Tokio Hotel

*JoFy* · Wysłany: Wtorek 11-07-2006, 23:40 Temat postu:

noo nareszcie koffana Mad moge skomentowac<sorki za bledy ale tu u tych angolii nie ma polskich znakow> w kazdym razie nowe party cud miod , bosko ci wyszly Very Happy

i oczywiscie koniec w najciekawszym momencie Twisted Evil

wiec czekam niecierpliwie na rozwoj akcji z Kaulitzem Laughing

buzka:*

Ejkuś · Wysłany: Środa 02-08-2006, 19:08 Temat postu:

Ojeju a CO TO?
Żadnego nowego parcisława??
Gaguś, trzymaj mnie złotko bo nie wytrzymam ;[
Czekam no kurczak...

*:M!s!a:* · Wysłany: Poniedziałek 14-08-2006, 17:27 Temat postu:

Jaki Down ze mnie. Czytałam to miesiąc temu(prawie xP) i jeszcze nie skomentowałam x/ Buu ... Co za pacan ze mnie!

A więc Maduś kochany mój xD ;* Świetnie! Jak zwykle zresztą ;] Jestem bardzo ciekawa jak potoczą się dalej relacje Viki vs. Tomuś xP O i akcja ze spodniami czy tam innym ciuchem( nie pamiętam, dawno czytałam) była rewelacyjna xD Ogólnie bardzo pasuje mi i podoba się Twoje poczucie humoru. Bardzo podobne do mojego ;] To mi się właśnie w Twoim opowiadaniu podoba. Taki luuuz, na każdym kroku mam ochotę parskać śmiechem. ale są tez momenty, które mnie wzruszają, chociażby- Vika kochająca ojca i ta zawiła przeszłośc z tym związana. Potrawfisz w ciągu sekundy zmienić mój nastrój. w jednej chwili leżę na panelach ze smiechu po akcji z podpaską, a potem ryczeć mi się chce razem z Viką po telefonie od ojca, a później ejst złośc, znowu smutek, potem znowu zaczynam się śmiać. zmieniasz mój nastrój jak w kaljedoskopie! Nie możliwe! xP

No tylko Maduś kiedy kolejna część? ;] Bardzo, bardzo prosimy xD

Buźki ;*

Mod-MadisoOn · Wysłany: Wtorek 15-08-2006, 14:44 Temat postu:

mwahaha xD

kurcze.
Chcialabym juz cos napisac...
najpierw musze zebrac do kupy tą wenę rozbitą na kawalki...
gdzies się krzata w poblizu.. Rolling Eyes

Ejkuś · Wysłany: Środa 16-08-2006, 13:24 Temat postu:

Jak ja tą wenę złapię za....
Nogę Laughing

to kurdeee....

Czeeeeekam Nioooo

Mod-MadisoOn · Wysłany: Piątek 18-08-2006, 16:45 Temat postu:

Przepraszam, że tak długo nic nie pisałam.
Musiałam zebrać moją wenę w całość i powstało to 'coś'...
Dziękuję tym, którzy pomogli mi się pozbierać.
Przepraszam za błędy, ale nadal czuję się jak cień człowieka...

