Tokio Hotel

styśka · Wysłany: Poniedziałek 30-10-2006, 7:10 Temat postu:

Oj... nie wiedziałam, że aż tak wam się będzie podobać... Kurde teraz to ja się będe musiała przykładać do pisania!

Leb die sekunde · Wysłany: Poniedziałek 30-10-2006, 12:46 Temat postu:

No, no, nowa część Very Happy

Ta podobała mi się bardziej niż poprzednia. Były błędy interpunkcyjne i trochę literówk, ale fabuła jest super. Już nie moge się doczekać, aż bardziej rozwiniesz akcję. A więc pozdrawiam, życzę weny i czekam na next

Holly Blue · Wysłany: Poniedziałek 30-10-2006, 16:15 Temat postu:

Och...
Jestem zła.
Już nawet nei chodzi mi o błędne szyki co piątego czy któregoś zdania, ale o ortografię.
Jak możesz pisać "alkochol" Samo h!
Tak samo jeszcze coś w poprzednich notkach, ale nie pamieatam...
Przy rozpoczęciu dialogów po pauzie dajemy spację..
No dobrze.
Błedy były, to wiadomo...

Ale niezmiernie podoba mi się bohaterka.
Takiej chyba jeszcze nie spotkałam w opowiadaniu.
I ta krowa xD
Och... jestem zdecydowanie na tak.
Mam nadzieję, ze nowa część szybko.
I postaraj się poprawić co do błedów...

Pozdrawiam,
Holly Blue.

styśka · Wysłany: Poniedziałek 30-10-2006, 19:02 Temat postu:

Holly Blue - jestem zaszczycona! Ty taki wspaniały człowiek zaglądnęłaś na moje niepozorne opowiadanie? Dziękuje za to, że wytknęłaś mi błąd co do alkoholu (nauczyłam się to pisać xD) zawsze z tym miałam problem.
Niespotykana bohaterka?
Jeszcze jakiś tydzień, może dwa temu byłam taka właśnie.. no może nie dokładnie bo nie mieszałam tak kolorami wole ciemne- zdecydowanie, ale byłam szczera i otwarta jak bohaterka, ale coś się stało i się zmieniłam. Być może w opowiadaniu będzie podobna sytuacja- nie wiem.
Co do krowy to jestem w jej posiadaniu xD- śmiej się śmiej, ale maskotki to ja uwielbiam, a zwłaszcza krówkę i śpię z nią xD odgania koszmary (sprawdzony sposób), a jej "imię" to wymyślił mój kochany szwagier.
On to wogóle super chłopak. 4 lata temu zaraził mnie Red Hot Chili Peppers i innymi takimi zespołami i jak dostałam tę krowę to jak tylko ją zobaczył nazwał ją Buba i się tak przyjęło.
Matko, ale się rozpisałam.

Przywrócony_id:(3099) · Wysłany: Poniedziałek 30-10-2006, 20:14 Temat postu:

Super super Smile

Dzięki za powiadomienie. Normalnie jak zaczynam czytać to nie mogę się za nic w świecie oderwać, bo jestem ciekawa co będzie dalej.
Zauwazyłam kilka błędów, ale kij z tym Wink

I tak wiadomo o co chodzi.
Wciągające...
Podoba mi się.
Pisz dalej.
Robi się bardzo ciekawie Smile

I powiadom mnie jak będzie kolejna część!
Pozdrawiam

Konefka · Wysłany: Wtorek 31-10-2006, 21:12 Temat postu:

Buba jest najlepsza!!! xDDD

Styśku [i tak Cię nie kocham - ty wiesz za co ;}], ale opowiadanko masz świetne! ;] Może z bohaterką nie wszystko teges, jednak przynajmniej nie wieje nudą xD
Czekam na kolejną część, może wtedy w mojej głowie narodzi się jakaś inteligentna myśl, godna zapisania ;}

Tymczasem, kończę (się).
Mam nadzieję, że następna część wywoła u mnie podobne spazmatyczne wybuchy śmiechu xDDD A nawet i większe ;}

