Tokio Hotel

After_Eight · Wysłany: Środa 09-08-2006, 13:54 Temat postu:

de-de?
dla mnie?
ojejku. dziękuję ;*
ponieważ dopiero co wróciłam z jarmarku św. Dominika niestety nie wypizę ci błędów ponieważ jestem baaaardzo zmęczona.
Napiszę w skrócie.
Podobało mi sie i czekam na kolejną część {:
Pozdrawiam.

..::F@ith::.. · Wysłany: Środa 09-08-2006, 13:58 Temat postu:

Wiersz jest Twój? Jeżeli tak, to ładnie piszesz...
A co do opowiadania to ciekawi mnie fabuła, chociaż za szybko wplątałaś Tokio Hotel.
Widziałam kilka literówek i brak znaków interpunkcyjnych.
Troszke za krótko, ale każdy pisze tyle ile chce.
Pisz dalej, bo ciekawe opowiadanie.
Całuję:
F@ith

yuna vel laya · Wysłany: Środa 09-08-2006, 14:05 Temat postu:

troszkę błędów było, ale nie chce mi się ich wymieniać
poza tym nadal mało akcji
ale wierzę, że już niedługo będzie lepiej:D

Isska_TH · Wysłany: Środa 09-08-2006, 14:16 Temat postu:

Do *zakochanej*: wiersz jak wiersz ujdzie Wink

Do luski: e tam nie ma za co zbytnio dziękować Little thongue man

No i idź wypoczywaj Wink

Do ..::F@ith::..: tak wiersz jest całkowicie napisany przeze mnie na potrzeby opka. No wiesz ja tam zawsze wszystko za szybko robie ale postanowiłam troszeczke zwolnić.
Do yuna vel laya: no niedługo będzie już chyba więcej akcji...*myśli* przynajmniej taką mam nadzieje Smile

bubbles · Wysłany: Środa 09-08-2006, 18:44 Temat postu:

czytalam ten wiersz z rok temu na internecie Think

SzydeRcia · Wysłany: Środa 09-08-2006, 21:38 Temat postu:

dziękuję za dede ;*
błąd - 'było jej pasią', chyba pasJą miało być xD.
Po za tym fajne

Tylko... nie za długie, a wierszyk mnie nie urzekł.
Ładnie, ładnie, tylko w parcie nie wiele się dzieje, ale dowiadujemy się waznych rzeczy.

Czekam na next'a, a u mnie nowy part Grey_Light_Colorz_PDT_07

Isska_TH · Wysłany: Czwartek 10-08-2006, 9:53 Temat postu:

Do Bubbles: nie wiem jakim cudem mogłaś go czytać Grey_Light_Colorz_PDT_46

Do SzdeRci; już poprawiam ten błąd, już lece do ciebie na czytanko *napalony*

ville :] · Wysłany: Czwartek 10-08-2006, 10:02 Temat postu:

chcialam cie poinformowac o newsie u mnie:)
to ten wiersz w koncu sama pisalas?

Isska_TH · Wysłany: Czwartek 10-08-2006, 10:19 Temat postu:

Do Ville: pisałam go sama tak jak inne wiersze. No i oczywiście lece na newsik do Ciebie xD

bubbles · Wysłany: Czwartek 10-08-2006, 12:04 Temat postu:

Nie wiesz jakim cudem? To ja ci chętnie udowodnie, że to nie twój wiersz.

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych] - 2005 11 sierpnia.

Tudzież..biorąc pod uwagę to jak piszesz opko, trudno się nie skapnąć , że wiersz nie jest twój.

Żegnam nieczule.

orengada · Wysłany: Wtorek 22-08-2006, 9:35 Temat postu:

Wyszło szydło z worka...

Nie ładnie kłamać

Totalny obciach i klapa. A gdzie autorka ów opowiadania? Znikła? Jaka szkoda...

Isska_TH · Wysłany: Wtorek 03-10-2006, 20:57 Temat postu:

