatyn, gdy Brygida otworzyła mu drzwi. Kobieta otworzyła usta i z zachwytem w oczach wskazała palcem na schody prowadzące do królestwa bliźniaków.
— Dziękuję pani. — chłopak uśmiechnął się do kobieciny i zaczął podążać za dziwnym hałasem.
Stanął przed drzwiami i uchylił je leciutko.
— BUAHAHAHAHAHA!!! — ryknęło coś, a wystraszony szatyn natychmiast puścił klamkę, tym samym zamykając przejście.
Postanowił kulturalnie zapukać do drzwi, choć ze złości na bliźniaków miał ochotę wywarzyć je z hukiem i zrobić z Kaulitzów salami.
PUK! PUK!
— Kto tam? — spytał głupawo Gustav, a Tom poderwał się z miejsca i pobiegł otworzyć. Szarpnął za klamkę i rozwarł wrota na całą szerokość, następnie szybko je zatrzaskując, na widok stojącej w nich postaci.
— CO CI!? — wrzasnął Bill, który właśnie wyszedł z łazienki.
— TAM JEST ROZJUSZONA BESTIA, TFU! BASISTA! — ryknął Tom, dając nura pod łóżko i klinując się w połowie.
Bill na czterech łapach wczołgał się do szafy, a Gustav stanął za firanką, modląc się, by nie dostać czkawki, która zwykle nawiedzała go w nerwowych momentach. Ema błyskawicznie przepchała Toma i wraz z przyjaciółkami wskoczyła do łazienki, zamykając się od środka i gasząc światło. Zapadła głucha cisza, a zszokowany Georg, stojąc wciąż na korytarzu, postanowił ponowić próbę otwarcia drzwi. Ze zdziwieniem stwierdził, że gdzieś zniknęło pięć, uśmianych jeszcze przed chwilą, mord. Podrapał się po głowie i nagle spostrzegł coś dziwnego. Mianowicie dreda wystającego spod kanapy... Podejrzana sprawa.
— Tom, kretynie, wyłaź, muszę się z tobą policzyć... — prychnął Georg, dla zachęty pociągając chłopaka za dreda.
Tom, jak na twardziela przystało, zastygł w bezruchu i czekał na rozwój wydarzeń w kryjówce.
— No wyłaź idioto! — ryknął Georg, waląc z nerwów pięścią o szafę. Nagle wyskoczył z niej Bill, rzucając się na szczupaka w drugą stronę pokoju i osłaniając twarz wieszakiem. Wylądował na kanapie, a Gustav, kryjący się tuż obok za firanką, kichnął.
Tom w przypływie odwagi postanowił wytknąć zadek poza wały obronne, lecz w całkowitym wydostaniu się przeszkadzała mu niskość łóżka...
— Wklinowałem się na dobre!... — zajęczał, a Georg z lubością podszedł do niego i kopnął go w tyłek.
A PSIIIK!!!
Firanka uniosła się lekko.
— AAA! ZBOCZENIEC! — zawył Tom, ze łzami w oczach, próbując spłoszyć tym napastnika.
Chłopak pozostał niewzruszony.
— Wiecie, że przez waszą sklerozę musiałem spędzić noc u ciotki?! — ryknął Georg, zwracając się do chłopców. — Wiecie, że ona ma pięć śmierdzących kotów?! Wiecie, że uparła się by zrobić mi warkoczyki?! Łaziłem tak wczoraj cały dzień i musiałem karmić te zapchlone pazurzaste stwory!!! A kiedy jednego wywaliłem za parapet, to ciotka chwyciła mnie za kostki i wystawiła za okno!!! Kazała mi złapać kota! A jak ten diabeł wcielony wspiął się po moich plecach do środka, to ciotka puściła mnie i spadłem do ogrodu!!!
Georg, cały czerwony na twarzy, dyszał ciężko, spoglądając to na bliźniaków, to na wystającą zza firany głowę Gustava. Chłopak opadł na kanapę, okazując w ten sposób, że nikogo nie będzie bił. Drzwi łazienki uchyliły się i trzy dziewczyny wróciły do pokoju. Bill porzucił swój wieszak, Gustav wyplątał się z firany, a Tom w jakiś sposób wydostał się spod łóżka. Wszyscy okrążyli Georga i zaczęli składać mu wyrazy współczucia oraz przepraszać za własną sklerozę. W końcu usiedli razem w salonie i zaczęli opowiadać sobie różne historie, których Inell słuchała z najwyższym zaciekawieniem...

