Tokio Hotel

Ayana_Vel_Rideaux

Moje drugie opowiadanie. Wiem, że temat jest już oklepany-ale jak ktoś mądrze już na tym forum powiedział "wszystkie tematy zostały już właściwie wykorzystane" i stworzyć coś nowego jest wyzwaniem. Mimo wszystko mam nadzieje, że się spodoba. Krytyka równeiż mile widziana

'

Część I

Do przodu. I do tyłu. W górę i w dół.
Huśtawka bujała się rytmicznie, w jednym tempie, a ja zawadzałam nogami o ziemię.
I nagle usłyszałam pisk opon. Uderzenie jednego auta o drugie i donośny huk. Zerwałam się z huśtawki i pobiegłam w stronę hałasu. Po chwili jednak pożałowałam swojego czynu.
- Mamo!! – krzyknęłam zachrypniętym głosem. Poczułam jak do oczu napływają mi łzy.
Nie był to przyjemny widok. Moja matka leżała na jezdni. W plamie krwi. Ręce i nogi porozrzucane w różnych kierunkach. To było straszne. Głos uwiązł mi w gardle, nogi były jak z waty… Po chwili przybiegł ojciec i zasłonił mi oczy bym na to nie patrzyła. Było na to już za późno. Wiedziałam, że będzie mi ciężej niż zwykle…

- Nie, nie, nie!!! – warknęłam, a Veronica przestała uderzać w stopę centralki.
Popatrzyła na mnie spod oka, a balon z gumy którą żuła rozprysł jej się na brodzie.
- Przestań, idiotko! Ile razy Ci powtarzałam, że ten rytm jest już monotonny??? – spytałam z wyrzutem.
Sophia uderzyła kilka razy w C-dur i potrząsnęła swoją blond grzywą.
- Zgadzam się z Morganą. Ten patent z centralką jest fatalny. Raz, dwa… ale ile można??
Veronica wstała i rzuciła we mnie pałeczką. Zgrabnie uniknęłam lecącego w moją stronę drewnianego kijka.
- Czekamy na twojego brata, czy nie? – spytała, siadając ponowie na stołku za perkusją.
Nie odpowiedziałam jej. Podparłam się o brudno-zieloną ścianę. Farba w niektórych miejscach już poodpadała, a w samym pomieszczeniu pachniało tanim winem. Nie była to zbyt luksusowa sala prób, ale jedyna na jaką było nas stać.
Na wspomnienie śmierci matki rozbolała mnie głowa. Przetarłam dłonią czoło, a następnie przeczesałam nią włosy. Tamtego dnia wychodziła po zakupy. Pamiętam, bo jeszcze prosiłam ją by kupiła mi paczkę chrupek. Pobiegłam na huśtawkę, a ona skierowała się w stronę jezdni, koło naszego domu. Nie zauważyła auta. Samochód potrącił ją-prawie zabił. Następna maszyna uderzyła w pierwszą. Samochód przejechał po mojej matce.
Wzdrygnęłam się na samo wspomnienie.
- Morgana –usłyszałam szept Sophii. Poczułam jej uścisk na moim ramieniu – Wszystko ok?
Spojrzałam w tę parę błękitnych oczu. Soph była śliczna. Jak aniołek. Ale wymiatała na gitarze jak diabeł. Poczułam na sobie wzrok Veronicy. Zerknęłam w tamtą stronę. Dziewczyna obdarzyła mnie ciepłym uśmiechem. Od razu poczułam fale gorąca.
- Kocham was. – powiedziałam, a w oku zaszkliła mi się łza, którą natychmiastowo wytarłam. – Idzie Gabriel.
Usłyszałyśmy skrzypiące schody, a po chwili drzwi zostały otwarte z głośnym hukiem. Stanął w nich mój jedyny, najukochańszy na świecie brat. Jakże byliśmy podobni. Wysocy, dobrze zbudowani, kruczoczarne włosy i stalowoszare oczy. Brat i siostra. Kropla w krople. Można było bez trudu odgadnąć że jesteśmy rodzeństwem i to na dodatek bliźniętami.
- Witaj Gab - rzuciłam, podchodząc do niego i całując go w policzek. Potem standardowo przybiliśmy żółwia i zrobiłam miejsce Veronice, która już szykowała się, by rzucić się na swojego faceta.
Ledwo się od nich osunęłam, już usłyszałam tzw. „zasysanie”. Wyglądali niewiarygodnie słodko. Brunet odziany w czerń, czerń i jeszcze raz czerń, oraz wytatuowana i obkolczykowana szatynka spleceni w miłosnych objęciach. Veronica była szczupła, ale nieco niższa ode mnie i do Gabriela. Jej, krótkie włosy odsłaniały uszy, w których 10 kolczyków to było dopuszczalne minimum.
- Może zaczniemy??? – zasugerowała Sophie, zmieniając efekty do swojej gitary wiśniowym glanem.
- Oczywiście – odparł z pełną powagą Gabriel, kiedy odkleił się od perkusistki.
Wzięłam do rąk mojego zdezelowanego „Fendera”, przerzuciłam przez ramię pas i zagrałam jakąś szybką solóweczkę. Od razu poczułam, że żyję. Wybrałam brzmienie gitary i pociągnęłam kostką po strunach. Po plecach przeszedł mi przyjemny dreszcz.
- To co gramy? – spytał mój brat, strojąc swój bas i co chwila odgarniając czarne włosy ze strun.
- „Biały rumak” – powiedziałam pewnym siebie tonem.
Poczekałyśmy, aż Gabriel nastroi swój sprzęt i zaczęliśmy.
- „Zielona droga wije się przede mną, nie wiem gdzie skręcić by nie spaść… To moja wiara i Twoja-na pewno, pozwala mi do Ciebie gnać!!!”- Wykrzyczałam do mikrofonu.
To był chyba pierwszy nasz utwór, do którego Gabs napisał słowa.
Graliśmy dobre 5 godzin…z mała przerwą na browar