Kocham Was Heart

___________

Obracając się, usłyszałam głupie śmiechy. O tak... w dodatku bardzo dobrze mi znane.
Moim oczom ukazała się roześmiana twarzyczka Kaulitza, a wraz z nią wyszczerzona buźka Rasela.
No tak... Mogłam się tego spodziewać. Mój brat też tutaj lubi przychodzić.
- O ! Wushert ! widzę obok ciebie dwa wolne miejsca...
- Tak ? no popatrz, cóż to za zbieg okoliczności...
- Owszem ! Bardzo trafny - znowu ten jego wkurzający, zawadiacki uśmieszek.
- Raczej nie - zmierzyłam go surowym wzrokiem, gdy opadł na krześle obok mnie.
Odechciało mi się wszystkiego. Miałam dość oglądania jak Thalis mizdrzy się z Martinem, zbierało mnie na wymioty. Nagle zrobiło się jeszcze gorzej...
- Kaulitz idioto !!! - wydarłam się na niego, gdy poczułam uszczypnięcie w tyłek. Gwałtownie wstałam, tym samym wytrącając Hansowi, stojącemu za mną spaghetti. To natomiast z impetem wylądowało na głowie, siedzącej obok Thal.
- Aaaaa !! - wszyscy wpatrywali się w nią z otwartymi gębami, pierwszy wybuchnął śmiechem oczywiście Tom.
- Thalis... ja... ja przepraszam... - nie potrafiłam powstrzymać śmiechu. Role się odwróciły, teraz to ona była pośmiewiskiem.
- Ty suko ! Zrobiłaś to specjalnie !! - wyglądała po prostu tragicznie, a jej okropny grymas i lament doskonale pasował do całości. Wszyscy się z niej nabijali, tylko Martin próbował się opanować. Zgrywał twardziela z tęgą miną. Dobrze wiedział, że jego dziewczyna to totalne dno. Mimo to widziałam, że miał mi to za złe.
- Nigdy... Tak do mnie nie mów ! Jasne ?! - złapałam ją za szyję i zagryzłam mocno zęby.
Widziałam w jej oczach przerażenie. Biedna, różowa Thal boi się teraz, co pomyślą o niej ludzie. Mała barbie, która liczy się tylko z tym co inni powiedzą.
- Opinia publiczna to dziwka ! Nie wiesz? - trzymałam ją dalej i plułam sarkazmem w twarz. Poniosło mnie... o tak. Pragnęłam tego od dawna...
- Dość !! Zostaw ją !! - Czułam odpychające mnie dłonie Martina.
Chłopak się uniósł. Ucierpiała jego męska duma. No tak... Uraziłam jego dziewczynę... Jego 'dupę', a tak nie można. Przecież ona musi być najlepsza.
- Pewnie ! z przyjemnością... Cała się upieprzyłam od tego gówna na jej głowie.
Denerwowała mnie. Nie mogłam jej strawić. Należała do tych osób, których nie obchodziły nigdy uczucia innych ludzi.
Bezkarnie weszła z butami we mnie i Martina. Wiedziała co było między nami. Ten palant, jednak jej uległ. Uległ ! Jak wszyscy !
Taka właśnie była panna Thal. Wredna suka, która ocenia innych po zawartości portfela.
Niestety... Takich przybywa.
- Ej mała ! Coś ci się rozpływa ! aa... druga twarz !! - Tom otwarcie wyśmiał tapetę naszej barbie.
- Jak ja wyglądam !! Martin ! idziemy stąd ! - histeryzowała, spoglądając w podręczne lusterko.
Niewiele się zastanawiając... wyszli. Z oburzonymi minami.
- Eh i po co to wszystko ? - zapytała nagle Amanda z zawiedzioną miną.
- Am !? Ona wyzwała Vicę ! nie widzisz powodu?
- No tak wiem...
- Jesteś taka sama ! Dokładnie taka jak ona ! - wydzierała się Kat do swojej siostry. - Tylko dzięki tobie byli tu z nami! To twoi znajomi, nie nasi !
- Przestańcie ! Am masz rację... Poniosło mnie, ale jej nienawidzę jasne ?! Nienawidzę ! Za to wszystko co zrobiła.
Atmosfera zrobiła się nieco napięta. Miałam dość... Spojrzałam tylko na nich i już miałam odejść od stołu, kiedy poczułam uścisk na nadgarstku.
- Kaulitz...
- Vic. Zostań...
- Nie drażnij mnie lepiej, bo zaraz ty z trudem zaczerpniesz powietrza jak Thal !
- Wushert do cholery ! Nie zgrywaj ważniaczki !!
- Pozwól mi... choć przez chwilę poczuć sie osraną księżniczką.
Wyszłam... tak po prostu. Miałam kaprys.
Pieprzone egoistki tak właśnie mają...
- ale... ale ja nie chcę ! Co mi znów odbiło ? - kolejne pretensje do samej siebie. Biegłam. Nie patrzyłam gdzie... Coś mnie ciągnęło.
- Park... - szepnęłam, gdy moim oczom ukazał się dobrze znany widok.
Tutaj. Właśnie tutaj czułam się naprawdę wolna.
Ta piękna melodia, którą tworzy szum drzew, oraz śpiew ptaków...
Zawsze siadałam pod cieniem ogromnego dębu i wpatrywałam się w taniec brzóz, kołyszących się na wietrze.... Patrzyłam w jego zawsze uśmiechnięte oczy. Oczy wyrażające wszystko. Oczy... Martina.
Było nam razem tak dobrze...
- Zawiódł ! - wykrzyczałam, tym samym rozganiając myśli.
'Kochasz go' - ciągle ten sam głos krzątał się w mojej głowie. Wmawiał !!
Zupełnie jak opętany.
- Nie !! - wydałam z siebie kolejny krzyk, by odgonić przeszywający głos.
Nagle mój wzrok przykuła para dzieci. Chłopiec i dziewczynka...
Byli tacy beztroscy. Uśmiechnięci.
Chłopczyk odgarnął swojej siostrze wpadające jej do oczu włosy.