AnielicA · Wysłany: Środa 01-11-2006, 19:01 Temat postu:

INTERESUJĄCE .!
Nie mam zastrzeżeń co do pisowni Smile

Podoba mi się i ...
czekam na następną część .
_________
Ich bin verloren
Ich find kein Licht mehr in mir
Fühle mich so einsam
Was ist bloß mit mir passiert
Meine Tränen regnen
Sie hören nicht auf es werden immer mehr
Ich kann kaum atmen
Ich brauch dich jetzt
Ich brauch dich jetzt so sehr

Przywrócony_id:(3099) · Wysłany: Czwartek 02-11-2006, 20:57 Temat postu:

No pisz pisz

styśka · Wysłany: Piątek 03-11-2006, 7:33 Temat postu:

Anielica- miło przywitać nową czytelniczkę.
dreamer- no narazie nie mam czasu napisać tzn. przepisać bo napisane to ja mam u siebie w zeszycie takim specjalnym xD Szkoła mnie zasypuje zadaniami, kartkówkami i sprawdzianami...

styśka · Wysłany: Poniedziałek 06-11-2006, 8:17 Temat postu: Odcinek 4

- Mała jak się czujesz dzisiaj? Przebieraj się i idziemy na próbę - oznajmił Mark przekraczając próg jej mieszkania.
- Próba? Dzisiaj? Nie miała być jutro? - Roztrzepanie Kajsy dało znać o sobie.
Jak zwykle zapomniała o próbie zespołu, w którym jest wokalistką i gra na fortepianie.
- Znowu zapomniałaś? - westchnął chłopak załamując ręce.
Przebrała się szybko i wybiegli trzymając się za ręce z mieszkania.
- Cześć Kajsa! Rozśpiewaj się, a my nastroimy sprzęty - zarządził perkusista z namaszczeniem polerując swe ukochane pałeczki.
-Stop. Nie idź jeszcze. Mam coś do ogłoszenia- wypiął dumnie pierś Correy - jeden z gitarzystów.
-Załatwiłem nam występ w Schwarz'u! Za tydzień zagramy tam parę piosenek. Niestety nie swoich, ale tu i tak się nasza Malutka ucieszy bo sobie na fortepianie pogra zapewne. Masz sobie wybrać parę piosenek Evanescence - dokończył i po chwili poczuł na swych barkach ciężar w postaci piszczącej z radości koleżanki...

Te siedem dni upłynęło całemu zespołowi na długich próbach, które doprowadziły jak to stwierdził Correy " do doskonałości ".
Dziewczyna od rana chodziła zdenerwowana po mieszkaniu. Nie mogła opanować drżenia rąk. Wzięła kąpiel, dzięki której się rozluźniła i mogła zabrać się za przygotowanie wizulane.
Wyprostowała niesforne włosy i pozostawiła je rozpuszczone. Oczy podkreśliła czarną kredką, a na powieki nałożyła grafitowy cień, aby wszystko było dopracowane pomalowała paznokcie na czarno.
Na wieszaku zawiesiła kreację, do reklamówki wsadziła buty i wyszła z domu.
W pomieszczeniu, które miało służyć za garderobę panowała nerwowa atmosfera. Chłopcy z zespołu biegali w około szukając różnych części garderoby, głośno przy tym przeklinając. Chcąc, aby ten nastrój na nowo jej się nie udzielił wzięła swoje rzeczy i zamknęła się w łazience.
Nałożyła bordowy gorset i rozszerzaną dołem spódnicę w czerni, na stopy założyła czarne baletki z delikatną, atłasową wstążką oplatającą jej łydkę. Wyszła z łazienki i stanęła na środku pomieszczenia i cztery pary oczu członków zespołu zostały skierowane na jej postać.
- Kajsa... jesteś boska - wydukał basista - Steffen
- Dzięki - uśmiechnęła się jak najpiękniej umiała skrywając swój strach przed wejściem na scenę, a dodając otuchy przyjaciołom.
- ... Na scenę zapraszamy wokalistkę zespołu " Poison " Nagrodźmy ją brawami! - krzyknął do mikrofonu mężczyzna prowadzący dzisiejszy występ. Kajsa wyszła na scenę, gdzie panowała ciemność. Zasiadła za instrumentem i w tej chwili zapaliło się jedno światło, które pozwalało ujrzeć jej osobę na scenie.
Drżącymi palcami dotknęła klawiszy fortepianu. Lęk rozprysł się jak bańka mydlana. Już niczego się nie bała.
Pierwsze dźwięki wydobyły się z instrumentu, po chwili zaczęła śpiewać już trochę starą, ale pamiętaną przez nią i pewnie wszystkich inny zgromadzonych w klubie piosenkę.
- " I'm so tired of being here
suppressed by all of my childish fears
and if you have to leave
i wish that you would just leave
because your presence still lingers here
and it won't leave me alone " - ludzie z uwagą słuchali wykonania dziewczyny.
- " ... me alone "* - muzyka ucichła. Ludzie zaczęli klaskać. Radość ogarnęła całe jej ciało. Poczuła, że warto było siedzieć w sali prób do 4 rano i ćwiczyć piosenkę. Została doceniona.
Ruchem ręki dała znak reszcie zespołu, aby weszli na scenę.
Gestem umownym oznajmiła jaką piosenkę będą grać. Odeszła od instrumentu i złapała stojak z mikrofonem.