’. Przerobiliśmy cały nasz materiał i mimo to czuliśmy lekki niedosyt muzyczny.
Brakowało nam koncertów. Po wydaniu dwóch płyt, dawno nie muzykowaliśmy na scenie, bo nasz menager leżał w szpitalu już od trzech miesięcy. Był to jeden z niewielu ludzi, którzy w nas wierzyli, a niestety z powodów zdrowotnych musiał nas opuścić.
Z zamyślenia wyrwał mnie głos brata rozmawiającego przez komórkę.
-… tak… tak? To wspaniale! Naprawdę??? To fantastycznie!!! Kiedy? Dziękuję! Do widzenia!
Wyłączył telefon i spojrzał na nas uradowany.
- Dziewczyny… Mamy managera!!! – krzyknął.
Wybałuszyłam na niego oczy. Nie mogłam uwierzyć! Znowu będziemy grać!!!
- I powiem wam coś jeszcze! Na początku przyszłego miesiąca będziemy mieć trasę koncertową, wprawdzie jako support…
W napięciu czekałam, aż wymieni „Iron Maiden”, „Metallicę”, albo inny zespół z klasą, ale to co usłyszałam załamało mnie do reszty.
- …Tokio Hotel –dokończył Gabriel, krzywiąc się nieznacznie.
Wytrzeszczyłam na niego oczy.
- Że kogo? – spytałam z niedowierzaniem.
Zauważyłam, że Sophie i Veronica także nie wyglądają na zadowolone z tego co usłyszały. Wiedziałam, że mnie poprą.
- Tokio Hotel. –powtórzył najbardziej cierpliwie jak tylko mógł. – Musimy trochę zarobić na nowy krążek. – dodał po chwili.
- Przecież… przecież ten zespół to… - zaczęła Sophie.
- … totalny kicz… - weszła jej w zdanie Veronica.
Przytaknęłam głową i poprawiłam kolczatkę na szyi.
- My gramy ciężki rock, a niekiedy trash metal… Jak ci się widzi trashowy band na koncercie „popowego cośtama”??? –spytałam dziko gestykulując.
- Musimy zaryzykować, żeby wrócić na scene.
- Nie.
- Morgana proszę cie.
- Nawet o Tym nie myśl. Co najwyżej oni mogą być naszym supportem. To my jesteśmy kapelą ze stażem. To my mamy diw płyty. Ni oni!!!! – wrzasnęłam.
- Morgano Valencio Amber! - zaczął podniesionym głosem. – Tak zadecydował nasz nowy manager.
Wiedziałam już, że klamka zapadła.

Holly Blue · Wysłany: Poniedziałek 26-06-2006, 20:56 Temat postu:

1?
Edit:
Przeczytałam.
Znów wątek z nienawiścią do TH?
To już zaczyna być nudnawe... ale wierzę że mnie zaskoczysz.
Kilka literówek
A takto było dobrze.
No to czekam na kolejną część
Holly.

Free · Wysłany: Poniedziałek 26-06-2006, 20:56 Temat postu:

jutro przeczytam
rezerwuje miejsce

EDIT:
a bo ja wiem?
jak narazie...
nie mam zdania
tylko poczekam na dalsze losy.
wtedy cos powiem...

OgóR xD · Wysłany: Poniedziałek 26-06-2006, 21:25 Temat postu:

Wiesz co ?
Mnie sie tam podoba xD
trash metal ... hard metal i rock xD
kocham xD
Dlateo bede stałą czytelniczką xD
Aha i jeszcze coś...
Kilka literówek xD

Peace & Love

Ayana_Vel_Rideaux · Wysłany: Poniedziałek 26-06-2006, 21:48 Temat postu:

Dziękować, dziękować

Cieszę, że przynajmniej jednej osobie się podoba

Mam nadzieje ze jeszcze ktoś zajrzy xP

*Nati* · Wysłany: Wtorek 27-06-2006, 8:35 Temat postu:

mi tez sie podoba....ale zobaczymy co dalej bedzie narazie krótkie zeby coś określić...