Był starszy... Troskliwy braciszek. Zupełnie jak ja i Rasel, gdy byliśmy mali...
Dziewczynkę zawołał jej tata... i poprawił opaskę na pięknych, anielskich włosach, które porywał wiatr.
Ucałował w policzek i pogłaskał po główce.
My też chodziliśmy z tatą do parku. Dokładnie pamiętam. Jak uczył mnie jeździć na rowerze. Gdy upadłam po raz pierwszy, czule mnie objął i powiedział że jestem dzielna... że dam radę. Powiedział jeszcze, że zawsze gdy w życiu upadnę, on będzie przy mnie i mnie podniesie.
Dlaczego teraz go nie ma? Dlaczego ?! Upadłam już nie raz, nie dwa.
Wstałam. Z dumnie uniesioną głową... Tego nauczyło mnie życie.
Nie tata, bo jego zabrakło.
- Zawiódł !
'Kochasz go' - ten sam bieg zdarzeń. To chyba głos mojego serca...
Czy ma rację? - zadawałam sobie pytania. Dlaczego nie słyszałam odpowiedzi ?
-Zawiódł... Tak po prostu, bo nie kochał... bo udawał !
bo stwarzał tylko pozory ! - biłam się z własnymi myślami, a spod przymróżonych powiek wyłoniła się łza. Jedna, jedyna. Niesamowicie gorzka...
Położyłam się na pachnącej trawie. Zamknęłam oczy...
Chciałam zapomnieć. Zapomnieć o tym wszystkim.
Zasnełam.
Śniło mi się, że przed czymś uciekam. Czegoś tak strasznie nie chcę... Panicznie się boję. Nagle ujrzałam postać... w czarnym, długim płaszczu.
Przemierzała ogrody w ciemności, a ja uciekałam. W zwiewnej, białej sukience i rozpuszczonych, burzliwych włosach. Biegłam, tak szybko ile tchu. ale... ale ja stałam w miejscu. Doganiała mnie... Doganiała mnie tajemnicza postać. Złapała za szyję. Dusiłam się. Brakowało mi powietrza. Upadając na ziemię zobaczyłam tatę. Tatę i jego dłoń, wystawioną w moim kierunku. Chciał mnie ratować... za późno.
Obudziłam się... Zaczęłam nerwowo ściskać trawę. Była mokra. Zroszona moimi łzami.
- Płakałam we śnie... - to zdarzało się często.
Ten sam sen od jakiegoś czasu.
'Tato... nie uratowałeś mnie. Nie podniosłeś, gdy upadłam'...
Rozejrzałam się wokół. Było już ciemno. Czas na powrót do domu.
Jednak coś zwróciło moją uwagę.
Zgarbiona postać.
Siedziała na górce, wpatrując się w gładką taflę stawu.
Wrzucała do niego kamienie. Jeden po drugim.
- Wieczorne wyładowanie emocji?
Tajemnicza osoba nagle odwróciła głowę w moją stronę. Czułam w brzuchu nieprzyjemną rewolucję. Bałam się, zbliżała się do mnie.
Kiedy była już blisko, a latarnia oświetliła jej twarz na tyle dobrze, że mogłam doskonale dostrzec kto kryje się pod ciemnym kapturem, nie byłam w stanie uwierzyć własnym oczom...
- Kaultiz ?!
- Wushert...
- Co ty tu robisz o tej porze ?!
- Rozmyślam Vic... Rozmyślam.
- Ty ?! - zrobił tęgą minę
- Dlaczego wtedy wybiegłaś?
- Nie twoja sprawa jasne?
- Znowu udajesz ważniaczkę...
- Nie
- Tak
- Nie !
- Tak !!
- Powiedz... o czym myślałeś ?
- O niczym specjalnym.
- Byłeś... zły.
- Owszem
- No więc?
- Co ?!
- Dlaczego?
- Bardzo często przychodzę w to miejsce. Tutaj czuję się zupełnie inaczej.
- To tak jak ja - spojrzałam niepewnie w jego oczy.
- Ty... Ty płakałaś.
- Nieprawda - odwróciłam głowę w drugą stronę, kiedy poczułam jego dłoń na moim podbródku.
- Przecież widzę... - chwycił i skierował moją głowę na wprost niego. Widziałam te oczy. Tę głębię brązu. Błysk.
- Po prostu. Do tego zmusza mnie życie.
- Mnie też nie jest lekko...
- No co ty. Masz wszystko. Kochającą rodzinę, sławę...
- To może tak pięknie wyglądać tylko z boku. Z moją rodziną w komplecie widzę się bardzo rzadko. Prawdziwy ojciec ma własne życie.
- To tak jak mój. Brakuje mi go, choć wyrządził za dużo złego.
- Dlatego płakałaś?
- Kaulitz przestań. Nieważne ! Nie twoja sprawa...
- Nie chcę, żebyś była smutna.
- Przestań mi mydlić oczy. Znam cię. Tobie żadna dziewczyna nie powinna ufać.
- A więc, ty też tak myślisz.
- Tak !! Tak myślę ! i tak jest... Drogi panie.
- Wushert
- Nie zaczynaj znów. Na mnie już pora...
- Odprowadzę cię już późno.
- No i ? znam drogę do domu ! Daruj sobie.
- Nigdy nie odpuścisz ?
- Nie ! - podniosłam się i szybkim krokiem opuściłam park. Zatrzymałam się przed bramą i spostrzegłam jak Tom kopie kamień, który wpada do wody.
- Kłamca... - wyszeptałam ze złością. Byłam przekonana, że to jego kolejna sztuczka. 'Wrażliwy pan Kaulitz' - nigdy !
Spojrzałam w niebo pełne gwiazd, które tak radośnie migotały.
- Boże pozwól mi być jedną z nich... - powiedziałam nadal nie spuszczając z nich wzroku.
Ani się obejrzałam i już byłam przed domem.
Weszłam do środka... spali. Poczłapałam po schodach na górę.
Wzięłam ciepłą kąpiel. Odgoniłam wszystkie złe myśli.
Mozolnie wdrapałam się na łóżko i opadłam na miekkiej poduszce.
Zamknęłam zmęczone oczy i pozwoliłam, by księżyc ukołysał mnie swym blaskiem do snu...