Alexz · Wysłany: Piątek 01-12-2006, 21:50 Temat postu:

1?

Edit

Tjaaa... Ujdzie w tłoku...
Kobito, ty się więcej nie wypowiadaj na temat odcinka! Grey_Light_Colorz_PDT_42

Jaki jest?
Boski, ale to i tak za mało powiedziane xD

A teraz najukochańsze fragmenty z całego odcinka:
xD

Przywrócony_id:(3971) · Wysłany: Piątek 01-12-2006, 22:05 Temat postu:

Świetna notka Very Happy

. Zresztą, czy kiedyś było inaczej? ;D
Co ja ci będę mówić, i tak wiesz, że było cudownie i należą Ci się oklaski, czerwony dywan i butelka szampana Very Happy

Błędów dużo nie było, a poza tym nie zwracałam na nie uwagi Wink

.
Ale rzuciło mi się w oczy "ze wdziękiem",a pisze się "z wdziękiem". Dodatkowo jeszcze przecinki, ale już nie będę Cię nimi męczyć Wink

.

MarTiT · Wysłany: Piątek 01-12-2006, 22:06 Temat postu:

nooo.. i nareszcie żem sie doczekałą.. Very Happy

.. i nie jestem zawiedziona, dziewczyno poprostu uwielbiam twój styl pisania i poczucie humoru..ich will mehr Very Happy

..to czekam na next pozdro

Anth92 · Wysłany: Sobota 02-12-2006, 15:00 Temat postu: Re: Małe opóźnienie...

Ojoj. Mój komentarz wyjdzie dłuuuugi, już teraz to wiem. xD Przepraszam za tyle cytatów ale nie mogę ze śmiechu. Musiałam to wszystko zamieścić.

BAD^^DuśQa · Wysłany: Sobota 02-12-2006, 20:12 Temat postu:

Boskie Opko...
Nieziemski...
Czekam na nstepne...
I tak ta część byłą Dobra

Dżampara · Wysłany: Niedziela 03-12-2006, 13:07 Temat postu:

Boze ty mój swiety

Leje jak nic

Ta notka była chyba najbardziej brechtowa od wszystkich

Nie no padłam na twarz po biurko jak to czytałam

Buahahahaahah xD

Letty · Wysłany: Niedziela 03-12-2006, 13:33 Temat postu:

buhahaha...pisanki rządzą!
a ten tusz... wybuchnełam takim śmiechem, że mama z drugiego pokoju przyleciała zapytać się, co mi jest xP

hihi...to opowiadanie jest jedyną rzeczą, dla której wchodze ba to forum, więc spraw bym wpadała na nie częściej Wink

wiecznie kochający,
Piak (spod monopolowego Wink

)

Madziaa ;** · Wysłany: Poniedziałek 04-12-2006, 10:04 Temat postu:

oł maj Gasz ! xD
Hahahahhahahah Very Happy

Nie wyszedł Ci odcinek ?! Surprised

Chyba kpisz ! Very Happy

Świetny był ! Very Happy

Hahahaha xD
Nie napisze nic konkretego, bo muszę iść wyjaśnić mamie, że ze mna wwszystko w porządku, i śmiałam się w głos, tylko dlatego, że...
Dlaczego ? Very Happy

Jeszcze raz mówię: cudna część ! Very Happy

Pozdrwiam

WiÓrA · Wysłany: Poniedziałek 04-12-2006, 13:57 Temat postu:

grzeję miejscę kiedyś tam skoomentuje, jak wpadnę do qmpeli, bo Syś (Laina) zrąbała mi kompa i nie ma dostępu do sieci a teraz mi sie informatyka kończy a jutro jadę do kielc, kogo odwiedzić? czekać pod domem dziecka na toporowskiego, jedziemy zabawki zawieżć, tak koło 9 rano.

Popzdr

karolla1119 · Wysłany: Niedziela 10-12-2006, 4:34 Temat postu:

To było GENIALNE! Żadne opowiadanie nie wprawiło mnie w taki nastrój, jak twoje.... Normalnie tarzałam się ze śmiechu, oplułam monitor i brzuch mnie boli....