Amsta · Wysłany: Wtorek 27-06-2006, 8:57 Temat postu:

hhhhhmmmmm....narazie fajnie sie zapowiada ..czekam na next part!!pozdo Amsta

Sonia · Wysłany: Wtorek 27-06-2006, 14:09 Temat postu:

Znudziły mi się już te wszystkie opowiadania, gdzie ktoś nienawidzi Tokio Hotel. Zgadzam się z Holly Blue, że to robi się nudne. Ile można w kółko czytać o tym samym?
Ale jeszcze będę tu wpadać, bo mimo wszystko niektóre odpały są bardzo zabawne Laughing

Mistical · Wysłany: Wtorek 27-06-2006, 17:16 Temat postu:

Cóż.
Czy dobre? Trudno powiedzieć..
Masz obszerny zasób słownictwa, fajny język.
Mimo wszystko ciężko mi się czytało..
Zauważyłam też kilka literówek.
Narazie nie oceniam, poczekam na kolejną część.
Pozdrawiam.

Drewniany_Kwiatek · Wysłany: Wtorek 27-06-2006, 20:03 Temat postu:

No no no... nawet początek ciekawy- ale to za mało zebym sie mogła wypowiedzieć obszerniej Smile

..::F@ith::.. · Wysłany: Wtorek 27-06-2006, 20:32 Temat postu:

Nieźle napisane, chociaż było kilka literówek, ale ciiii... Very Happy

Temat oklepany, ale wierzę w ciebie(no ba... widać jaki nick no nie:P), że stworzysz coś czego tu jeszcze nie było, bo jak wiadomo poczatki zawsze są trudne i nie przejmuj sie krytyką.
Ona jedynie wzmocni cię, jeżeli dobrze ją odbierzesz.
A więc busiaczki i dużo weny:*

Ayana_Vel_Rideaux · Wysłany: Wtorek 27-06-2006, 21:21 Temat postu:

Nienawidzę Worda. Wolę przepisywać to do notatnika, bo i tak ten #$@#%$#$%^ nie poprawia mi błędów Grey_Light_Colorz_PDT_46

Dziękuję za komentarze.

*Nati* , Amsta dziękuję-postaram się was zaciekawić kolejnymi częściami

Sonia oso chosi jakby z tymi odpałami bo dzisiaj jestem zakręcona i nie bardzo rozumiem

"

Mistical Dziękuję za coment

W jakim sensie masz na myśli, że jest ciężkie? Masz na myśli mo sposób pisania, czy jak bo ja nie rozumiem... Sad

Drewniany_Kwiatek Dzięki Kwiatek

..::F@ith::.. Dziękuję, że we mnie wierzysz

postaram się czymś zaskoczyć, mam nadzieję, że mi się uda,bo jeśli mam być szczera, to nie czytałam wszystkich opowiadań i NAPRAWDĘ nie mam pojęcia zielonego co już na tym forum było, a co jeszcze nie xP

Mistical · Wysłany: Piątek 30-06-2006, 18:58 Temat postu:

Nie, nie chodzi o Twój sposób pisania.
Po prostu, ciężko mi się to czytało. Chyba dlatego, że zawsze próbuję wyobrazić sobie tekst, który mam przed oczami. A w tym przypadku obrazem, który powstał w mojej głowie była mała salka, z tysiącem kabli, butelek i puszek na ziemi xD
Mam nadzieję, ze szybko dodasz kolejną część.
Wink

Pozdrawiam.

Miss Izabela · Wysłany: Czwartek 24-08-2006, 10:56 Temat postu:

Lubię takie wątki Very Happy

Podobało mi się, mimo tych kilku literówek. Niezłe wykonanie.
Tak więc czekam na kontynuejszon.

carsjana · Wysłany: Piątek 25-08-2006, 8:44 Temat postu:

Może być. Chociaż temat się powtarza. Czekam na następny part.

orengada · Wysłany: Piątek 25-08-2006, 8:57 Temat postu:

Nie podoba mi się. Wydaje się puste, bez wyrazu i nie wyróżniające się niczym od innych pospolitych opowiadań na średnim poziomie. Fabuła z wątkiem nienawiści zrobiła się już nudna. Czytając znienacka zaczęłam ziewać, jednym słowem powiało nieokiełznaną nudą. Twój styl jak dla mnie za cięzki. Trudno mnie w twoim przypadku zadowolić.

Pozdrawiam i życze motywacji w dalszym pisaniu,

orengada