Mod-Lolly · Wysłany: Piątek 18-08-2006, 16:49 Temat postu:

czytam.!

[edit]
przeczytałam.
jak zwykle. ot co.
rozkosz. niebo w głowie, bo w gębie to jak jem, a akurat nie jem, więc dlatego w głowie.
podobało mi się, a najbardziej sama końcówka. i znów czuję to kłócie w piersiach, tzn... w sercu, albo i w klatce piersiowej. nadal myślę co się wydarzy potem. czy Vica oprze się Tom'owi czy może zrzuci go z zbocza wysokiej góry. cóż, dane jest mi czekać.
i tak zrobię.
kocham <3

Ejkuś · Wysłany: Piątek 18-08-2006, 17:06 Temat postu:

czytam

EDIT.
A CO TO? KONIEC? Surprised

No no suuuperrr Very Happy

Ah no i dobrze że NARESZCIE coś napisałaś bo poprostu nie mogłam już wytrzymać Razz

I dzięki że mnie powiadomiłaś chociaż i taaak bym zajrzała Razz

Fajne... Tylko nie pisze się "portwel" tylko "portfel"
A ja znowu poprawiam Evil or Very Mad

Ok. To ja kończę i gorrąco POŻDRAWIAM

Muahaha

SimplePlanowa · Wysłany: Piątek 18-08-2006, 17:14 Temat postu:

Mad xD superrr Very Happy

Ahh ten Kaulitz...

*JoFy* · Wysłany: Piątek 18-08-2006, 19:26 Temat postu:

nareszcie nowy part<jupi> Mad wróciła Smile

aahhh Mad kochana rozpływam się Rolling Eyes

wiesz co? też bym nie wytrzymała i wygarnęła takiej lafiryndzie Cool

"Wyszłam... tak po prostu. Miałam kaprys.
Pieprzone egoistki tak właśnie mają... " - to mi sie podoba Twisted Evil

"Widziałam te oczy. Tę głębię brązu. Błysk." - widze, że BILARD działa Razz

kofanie ciesz się że sie pozbierałaś i oby coraz lepiej, a my zawsze przy tobie Wink

kocham mocno ty moja feministko Exclamation

i czekam na next Wink

czy ulegnie.....? Twisted Evil

Mod-Negai · Wysłany: Piątek 18-08-2006, 20:30 Temat postu:

*:M!s!a:* · Wysłany: Sobota 19-08-2006, 10:32 Temat postu:

Już Ci na Gadu Gadu napisałam co sądzę o tej części. MIODZIO. Coraz bardziej mnie zaskakujesz, sprawiasz, że brak mi słow. Tak jak w przypadku tej części. Ta akcja z Thalis- nie no sikałam ze smiechu <lol2> Extra! Dobrze jej tak! A przy akcji w parku łezki mi się w oku zakręciły. Świetnie to ujęłaś, rewelacyjnie opisałaś. I coraz bardziej podoba mi się osoba Viki, denerwuje mnie- otak! ale najbardziej się podoba ;]

Teufel · Wysłany: Niedziela 20-08-2006, 12:31 Temat postu:

łooo....sporo czasu mi to zajęło...ale warto było.
Madi, naprawdę świetnie piszesz. Jestem z Ciebie taka dumna!
Miałaś racje, ostatnia część Ci najlepiej wyszła....Jednak to nie znaczy, ze tamte były złe!Były boskie, a teksty między Tomem a Vic po prostu RZONDZOM! xD
Piękne, łądne i powabne.
Dziekuję Ci za te wszystkie dede.