Siedział wraz z przyjaciółmi i wsłuchiwał się w barwny głos wokalistki. Przyglądał się zespołowi, który wydał mu się bardzo obiecujący na przyszłość. Przypomniały mu się stare, dobre czasy gdy stał na ogromnej scenie śpiewając jego piosenki...
- Teraz poproszę o przedstawienie członków zespołu - zakomunikował prowadzący co wyrwało chłopaka ze wspomnień.
- Basista Steffen
- Gitarzysta Mark
- Drugi gitarzysta Correy
- Perkusista Frank
- I ja czyli Kajsa Pitkameaki wokalistka - przedstawiła cały zespół wskazując na wszystkich członków po kolei.

Nie mógł uwierzyć. Czy to możliwe, żeby to dziecko, które skakało po korytarzu jak nawiedzone stało teraz na scenie i wyglądało jak dojrzała kobieta? Ze zdumienia przetarł oczy.
To nie zwidy... z brzydkiego kaczątka przerodziła się w pięknego łabędzia, który rozpościera swe białe skrzydła.

Zeszli ze sceny i usiedli przy jednym ze stolików. Sączyła przez słomianą rurkę sok pomarańczowy, gdy poczuła czyjąś ręke na ramieniu.
Odwróciła się i ze zdziwienia zakrztusiła się napojem.
- Czarny?
- Tak to ja Bill Kaulitz w swej osobie - powiedział, komicznie się kłaniając.
- Słyszałeś? - spytała mając nadzieję, że kolega nie usłyszał jej wykonania piosenek Amy Lee.
- Tak słyszałem. Mogę porwać na chwilę Kajsę? - spytał Marka.
- Jasne - odpowiedział wypijając kieliszek wódki.
- To ja wrócę za chwilę - wyjąkała i wstała od stolika.

- O patrzcie. Nie no, ten Twój brat jednak wie za jaką dupę się brać - mruknął Georg, szturchając Toma i Gustava w boki, aby popatrzyli w stronę Billa i dziewczyny, która jeszcze przed pięcioma minutami siedziała za fortepianem na scenie.
-No wie,wie - stwierdził dredziarz lustrując dziewczynę od czubka głowy po koniuszki butów.

- To może zatańczymy? - zaproponował Czarny stojąc z Kajsą przy barze.
- Chętnie - ochoczo odpowiedziała i po chwili tańczyli na parkiecie.
-No to może mi powiesz jak to się stało, że ja nic nie wiedziałem? - spytał trzymając ją w pasie.
Jeszcze nigdy nie był tak blisko tej dziewczyny. Teraz mógł liczyć jej długie, ciemne rzęsy i podziwiać blask jej radosnych oczu.
- Nie ma się czym chwalić - spuściła głowę w dół.
-Jak to nie ma? Nie wiedziałem nawet, że grasz na czymś - powiedział opierając podbródek na jej spuszczonej głowie.