Ludzie rozstający się mają w sobie nienawiść...sięgającą w najskrytsze zakamarki Duszy...nienawiść,która rani...która tnie jak najostrzejszy nóż i rozrywa naszą Duszę...zostawia niezabliźnione rany...kochają się,są dla siebie przyjaciółmi...w następnej chwili się nienawidzą i ranią do krwi...ta krew płynie z serca...zalewa nasze ciało...nie daje żyć...jest boleśniejsza od Śmierci...bo gdy umieramy,kochamy wszystkich...przebaczamy i oczekujemy przebaczenia...jesteśmy SOBĄ...bez masek...bez udawania...jesteśmy nadzy...z Duszą na dłoni...ofiarujemy ją Bogu...bo wiemy,że nadszedł nasz Koniec...już nigdy nie powiemy bliskim,jak bardzo ich kochamy...jak wiele dla nas znaczą...gdy żyjemy,wystrzegamy się słów "Kocham Cię"...gdy umieramy nie mamy czasu na te dwa najważniejsze słowa...ONI...niby nas kochają...niby oddali nam swoje serce...niby jesteśmy dla nich najważniejsi...lecz nie ma ich przy nas WTEDY....podobno w chwili Śmierci nie jesteśmy sami...jest z nami On...ale nie ma ICH...tych,z którymi żyliśmy...tych,z którymi byliśmy...tych,z którymi myśleliśmy i cierpieliśmy...dla których męczyliśmy się z naszym Przeznaczeniem wierząc w dobry Los...bo nie kochając idziemy przez życie...sami dla siebie...z własnymi myślami,ukrywanymi uczuciami...nie mamy z kim się nimi podzielić...a to boli...bardzo boli...rozumiecie?nic nie pojmujecie...udajecie...Bóg widzi...On nas osądzi...to Bóg nas rozliczy z tego,czy kochaliśmy i byliśmy darzeni prawdziwą,szczerą,bezinteresowną Miłością...bo na Miłość trzeba zapracować...kochasz kogoś,a następnego dnia ta osoba wbija Ci nóż w plecy...czujesz to?ja tak...pochylasz się i czujesz dźgnięcie...wiesz,że już się nie podniesiesz...ta blizna zostanie do Końca...niewidoczna dla innych,istotna dla Ciebie...nie pokochasz już nikogo...boisz się bólu...ran...odrzucenia...cierpienia,gdy druga osoba Cię skrzywdzi...żyjemy,by cierpieć...żyjemy,by kochać...żyjemy,by umrzeć...Śmierć boli..lecz nie tak bardzo jak Życie..."żyjemy by umrzeć,żyjemy też by żyć...by spłodzić potomka,by w tym Życiu kimś być"...nasze dzieci powtórzą nasze błędy...będą kochać,cierpieć i nienawidzieć...Przejdą przez to samo Piekło na Ziemi...To właśnie jest Życie...

Z zamyśleń wyrwał ją pisk.Szybko podniosła się z kamienia na którym wcześniej spoczywało jej ciało i ruszyła w strone owego dźwięku. Natychmiast dotarła na miejsce. To co tam ujrzała przeszło jej najmniejsze oczekiwania. Zobaczyła dziewczyne z poszarpaną bluzką oraz chłopaka, który przygniatał ją swym ciałem. Bezwłocznie podeszła do niego, ten odwróciwszy się w jej strone zaczął uciekać.
- Czego to zrobiłaś- zapytała jasnowłosa postać. - Nie musiałaś...- niedokończyła, gdyż bezimienna jej urwała.
- Lecz chciałam- dokończyła i łapiąc dziewczyne za rękę pociągnęła ją za sobą w strone domu. Droge przemierzały w milczeniu. Ciemnowłosa biła się w własnymi myślami czy dobrze robi zabierając nieznajomą pannę do domu... Zatrzymały się przed posiadłością bohaterki.
- Ty tu mieszkasz?- spytała nastolatka patrząc się na dom.
- Tak... a tak wogle to jak mam się do Ciebie zwracać?- odparła.
- Jill... A Ty jak się nazywasz?- rzekła poprawiając porwaną już bluze. Ciemnowłosa zastanowiła się chwile czy nie wyjawnić swojego imienia tej oto dziewczynie. Choć znała ją dopiero pare minut czuła, że coś je łączy. Ale co? Tego ona sama nie wiedziała... Natłok myśli w jej głowie sprawił, iż rozbolała ją owa część ciała.
- A czy to ważne? Moje imie mnie nie odzwierciedla... Mów mi poprostu Bezimienna- ruszyła w strone domu. Po chwili pociągnęła za klamke i ujrzała długi korytarz na końcu którego był łuk do salonu.
- Mieszkasz sama?- zapytała przerywając cisze nowo poznana dziewczyna. Znowu to samo... to ukłucie nie wiedziała co to jest.
- Tak... nie pytaj czemu, gdyż to długa historia. A tak wogle to kim był ten chłopak?- nie mogła się oprzeć i musiała zadać te pytanie. Taka już jest ciekawska, lecz gdy chodzi o jej problemy to żadko o nich komuś mówi.

Isska_TH