I....czekam. Na kolejna część! Very Happy

Kooocham

Rosenrot · Wysłany: Niedziela 20-08-2006, 16:01 Temat postu:

No ładnie.
Vica jest trochę zbyt nerwowa. A ten Tom, wcale nie taki zły...
Oby mu dała szasnę... Wink

Podobało mi się!

Pozdrawiam!

Mod-Falka · Wysłany: Niedziela 20-08-2006, 16:21 Temat postu:

Och, mam nadzieję, że Vic i Tom w końcu się zejdą. Ładna by z nich była para...
A part fajny, troszkę krótki Smile

, ja bym mogła to opko czytać i czytać Smile

Czekam na następną notkę, po cichu licząc na jakiś romantyczny wątek Smile

Chyba mi słońce przygrzało na wakacjach Smile

Pozdrawiam

CoL@ · Wysłany: Niedziela 20-08-2006, 19:02 Temat postu:

Jejka aż mi się tak jakoś romantycznie zrobiło ( Laughing

) jak się tak Tomuś zaczął interesować Very Happy

Część chyba...jedna z lepszych. Jedna z takich, które podobały mi się NAJBARDZIEJ Smile

Mam nadzieję, że ona jemu da szansę kiedyś, co?

Madisonku, Kocham

I tak na marginesie - dziękuję. Będziesz wiedziała za co

A, i tak po chamsku: Wbijaj do mojego opowiadania Razz

xD Czekam x]

ashleyka · Wysłany: Niedziela 20-08-2006, 21:20 Temat postu:

Bardzo mi się podobało.Zgadzam się z bodajże ~ddm ,że ta część była jedną z tych 'naj'. Ciekawa jestem czy Vic ulegnie Tomowi.Teraz dopiero zobaczyłam ,że chybacelowo piszesz jak ojciec zostawił Vic i się z nią nie widuje.Dzięki temu w historii jest to kolejna 'rzecz' ,ktora łączy Kaulitza i Wushert.
I dobrze. Bo chcę ,żeby w końcu byli razem.Ale nie tak "oh" "ah" "eh" 'koffanie ty moje'. Bo to jest przereklamowane.Liczę na coś bardziej kreatywnego i raczej tak będzie bo w koncu masz talent droga Mad.
buziaki i czekam na nową i mam nadzieję ,pełną pikantnych scen część Wink

kocham.

Mod-MadisoOn · Wysłany: Piątek 25-08-2006, 15:41 Temat postu:

