Tokio Hotel

Nemesis · Wysłany: Wtorek 24-10-2006, 21:45 Temat postu:

No to co, no to jak? xD Kiedy będzie nowy odcinek? Funny, zbieraj swój zgrabny tyłek i zacznij pisać, o! Bo lud woła o igrzyska Laughing

Zdąży do niej czy nie zdąży. Ala dostanie butik czy nie. Wszystko zależy od Ciebie, a myy chcemy poznać tą misternie skrywaną tajemnicę xD
pzdr

Holly Blue · Wysłany: Niedziela 29-10-2006, 13:33 Temat postu:

No wiesz xD?
Ile to już dni minęło odkąd czekamy na to czy zdąży czy nie xD?
Daj chociaż znak, ze żyjesz.
Wtedy będziemy wiedzieć czy jest sens męczyć xD
Czekam.

Pozdrawiam,
Holly Blue.

funny-feeling · Wysłany: Środa 01-11-2006, 21:16 Temat postu:

i'm alive.

Ostatnio nawet zaczełam cos pisac, ale stwierdziłam, ze jest totalnie beznadziejne....więc nie dodałam...ehh....
Może w weekend.

Holly Blue · Wysłany: Środa 08-11-2006, 21:13 Temat postu:

Funny.
Minął tydzień, no!
Tydzień!
Zaniedbujesz nas.
I zmniejszasz nasze oczekiwanie na Zdąży, czy nie zdąży...
No proooszę, dodaj coś xD Jak jedziesz tramwajem zawsze miałaś wenę :p
Pozdrawiam,
Holly Blue.

ashleyka · Wysłany: Niedziela 12-11-2006, 14:30 Temat postu:

Funny !!
cholero moja gdzie ty jesteś?
kiedy będzie nowy part co?
patrz ile już czekamy.
do roboty !!
wenki życzę

funny-feeling · Wysłany: Niedziela 12-11-2006, 18:23 Temat postu:

Cholernie obawiam sie beznadziejności w tej notce, ale.. ehh. Smile

Stał na balkonie i palił papierosa. Z jedenastego piętra Miasto wygląda jak makieta, po której poruszają się auta i figurki z plasteliny.
Lubił obserwować. Odwrócił się w stronę mieszkania. Przytulne
światło, beżowe ściany. Pośrodku nich Ona. Kobieta, z którą miał
spędzić resztę życia, tylko nagle (czy to naprawdę wydarzyło się nagle?)
przestało się układać. Może któregoś dnia obudzili się rano i okazało
się, że nie ma już o czym rozmawiać. Może zabrakło cierpliwości i czasu by zbudować wspólny świat.
Dostrzegła jego oczy wpatrzone w nią i zdziwiona może
natarczywością spojrzenia uśmiechnęła się niepewnie. Ona jeszcze nie wie, że Los już się dopełnił. Zgasił papierosa w popielniczce. Wiatr jest lodowaty i wnętrze domu kusi
ciepłem, ale widok tej uśmiechniętej kobiety w środku nagle
paraliżuje jego ciało i zabiera oddech, zupełnie irracjonalnie kuli się w sobie i
cofa rękę z klamki.
Gdy ona wyszła do sklepu, on pobiegł do samochodu i rozpoczął swoją dwugodzinną podróż w kierunku Warszawy. Przez ciemne, ciężkie chmury nie było widać nawet kawałka nieba.
Deszcz lał nieprzerwanie, ulicami płynęły potoki wody. Cudowna aura, w sam raz na wyjazd.