__________________________________________________________

Długo nie pisałam? Ehh szkoła jest wykańczająca. Byłam zakopana w książkach, a jak chciałam w niedziele napisać to mi się Internet rypał bo coś z serwerem robili w Zeto - stąd mam internet.
* - My Immortal - Evanescence. Słowa piosenki skopiowane z [link widoczny dla zalogowanych] jeżeli są jakieś błędy to nie moja wina.

Leb die sekunde · Wysłany: Poniedziałek 06-11-2006, 15:31 Temat postu:

1?

EDIT:
Taa, szkoła jest wyczerpująca /:
Fajnie jednak, że znalazłaś chwile , żeby napisać Wink

Podobało mi się. Ładnie napisane. Widziałam tylko kilka literówek.
Ogólnie mało się działo, ale czekam na więcej, bo z pewnością jeszcze mnie zaskoczysz.
Pozdrawiam i życze weny.
A i czasu na pisanie. Wink

Buźka

gooniaa · Wysłany: Poniedziałek 06-11-2006, 16:29 Temat postu:

Noooo nareszcie nowy odcinek!
Nie mogłam się go doczekać.
Co mogę powiedzieć, to co zwykle, czyli
superexstrabombastycznie Razz

Było kilka błędów, ale nie będe się powtarzać i nie powiem,
że jeśli fabuła jest super to błędów nie widać Wink

Na temat szkoły wolę się nie wypowiadać.
Jest straszna i tyle. Confused

Człowiek w niej marnuje połowe swojego cennego życia. Very Happy

Pozdrawiam i życze weny Smile

______________

Jesteś kimś jednynym
i niezastąpionym.
W tym właśnie miejscu,
w którym się znajdujesz.
W tym właśnie odcinku czasu,
w którym żyjesz.
______________
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Anth92 · Wysłany: Poniedziałek 06-11-2006, 16:50 Temat postu: Re: Odcinek 4

Na początku powiem, że mi się podobało. Możesz być pewna, że będę tu wpadać i czytać nowe części. Smile

Fabuła. Narazie ciężko mi się jeszcze na jej temat wypowiedzieć.
Błędy? Jeżeli powiem, że ich nie było, skłamię. Przykro mi. Niestety pare się zdarzyło. Wink

styśka · Wysłany: Poniedziałek 06-11-2006, 18:57 Temat postu:

anth92 - Dziękuje za ten długi, pouczający komentarz. Wszystkie błędy wytknięte przez Ciebie zostały poprawione i nie uważam tego komentarza za negatywny bo wiem, że nie miał taki być Smile

Chciałaś mnie pouczyć, a ja się z tego cieszę xD
Leb die Sekunde - znalazłam chwilę, ale musiałam zrezygnować z dłuższego snu... Czy zaskoczę? Myślę, że tak, ale to do was należy odpowiedź gdy akcja się rozwinie xD
goniaaa- ja też wolę unikać tematu szkoły... szkoda się denerwować, a ja jestem i tak nerwowa. Zgodzę się z tym, że marnuje połowe cennego czasu- jak nie więcej.

P.S. Może ktoś mi da instrukcję jak mam cytować? Bo eh.. trudno się przyznać, ale nie wiem, a taka obeznana w komputerach jestem...