No więc Mad obiecała kolejny part w tym tygodniu i ... i jest Laughing

Zapraszam do czytania Wink

______________

Z dziwnego snu wyrwał mnie dźwięk mojej komórki.
Omiotłam wzrokiem cały pokój w poszukiwaniu telefonu...
'Ale zaraz... jest gdzieś blisko...' - pomyślałam, wychylając głowę pod łóżko.
- Jest ! - szybkim ruchem sięgnęłam po ''zgubę''. Zobaczyłam nieznany numer... Coś jednak feralnie mnie pokusiło, bym odebrała.
- Tak słucham?
- Vicuś... - poznałam ten głos. Ten niepozorny, pełen ciepła... Zadrżałam.
- Halo? Jesteś tam? - bałam się. Bałam się każdej rozmowy z nim.
- To ja... Tata. - to słowo wywołało we mnie dreszcze obrzydzenia.
- Czego chcesz ? - przemogłam się...
- Chciałem ciebie po prostu usłyszeć kochana córeczko
- Nie mów tak do mnie !
- Vic... Jestem twoim ojcem
- Ja nie mam ojca ! Odszedł dawno temu, nie zważając na nic !
- Tak bardzo bym chciał ciebie zobaczyć...
- Kłamiesz.
- Nie...
- Ja nie chcę nigdy ciebie oglądać !!
- Obawiam się, że twoje życzenie się nie spełni.
- Doprawdy? Jestem innego zdania...
- Ale... Ja to wiem - nie miałam kompletnie pojęcia o co mogło mu chodzić. Wybił mnie całkowicie z rytmu.
- Halo ? Vicuś ?
- Nie dzwoń więcej !! jasne ?!
- Ale brakuje mi ciebie...
- Mnie też brakowało przez te wszystkie lata ojca !! Jakoś nikogo specjalnie to nie obchodziło ! Dlatego teraz ja mam twoje chęci głęboko w dupie ! rozumiesz mnie !? rozumiesz kochany tatulku !? Żegnam...
- Córciu...
- Nie... ona już nie istnieje - Zakończyłam rozmowę. Nie miała sensownej przyszłości. Nie chciałam ponownie wysłuchiwać jego wyznań miłości. Tata ? Nie mam go i nigdy mieć nie będę !
'Czuję się jak sierota.
Bez ojca. Bez matki. Niby ją mam... ale jak wyglądają nasze stosunki ?! no jak ?! Sama dla siebie. Trwam w niepewności i tak mi dane żyć. Nigdy nie udam członka idealnej rodziny !' - pomyślałam, biorąc do ręki ukochaną gitarę. Zawsze, gdy grałam... czułam się wolna i pewna swoich celów. Wyładowywałam napięcie, a z ust płynęły słowa. Słowa piosenek, pełnych emocji i uczuć.
Bo tak chciałam... Bo tak łatwiej.
Bo Tak mi było lepiej.
- Dlaczego on dzwoni ? Dlaczego nie da mi normalnie żyć ? - znów te pytania, na które odpowiedzi brakowało.
'Przecież... Wybaczyłam. Wybaczyłam dawno temu... Teraz nie chcę mieć z nim nic wspólnego. Bo... Ja nie mam już taty.' - oszukiwałam samą siebie. Chciałam... Chciałam cholernie poczuć na sobie ojcowską miłość. Ale... wiedziałam, że to już przepadło. Przepadło i nigdy nie wróci.
Grałam... Ciągle grałam. Z całej siły waliłam w struny. To dawało ukojenie, ale ponownie nie wytrzymałam. Na dłoń spadła łza. Po niej kolejna.
- Tato ! Tato... ja Cię kocham ! Kocham i nienawidzę !! - to właśnie czułam. Krzyczałam, bo tak łatwiej.
Zastanawiałam się czy to możliwe. Na myśl o całkiem małej dziewczynce, tulonej przez ojca z dawnych lat, na twarz sam wkradał się uśmiech, żeby potem zrobić miejsce na okropny grymas i wymalowany ból.
- To minęło !! Minęło słyszysz !? - przypominałam rozwydrzone dziecko, które płacze za lizakiem, bo upadł na ziemię.
Upust emocji. Gitara jak zwykle mi pomogła. Może za bardzo... ale tego potrzebowałam.
Nagle usłyszałam dzwonek do drzwi.
'Ja napewno nie otworzę...' - pomyślałam, kiedy teraz rozległo się głośne pukanie.
- Niech to szlag ! Jestem sama w domu... co to za niecierpliwiec !!?? - zbiegłam po schodach do drzwi, kompletnie zapominając o tym, że jestem w pidżamie.
- Ty ?
- yy... Ja - spostrzegłam nieco zdezorientowaną minę Kaulitza... Przyglądał mi się z góry do dołu.
- Kaulitz ?!
- Wushert ! No byś się ubrała... Chcesz mnie przyprawić o zawał serca?
- Po co zadajesz retoryczne pytanie. Pewnie, że chcę.
- Ehe... śmieszne.
- Do rzeczy... Czego chcesz?
- Ja do Rasela
- Nie ma - rozmawiałam z nim tak, jakby wczorajszego wieczoru zupełnie nie było.
- Achaaaa...
- No to żegnam.
- Vic, a mogę na niego zaczekać? - świdrowałam go groźnym spojrzeniem.
- No ok, ale... ode mnie z daleka jasne?
- Jak słońce Wushert - wpuściłam go do środka i zaprowadziłam do pokoju Rasela.
- Właściwie to nawet nie wiem gdzie on jest i nie wiem kiedy wróci - odwróciłam głowę w jego stronę, to był błąd.
- Vic... Co ci jest?