**

- To śmieszne – usłyszałam własny głos wśród nocnej ciszy, którą w chwilę potem przeszył przeraźliwy, ostry dźwięk dzwonka. Przerażona upuściłam szklankę, która roztrzaskała się w drobny mak na terakotowych płytkach. W drodze do drzwi miałam wrażenie, że śnię. Ostatnie wydarzenia wydały mi się zupełnie nieprawdopodobne. Cały ten wyjazd, a teraz Nuka z jej dziwnymi opowieściami – nie byłam już pewna, czy to działo się naprawdę, czy to mój znękany umysł płatał mi figle. Powoli odsłoniłam wizjer i zamarłam w bezruchu. Odwróciłam wzrok i jeszcze raz spojrzałam na zegar – właśnie wybiła północ. Przetarłam oczy. Dzwonek się powtórzył. Tom nadal tam był.
„To nie sen” – mówiłam sama do siebie. Nie mam pojęcia, ile czasu tak stałam, zanim otworzyłam drzwi. Udało mi się przez ten czas zdobyć się na obojętny ton głosu.
- Wejdź. Napijesz się czegoś?
Milczenie.
- Wiedziałem, że otworzysz.
Uśmiechnęłam się i poszłam do kuchni udawać, że kończę kanapkę.
- Słuchaj, musimy poważnie porozmawiać. O Nas. - powiedział poważnym tonem.
Moje dłonie zastygły, z nożem i widelcem nad stołem. Blond włosy zasłaniały opuszczoną twarz. Czy chcę z nim być? Nie byłam tego pewna, wręcz nagle żałowałam, że spotkałam go ponownie. Już witając go byłam bliska płaczu, a teraz…
- Nie, nie chcę tego słyszeć! – prawie wykrzyczała, zrywając się ku drzwiom.
- Czego nie chcesz słyszeć? Tego, że się boję? Tego, że przeraża mnie to co czuję? – Jego cichy, poważnie zmysłowy głos osadził Ją w miejscu.
Patrzył na moje targane spazmami płaczu ramiona, na drżące plecy. Wolno podszedł do mnie.
- Czy tego, że boję się wypowiedzieć te dwa słowa, na które oboje tak bardzo czekamy i tak mocno...
- Kocham Cię – przerwał mu cichy szept.
- Odwróć się... i popatrz mi w oczy...
- Boję się tego, co mogę w nich zobaczyć... – usłyszał.

Wziął moją dłoń w swoją, objął drżące ciało i mocno przytulił się do moich pleców. Oparł głowę na ramieniu i wyszeptał prosto do ucha:

- Boję się tego, że Cię kocham. Boję się tego, że Ewa naprawdę jest w ciąży, że to nie jest jej kolejna intryga, tego że uda jej się zabić naszą miłość. I właśnie o tym chciałem z Tobą porozmawiać...

Powoli, z ociąganiem, jakby walcząc z niemocą własnego ciała, odwróciłam się. Długą chwilę patrzyliśmy sobie głęboko w oczy. Wreszcie, bez słowa, zaczęliśmy się rozbierać. Nie tak, jak na plaży , kiedy opanowani gorączką pożądania zrzucaliśmy materiał dzielący ich od wszechogarniającej rozkoszy... Robiliśmy to z namaszczeniem, jakby celebrując odsłanianie każdego skrawka swoich ciał. I patrzyliśmy sobie w oczy. To był długi, zmysłowy pocałunek. Bez oszalałego pragnienia seksu, podniecenia, rumieńców na policzkach.

- Zaraz wrócę – powiedział, podnosząc się.
- Nie. Dzisiaj chcę bez. – z przejęcia zadrżał mi głos.
Nasze spojrzenia spotkały się i... ujrzałam miłość. Miłość dorosłą, dojrzałą, odpowiedzialną, zdającą sobie sprawę z konsekwencji czynów dwojga doświadczonych przez los ludzi. Wahał się tylko chwilę.
Mistycyzm i wyjątkowość naszego zbliżenia wypełniły szczelnie całą kuchnię. Gdyby ktoś mógł nas wtedy obserwować, nie usłyszałby jęków rozkoszy, krótkich, urywanych oddechów, szybkiego bicia serc. Nasze kochanie było takie... czyste, niewinne, nieskazitelne. Cały czas patrzyliśmy sobie w oczy. Nawet, gdy szczytowaliśmy, żadne z nas nawet na mgnienie oka nie przymknęło powiek. Nie chcieliśmy stracić nic z tego wyjątkowego momentu.