styśka · Wysłany: Wtorek 07-11-2006, 8:17 Temat postu: Odcinek 5

- Moja cała rodzina jest umuzykalniona. Mój tata gra na skrzypcach, mama na flecie poprzecznym i gitarze klasycznej, brat na elektrycznej i perkusji, ja na fortepianie, a siostra... tylko się nie śmiej! - zastrzegła - na kobzie.
- Od początku wiedziałaś na czym będziesz grać? - zadał pytanie nie podnosząc głowy.
- Nie. Najpierw rodzice zapisali mnie do szkoły muzycznej na wiolonczele, ale mi się to nie podobało i po dwóch tygodniach przenieśli mnie na fortepian i tak już pozostało - odpowiedziała i podniosła głowę co sprawiło, że Kaulitz musiał się wyprostować.
- Nie widziałem jakoś u Ciebie w mieszkaniu, żadnego instrumentu - odparł po namyśle.
- Nie interesowały cię te kręcone schody z metalową barierką co są w przed pokoju? - zadała pytanie patrząc na stolik, przy którym siedział Mark.
- Nie, ale opowiedz. - powiedział chcąc, aby jej wzrok znowu był skierowany na niego.
- Jest to moje półpiętro. Są tam ciekawe skosy dlatego, że jest już przy dachu bloku, a w nich drewniane okna. Ściany są pomalowane na czarno i bordowo, a przy jednej z nich stoi mój fortepian. W drugiej zrobione są wnęki, a w nich poukładane zdjęcia z dzieciństwa. Jest tam jeszcze mały kominek i puszysty dywan, na którym uwielbiam siedzieć i patrzeć w gwiazdy za oknem - powiedziała patrząc na Czarnowłosego.
- Hmmm ma swój klimat...
- Żebyś wiedział! Pokaże Ci kiedyś, a teraz wybacz, ale spadam do mojego księciunia - zachichotała i wyplątała się z objęć chłopaka.

-To Ci bestyjka. Tą moją sierotę zostawiła na parkiecie - nabijał się Tom z brata, który zmierzał w ich kierunku.
- Ej Tom popatrz na tą brunetkę. O żesz w morde jakie nogi! - zawył Georg śliniąc się na widok dziewczyny stojącej przy barze.

Irytowało ją zachowanie Marka. Rozumie " oblać " ten muzyczny sukces jednym, może dwoma kieliszkami, ale sześć to za dużo. Znowu chce się upić? Czy ona nie staje się zbyt przewrażliwiona? Jeszcze dwudziestka jej nie stuknęła, a ona poważnieje...
Nie, nie, nie.
Po trzydziestce może się ustatkować. Teraz ma czas zaszaleć i wziąć od życia co najlepsze - młodość.
Chcąc przerwać mętną atmosferę panującą przy stoliku pociągnęła perkusistę za ręke i poszli tańczyć na parkiet. Reszta wieczoru minęła jej na szampańskiej zabawie.

- Spróbuj. To tylko trawka. Zobaczysz jak Ci się humor poprawi.
- Ale nie wiedz co to za facet kręcił się koło Kajsy?
-Nie wiem. Nie przejmuj się. To bierzesz?
-Dobra. Dawaj tego jointa...