- A co ma mi być do cholery ?!
- Płakałaś... - powiedział, widziąc zaczerwienienia wokół moich oczu. Był blisko mnie z łatwością mógł je dostrzec.
- Zdaje ci się
- Nie, nic mi się nie zdaje. Ostatnio chyba często płaczesz.
- Nie ! To brednie ! Czekaj tu sobie spokojnie na mojego brata, ale ode mnie się odwal !! zrozumiałeś ? - Wykrzyczałam mu prosto w twarz z żądzą mordu w oczach.
- Jak sobie chcesz. Najlepiej zamknij się w sobie i z nikim nie rozmawiaj.
- i dobrze !!
- Tak. Owszem ważniaczko. Pamiętaj tylko, że twoje zachowanie nie wróci istnienia idealnej rodziny...
- To nie twoja sprawa Kaulitz ! Z resztą ona nigdy nie była idealna.
- Gdyby nigdy nie była, nie płakałabyś z tego powodu.
- Skąd możesz wiedzieć z jakego powodu ?!
- a jednak...
- Zamknij się !
- Płakałaś...
- Tak ! Tak k**** ! Płakałam !! i co z tego ?! - krzyknęłam, po czym zasłoniłam twarz dłońmi. Czułam się taka bezsilna...
Poczułam na ramieniu jego rękę.
- Już dobrze Wushert... - spojrzałam na niego, a on po prostu mnie przytulił. Poczułam coś dziwnego, nagłe ukłucie w sercu, lekki cień strachu.
'Czy to możliwe? Toma Kaulitza naprawdę obchodzą moje uczucia?' - pomyślałam i chwilę później to już ja tuliłam się do niego.
- Przepraszam... Ostatnio nie jestem sobą - odsunęłam się od niego na bezpieczną odległość.
- O tak. Prawdziwa Victoria chyba by mnie pobiła, gdybym podjął próbę przytulenia jej - to zdanie wywołało u mnie blady uśmiech. Miał rację. Postąpiłabym dokładnie tak...
- Nie martw się, jeszcze zdąrzę.
- W to akurat nie śmię wątpić - Usiadłam na parapecie, a Kaulitz opadł na kanapę. Ciągle czułam na sobie jego wzrok.
Spoglądając na 'codzienną rzeczywistość' za oknem, przez głowę znów przemykały tysiące myśli. Chciałam choć jedną zatrzymać.
- Tom... - Zaczęłam, wciąż wpatrując się w okno.
- Tak ?
- Czy... Czy tobie też jest ciężko bez ojca?
- Tak. Mówiłem ci już. To smutne, że nie mógł patrzeć jak dorastamy z Billem.
- Yhym...
- Brakuje nam go. Przestałem nienawidzić.
- A ja... Ja nie potrafię. Wybaczyłam mu, ale ten ślad. Ten bolesny ślad zawsze zostanie. Te uczucia jakimi go darzę też.
Czy można kogoś kochać i nienawidzić?
- Myślę, że tak. Mną władały tylko te uczucia.
- A Bill ?
- Bill zawsze kochał.
- A gdzie ten wypłoch w ogóle jest ?
- Widzę, że znów powrócił twój słownik ?
- No... opuścił mnie na jakąś chwilkę... ale jest z powrotem - wydukałam, na co Kaulitz po prostu się zaśmiał.
- No więc wypłoch jest w domu.
- Dawno nie widziałam tej panienki...
- Przeżył zawód miłosny - powiedział i zaniósł się śmiechem.
- Ale... przecież on nie ma dziewczyny ?
- JUŻ nie - zrobiłam pytającą minę
- No po prostu... Ona się wyprowadziła dawno temu i nie wytrzymała w takim związku na odległość. Mieli pisać do siebie listy i takie tam duperele. Przestała się odzywać. Jemu ponoć strasznie na niej zależało i teraz nie może się z tym pogodzić...
- Biedny
- A tam biedny... Mógł się nie pakować na poważnie w dziewczynę, po co to komu. Ja mam kilka i jestem zadowolony.
- Kaulitz !! idioto !! - gwałtownie poderwałam się z parapetu.
- Witaj dawna Vic... - zrobił znudzoną minę.
- On ją kochał ! a ty najwyraźniej nie wiesz czym jest miłość ! Kochałeś w ogóle kiedykolwiek jakąś dziewczynę !?
- Nie twoja sprawa Wushert
- No widzisz... Jesteś tylko kolejnym z tych cwaniaczków, który tylko szuka nowej panienki na piątkowy wieczór.
- Dobrze mi z tym ! pojąłem, że związek nie jest dla mnie. A miłość... pff... Miłość jest dla debili.
- Zmienisz zdanie
- Nie
- Zobaczysz...
- Nigdy... Wolę sobie psa kupić. Lepszy w utrzymaniu.
- Kretynie !
- A jak weźmiesz se do domu taką babe... to co ci po niej ?
- Phii ! Baba lepsza od faceta !
- Nieprawda !
- Facet śmierdzi !
- Ja pachnę ! - podniósł rękę do góry i powąchał swoją pachę. Żałosne...
- Po facetach trzeba sprzątać...
- A Baby na starość mają obwisłe cycki !
- Debil !
- Wypraszam sobie ! Miłość jest dla debili, a ja. Ja mogę być idiotą ! - wyszczerzył się a ja tylko popatrzyłam na niego z litością.
- Żal mi ciebie wiesz ?
- O no proszę, chociaż takie uczucie do mnie żywisz.
- Niesłychane... - rzuciłam w niego poduszką i zostawiłam samego w pokoju brata.