--------------*

Wyszłam z gabinetu doktora Rosiewicza szczęśliwa. Ostatni raz byłam tam z mamą jako nastolatka. Przeżycie było bardzo stresujące, mimo że lekarz okazywał wobec mnie naprawdę ogromną cierpliwość. W sumie, jak na pierwszą wizytę u ginekologa nie było tak najgorzej.
Tego dnia pojawiłam się tam po raz drugi w swym dwudziestoparoletnim życiu. Tylko, że bałam się o wiele bardziej niż wtedy. Tego, iż okaże się, iż… nie jestem w ciąży. Zdążyłam bowiem zupełnie oswoić się z tą myślą i pokochać maleństwo.
Niepotrzebnie się zamartwiałam. Byłam w ciąży. Lekarz wszystko dokładnie mi wyjaśnił. Przez jakiś czas oczywiście, mogłam to ukrywać. Jednak liczyłam się z tym, że prędzej czy później będę musiała coś zrobić. Na razie nie chciałam o tym myśleć. W najbliższym czasie nie zamierzałam też z kimkolwiek dzielić się moją tajemnicą. Nawet z Tomem, póki nie rozwiąże konfliktu z Ewą, której uczucia przestały się dla mnie liczyć. Raz na zawsze.

ashleyka · Wysłany: Niedziela 12-11-2006, 18:33 Temat postu:

Funny !
jakie to było...
takie romantyczne wzruszające i takie 'oh ah' Rolling Eyes

aż mi się łza w oku zakręciła.
Ubostwiam to opowiadanie i Toma w nim.
Błagam Cię.. tylko o jedno:
nie kończ szybko tego opowiadania.
Jest świetne naprawdę tak uważam.
Pozdrawiam ,caluję ,ściskam i co tam jeszcze chcesz

Lov. · Wysłany: Niedziela 12-11-2006, 19:21 Temat postu:

Zaklepuję tą miejscówę !!

oł maj gasz Very Happy

wiedziałam, wiedziałam !!! Very Happy

haha !! przyjechał !!
inaczej być oczywiście nie mogło !! Smile

Tomuś musiał przybyć i powiedzieć jej te dwa a może i nawet więcej słówek Very Happy

ta część taka romantyczna Very Happy

taka awrr... i wogle COOL !! Very Happy

Pozdrawiam

Lov.

Holly Blue · Wysłany: Niedziela 12-11-2006, 20:11 Temat postu:

Ach! Nareszcie!
Myślałam, że już sie nie doczekam.
Wszystko fajnie, tylko...
Ta narracja.
Coi dwie trzy linijki ją zmieniałaś.
To wyszło nie fajnie.
A jednak zdążył xD
No cóż... to było do przewidzenia xD
Do anstępnej części.
Pozdrawiam,
Holly Blue.

Mod-Falka · Wysłany: Niedziela 12-11-2006, 22:01 Temat postu:

No w końcu Smile

Już myślałam, że się nie doczekam na nową część.
Faktycznie były zmiany narracji, cięzko się było połapać kto to mówi.
Tom zdążył... Fajnie Very Happy

Ja już mam nawet imiona dla dziecka. Jeśli będzie dziewczynka to Falka, a jak chłopczyk to Falek Twisted Evil

Ja mogę być matką chrzestną Wink

Pozdrawiam i czekam na nową częśc

Asiulc! · Wysłany: Niedziela 12-11-2006, 22:37 Temat postu:

No nareszcie!
Juz myslalam ze sie nie doczekam

A jednak xD

Ja wiedziałam, ze przyjedzie xD
Śliczna część Wink

Szkoda, ze taka krotka... Bo jak tak czekałam to wyobrazalam sobie taka dluugaa... a jednak sie zawiodlam...