Drugi miesiąc studiów już minął. Chociaż na zegarze jest dopiero 16 za oknem panuje mrok. Dziewczyna z kubkiem kawy wspina się po schodach do miejsca swojego wyciszenia i uspokojenia. Dokłada drewno do kominka i chwilę przygląda się wesoło tańczącym iskierkom. Podchodzi do fortepianu. Zapala dwie czerwone świece i stawia je na czarnym blacie instrumentu. Podnosi klapę do góry odsłaniając czarno-białe klawisze, na których po chwili spoczywają jej drżące dłonie. Z dźwięków wydobywających się pod wpływem jej gry powstaje melodia. Słowa same cisnęły się do jej spierzchniętych ust, a z podpuchniętych powiek wypływały gorzkie łzy.
Kochała go tak bardzo, że nie umiała dostrzec nałogu, w który wpada. Czuła, ze od tego występu w Schwarz'u dzieje się coś złego. Rozszerzone, zamglone tęczówki, krótkie banalne odpowiedzi na zadawane przez nią konkretne pytania.
Czemu była taka naiwna?
Nie spostrzegła tego, że on bierze?
Głupia...
Przecież dawniej uważał tak jak ona, że to jest zło, które stacza ludzi na dno. Zawsze tak sądzili, a może tylko ona?
Świat się zmienia, ludzie się zmieniają. On też się zmienił?
Myślała, że przeciw wszystkiemu oni we dwoje pozostaną sobą. Bez używek, z czystym sercem przeznaczonym dla tej jedynej osoby.
A on tak po prostu przyszedł i postawił warunek: albo da mu na działkę, albo niech mu się na oczy nie pokazuje.
Co miała zrobić?
Dać mu pozwolenie na zniszczenie sobie życia i trwanie w głupiej nadziei, że on z tym skończy? Że to taka chwilowa słabość?
Tyle dla niego znaczyła co jedna działka?
To nie ona była jego miłością. Na co były jej te puste słowa, które radowały jej serce?
Kocha... Gówno prawda!
Asertywność - o tak, ona ma taką cechę i umie powiedzieć NIE chociaż czasami jest to bardzo trudne. Odmówiła. Miała nadzieję, że jednak on zostanie.
Nadzieja matką głupich powiadają i chyba mają racje.
Splunął jej w twarz i zbiegł po schodach.
Oddała mu całą siebie. Duszę, ciało i serce. Wszystko było jego, ale nie umiał tego docenić.
Teraz koniec - Mark, żegnaj. Już nie ma Twojej Malutkiej Kajsy.
Skończyła grać, a łzy naiwnej miłości przerodziły się w nienawistne, słone krople. Myśli, że jest niezastąpiony? Bez niego zespół nie będzie istniał?
Kochany... jesteś w błędzie.
Nie ma ludzi niezastąpionych... Zapamiętaj.
Zespół będzie grał dalej, ba! Będzie jeszcze lepszy. Ona o to zadba.
Położyła sie na dywanie i przyglądała się gwiazdom na niebie. Monotonny widok sprawił, że zasnęła osnuta nutą żalu i nienawiści.
- " Kajsa głąbie odbierz...! " - donośny ryk telefonu rozniósł się po całym mieszkaniu i dziewczyna chcąc czy nie, musiała wstać, zejść na dół i odebrać telefon.
" Czarny dzwoni "
Bo jeszcze jego jej brakowało...
Przyczepił się jak rzep psiego ogona.
Odrzuciła połączenie. Z nikim nie chciała dzisiaj rozmawiać, bo niby o czym?
- " Kajsa głąbie " - czy ten Bill nie ma co robić? Jeśli tak to ona mu zaraz znajdzie zajęcie.
- Co chcesz? - burknęła zezłoszczona.
- Idziesz na wykłady?
- Nie idę i spadaj Ty zasrana gwiazdo. Przepraszam - była gwiazdo - prychnęła z ironią.

Ugodziła w najczulszy punkt. Tak bardzo żałował młodzieńczych błędów w show biznesie. Stracił swe gwiazdorstwo, które tak kochał. Te fanki, które widział ze sceny - wszystkie mogły być jego, ale on wolał czekać na tą prawdziwą miłość, a nie miłość do plakatu wiszącego na ścianie.
Nie doczekanie jego..., a teraz jest zwykłym człowiekiem nie wyróżniającym się zbytnio z szarej rzeczywistości.
Nacisnął czerwoną słuchawkę.
- Bill nie chciałam - jęknęła, jednak było już za późno. Odpowiedział jej głuchy odgłos z telefonu.
No i co narobiła? Ktoś się nią interesuje, a ona odpycha go i krzywdzi.
Co się dzieje?
Przecież ona nie umiała skrzywdzić muchy!
Będąc małą dziewczynką opiekowała się poranionymi zwierzętami, zimą dokarmiała ptaki, a dziś?
Rękami złapała się za głowę.
Po chwili ze wściekłością zaczęła szarpać swoją ukochaną maskotkę. W końcu krowa wylądowała z dziurą, z której wysypywały się drobne kuleczki wypełniające jej wnętrze, pod drzwiami frontowymi. Zakopała się w puszystej kołdrze i ponownie zasnęła - tym razem w łóżku...

___________________________________________________________

Zaskoczeni? Ja też xD, ale znalazłam czas dzisiaj rano, żeby wam to przepisać. Z tego co mi się zdaje to jest nawet dłuższe od wczorajszego xD

Angel of Dream · Wysłany: Wtorek 07-11-2006, 12:39 Temat postu:

Pierwsza

Mwah....