ashleyka · Wysłany: Piątek 25-08-2006, 15:48 Temat postu:

Buahahah

wybacz.
nie od tego miałam zacząć ,ale nie mogłam się powstrzymać.
Kocham Cię wiesz?
I twoje opo też Heart

Tu niby takie smutne już się łza w oku kręci i nagle niespodziewana dawka humoru Very Happy

wiesz jak ja to lubię Rolling Eyes

i jeszcze to wyzywanie Kaulitza
ahh tego mi było trzeba do lepszego nastroju Wink

więcej tego WIĘCEJ ! xD
A co do ojca to ja sie nie wypowiadam ..
nie wiem co o tym sądzić Rolling Eyes

Czekam z niecierpliwością na next parta i obym go szybko zobaczyła Twisted Evil

ps. madash mwhah

kocham

CoL@ · Wysłany: Piątek 25-08-2006, 15:58 Temat postu:

Druga?
Nieważne...

EDIT:
Łeheheheheh... Laughing

Nie, no nie...
Tak było miło Very Happy

Normalnie...ale oczywiście Vic się opamiętała Wink

Taka mieswzanka uczuć...
Hm...no co?
I tak wiesz, że zaraz przeczytasz, ze było cudne. Jak zawsze.
No.
Cudne. Jak zawsze.
A wiesz, co mnie zaskoczyło?
Zaraz ci tu zaczytuję, czekaj...

Mod-Falka · Wysłany: Piątek 25-08-2006, 16:26 Temat postu:

Bardzo fajny part tylko krótki. Mam nadzieję, że następny będzie przynajmniej dwa razy dłuższy:)

Ten Tom to mógłby sie lepiej wyrażac o kobietach. I w ogóle oni powinni być razem. Mam nadzieję, że już niedługo będą. O.o Smile

Pozdrawiam i czekam na nową część

*JoFy* · Wysłany: Piątek 25-08-2006, 18:34 Temat postu:

mua Mad:* świetny odcinek Smile

tak smutno się zaczął,
później głebokie wyznania
a później? obwisłe cycki bwahaha
swoją droga ale mu się zebrało na czułości Cool

najlepsze jest jak sobie po nazwiskach mówią hihhi
chciałabym zobaczyć Toma jak się wącha pod pachami Shocked

biedny Bill przeżył zawód<lekka ironia> ehhh<zresztą znasz mnie Very Happy

mogę go pocieszyć?? Very Happy

kocham i czekam na next Wink

Mod-Negai · Wysłany: Piątek 25-08-2006, 18:48 Temat postu:

Hm...
Całkiem ładnie wyszło muszę przyznać. Szczególnie ta scena, gdy Tom przytulił Vic. W tym momencie pomyślałam sobie, że ma jednak jeszcze jakieś głębsze uczucia i nie jest zimnym gnojkiem. Ale potem...
Skoro miłość jest dla debili, to co jest dla normalnych ludzi? Bezsens.
Coś bym powiedziała, ale chyba za bardzo się przejmuję.
~ddm, spokojnie, to tylko opowiadanie....
Brrrr.

Ale fakt, że part ładny. Podobało mi się.
Pozdrawiam:
~ddm

*:M!s!a:* · Wysłany: Piątek 25-08-2006, 19:18 Temat postu:

<lol> <lol> <lol>

Padnę xP Zaczepista ta częśc! Dawno się tak nie uśmiałam xD Oni do siebie pasują, oboje wredni jak nie wiem. Nie ma to jak podobieństwa xD Bardzo, bardzo mi się podobało! ;] Wprost rewelacyjnie. Kochanie you are my master ;] Kocham Cię ;*

Nemesis · Wysłany: Sobota 26-08-2006, 12:36 Temat postu:

Miałam przeczytać w nocy i skomentować, ale padłam

Tak więc przybywam teraz [joł, joł] xD
No i muszę przyznać, że taka akcja bardzo mi się podoba. Po tym parcie mam wrażenie, że Vic zechce uświadomić jakoś Kaulitza czym jest miłość Twisted Evil

Ma fajny charakter chociaż trochę brak jej sił. Czekam na dalszą część i jestem ciekawa jak to się wszystko potoczy. O powiadomienie też proszę Mr. Green

I Maaad, napisz szybcieeeej.
Hah, pozdrawiam.
Nemos xD