Ale dobrze, ze w ogole sie pojawila Grey_Light_Colorz_PDT_12

Pozdrawiam i czekam na next

Nemesis · Wysłany: Niedziela 12-11-2006, 23:52 Temat postu:

Halleluyah!
Nawet nie wiesz jak się cieszę, że dodałaś nowy part. Nawet nie wiesz jak się cieszę, że Tomisław zdążył na czas. No. To będzie Kaulitzowy potomek.
Odcinek taki... romantyczny taki Rolling Eyes

Bardzo ładny, co tu dużo gadać. Jedyne czego mi brakowało to opisy. Ładne aczkolwiek za mało. I... długość! Chociaż w zasadzie mogę Cię zrozumieć. Po przerwie nie pisze się dobrze.
Mam nadzieję, że następny part pojawi się szybciej.
Pozdrawiam, życzę weny:
Nemesis.

Anth92 · Wysłany: Poniedziałek 13-11-2006, 17:13 Temat postu:

Gdy widziałam tytuł opowiadania, nie wchodziłam. Wczoraj wieczorem coś mnei podkusiło, zajrzałam, zaczęłam czytać. Po powrocie ze szkoły dokończyłam, bo powiem szczerze - spodobało mi się.
Tom w tym opowiadaniu jest wspaniały. Cudowny. Nigdy nie wyobrażałam go sobie w roli dwudziestokilku latka, a ty mi ten obraz okazałaś. Nareszcie ktoś umiejętny. Czy prawdziwie? Nie wiem. Nikt tego nie wie.
Mam nadzieję, że nie wpadłam na sam koniec. Oj, nie przeżyłabym gdyby to był któryś z ostatnich odcinków.
Czekam oczywiście na dalsze części.
Dziekuję ci za to opowiadanie. Jest wspaniałę. Nie przesadze, mówiąc że najlepsze jakie do tej pory czytałam.

Pozdrawiam,
Anth.

mAn!@czkA · Wysłany: Piątek 01-12-2006, 19:14 Temat postu:

czemu juz nie piszesz?? fajne opko ale babul bo juz dawno nie dodawalas... pzdr

Delicate · Wysłany: Niedziela 03-12-2006, 1:32 Temat postu:

Fantastyczne.
A to jak opisałaś ich stosunek...
Poezja.

Brakuje mi tylko jednego.
Kolejnej części.

Rain Of Tears · Wysłany: Poniedziałek 04-12-2006, 9:33 Temat postu:

Lov. · Wysłany: Wtorek 19-12-2006, 20:50 Temat postu:

funny ??
żyjesz ?? gdzież żeś sie podziewasz ??
kiedy przeczytamy nową część ??

Anth92 · Wysłany: Wtorek 19-12-2006, 21:04 Temat postu:

Jak mnie tu dawno nie było.
Funny, kiedy nowa notka?
Albo chociaż daj znak życia, bo ja się zaczynam martwić.
No ja tęsknie za tym opowiadaniem, no!

Delicate · Wysłany: Poniedziałek 01-01-2007, 1:52 Temat postu:

Babe, codziennie tu wchodzę i ciągle liczę, że zobaczę coś nowego... Sad

Tęsknię.
To opowiadanie jest... niesamowite.
Chcę dalej

funny-feeling · Wysłany: Czwartek 18-01-2007, 20:50 Temat postu:

Zboczuchy, tylko na fragmenty dla dorosłych zwróciły uwagę Smile

Może będzie. Kiedyś. A może nawet i niedługo. Zależnie od siły mózgu Smile

Ferie się zbliżają w końcu, nie? Smile

Pozdrawiam:*

Lov. śliczna sygna.

Lov. · Wysłany: Czwartek 18-01-2007, 21:30 Temat postu:

Rain Of Tears · Wysłany: Czwartek 18-01-2007, 22:35 Temat postu:

będę czekać na nową część. bo już tyle przeczekałam Razz

. mogę i dalej Wink

Holly Blue · Wysłany: Piątek 19-01-2007, 13:32 Temat postu:

Achh xD
Wytęż mózg szybciej xP
Swoją drogą to aż się dziwię, że Cię nie męczyłam xD

Ach no tak xD
Twoje drugie opowiadanie było znacznie lepsze i tam zwróciłam swoją uwagę xD
Jak już mówiłam, znaczy pisałam xD To chciałabym jeszcze jakieś opowiadanie w Twoim wykonaniu z tamtejszym klimatem xD

Pozdrawiam,
Holly Blue.