Styśka dała new part

Odcinek bardzo fajny...

Zaskoczyłaś...pozytywnie zaskoczyłaś... Very Happy

Nie jestem mistrzynią w pisaniu długich komentarzy... Sad

Dlatego też nic wiecej nie napiszę...

Wiedz tylko, że masz zyskałaś kolejną wierną czytelniczkę... Mr. Green

Czekam na następny odcinek... Very Happy

Pozdrawiam i życzę wenki

Angel

gooniaa · Wysłany: Wtorek 07-11-2006, 15:01 Temat postu:

No, no, no zaskoczyłaś mnie Smile

Myślałam, że odcinek pojawi sie gdzieś za tydzień,
a tu prosze jest dziś Very Happy

Co mogę napisać? To co zwykle.
Odcinek świetny. Cool

Czekam na kolejny. Mam nadzieje, że pojawi się
tak szybko jak ten. Razz

Wiem, że skromny komenatrz, ale nie mam weny. Laughing

______________

Jesteś kimś jednynym
i niezastąpionym.
W tym właśnie miejscu,
w którym się znajdujesz.
W tym właśnie odcinku czasu,
w którym żyjesz.
______________
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Holly Blue · Wysłany: Wtorek 07-11-2006, 15:24 Temat postu:

Och... nie zauważyłam wcześniej, przepraszam.
Notka 4:
Błędy stylistyczne. Szyk zdania! Z tym masz na prawdę duże kłopoty... Aha... i nie chcę uchodzić za specjalistkę od interpunkcji, bo sama mam, a może miałam, z nią kłopoty, jednak w kilku miejscach wyraźnie brakowało tej małej kreseczki xD
W pewnym moemncie zaczęłam się zastanawiać, czy to aby napewno jest to opowiadanie. Skąd tak nagle zespół itd...
No cóż... Mogłaś jakoś ciut bardziej rozwinąć wstęp, a dopiero później najście kolegi z zespołu.

Notka 5:
Może i tych błędów stylistycznych nie było już tak dużo, ale były...
I to tak widoczne, że przeszkadzały bardziej niż ostatnio.
Fabuła? Kurcze... coś mi się zaczyna nie podobać. Byłoby niebanalnie gdyby nadal miała Marka i Billa. A teraz wszystko oczywiste. Bez najmneijszych problemów się zejdą, Bill kupi jej drugą krowę i będą żyli długo i szczęśliwie. Ech... I jeszcze taka jedna rzecz... zmieniałaś kilka razy czasy... Jak opisywałaś asertywność np.
I jeszcze jak Mark ćpał, to w sumie można by to również zinterpretować, jakoby Bill to robił.
Aha! No tak... moze nie nadużywaj tylukrotnie "Czarny" bo mnie to jednak drażni...

Pozdrawiam,
Holly Blue.

styśka · Wysłany: Wtorek 07-11-2006, 15:54 Temat postu:

Holly Blue - Przepraszam, że Cię zawiodłam, ale chyba co do fabuły się mylisz. Moja głowa jest peeełna pomysłów i zaświadczam, że nic nie będzie takie proste xD A co do krowy to napewno Bill jej drugiej nie kupi! Buba jest niepowtarzalna!
Co do tych szyków zdania i błędów stylistycznych - myślę, że i tak mi dobrze idzie. Nie wiem jak ty, ale ja miałam na koniec roku cztery na szynach (wyciągane tak, że matko boska do ostatniego dnia musiałam się z babą handryczyć !), ale i tak będe się starała dojść do perfekcji chociaż wiem że nie jest osiągalna.
I postaram się wyeliminować w następnych odcinkach część " czarnych " xD

goniaaa- miły komentarz, jednak czasem wolę dostać zimny kubeł wody na głowę. Co do następnego odcinka to... nie wiem kiedy będzie. Musze popracować nad błędami to znaczy nad zmniejszeniem ich ilości xD

AnielicA · Wysłany: Wtorek 07-11-2006, 22:50 Temat postu:

Jest inne ...
nic nie dzieje się tak szybko .