Ale dzięki tobie jestem w genialnym humorq i dodstałąm głupawki... Najlepsze było to z Emy robiącą fontannę....XD Czekam na new parta! Na babk skomentuję!

Pozderx!
Życzę weny!
Karks

Wampirek · Wysłany: Piątek 15-12-2006, 18:17 Temat postu:

Alexz · Wysłany: Piątek 15-12-2006, 20:24 Temat postu:

Maunus...
Ty wiesz, że ja tęsknię?
Crying or Very sad

Nowy part pojawił się równo pół miesiąca temu, bo piętnaście dni

No i ja, ten teges...

No tęsknie, nie?
Rolling Eyes

Chciałabym wiedzieć, na jakim poziomie jest nowy part.
Tak z ciekawości...
A jak coś służę motywującymi PW

Kończę.
Idę tęsknić w samotności xD
Niom...
To pa xD

Alexz

P.S. A będzie nowy part jeszcze w tym roku? xD

Letty · Wysłany: Niedziela 17-12-2006, 17:46 Temat postu:

ekhem ekhem...
że tak się grzecznie wyraże...

dawaj nową część, bo ci kopa w dupencie takiego zasadze, że cię nawet Bill w soczewkacz kontaktowy nie pozna!

uff...od razu lepiej xP
to kiedy nowy part?
<333

Maunus · Wysłany: Czwartek 28-12-2006, 22:43 Temat postu:

Moje Kochane!
Brak mi słów, by odwdzięczyć się Wam za te wspaniałe komentarze i za radość, jakiej mi dostarczyły.
Straciłam kompletnie chęci i tzw. wenę. Mam wrażenie, że to opowiadanie jest mało wartosciowe:jak serial "Świat według Kiepskich" W każdym odcinku nowy wątek, który ma mało wspólnego z poprzednimi...
Chcę zakończyć to opowiadanie.
Dodam jeszcze maksymalnie 2 części:)
Bardzo Wam dziękuję za to, że czytałyście moje twory:) Pozdrawiam i kocham Was wszystkie:*

Alexz · Wysłany: Czwartek 28-12-2006, 23:09 Temat postu:

Ja... Ja nie wiem co mam powiedzieć.
Zaskoczyłaś mnie całkowicie.

Oł maj Gasz...
Tylko 2 części?!
To jak ja będę sobie humor poprawiała po zrytym dniu?
Przy czyim opowiadaniu będę się śmiać?
Maunus nie rób mi tego Crying or Very sad

Ale...
Zaczniesz pisać coś nowego, nie?

Crying or Very sad

MarTiT · Wysłany: Czwartek 28-12-2006, 23:26 Temat postu:

wiesz komentowanie tego opka to czysta przyjemnośc.. uwielbiałam je czytać.. i uwielbiam nadal.. każdą część przeczytałam co najmniej 2 razy.. i miałam nadzieje że będą kolejne i nie tylko jakieś 2 ale 200 a tu.. nie rozumiem.. jak możesz myśleć że to opko jest bezwartościowe.. było wyjątkowe poprzez sposób w jaki je pisałaś.. było dla mnie niczym chwila zapomnienia i oderwania się od rzeczywistości.. ty nie możesz mi.. znaczy się nam tego zrobić.. jak chcesz to ci zraz te wene przywrócimy.. dziewczyny trzeba przywrócić Maunus chęci do pisania

BAD^^DuśQa · Wysłany: Piątek 29-12-2006, 9:20 Temat postu:

Ej ejej... tak o nie mozna stracić weny i chęci może być mały zastuj. Nie czepijaj sie Kiepskiich niby taki głupi i każdy odcinek inny wątek, ale ludzie lubią to ogladać tak jak czytać to opowiadanie( nie pozbierasz sie na 4 cześci???) Smile

Sory za porównanie ale ty zrobiłaś to pierwsza:)

Letty · Wysłany: Piątek 29-12-2006, 12:45 Temat postu:

w kulki se lecisz?! chcesz, żebym wogóle przestała na forum zaglądać?!
Maunus, to opowiadanie jest tak fantastyczne, że ja ci nie pozwalam go zakończyć! słyszesz?
to mi chcociaż powiedz, kiedy ta nowa część będzie Wink