Podoba mi się .
Świetny pomysł .

Buziaki ;*
_________
Alle Träume sterben
Mitternacht - Es ist Mitternacht
Und sie weint - Allein
Und alle Engel schreien heut' Nacht

Anth92 · Wysłany: Wtorek 07-11-2006, 23:52 Temat postu:

Najpierw ci powiem, jak się cutyje. xD Robisz:
[ quote ] < tylko nawiasy przy napisie, potem dajesz cytat, a na koniec:
[ /quote ] < tyle, że nawiasy też przy napisie. Rozumiesz chyba?

Mam nadzieję, że pomogłam chociaż trochę. Wink

A teraz notka!
Błędy?
Wypisuję ci błędy, które najbardziej mi się rzuciły w oczy, oraz co do których jestem pewna.
Sama nie piszę perfekcyjnie. Smile

styśka · Wysłany: Środa 08-11-2006, 7:34 Temat postu:

Cicho.... próbuje czy się scytuje xD

Fragile · Wysłany: Środa 08-11-2006, 13:04 Temat postu:

Siema! Siedze sobie, jem kanapke z polskim, wstretnym, smietankowym, laciatym maslem ( Wole nasze, angielskie i slone! ) i tak pomyslalam, ze wpadne. Przezytalam Twoje opowiadanie, wiec musze przyznac, ze podoba mi sie Smile

Jestem absolutnie na TAK!

Musisz pocwiczyc z kims te bledy, pouczyc sie, albo sprawdzac w Wordzie, a bedzie idealnie Wink

Pozdrawiam.

Baby Vic Heart

Przywrócony_id:(3971) · Wysłany: Czwartek 09-11-2006, 15:21 Temat postu:

Ech... Wreszcie udało mi sie coś naskrobać. Przez cay osatni tydzień nie miałam Internetu!!! O, nieważne. Ważne, że juz jestem Razz

.

Hmm... Kurczę, no nie wiem, co mam mysleć. Teraz wszysto wydaje mi się banalne... Jestem rozdarta. Bo muszę przyznać, że jestem rozczarowana, ale trzyma mnie tu urok pierwszej części, która mi się baaaardzo podobała.
Faktycznie, było sporo błędów stylistycznych, no i interpunkcyjnych. Część z nich wymieniła anth92, ale tylko część. Nie mam siły ich wszystkich teraz pisać. A rzuciło mi się w oczy jeszcze "przed pokój", który pisze się razem.

To tyle.
Pozdrawiam

.

styśka · Wysłany: Czwartek 09-11-2006, 20:16 Temat postu: Ogłoszenie

Witam Was wszystkich! Ja - Styśka z piekła wyciągnięta mam Wam coś do powiedzenia.
Przepraszam wszytstkich czytających to opowiadanie.
Zawiodłam. Wiem.
I to chyba jest w tym wszystkim najgorsze.
Czuje się jakaś taka... wypalona?
Chyba tak...
Wena zniknęła po 3 odcinku.
Ogólnie ostatnimi czasy czuje się źle...
Zdołowana, zła, mam głupie myśli.
Zapewne nie ostatni raz w życiu.
Po co ja to piszę?
Ehhh nie wiem.
Pierwszy odcinek wyszedł z pod mojej klawiatury spontanicznie bo pierwszy raz od dawna mi się humor poprawił... potem ?
Czarne myśli znowu zaczęły krążyć po mojej głowie.
Żeby pisać dalej to opowiadanie muszę wrócić myślami 2,5 roku wstecz...
Radosna, naiwna i szczera...
Nieee teraz już taka nie jestem.
Zbytnio ludzie mnie zranili...
Egoistka, materialista szczera aż do bólu.
Uwielbiam zadawać ból...
Wszyscy mi mówią, że coś się ze mną dzieje,
A ja sama nie wiem co.

Ogłaszam, że zawieszam to opowiadanie.